عشق و دلدادگی

به دنبال چه میگردی؟ سراسیمه وگیج
همچون غریقی درجستجوی دست آویز..!
نگاه کن
پشت پلکت را میگویم
وقتی میبندی..
وقتی میبندی گرمای دستی را که به جانت محبت تزریق میکند بیشتر احساس میکنی...

شعر هایم را
آویزان می کنم به لحظه های بریده خیابان
مثل این نقاش ها که تابلو هایشان را به دیوار های قشنگ گالری هایشان می آویزند.....و
در حالی که اندوه
آنچنان قفسه سینه ام را می فشارد که نفسم در نمی آید...
به هیاهوی شاد پرنده ها
دل می بازم

بعد از تو از کدام دریچه

آسمان را به تماشا بنشینم

و با کدام واژه عشق را معنا کنم

بی تو

همه ی فصلها خاکستری

و همه ی ستاره ها خاموشند

کیفر شکستن دل من چند جاده ...

وقتی خودت را در آینه دیدی گفتی!

می بینی با چه اعتماد به نفسی

سفر کردم در رویاهایت!

و تو مثل همیشه!

فقط و فقط نگاهم کردی

رویاهایت را با من تقسیم کن!

می دانم، خواب هایت اگر تمام شود

می ترسی

رویاهایت اگر نیمه تمام شود

می ترسی

و تو با این همه ترس ! تنهایی

شب مثل هميشه خاموش و آرام است. همه جا را خاموشي فرا گرفته به جزء روح من كه در آن طوفاني عظيم مي بينم، مي خواهم دائما بگويم و بنويسم. اصلا دلم نمي خواهد بخوابم.
مي خواهم ديده بر هم گذارم و ساعتهاي دراز به رويا فرو روم. بارالهي دلم چنان گرفته شده و فشرده شده كه گويي هر آن مي خواهد پاره شود.
اضطرابي مرموز روحم را آزار مي دهد. نمي دانم چرا نمي توانم آرام بگيرم؟

...