alamatesoall

بچه كه بودم به من آموختند

فحش نبايد بدهي گوسفند



بي ادبي بوده از اين خانه دور
حرف ركيكي نزني بي شعور



بچه ي همسايه به من فحش داد
پند پدر مادرم آمد به ياد



بر دهنش مشت ادب كوفتم
البته با غيظ و غضب كوفتم



شب كه پدر قصه ي ما را شنيد
نوبت آموزه دوم رسيد



پاي مرا بست به يك ريسمان
بر كفل و بر كف پايم زنان –



- گفت نبايد به كسي زور گفت
من چه كنم با توي گردن كلفت



بچه كه بودم پدرم ياد داد
عشق بورزم به نبات و جماد




عشق به انسان و طبيعت ، گياه
عشق به ارتش به بسيج و سپاه



عشق به هم نوع ولو دشمنت

عشق به هر كس شده ، حتي زنت



عشق به مفرد به مثني به جمع
عشق به اينها كه رساندم به سمع



تربيتم سير صعودي گرفت

هيكل من رشد عمودي گرفت



ريش و سبيلي به هم آميختم

زشت شدم تيغ زدم ريختم



ريختم از صورت خود پشم را
باز عيان كرد پدر خشم را



فرصت اندرز و نصيحت نبود
چاره به جز فحش و فضيحت نبود



گفت: پسر ريش تراشيده اي
نفله ! مگر دختر ترشيده اي



كافر حربي شده اي ظاهرا
قرتي و غربي شده اي ظاهرا



بر سر اين صورت صافت مباد
مورچه اي مي بكند بكس باد



صورت سيرابي و بي ريش تو
عين حرام است و نجس ، دور شو



تا نشدي مومن و اهل ثواب
زير پل و روي مقوا بخواب



رفتم و ريشم كه به زانو رسيد
برگشتم پيش پدر رو سپيد



ديد كه تي شرت به تن كرده ام
پارچه اي زرت به تن كرده ام



گفت: مگر پارچه كم داشتي
لخت و پتي آمده اي آشتي



اين كه شمايي پسر بنده نيست
كسوت كفار برازنده نيست



پيرهن و دكمه ي تقوات كو؟
سبحه و انگشتر و اينهات كو؟



هيزم دوزخ شده اي نره خر
زود برو پيرهني نو بخر



مختصري بود ز بسيارها
اين همه مشتي است ز خروارها



منحني تربيتم رشد كرد
حيثيت و شخصيتم رشد كرد



حاصل اين شيوه ارزنده ، من
اين من خوش ذوق ولي بد دهن