باز چه کرده‌ای تو با جان و دل و روان من!
باز چه آتشی زدی، به مغز استخوان من!
ای که مرا گزیده‌ای، پرده‌ی دل دریده‌ای
وای اگر عیان شود نام تو از زبان من!
رحم نمی‌کنی چرا؟ بند نمی‌زنی به پا
مرغ دل رمیده را، تا بکشی عنان من
دفتر طب نهاده‌ام، دفتر دل گشاده‌ام
تا که شود خیال تو یکسره میهمان من
دیده‌ای و ندیده‌ای مرده‌ی زنده‌یی چو من
رفته‌ای و نرفته‌ای، از دل بی‌کران من
اطلسATLAS ( از القاب حضرت عباس به معنی بسیار شجاع )
هر آنچه دارم به پای تو میــریزم
هرانچه میتوانی مرا دوست بدار
من به عـــشق تو آرام میـــگیرم
تو به هستی من دلـخوش باش
اطلسATLAS ( از القاب حضرت عباس به معنی بسیار شجاع )
اینکه دوستم داشته باشی مثل این است که
عابری در پیاده رو ناگهان در آغوشم بگیرد
همین قدر بعید…همین قدر ممکن… !
پیر شدی رفت :$
غلط کردم دوستت دارم خب
من از دلواپسی های غریب زندگی دلواپسی دارم..و کس باور نمی دارد که من تنهاترین تنهای این تنهاترین
شهرم...تنم بوی علفهای غروب جمعه را دارد..دلم می خواهد از تنهاترین شهر خدا یک قصه بنویسم..و یا یک تابلوی ساده.....
که قسمت را در آن آبی کنم حرف دلم را سبز و این نقاشی دنیای تنهایی
بماند یادگارخستگی هایم..و می دانم که هر چشمی نخواهد دید
شهر رنگی من را..
اطلسATLAS ( از القاب حضرت عباس به معنی بسیار شجاع )
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول