خدایــــــا

از بـد کردن آدمهایت شکایـت داشتـم به درگــاهت…

امـا شکایتـم را پس میگیـرم…

من نفهمیدم…فراموش کرده بودم که بـدی را خلـق کـردی
تا هـــــر زمان که دلــ♥ـــم گرفت از آدمهایت…نگاهـــــم به تــ♥ـــو باشد…

گاهی فرامــــوش میکنم که وقتی کسـی کنــــــارم نیست…
معنایش این نیست که تنهایــــــــم…
معنایش اینست که هــــمه را کنار زدی تـا خودم باشم و خــــــودت…
با تــــ♥ـــو تنهایی معنا ندارد…

مانده ام تــــ♥ــــو را نداشتم چه میکردم…

دوستت دارم خدای من






باز هم مــــن زنده ام آه ای خــــــدا ،
متشکــــــرم !

باز باران بر غبـار شیشه ها ،
متشکــــــرم ؛

باز هـــــم خمیـازه و بیـداری و صبحـی دگر ؛
دیدن آیینه و نــــور و صدا ،
متشکــــــرم ؛

باز هـم یک سفـره و یک چـای داغ و نان گــــــرم ؛
فرصت دیدار تــ♥ــــو در این فضا ،
متشکـــــــرم ؛






بار دیگر می توانم بـــــو کنم از پنـجره ؛
یاس خیس خانه همسایـــــه را ،
متشکــــــرم ؛

کفش هایم را بپوشم ، شانه بر مویــــــم زنم ؛
کیف پولـت را نمی خواهی؟ چــــرا !
متشکـــــــرم ؛

گـــــــرچه با این وقت پر ، گهگـــــــاه یادت می کنم ؛
خاطرم جمع است می بخشی مــرا ،
متشکـــــــرم ؛

مــــن که بی تسبیح و بی سجــاده ام از من بگیر ؛
این تغــــزّل را به عنوان دعــــــا ،
متشکــــــــرم



شبهای تنهایی