آرامش و امنيت روحى همانند غذا, پوشاك و مسكن از نيازهاى اساسى انسانهاست. از اين رو, موفقترين مكتبها, مكتبى است كه برنامه هايش بر اساس فطرت و تمايلات كنترل شده انسان بوده, نيازهاى درونى و برونى او را برآورده نمايد.
اسلام به عنوان جامعترين مكتبهاى آسمانى, به اين نياز روحى, توجه نموده و آموزش و پرورش خود را از ((فرد)) كه اولين خشت بناى جامعه مى باشد, شروع كرده است. از طرفى, چون ((عقيده)) نخستين بذرى است كه در دل انسان كاشته مى شود و به تدريج در اعمال و رفتار او تاثير مستقيم مى گذارد و او تجلى بارزى از عقايد و آرمانهاى خويش مى گردد, لازم است به بينشى صحيح دست يابد و همراه با تهذيب و تربيت در مسير ارزشهاى والا گام بردارد.
اگر افراد همراه با تربيت الهى به آرامش روحى دست يابند, طبعا جامعه را به سوى آرامش روحى, سوق خواهند داد. در چنين محيطى حقوق افراد, محفوظ خواهد بود; حريم انسانها مورد تجاوز قرار نخواهد گرفت و هر كس مى داند كه بايد در محدوده خود حركت كند.