دسته بندی نشده

بازیچه ی هر ایل و تباری شد عشق

انگیزه ی هر خلافکاری شد عشق

حافظ! تو عروج عشق را دیدی و من

دیدم چه دروغ شاخ داری شد عشق!

میدانی...

بعضـی ها را هرچه قدر بـخوانی ... خسته نمیشوی !

بعضـی ها را هرچه قدر گوش دهی ... عادتــــ نمیشوند !

بعضـی ها هرچه تکرار شوند ... باز بکرند و دستــ نـخورده !

دیده ای ؟!

شنیده ای... ... ؟!

بعضـــی ها بی نهایتـــ ــ ـند !

مـــــثل مـــــادر

نــَـه بــــه دیــروز هــآیی کـــه بودی می اندیشــَمــ

نـــَـه بـــه فـــــَــردآهــآیی کـــه شــآیـَـد بیــــآیی

میخـــــــوآهــَـم امـــروز رآ زنــدگـــی کــُنــمــ

خواســـتی بــآش....

خواســـتی نَبــآش....

غریب است دوست داشتن. وعجیب تر از آن است دوست داشته شدن...

وقتی می‌دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ...

ونفس‌ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده ؛ به بازیش می‌گیریم

هر چه او عاشق‌تر ، ما سرخوش‌تر،هر چه او دل نازک‌تر ، ما بی رحم ‌تر ...

تقصیر از ما نیست ؛ تمامی قصه های عاشقانه، اینگونه به گوشمان خوانده شده‌اند...

برای "تظاهر" به دلبستگی دیگر بهانه‌ای ندارم!
چقدر غریب و مبهم.....چه حس مشکوکی !!!من و او دیگر "ما" نیستیم... و من حتی دلتنگش نمی‌شوم
انگار تمام آن روزها کابوس شکنجه‌ای مزمن برای روح بی قرار و سر کش من بودمثل پرنده‌ای فراری از قفساحساس رهایی می‌کنم