تمام مطالب وبلاگ

یه وقت هایی هست..


باید لم بدی یه گوشه و جریان زندگیت ُ رو مرور کنی


و بعدش بگی : به سلامتی خودم...


که اینقد تحمل داشتم ....!!!

روزگاري جاده بودم ,

جاده اي غرق تردد ,

جاده اي کز رفت و آمد لحظه اي خالي نميشد, من که بسياري رفيقان را به آبادي رساندم ,
عاقبت من ماندم و تنهايي خود !

فریادها مرده اند..
سکوت جاریست....
تنهایی حاکم سرزمین بی کسی است....
میگویند خدا تنهاست
......
ماکه خدا نیستیم....پس چرا تنهاییم.....

کنــارت هستند. تا کـــی؟ تا وقتـــی که به تو احتــیاج دارند.
از پیشــت میروند یک روز. ..کدام روز؟ وقتی کســی جایت آمد.
دوستــت دارند. تا چه موقع؟ تا موقعی که کسی دیگر را برای دوســت داشـتن پیــدا کنـند.
میگویــند عاشــقت هســتند برای همیشه. نه......
فقط تا وقتی که نوبت بــــــازی با تو تمام بشود.
و این است بازی باهــم بودن...!

خوش به حال آسمون كه هر وقت دلش بگیره بی بهونه می باره ...

به كسی توجه نمی كنه ... از كسی خجالت نمی كشه...
می باره و می باره و... اینقدر می باره تا آبی شه... ‌آفتابی شه...!!!
کاش... کاش می شد مثل آسمون بود ...
كاش می شد وقتی دلت گرفت اونقدر بباری تا بالاخره آفتابی شی ...

بعدش هم انگار نه انگار كه بارشی بوده