باران عشق

من همیشــــــه میخندمــ.

تا کســــــــــی نفهمــــــــه چقدر عاشقمــــ.

تا کسیــــ نفهمـــــــه دلمـــ واســــ شنیدنــــــــ صــــــــــدای کسیـــــ تنگــ شـــــده.

که یه روزیـــ عاشقــمـــ کــــــــــردو حالا

...

همه مي پرسند « چرا شكسته دلت ؟ مثل آنكه تنهايي ؟ ...
چقدر هم تنها !
پاسخ يك دريا را در قطره نمي توان پيدا كرد ...
و سخن هزاران سال را در لحظه نمي شود جستجو كرد ....
حرفهاي ساده من چقدر در هزارتوي ذهن پيچيده مي شود ؟
مگر ساده

...

دختر جوانی چند روز قبل از عروسی آبله سختی گرفت و بستری شد.
نامزد وی به عیادتش رفت و در میان صحبتهایش از درد چشم خود نالید.
بیماری زن شدت گرفت و آبله تمام صورتش را پوشاند.
مرد جوان عصا زنان به عیادت نامزدش می رفت و از درد چشم می نالید.
موعد عروسی فرا رسید.
زن نگران صورت خود که آبله آنرا از شکل انداخته بود و شوهرهم که کور شده بود.
همه مردم می گفتند چه خوب عروس

...

کاش غصه تموم میشد......کاش گریه نمی کردم
من باعث و بانیش ام .........دنبال کی می گردم
تقصیر خودم بوده ..........هر چی که سرم اومد
از هر چی که ترسیدم ..........عینا به سرم اومد
تا حس منو دیدی ...........احساس خطر کردی
تا رازم رو فهمیدی ..........دنیا رو خبر کردی
این حادثه ی تلخ رو از چشم تو می دیدم
تو روی تو دنیا بود من پشت تو جنگیدم

بیا آخرين شاهكارت را بيبين
مجسمـه اي با چـشمانی باز
خيره به دور دست
شايد شرق شايد غرب
مبهوت يك شكست،
مغلوب يك اتفاق
مصلوب يك عشق،
مفعول يك تاوان
خرده هايش را باد دارد مي برد
و او فقط خاطراتش را محكم بغل گرفته...
بيا آخرين شاهكارت را بيبين
مجسمه اي ساخته اي به نام «من»