اسمش را می گذاریم دوست مجازی اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته خصوصیاتش را که نمی تواند مخفی کند وقتی دلتنگی ها و آشفتگی هایش را می نویسد وقت می گذارد برایم، وقت می گذارم برایش وقتی در صحبت هایم به عنوانِ دوست یاد می شود مطمئن می شوم که حقیقیست هرچند کنار هم نباشیم هرچند صدای هم را هم نشنیده باشیم، من برایش سلامتی و شادی آرزو دارم هرکجا که باشد...
خودم به خودم زنگ میزنم پر از حرف‌هایی هستم که نگفته می‌‌فهمم پر از حرف‌هایی که حتی یک کلمه‌اش را ... خودم هم نمی‌‌فهمم بگو دیوانه است بگو پریشان بگو افسرده بگو بیکار علاف خودخور هر چه ... اصلا روانی بگو تنها کسی که این روز ها برایِ خودش وقت دارد کسی که صادقانه حتی خودش را هم نمی‌فهمد ( هر جا دیدی کسی با خودش حرف می‌‌زند ، دستش را بگیر، ببر به خانه‌اش ... شاید گم شده باشد)
تو آزادي ميخواهي؟ ولي آزادي فقط لخت گشتن در خيابان نيست آزادي درست شدن ديسکو نيست آزادي راحتي گشت و گذار با دوست پسر و دختر نيست ! آزادي آزاد شدن مشروب نيست ...*آزادي يعني تو کافر هستي ولي به دين من احترام ميگذاري!* آزادي ...
** داستان واقعی به نقل از "سروش صحت"* * یک داستان واقعی به نقل از "سروش صحت" بازیگر ، نویسنده و کارگردان توانمند ایران صبح ها مسیر ثابتی دارم و اگر عجله نداشته باشم آنقدر در ایستگاه منتظر می مانم تا تاکسی مورد علاقه ام برسد. در واقع راننده این تاکسی را دوست دارم. راننده پیر و درشت هیکلی با دست های قوی و آفتاب سوخته و چشم های مشکی رنگ است که تابستان و زمستان سر شیشه ماشین را باز می گذارد و با آنکه چهار سال است بیشتر ...
باز بــــاران باز بــــوی نم خـــاک باز هم چرخش بـــرگ پی آسایش آغوش گره خورده به خـــاک باز آواز ِخوش خش خش بـــرگ ! پاییز و غم و تلخی تنهایی آغوش من و ریزش بـــرگ
موضوعات وبلاگ
آخرین بازدیدکنندگان
بایگانی
رفتن به صفحه پروفایل
علامت بعنوان خوانده شده
