در دورهای از تاریخ، آبادیها براساس نام افرادی كه آنجا را آباد كرده بودند، نامگذاری میشدند، مانند علیآباد یا حسنآباد. گاهی نیز از پیشوندهایی مانند «بابا» استفاده میشد، یعنی....
یك استاد دانشگاه معتقد است: باید تلاش كنیم نام ایرانی جزیرهی «ابوموسی» را به آن بازگردانیم.
زهرا پیشگاهیفرد ـ استاد جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران ـ در گفتوگو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دربارهی نام جزیرهی ابوموسی، توضیح داد: پیش از حضور انگلیسیها، نام این جزیره «گپ سبزو» به معنی جزیرهی بزرگ خرم بوده است. در واقع، مردم بندر لنگه، كنگ و ساكنان سواحل در جزایر خلیج فارس، «گپ» را به معنی بزرگ میدانستند و هر آنچه را كه بزرگ بود، گپ میگفتند. سبزو نیز در زبان جنوبی یعنی سبز و خرم، این جزیره نیز گپ سبزو نام داشت، زیرا وقتی مردم كنار ساحل میایستادند و این جزیره را از دور تماشا میكردند به نظرشان جزیرهای سبز و خرم و بزرگ میرسید.
او ادامه داد: در دورهای از تاریخ، آبادیها براساس نام افرادی كه آنجا را آباد كرده بودند، نامگذاری میشدند، مانند علیآباد یا حسنآباد. گاهی نیز از پیشوندهایی مانند «بابا» استفاده میشد، یعنی اسم خود را همراه با پیشوند «بابا» بر آن محل میگذاشتند، مانند باباامان یا باباكوهی. نام این جزیره نیز به همین ترتیب تغییر كرده است.
وی گفت: پیش از ورود انگلیسیها، فردی به نام موسی سبب رونق و آبادانی این جزیره شد و پس از مدتی، نام «بابا موسی» بر جزیره گذاشته شد. «بابا موسی» در زبان محلی جنوبی به «بابو موسی» تغییر پیدا كرد و بهتدریج با تغییرات دیگر، به آن «بوموسی» میگفتند. سپس اعرابی كه در زمان انگلیسیها به این جزیره آمدند، بهدلیل متجانس بودن واژه «بو» و «ابو» نام «بوموسی» را به «ابوموسی» تغییر دادند و كمكم استفاده از این واژه رواج یافت و جزیره حتا پس از رفتن انگلیسیها نیز به همین نام باقی ماند.
پیشگاهیفرد اظهار كرد: نام اصلی این جزیره «گپ سبزو» است كه یك واژهی كاملا فارسی است. به همین دلیل، شایسته است نام فارسی این جزیره را دوباره به آن بازگردانیم تا جزیره با نام ایرانی آن شناخته شود.