-
افزایش بهره وری در بخش سرمایه و عوامل انسانی
یک جامعه آرمانی را تصور کنید، جامعه ای که هر کس متناسب با توانمندی هایش بتواند بهترین موقعیت را پیدا کند، جامعه ای که انسانها بتوانند فارغ از نیازهای فیزیولوژیک، آزادانه به نیازهای خودشکوفایی خود بیندیشند و آنها را محقق کنند.
هر چند تحقق چنین جامعه ای امری دور از ذهن است، اما در هر صورت در حوزه مطلوب گرایی می توان به آن اندیشید و به این نتیجه رسید که چنین جامعه ای تحقق نمی یابد، مگر به همت وجود انسانهای متعالی و توسعه یافته.
توسعه یافتگی منابع انسانی، امری نیست که یکباره و به صورت دفعی رخ بدهد، بلکه امری زمان بر و سرمایه بر است؛ سرمایه ای که علاوه بر سرمایه های مادی، نیازمند سرمایه های عظیم اجتماعی و تحکیم روابط بین انسانهاست.
اگر از بعد کوچکتر و در سطح سازمانها نیز بخواهیم این موضوع را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم، باز هم مساله همین قدر حائز اهمیت است، چرا که سازمانهای پیشرو نیازمند انسان های پیشرو هستند و یا به عبارت بهتر، درست تر آن است که بگوییم انسانهای پیشرو و توسعه یافته هستند که می توانند سازمانهای توسعه یافته بسازند و پرورش دهند.
برچسب برای این موضوع
مجوز های ارسال و ویرایش
- شما نمی توانید موضوع جدید ارسال کنید
- شما نمی توانید به پست ها پاسخ دهید
- شما strong>نمی توانید فایل پیوست ضمیمه کنید
- شما نمی توانید پست های خود را ویرایش کنید
-
قوانین انجمن