-
سله شکن :
این ماشین نیز شبیه کولتیواتور دندانه میخی است گاهی در اثر بارندگی بهاری سطح خاک سفت شده و ممکن است مانع سردرآوردن جوانه از خاک گردد این خاک سطحی سفت شده را سله نامند و سله شکن وسیله ای است که آن را خرد می نمایند.
کود پاش :
کودها را ممکن است به 3 نوع شیمیایی، دامی مایع و دامی جامد تقسیم بندی نمود. کود شیمیایی ممکن است به صورت دانه ای جامد یا گازی (آمونیاک) باشد. برای هر یک از این کودها، ماشین مخصوصی وجود دارد. کود دامی مایع و جامد را معمولا هنگام شخم اولیه یا ثانویه با خاک مخلوط می کنند. کودهای شیمیایی که در 3 نوع اوره (اصطلاحا شکری) ، فسفاته و پتاسه یافت می شوند همراه با شخم ثانویه و یا پس از جوانه زدن گیاه در زمان داشت پاشیده می شوند. این 3 کود را به ترتیب k,p,n هم می گویند. کود اوره را در زمان داشت می پاشند و آن را کود سرک می نامند. برای پخش کود شیمیای دانه ای (کود دانه) از بذر افشان ها بهره گرفته می شود. در حقیقت این بذر افشان ها در کشورهای اروپایی فقط برای کود پاشی و نه بذر پاشی مورد استفاده قرار می گیرند. گاز آمونیاک توسط لوله های پلاستیکی که به پشت تیغه های وجین کن ها یا گاو آهن های قلمی (چیزل) بسته شده اند در عمق خاک رها می شود. کود دامی مایع در ایران کمتر رایج است. دستگاه شبیه آب پاش های خیابانی می باشد مخزنی پر از کود مایع به تراکتور سوار شده و مایع توسط پمپی بر سطح خاک پاشیده می شود که با ماشین های خاک ورزی ثانویه با خاک مخلوط می شوند. میزان پخش کود دامی جامد زیاد و به 30-40 تن در هکتار می رسد. بنابراین مخزن یا اتاق این ماشین باید گنجایش نسبتا زیادی داشته باشد. برای جابجایی کود در طول اتاق، عموما از دو تسمه نقاله بی انتها استفاده می شود که با تکه های آهن نبشی به یکدیگر پیوند می خورند. پره های مارپیچی انتهای اتاق دو کار را انجام می دهند یکی خرد کردن کود و دیگری پخش یکنواخت آن ها به اطراف، یعنی در سطح زمین. حرکت قطعات متحرک ماشین از محور تواندهی تامین می گردد.
سم پاش ها :
در سال 1850 و 1860 جان بین در کالیفرنیا، سمپاش دستی را ساخت. در سال 1880 اولین محلول پاش به بازار آمد. ابتدا به خاطر مبارزه با امراض قارچی گیاهان، بویژه بیماری قارچی مو در شهر «برود» فرانسه، موضوع سمسازی و سمپاشی ، مطرح و آغاز گردید. «بی اسمیت» در سال 1900 در نیویورک موفق به اختراع سمپاش موتوری شد. سمپاش تراکتوری، بعد از توسعه ردیف کاری، حدود سال 1935 وبالاخره سمپاشی با هواپیما حدود سال 1940 شروع گردید. ولی در منبع شماره 156 تاریخ نخستین سمپاشی هوایی را، سال 1921 در اوهایو ذکر نموده است. در حدود سال 1945 هلیکوپتر برای سمپاشی و پخش کود، بکار گرفته شد. سم پاشی یکی از عملیات مهم داشت است. علاوه بر علف های هرز آفات و امراض مختلفی به محصول حمله می کنند که باید آن ها را دفع نمود. کرم ها درخاک پشته و شپشک روی ساقه، زنگ ها، سیاهک، سفیدک ها، قارچ ها و بسیاری دیگر که باید به نوعی رفع مزاحمت شوند. اهمیت سم پاشی و ماشین های آن زمانی بهتر درک می شود که اجبارا باید در زمان معین و محدود صورت گیرند. سم پاشی قبل از موقع یا پس از موقع بی اثر است. سم پاشی یکی از مواردی است که اهمیت مکانیزاسیون را به خوبی نشان می دهد. یکی از خصوصیات مکانیزه نمودن عملیات، انجام به موقع آن است و به همین سبب در محاسبات اقتصادی مکانیزاسیون رقمی را به عنوان هزینه های به موقع نبودن منظور می دارند. شعله افکن ها یکی دیگر از وسایل دفع غیر شیمیایی و غیر مکانیکی علف های هرز و آفاتی چون سس می باشند. سس نوعی گیاه مزاحم است که در طول ساقه به دور محصول پیچیده و از شیره گیاه تغذیه می نماید تا زمانی که محصول خشک شود.ظاهرا هیچ راهی جز سوزاندن برای این آفات وجود ندارد. چون اگر آن را قطعه قطعه کنیم هر قطعه مجددا به یک آفت طویل تبدیل می شود. ریزی قطعات یا ذرات سم و نیز پاشش یکنواخت آن از اهمیت بسیاری برخوردار است. سمپاشی نایکنواخت ممکن است نتواند همه آفات را دفع نماید و سمپاشی بیش از حد علاوه بر هزینه بر محیط زیست موثر خواهد بود. در کشورهای آمریکایی و اروپایی به خاطر محیط زیست سعی می شود کمتر از سم پاشی استفاده شود. به این سبب به روش های مکانیکی جمع آوری آفات و نیز مبارزه بیولوژیکی روی آورده اند. منظور از مبارزه بیولوژیکی پرورش آفات دیگری است که برای گیاه مضرنبوده ولی دشمن آفات مضر هستند. این آفات یا حشرات که آن ها را مفید می خوانیم دشمن طبیعی آفات یا حشرات مضر بوده و در طبیعت وجود دارند. فقط تعداد آن ها ناکافی است که باید به ترتیبی آن ها را زیاد کرد. روش جدید سم پاشی باردار کردن یا الکتروستاتیک می باشد این روش که بیشتر برای پخش سم های گردی مورد استفاده قرار می گیرد، ذرات را در یک میدان الکتریکی دارای بارهای مثبت نموده که چون روی محصول پاشیده شوند به طور یکنواخت و به صورت لایه ای بسیار نازک روی آن می نشینند. این روش کمترین میزان مصرف را داشته و پخش آن روی گیاه تقریبا به طور یکنواخت است. مزارع بزرگ را به سبب پر پشتی محصول که ماشین نمی تواند در آن وارد گردد و نیز برای سرعت عمل با هواپیما سمپاشی می کنند.
سم پاشی دستی :
برای سم پاشی درختان و گیاهان در منازل یا باغ های کم وسعت به کار می رود. کوچکترین اندازه سم پاش آن است که در منازل به کار رفته و اصطلاحا امشی خوانده می شود. یک اندازه بزرگتر از آن، دارای مخزنی است که بر پشت کارگر سوارشده ولی شیلنگ نسبتا بلندی دارد، تفنگی سم پاشی در دست کارگر قرار دارد. معمولا وسایلی برای تنظیم میزان پاشش سم روی این قطعه تعبیه شده است، هر دو نوع سمپاش ذکر شده دارای یک پمپ دستی هستند با این پمپ که شبیه به تلمبه دوچرخه است هوای فشرده در بالای سطح مایع مخزن تولید می شود که مایع را با فشار از افشانک خارج می کند. نوع دیگری از سم پاش های دستی وجود دارد که دارای مخزن بزرگتر بوده و نمی توان آن را بر پشت حمل کرد. این سمپاش دارای شیلنگ بسیار بلندی است که به تفنگی ختم می گردد. مخزن را در محلی روی زمین قرار داده و مساحتی در اطراف آن را سم پاشی می کنند.
سم پاش موتوری پشتی :
اصول ساختمانی و کاری آن شبیه سم پاش های دستی است با این تفاوت که پمپ موتوری جایگزین پمپ دستی شده است. موتوری دو زمانه با دور بالا و از نوع بنزینی پمپ را به حرکت در می آورد. پمپ، مایع یا گرد را از مخزن به افشانک انتقال داده تا از آنجا به صورت پودر خارج گردد. مخزن سم و موتور مجموعا بر پشت کارگر حمل می گردند، این سم پاش برای مزارع کوچک و باغات کم وسعت کاربرد فراوان دارد. در مزارع برنج که اکثرا کم وسعت هستند، به خوبی می توان از این سم پاش استفاده نمود. در مخزن این سمپاش می توان سم مایع، گردی یا گازوئیل ریخت، در حالت آخر با تعویض تفنگی به شعله افکن تبدیل می گردد که با آن می توان علف های هرز همراه با آفات و امراض را سوزاند.
سم پاش موتوری دستی :
سم پاش هایی کاملا شبیه موتوری پشتی هستند ولی مخزن آن ها گنجایش بیشتری داشته طوری که نمی توان بر پشت حمل نمود. بدین سبب آن ها را روی یک یا دو چرخ حمل و با دست جابه جا می کنند. انواع یک چرخ آن را فرغانی و دو چرخ آن را زنبه ای می نامند.
سم پاش مزرعه ای :
در اندازه و شکل های متفاوتی ساخته شده اند. گنجایش مخزن معمولا 1000 لیتر و یا بیشتر است. پمپ آن از محور تواندهی تراکتور توان می گیرد. بعضی دارای تفنگی دستی هستند که تراکتور حامل ماشین و کارگر عامل پاشش سم است. ولی معمولا پاشش سم نیز به طور خودکار انجام می گیرد. سم پاش های مزرعه ای دارای تیرک افشانک هستند. تیرک افشانک لوله ای است نسبتا طویل که افشانک های متعددی با فواصل حساب شده و با میزان پاشش معینی روی آن سوار می شوند. معمولا دو تیرک افشانک یکی در طرف راست و دیگری در سمت چپ سم پاش متصل می شوند. طول هر تیرک متفاوت و تا 12 متر هم ممکن است برسد.
سم پاش های باغی :
سم پاش های باغی فاقد تیرک افشانک طویل بوده بلکه به صورت دایره یا نیم دایره ساخته شده اند. چون سم باید عمودی و به طرف تاج یا در تمام قامت درخت پاشیده شود. از طرفی قطر ذرات سم در سم پاشی باغی بسیار کم است طوری که به صورت پودر پاشیده می شود. بدین سبب این نوع سم پاش را گاهی مه پاش می نامند. یکی از مسائل مهم در سمپاشی مزرعه و باغ باد بردگی سم است. سمپاشی باید در روزهایی صورت گیرد که باد نوزد در غیر این صورت فایده چندانی نخواهد داشت. بدین سبب در مناطق بادخیز ممکن است فرصت کافی برای سمپاشی فراهم نگردد. سم پاش هایی ساخته شده اند که جریان باد را سد کرده یا خود پره ای از هوا تولید می نمایند تا از بادبردگی سم جلوگیری شود.
انتخاب سم پاش:
انتخاب سم پاش مناسب از اهمیت خاصی برخورداراست. در درجه اول، ظرفیت ماشین باید متناسب با وسعت مزرعه باشد طوری که بتوان در طی یک یا دو روز عملیات سمپاشی را به اتمام رساند، پس از آن، ریزی ذرات، یکنواختی قطر ذرات و همپوشانی سم باید مورد توجه قرار گیرد. ذرات درشت سم کمتر روی گیاه مانده و بر زمین می ریزند. آن هایی هم که روی برگ مانده اند ممکن است همانند یک ذره بین، اشعه خورشید را متمرکز نموده و برگ را بسوزانند، پخش سم روی گیاه یکسان نخواهد بود. ذرات بسیار ریز از طرفی، در معرض باد بردگی شدید قرار می گیرند و لذا ممکن است پوشش یکنواختی روی گیاه حاصل نشده، یا تراکم سم روی بعضی بیش از دیگران گردد. برای شکستن مایع به ذرات ریز باید آن را از سوراخ ریز عبور داد. سوراخ هایی به قطر چند میکرون و گاهی کمتر لازم است . خروج مایع از چنین سوراخی بدون اعمال فشار ممکن نیست. برای این منظور باید از پمپ های هیدرولیکی قوی بهره گرفت که فشارهای 100 بار و بیشتر را تحمل نماید. قطعه سوراخ دار را افشانک نام نهادیم. سم خروجی از افشانک بسته به شکل و اندازه سوراخ، الگوی خاصی خواهد داشت که ممکن است مخروطی تو خالی ، مخروطی توپر ، بادزنی و غیره باشد.این الگو را زاویه پخش نامند .
ماشین های آبیاری :
ایران قدیم که در منطقه گرم و خشک فارس بنیان نهاده شد و جمعیت آن بعدا به حوالی کویرها همچون کرمان، یزد، سمنان و جنوب خراسان گسترش یافتند. از نظر آب کاملا در مضیقه بود. بدین سبب هنر قنات سازی در آن ظهور نموده و تا امروز تنها کشوری است که این روش آبیاری در آن وجود دارد. با اختراع موتورهای بخار در سال های 1800 و موتورهای احتراق داخلی در آن پس از حفر چاه معمول گشت که تا امروز به رواج کامل خود رسیده است.
روش نوین آبیاری:
پیشرفت علم مکانیک و احساس کمبود آب در بیشتر نقاط جهان عامل ظهور روش های نوین آبیاری گشته است که به آبیاری تحت فشار موسومند.
روش های آبیاری نوین عبارتند از :
آبیاری بارانی :
× افقی متحرک : لوله آب از منبع و با فشار از درون یک موتور هیدرولیکی گذشته و سپس به تیرک افشانک ها می رود تا از مسیر افشانک ها مزرعه را آبیاری نماید. موتور هیدرولیکی توسط جریان آب می گردد، حرکت دورانی این موتور توسط جعبه دنده ای به حرکت افقی چرخ های ماشین تبدیل می گردد. ماشین با سرعتی کم ولی حساب شده در طول مزرعه حرکت می کند تا به انتها برسد. منبع تامین فشار آب می تواند محور تواندهی تراکتور باشد که پمپ آبی را به حرکت درآورده و آب را از منبع که می تواند نهر یا حوض آب باشد به لوله لاستیکی ماشین داده، از آنجا همانطور که گفته شد به افشانک برساند. ملاحظه می گردد که تمامی افشانک ها و تیر افشانک ها با هم حرکت افقی دارند. × دایره ای متحرک : در این ماشین افشانک ها روی تیر افشانک هایی نصب شده اند که قوسی شکل هستند. قوس تیر افشانک در وسط حول محوری می گردد. تامین آب تحت فشار به همان صورتی است که در ماشین آبیاری افقی گفته شده فقط تیرافشانک حرکت دورانی دارد. این ماشین پس از مدت حساب شده آبیاری، به منطقه دیگری از مزرعه منتقل می گردد، جایی که همپوشانی کافی فراهم آورد. × ثابت : انتقال لوله ها از یک محل به محل دیگر مزرعه چندان ساده نیست. بعضی از کشاورزان ، لوله های ثابت را ترجیح می دهند. چند خط لوله در سطح مزرعه به طور ثابت تعبیه شده و از آن علم هایی بیرون می آید. در سر هر علم یک افشانک نصب شده است که آب را تا شعاع معینی پراکند. پهنای پاشش بعضی از ماشین های آبیاری بارانی تا 400 متری می رسد.
مزایای آبیاری بارانی :
× نیازی به تسطیح مزرعه نیست × جوی و پشته های آبیاری را لازم ندارد × بازده آبیاری بالاست یعنی تلفات آب کم و در مصرف آب صرفه جویی می شود.
معایب آبیاری بارانی :
× در نواحی گرم و خشک حواشی کویر، تبخیر فوق العاده زیاد است طوری که ممکن است این روش غیرقابل توصیه باشد. × هزینه تعمیر ونگهداری آن بالاست × نیاز به متخصص حرفه ای دارد.
آبیاری قطره ای :
این روش آبیاری برای باغ ها به کار می رود. لوله های لاستکی روی ردیف کشت درختان انداخته می شوند در کنار هر درخت معمولا یک افشانک روی لوله نصب می شود. آب در طول زمان های معینی به طور مداوم ولی قطره قطره به پای رخت می ریزد. بازده آبیاری این روش بیش از بارانی است ولی مشکل عمده آن گرفتگی افشانک ها می باشد. در نقاطی که آب کشاورزی آن سنگین و هوا گرم باشد، افشانک ها به زودی رسوب گرفته و از کار می افتند. نگهداری دائم افشانک ها در این مناطق یک الزام است.
آبیاری چکه ای :
مصرف آب در این روش بیش از آبیاری قطره ای است. لوله ها معمولا درون خاک مدفون شده، از سوراخ های ریزی که روی آن ها درآورده شده اند آب به طور شبانه روزی جریان یافته، لذا امکان مسدود شدن سوراخ ها کاهش یافته است. این نوع آبیاری اگر مناسب محل تشخیص داده شود، بیشترین بازده آبیاری را داراست. مهم ترین مزیت روش های آبیاری قطره ای و چکه ای در آن است که فقط مسافتی اطراف درخت را آبیاری می نمایند. با این ترتیب در نوارهای خاک بین درختان امکان رشد علف های هرز وجود نداشته یا خیلی کم است.
-
مراحل و ماشین آلات عملیات برداشت :
عملیات برداشت به مجموعه اعمالی اطلاق می گردد که پس از عملیات داشت شروع شده و به خروج محصول از مزرعه خاتمه می یابد. آنچه محصول خوانده می شود، در گیاهان مختلف متفاوت است. برگ و ساقه یونجه یک محصول است ولی ریشه چغندر قند نیز یک محصول می باشد. نی شکرها و بلال های شیرین هر یک ، محصول به حساب می آید. غلاف و دانه های نخود، محتوی آن، خوشه های گندم و کاه، غده های زیر زمینی ، نیز محصول هستند. به همین سبب ماشین های متنوعی برای برداشت محصولات گوناگون و متناسب با نوع محصول ساخته شده اند که گاهی برای برداشت یک محصول ممکن است از چندین ماشین بهره گرفته شود.یونجه، نمونه خوبی از این نوع محصول می باشد. ماشین های مختلف برداشت بعضی از محصولات ممکن است سر هم شده و دستگاهی بوجود آمده باشد که چندین عمل را همزمان انجام می دهد این ماشین ها را کمباین می نامند.
دروگرها :
ماشین هایی هستند که یونجه را درو نموده و در نواری، روی زمین می ریزند. از نظر اصول کاری بر 3 نوع اند: × شانه ای × بشقابی × شلاقی یا عمودی ماشین های ساقه ساز را اگر عمل درو را نیز انجام دهد می توان به عنوان نوع چهارم دروگرها به حساب آورد. چنین ماشینی را درو ساقه ساز می نامیم.
دروگر شانه ای :
اصول کاری آن شبیه قیچی خانگی یعنی برشی است. تیغه های متحرک در برابر تیغه های ثابت حرکت رفت و برگشتی دارند که در هر حرکت رفت و برگشت تعدادی از ساقه ها را می برد. این ماشین امروز عموما به عقب و سمت راست تراکتور و به اتصال 3 نقطه بسته شده تا عرض کار زیادتر شود و توانش را از محور تواندهی تراکتور بگیرد. انواع دنباله بند آن نیز وجود دارد. در تراکتورهای دستی ( تیلرها) ، شانه را در جلو و کنار یا در جلو و وسط می بندند. دروگر شانه ای قدیمی ترین نوع ماشین برای درو یونجه بوده و هنوز هم کاربرد آن رواج دارد برشی تمیز ارائه می دهد، تلفات محصول نسبتا کمی دارد و گر چه قیمت آن بالاست و تنظیمات چندی را می طلبد ولی بر سایر انواع ارجح است.
تنظیمات :
دروگرهای شانه ای تنظیمات متعددی به شرح زیر دارند که ممکن است در همه آن ها یک جا جمع نشده باشند. × تمایل نوک انگشتی به طرف زمین یا بالا × وزن دروگر روی زمین × پشت بند × گیره × ارتفاع برش × کلاچ آزاد کن × تطبیق و تقارن خط وسط تیغه برش نسبت به خط وسط انگشتی × تطابق (مقدار جلو قرار گرفتن کفش خارجی نسبت به کفش داخلی ) × سرعت پیشرفت تراکتور × ارتفاع اندام اتصال 3 نقطه تا زمین × فاصله انتهای تخته ردیف تا زمین
دروگرهای بشقابی :
این دروگرها همانند داس، عمل برش را بر اساس ضربه به انجام می رسانند. عضو اصلی برش یک صفحه گرد است که 2،3،4 تیغه در پیرامون آن نصب شده اند. اتصال تیغه ها لولایی است یعنی در برخورد با ما نع به عقب رفته و لذا آسیب نمی بینند. تیغه ها در صورتی قادر به درو محصول هستند که سرعت دورانی (یا خطی) آن ها زیاد باشد. بدین سبب سرعت دورانی این تیغه ها 1500rpm و بیشتر است این سرعت زیاد، مشکل را نسبت به دروگرهای شانه ای پیش می آورد، یکی اینکه توان زیادتری لازم دارند و دیگر آنکه با چند برش ساقه، مقداری از محصول را به صورت قطعات بسیار ریز و تقریبا پودری، تلف می نمایند. به این دلیل این نوع دروگرها برای محصولاتی چون یونجه توصیه نمی شوند بلکه برای دروگر علف کنار نهرها و مراتع مناسب هستند. مشکل سومی که سرعت زیاد تیغه ها پیش می آورد، سنگ پرانی به اطراف است که برای عابرین می تواند خطر ساز باشد. بدین سبب روی همه این دروگرها را با پرده حفاظی می پوشانند. در هنگام کار، این پرده پایین افتاده باشد در صورت پارگی آن را بلافاصله تعویض نمایید. این دروگرها نیز همانند دروگرهای شانه ای به عقب و معمولآ طرف راست تراکتور بسته می شود، برای حمل و نقل باید آن ها را جمع نمود. نوع دیگر این دروگرها دارای استوانه ایست که روی بشقاب سوار شده و دروگر استوانه ای نامیده می شود گاهی نام تجاری سیکلومور بر آن می نهند. تعداد استوانه ها معمولا دو عدد است ولی چهار استوانه ای آن هم ساخته شده است. سوای بشقاب های با قطر بزرگتر و استوانه ها، هیچ تفاوت دیگری با دروگرهای بشقابی ندارند. البته چگونگی انتقال حرکت از محور تواندهی به بشقاب کمی متفاوت است. قطر هر بشقاب دروگر استوانه ای به 75 سانتیمتر می رسد در صورتی که در نوع بشقاب از 30 سانتیمتر تجاوز نمی نماید.
تنظیمات :
× زاویه تمایل بشقاب ها نسبت به زمین × ارتفاع بیشتر × وزن روی زمین این دروگرها نیز دارای کلاچ آزاد کن هستند.
دروگر عمودی یا شلاقی :
از یک استوانه گردنده ترکیب یافته که تیغه های سرکج به شکل مار پیرامون آن به صورت زیگزاگ نصب شده اند. این ماشین در حال درو، یونجه را قطعه قطعه می نماید و فقط در صورتی به کار می رود که بخواهیم یونجه را سیلو کنیم.
دورگرساقه ها:
دروگر ساقه ماشینی است که نه تنها عمل فرآوری ساقه یعنی خرد کردن آن را انجام می دهد بلکه علوفه را نیز درو می نماید. بخش برشی آن ممکن است یک شانه برش یا یک دروگر بشقابی باشد. انواع فاقد دروگر آن نیز وجود دارند که فقط ساقه ساز نامیده می شوند. ساقه ساز پس از بریدن علوفه با یک ماشین درو معمولا متعاقب آن روی علوفه حرکت نموده تا ساقه ها را بترکاند. جفت غلتک های این ماشین ها را بر حسب شدت عملی که می توانند به خرج دهند به 3 نوع تقسیم می کنند: × له کن × له - مچاله کن × مچاله کن شدت عمل هر یک به ترتیبی که نامبرده شده است، زیاد می شود.
تنظیمات :
× فاصله بین غلتک ها × ارتفاع برش × وزن روی زمین یا تعلیق × پهنای ردیف علوفه
دروگرهای خودگردان:
دروگرهایی که تاکنون نامبرده شدند، همگی به دنبال تراکتور کشیده می شوند ولی انواع خودگردان آن ها نیز وجود دارند. منظور از خودگردان آن است که موتوری روی ماشین نصب شده است که آن را بی نیاز از کشیدن تراکتور می نمایند. این ماشین ها در چهار نوع زیر دیده می شوند: × دروگر BCS : دروگری است که در ایتالیا ساخته شده و مارک تجارتی آن BCS می باشد و به همین نام در ایران معروف است. × ردیف کن (windrower) : دروگر ساقه سازیست که موتور بر آن سوار است. × نوارساز : این ماشین دقیقا شبیه ردیف کن است با این تفاوت که پهنای ردیف های علوفه به جا مانده آن بیشتر از آن ردیف کن می باشد. در مناطق مرطوب، این ماشین بهتر از ردیف کن عمل می نمایند. × چمن زن : این نیز یک دروگر خود گردانست با این تفاوت که هدایت آن با دست انجام می گیرد. دو تیغه روی محور موتور و در زیر سرپوش با حرکت دورانی خود، چمن را درو می نماید.
جاروها (ریک) :
مرحله دوم در سلسله مراتب برداشت یونجه ، خشک و ردیف کردن آنست. یونجه بریده شده در تمام سطح مزرعه پخش است. برای خشک شدن آن بر حسب درجه حرارت منطقه باید دو تا 3 روز در زیر آفتاب بماند. اگر یونجه به همان صورت درو شده رها گردد به زمین چسبیده و جمع آوری بعدی آن با اشکال صورت می گیرد. از طرفی به سبب خیس ماندن زیر نوار علوفه، یونجه های این قسمت می گندند. بنابراین باید یونجه را در مدت کوتاهی پس از درو ردیف نمود.
دو ظیفه مهم جاروکن ها :
× طناب پیچ کردن ساقه ها که ماشین بعدی راحت بتواند ردیف ها را بلند کند و به درون خود بکشد × کمک به خشک شدن بهتر و سریع محصول و جلوگیری از گندیدگی جاروها علاوه بر ردیف کردن محصول کارهای دیگری را نیز قادر به انجام هستند که به شرح زیرند: × ردیف کردن × جابه جا کردن × چند ردیف به یک ردیف × یک ردیف به چند ردیف × پخش کردن و هوادادن جاروها در چهار نوع ساخته می شوند که عبارتند از : × جاروهای کپه ای × جاروهای خورشیدی × جاروهای نیرویی × جاروهای پخش کن
کمباین :
کمباین آخرین نوع ماشین اختراع شده می باشد که ترکیبی از داس، خرمن کوب و ماشین بوجاری است. علاوه بر آن مخزنی برای ذخیره دانه تمیز یا محلی برای اکسید کردن آن دارد.
انواع کمباین غلات:
کمباین را بر حسب نوع کار، چگونگی تامین حرکت، ذخیره دانه تمیز و نوع محصول طبقه بندی می شوند.
v نوع کار:
× بافه بند که محصول را درو و بسته بندی می کند. × کمباین محصول تپه که قادر به کار کردن درمزارع دیم کاری و شیب دار می باشد.
v چگونگی تامین حرکت :
× دنباله بند که با تراکتور کشیده شده و حرکت اندام های آن از محور تواندهی تامین می گردد. × موتور یدکی که با تراکتور کشیده شده ولی حرکت اندام های آن از موتوری تامین می شود که روی ماشین نصب است. × خودگردان که پیشروی و حرکت اندام ها از موتوری است که روی ماشین نصب شده است.
v ذخیره دانه تمیز :
× کیسه ای : که دانه تمیز را کیسه می نماید. کیسه ها را پس از پر کردن، کارگر به سطح زمین می ریزد تا بعدا از سطح مزرعه جمع آوری شوند. × انباره ای : که دانه در مخزن روی کمباین انبارشده تا پس از پر شدن، در تریلر تخلیه و از مزرعه خارج گردد.
v نوع محصول :
برای برداشت غله مختلف باید قطعاتی را پیاده یا سوار نمود. × گندم و جو با دماغه مناسب آن × ذرت با دماغه ردیفی × ج) برنج با تسمه نقاله ای در جلو × با شانه برشی در دو طرف دماغه
بافه بند :
ماشینی است خود گردان با عرض کار نسبتا کم. نوعی از آن به نام Bcs ساخت کشور ایتالیا در ایران رواج یافته است. دو نوع این ماشین به نام پاکوتاه برای گندم های ساقه کوتاه و پا بلند برای گندم های ساقه بلند ساخته شده اند.
کمباین خود گردان دشت :
کمباین حتی از نوع دنباله بند و کوچک آن که هر زارع برای سطح کوچک مزرعه خود خریداری نماید. از طرفی مجموع سطح زیر کشت غلات در دنیا آنقدر زیاد است که این ماشین باید کارکرد زیاد داشته باشد. برای کارکرد زیاد باید عرض کار بیشتر شود و مجموعه این عوامل سبب شده است که امروزه تقریبا از کمباین خود گردان استفاده شود. کمباین خود گردان شاید گرانترین ماشین کشاورزی باشد. با وزنی بیش از 9 تن ، عرض کار موثر تا 6 متر و بیشتر، کارکرد 1000ساعتی و بیشتر در سال، نیازمند سرمایه گذاری و هزینه های تعمیر و رانندگی بالا می باشد.
-
بچه ها بالاخره موفق شدم مقاله رو بزارم
شرمنده مجبور شدم قسمت قسمت بزارم
-
ريگارد جان از مقاله خوبت ممنون .خيلي خوب و جامع است
برچسب برای این موضوع
مجوز های ارسال و ویرایش
- شما نمی توانید موضوع جدید ارسال کنید
- شما نمی توانید به پست ها پاسخ دهید
- شما نمی توانید فایل پیوست ضمیمه کنید
- شما نمی توانید پست های خود را ویرایش کنید
-
قوانین انجمن
پاسخ با نقل قول
