javad jan

تو یه اسمون ستاره من یه سرزمین محتاج به نورم توپرازنوری وگرمامن اسیرقطب سردوسوت کورم تو گل شقایق قشنگ باغچه من یه برگ زرد خشکیده اسیر دست بادم تو پراز شور حیاتی پر امیدوصفا من یه دلخسته دلمرده افتاب لب بومم ولی با اینهمه دلتنگی وتنهایی وحسرت باز سو سو میزنه چراغ پیه سوز امیدم امید به یک جرعه محبت به یک ذره حرارت که بایک تبسم توپرگرمی مملوازعشق بشه همه وجودم تو برای من تنها معنی زندگی هستی وخود عشق که باتودرون سینه میتپه دوباره قلبم تومثه خون تو رگهای منی قشنگ خوبم که باهرتپش حیات تازه میبخشی به ذرات وجودم گل نازم ای تو اواز ترانه وهمه نوای سازم خوب من قشنگ من تو بگذرازگناه من بزن صدایم که طنین نفس گرم تو میبرد زدل غبارغم را میکندپرازشکوفه پرگل باغ خزان دیده دل را این شعرو خودم گفتم البته اگه بشه اسمشو گذاشت شعر.به هر حال اگرچه قابل شما عزیزانمو نداره تقدیم میکنم به همه شما دوستان تو این سایت.