عشق به ائمه

در اضطرابچه شب‌ها که صبح شان گم شد

چـهروزهـا کــــه گـرفـتـــــار روز هـفــــتـم شد

چه قدر هفتهپر از شنبه شد، به جمعه رسید

وجـمـعــــه روز تـفــــرّج بـــــرای مـــــردم شـد!

چه قــدرشنبـه و یـک شنبـه و دوشنـبه رسید

ولیهمـیشه و هـر هـفـتـه جـمـعـه ‌هـا گم شد

چه هفته‌هاکه رسید و چه هفته‌ها که گذشت

شمـارشیکــه خلاصـه بـه چـنـد و چـنـدم شد

و هـفـتـه‌ایکه فـقـط ریـشه در گذشتن داشت

بـرایشعـله کـشیـدن بـه خـویـش هـیـزم شد

نـهشنـبـه و نـه

...

چه جمعه ها که يک به يک غروب شد نيامدي

چه بـغـضهـا کـه در گـلو رسـوب شـد نيـامـدي

خلـيل آتشين سـخن ؛ تبر بـه دوش بت شکن

خــداي مـا دوباره سـنگ و چـوب شـد نيامـدي

بـراي مـــا کـه خــســته ايــم نه ؛ ولــي

براي عــده اي چـه خــوب شـد نيامــدي

تـمـام طـول هفته را به انتظار جـمعه ام

دوباره صبح؛ ظهر؛ نه غروب شد نيامدي

_{وقتی میان عقل و هوس جنگ میشود
قلبم به چشم هم زدنی سنگ میشود
آقا ببخش گر که سرم گرم زندگیست
کمتر دلم برای شما تنگ میشود
شاید این جمعه بیاید...}

برچسب ها: قلبم, هوس, یامهدی, دلتنگ, عقل

دسته ها

عشق به ائمه , عشق و دلدادگی