دسته بندی نشده

به درختان جنگل گفتم:

چرا شما با این عظمت از تکه آهنی به نام تبر میرنجید؟

گفتند:

رنج ما از تبر نیست از دسته آن است که از جنس خود ماست.

نمیدانی چه زخمی ایجاد می کند ضربه های خودی.

عمیق و درد آور

عارفی را دیدند مشعلی و جام آبی در دست

پرسیدند: کجا می روی؟

گفت:

می روم با آتش بهشت را بسوزانم!

و با آب جهنم را خاموش کنم!

تا مردم خدا را فقط به خاطرعشق به او بپرستند

نه به خاطر عیاشی در بهشت و ترس از جهنم . . .



" تـــــــومــــــــــنی " نمی ارزد ............

زندگی باور میخواهد آن هم از جنس امید !

که اگر سختی راه به تو یک سیلی زد ، یک امید از ته قلب به تو گوید :

که خدا هست هنوز . . .