آسيب شناسي روابط قبل و بعد از ازدواج

[Borna66]

اما حالا كه توانستيم با چند حالت كلي شرايط دو طرف قبل و بعد از ازدواج را ارزيابي و تصوير نماييم، هرچند اگر خيلي كلي و خيلي تقريبي است اما شايد:
- اگر قبل از ازدواج تا اين حد هيجاني، بدون چشم انداز و آرمان هاي بزرگ زندگي و
- تنها از سر شوق و ذوق اقدام به ايجاد ارتباط نمي كرديم و
- تمام دنيا وقايع و شادي و تلخي آن را در ارتباط با طرف مقابلمان نمي ديديم و
- دنيا را بزرگتر از رابطه دو نفر مي ديديم،
- شايد نگه داشتن اين رابطه را بيشتر از يك هديه و يك چشم گفتن و گذشت عاشقانه مي ديديم،
- علائق و خواسته ها را منطقي تر مي ديديم،
- مسئوليت شروع و ادامه اين رابطه را تا آنجا كه عقل قد مي دهد پيش بيني و به عهده مي گرفتيم،
- شادي بين خود و او را همراه با رشد معنويات و تقويت باورهاي سالم مي ديديم،
- تحكيم رابطه را در استقلال بخشيدن به هريك از طرفين در زندگي مي ديديم،
- خط كش محبت، عشق ورزيدن را روي شاخص هاي احترام به باورها و ارزش هاي مسلم انسانيت بنا مي كرديم،
- مسئوليت حفظ و نگهداري اين رابطه را به تقصير يا تعهد والدين نمي گذاشتيم،
- بيشترين احساس ضعف اين رابطه را در جلوه نمايي هاي دوست و فاميل به تصوير نمي كشيديم،
- بهانه شروع يك رابطه را تنها كشش و جاذبه غريزه حيات قرار نمي داديم.

[Borna66]

حتماً بعد از گذر از مرحله ثبت ازدواج، خيلي وقت ها، خيلي سريع تمام آن همه هيجان و شور و سرور فروكش نمي شد، و
- براي با هم بودن اين قدر فهرست آرمان ها و اهداف ته نمي كشيد،
- براي تحكيم رابطه، نقش كادو و هديه اين قدر با ارزش نمي شد،
- براي توافق روي اصول زندگي گذشت و ايثار اين قدر واژه هاي طاقت فرسايي نمي شد،
- براي حس عشق و عاطفه، كشش غريزه اين قدر روتين و بي تأثير نمي شد،
- براي يك لحظه خلوت و سكوت و تأمل اين همه عذاب وجدان و حس ظلم وجودمان را نمي گرفت.
بلكه يك رابطه را با شناخت و آگاهي نسبت به تمام جوانب، ارزش ها و اصولش پيگيري مي كرديم و با تلاش و جديت لحظه به لحظه براي رشد و ارتقاي اين رابطه، چه قبل و چه بعد از ازدواج همت مي كرديم و خودخواهانه ابتدا زندگي را براي خود مي ساختيم و رشد مي داديم سپس به نفع جمع(خانواده) مي كوشيديم تا سعادت و خوشبختي خود و ديگران را جاودانه نماييم.