مقاله بیماری ایدز

[Isooda]

پيشگفتار
بيماري ايدز از جديدترين ومهلك ترين عفونتهاي ويروسي مي باشد كه اولين بار در سال 1981 شناسايي شد .از آن تاريخ تا كنون هر سال بر تعداد قربانيان اين بي (http://pnu-club.com/pnu.1386.html)ماري افزوده شده ،به طوريكه از 173 كشور تا پايان سال 1992 گزارشاتي در اين زمينه به چشم مي خورد. بعضي از كشورها موارد كمي از اين بيماري راگزارش كرده اند كه علت آن مي تواند واقعا كم بودن موارد اين بيماري يا كمبود امكانات آزمايشگاهي كافي و نا آگاهي پزشكان از علائم بيماري براي تشخيص در آن كشورها و يا خوب نبودن نظام گزارش دهي آنها باشد.
آمار بيماران مبتلا به ايدز امروزه، نمايانگر وضعيت آلودگي در بيش از يك دهه گذشته در دنياست. بنابراين مسئولين امور پزشكي، بهداشت عمومي، سياسي و اجتماعي نبايد تنها به بررسي مراحل انتهاي طيف بيماري كه ايدز ميباشد كفايت كنند، بلكه مي بايست تمامي طول دوره عفونت HIV را در نظر گيرند.

تنها با بررسي آمار آلوده شدگان به ويروس در زمان حاضر است كه ميتوان به وضعيت واقعي عفونت HIV در دنيا پي برد. بنابر تخمين سازمان جهاني بهداشت تا 15 ژانويه 1993 (بهمن ماه 1371 ) حدود 13-10 ميليون نفر مرد و زن و كودك در سراسر جهان آلوده به ويروس ايدز بوده اند كه در بين اين عده ايدز در 611589 نفر ظاهر و گزارش شده است.

دانشمندان پيش بيني كرده اند كه تا سال 2000 ميلادي حدود 40-30 ميليون انسان به ويروس ايدز آلوده خواهند شد كه 30-20 ميليون آن را مردان و زنان بالغ به نسبت مساوي و 10 ميليون ديگر را كودكان تشكيل ميدهند. ضمنا 10 ميليون كودك غير آلوده نيز در اثر از دست دادن والدين خود به علت ايدز يتيم خواهند شد. در امريكا و اروپا به دليل آگاهي مردم از راههاي سرايت بيماري سرعت شيوع بيماري كاهش يافته ولي برآورد ميشود كه 90 درصد از موارد آلوده در سالهاي آينده در جهان سوم رخ دهد.

از بدو شروع مبازه با ايدز در ايران تا تا (http://pnu-club.com/pnu.1386.html)ريخ آخر اسفند ماه سال 1371 تعداد 226 مورد آلوده به ويروس ايدز شاسايي گرديده كه از اين عده 75 درصد از راه خون و فراورده هاي خوني ( 73 درصد استفاده كنندگان از فاكتورهاي انعقادي وارداتي قبل از شناخت راههاي انتقال و كشف ويروس ودو درصد آن در بين معتادان تزريقي از طريق استفاده از سرنگ آلوده مبتلا شده اند ) و 20 درصد از آميزشي، 1/3 درصد از راه مادر آلوده و بالاخره 3/7 درصد نامشخص گزارش گرديده است.

از نظر جنس 90 درصد آلوده شدگان مرد و 10 درصد زن هستند. الگوي راههاي انتقال كه در سالهاي اول تقريبا همه از راه خون و فراورده هاي خوني (http://pnu-club.com/pnu.1386.html) بوده و به تدريج تغيير يافته به طوريكه 75 درصد موارد تا سال 1373 از راه آميزشي (مطابق با الگوي جهاني ) آلوده شده اند.
بايد توجه داشت كه موارد گزارش شده جزء كوچكي از موارد حقيقي در كشور ميباشد. اطلاعات موجود نشان ميدهد كه همه گيري ايدز در ايران از سال 1366 شروع شده ودر حال گسترش ميباشد و احتمالا در چند سال آينده به صورت وسيعي ظاهر خواهد گرديد. به اين ترتيب ايدز در كشور ما در حال حاضر به صورت يك مشكل بالقوه مطرح است ولي به زودي به عنوان يك مشكل بهداشتي بالفعل ظاهر خواهد شد.

[Isooda]

مشخصات ويروس ايدز
ويروس HIV داراي مشخصاتي به شرح زير ميباشد :
اندازه ويروس حدود 140-100 نانومتر (http://pnu-club.com/pnu.1432.html) از گروه رتروويروسها با قسمت مركزي ( ژنوم ) از جنس RNA است. در پوشش ويروس، گليكوپروتئينهايي با زنجيرههاي قندي قرار گرفته اند. هر گليكوپروتئين از دو جزء تشكيل شده:
1- گليكوپروتئين با وزن مولكولي 120 هزار كه در خارج از پوشش قرار گرفته است.
2- گليكوپروتئين با وزن مولكولي 41 هزار كه درون پوشش قرار دارند.

در زير پوشش گليكوپروتئيني ويروس، دو لايه پروتئيني به نام P24 و P17 قرار دارد كه ژنوم (RNA ) ويروس را در بر گرفته است. دو رشته از ژنوم RNA مارپيچي مشابه يكديگر (ديپلوئيد) همراه با چندين كپي از آنزيم نسخه بردار معكوس (RT ) در قسمت مركزي قرار دارند، اين آنزيم به عنوان كاتاليزور در ساخته شدن DNA از RNA ويروسي عمل ميكند. در حال حاضر مهار فارماكولوژيكي اين آنزيم به كمك داروهايي چون زايدوودين به عنوان روش كنترل عفونت HIV در دست بررسي است.

ژنوم HIV كه حاوي 9500 نوكلئوتيد است از قطعات منظمي مانند ژن gag، pol و env تشكيل شده كه در همانند سازي ويروس دخالت دارند. ژنgag معمولا پروتئينهاي داخل قسمت مركزي (آنتي ژن اختصاصي گروه ) ، ژن pol پلي مراز يا نسخه بردار معكوس (RT) و ژن env گليكوپروتئينهاي پوششي را كد مي كنند. دو ژن كوچك tat و trs/art نقش مهمي در تقويت همانندسازي ويروسي با كد كردن نوعي پروتئين بعهده دارند. HIV نسبت به حرارت بسيار حساس مي باشد به طوري كه حرارت 56 درجه سانتيگراد به مدت نيم ساعت آن را غير فعال ميكند، به علت داشتن پوشش و غشاي ليپيدي نسبت به اتر و حلالهاي چربي حساس ميباشد. به طور كلي، اتر، استن، فرمالين 4 درصد، اتانول 70 درصد، هيپوكلريت 0/5-0/1 درصد محيط اسيدي، بتاپروپيولاكتون، گلوتار آلدئيد 2-1 درصد. ايزوپروپيل الكل 70 درصد، پوويدون يده (بتادين) 2/5 درصد و پر اكسيد هيدروژن 10 درصد در مدت 30-20 دقيقه HIVرا غير فعال ميكنند. در حالي كه ويروس تقريبا در برابر اشعه هاي يونيزه، گاما و ماوراء بنفش مقاوم است.

HIV را ميتوان از خون، مني، بزاق، شير، اشك، عرق، سلولهاي مغزي، مغز استخوان، غددلنفاوي، ترشحات سرويكس و واژن وحتي ادرار بيماران جدا نمود.

راههاي انتقال ويروس :
1- تماس جنسي : HIV اساسا ويروسي است كه از طريق مقاربت منتقل ميشود اعم از اينكه نزديكي با همجنس يا جنس مخالف صورت گرفته باشد، اين روش عمده انتقال است كه در حال حاضر بيش از 75 درصد موارد آلودگي در جهان از اين راه است. در حال حاضر انتقال از راه مقاربت با جنس مخالف 6 برابر همجنس بازي است. بعضي از عوامل مانند : متعدد بودن شركاء جنسي، وجود ساير بيماريهاي مقاربتي و تماسهاي جنسي با فواحش خطر آلودگي به عفونت را افزايش ميدهد.

2- انتقال به وسيله تزريق خون يا فراورده هاي خوني يا استفاده از وسايل آلوده اي كه پوست را سوراخ مي كنند : حدود 5 درصد موارد آلودگي به ويروس HIV از طريق خون يا فراوردههاي خوني ميباشد. اين روش نسبت كوچك ولي مهمي از تعداد كل موارد آلودگي به ويروس است زيرا تا حدود زيادي قابل پيشگيري ميباشد. انتقال از راه تزريق، موقعي اتفاق مي افتد كه خون يا بعضي فراوده هاي خوني آلوده تزريق شده باشد ويا از طريق سوزن وسرنگ ويا سلير اشياء تيز آلوده كه پوست را سوراخ مينمايند ويروس به بدن شخص راه يابد. در گيرندگان يك واحد از خون آلوده تقريبا 90 درصد احتمال خطر آلودگي وجود دارد. تا كنون خون كامل، عناصر سلولي خون، پلاسماو فاكتورهاي انعقادي خون همه ويروس را منتقل كرده اند ولي بايد متذكر شد كه ساير فراوده هاي خوني مانند ايمونوگلوبولينها، آلبومين و اجزاء پروتئيني پلاسما، با توجه به مراحل توليد نميتوانند حاوي HIV باشند ودر نتيجه قادر به سرايت بيماري نميباشند. تعداد هموفيلهاي سرم مثبت و وجود گزارشات دال بر تظاهر ويروس در فاكتورهاي منو (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)هموفيلي كه معمولا به روش «كريوپوه سي پيتاسيون» تغليظ ميشده است انتقال از اينراه را تاييد مينمايد .

3- انتقال از مادر به كودك : انتقال بيماري ممكن است قبل از تولد، در حين تولد و يل بعد از تولد اتفاق بيافتد. ميزان خطر براي انتقال بيماري از مادر آلوده به HIV به نوزاد از 40-20 درصد متفاوت است . شدت انتقال بيماري از مادري كه مصونيت وي مختل واز بين رفته است بيشتر ميباشد. عفونت در نوزادهايي كه طي عمل سزارين متولد ميشوند نيز به همان نسبت مشاهده ميشود. در نوزاداني كه مادرشان بعد از تولد وي آلوده به ويروس ميشوند رابطه شير مادر به عنوان عامل احتمالي انتقال ويروس به نوزاد ذكر شده است ودر اين مرحله اين افراد عيار بالاتري از ويروس را در خون داشته ودر اين مرحله قدرت سرايت بيشتري دارند. ( 10 درصد از موارد آلوده شدگان از اين راه است.)

ساير راههاي انتقال :
در بزاق، اشك چشم، عرق و ادرار ويروس يافت ميشود، اما هيچگونه مورد انتقال از راههاي ياد شده گزارش نشده است. در تماسهاي غير جنسي با افراد آلوده به ويروس ايدز، آلودگي به وقوع نمي پيوندد؛ در مورد افراد خانواده هموفيل آلوده به ويروس اين مسئله به ترتيب ياد شده است ؛ والدين كودكان هموفيل سرم مثبت با وجود تماس با بزاق يا ادرار نو (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)زاد، به هنگام در آغوش گرفتن يا تعويض لباسها منفي باقي مي مانند. بنابراين جز از راه خوني يا تماس جنسي انتقال ويرويس از راه ديگر وجود ندارد.

دوره نهفتگي ايدز دقيقا معلوم نيست واز زمان آلودگي تا بروز علائم ايدز ممكن است بين 6 ماه تا 10 سال وحتي بيشترباشد. به عقيده كارشناسان، نهايتا تمام افرادي كه ويروس وارد بدنشان ميشود روزي به مرحله نهايي بيماري خواهند رسيد. نوزاداني كه در بدو تولد آلوده ميشوند دوره نهفتگي آنها به طور متوسط 8 ماه است. در دوران نهفتگي شخص آلوده به ويروس ظاهرا سالم بوده ولي عامل بالقوهانتقال ويروس به ديگران ميباشد وهمين مسئله بزرگترين مشكل پيشگيري از اشاعه بيماري در جامعه بوده است. تستهاي تعيين عفونت HIV تستهاي كاملي نيستند. همه افراد آلوده به HIV تست مثبت ندارند وافرادي كه به تازگي آلوده شده اند تست منفي خواهند داشت. وبا اينكه انتقال دهنده ويروس هستند اما گواهي سلامت دريافت ميدارند. با توجه به راههاي انتقال و دوران نهغتگي طولاني ايدز جدا سازي

افراد آلوده و يا قرنطينه مسافرين
در مبادي ورودي كشور در پيشگيري از اشاعه ايدز در جامعه مؤثر نبوده بلكه باعث ميشود موارد آلوده راز خود را پنهان نموده وحتي از مراجعه به پزشك و مددكار اجتماعي كه مسئول مراقبت، مشاوره وراهنمايي آنها هستند خودداري ورزند و در نتيجه خطر انتقال به ديگ (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)ران افزايش يابد.

[Isooda]

پاسخ آنتي بادي به HIV
در خون قريب به اتفاق بيماران آلود (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)ه به HIV آنتي باديهاي ضد پروتئين هاي ويروسي وجود دارند. بايد توجه داشت بر خلاف بيماري هپاتيت B كه با پيدايش آنتي بادي احتمال آلودگي از بين ميرود، بيماران آنتي HIV مثبت براي تمام عمر آلوده باقي مي مانند. به طور متوسط بعد از 5 تا 12 هفته وگاهي 6 ماه از شروع عفونت آنتي بادي هاي ضد HIV در خون ظاهر مي گردند و معمولا آنتي بادي هاي ضد گليكو پروتئين درون پوشش (gp 41) زودتر از آنتي بادي هاي ضد پروتئين اصلي داخلي قابل كشف و جدا كردن مي باشند. آنتي ژن HIV را مي توان به وسيله تكنيك اليزا اندازه گيري نمود اما اين روش به اندازه آزمايش آنتي بادي HIV براي غربالگري بيماران مناسب نمي باشد. زيرا در اوايل بيماري با شروع تغييرات سرمي، آنتي ژن ويروس قابل كشف و جدا نمودن بوده در حاليكه با ظهور آنتي بادي ها در سرم بيماران اين آنتي ژن ناپديد مي شود. در ضمن با پيدايش علايم عفونت HIV عيار آنتي ضد P 24 كاهش يافته و بار ديگر آنتي ژن HIV در سرم قابل كشف و اندازه گيري مي گردد.بنابراين آزمايش آنتي ژن HIV براي كشف عفونت اوليه و نيز به عنوان نشانگر پيشرفت بيماري حائز اهميت مي باشد. به طور كلي بيماراني كه به طور دائم آزمايش آنتي ژن HIV آنها مثبت مي باشد، پيش آگهي بدي دارند ولي لازم به تذكر است كه سير بيماري در برخي از بيماران به طور دائم آنتي ژن مثبت هستند، سريع نبوده و در برخي بيماران با حال عمومي بد اين آزمايش منفي مي باشد.

تقسيم بنديهاي طيف باليني عفونت HIV
ايدز : طبق تعريف CDC ايدز عبارتست از بيماريي كه نشاندهنده نقص در سيستم ايمني سلولي بوده و هيچ علتي بجز HIV براي آن وجود نداشته باشد. ليست بيماريهايي كه نشان دهنده نقص در سيستم ايمني سلولي مي باشد، توسط CDCجمع آور (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)ي شده و به قرار زير هستند :

تك ياخته ها :
1- پنوموني ناشي از پنوموسيستيس كاريني
2- توكسو پلاسموز مغزي
3- كيپتوسپوريديوز با اسهال بيش از يك ماه

قارچها :
1- كانديدياز ـ مري، تراشه، برونش، و ريه (برفك دهاني به تنهايي براي تشخيص ايدز كافي نيست).
2- مننژيت كريپتوكوكي (يا ساير عفونتهاي خارج ريوي)

ويروسها :
1- سايتومگالوويروس ـ رتينيت، پنومونيت، كوليت يا آنسفاليت،
2- هر پس سيمپلكس ـ به صورت بيماري جلدي مخاطي كه بيشتر از يك ماه طول كشيده باشد.
3- لوكوآنسفالوپاتي چند كانوني پيشرونده.

باكتريها :
1- عفونت با مايكوباكتريوم آويوم داخل سلولي يا مايكوباكتريوم كانزاسي.
2- عفونت با مايكوباكتريومتوبركلوزيس (به شرطي كه مناطق خارج ريوي را گرفتار كرده و بيماري آنتي HIV مثبت باشد ودر عين حال نيز محدود به غدد لنفاوي نباشد).
3- سپتي سمي هاي عود (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)كننده با سالمونلاهاي غير تيفوئيدي (به شرطي كه بيمار آنتي HIV مثبت باشد).

تومرها :
1- كپوشي ساركوما در هر سني، به شرطيكه بيمار آنتي HIV مثبت باشد (ولي در صورت مشخص نبوذن وضعيت عفونت، بيمار بايد زير 60 سال سن داشته باشد).
2- لنفوم اوليه سيستم عصبي مركزي.
3- لنفوم غير هوچكيني از نوع سلولهاي B (به شرطي كه بيمار آنتي HIV مثبت باشد) .

ساير بيماريها :
1- آنسفالوپاتي HIV
2- بيماري تحليل برنده HIV (Slim disease)
3- پنومونيت لنفوئيد بينايي (LIP) در كودكان كمتر از 13 سال.

همانطور كه قبلا نيز ذكر شد، اصطلاح ايدز در اپيدمي HIV از نظر بهداشت عمومي، سياسي و اجتماعي از ارزش محدودي برخوردار است زيرا دقيق نبوده وتنها بيانگر انتهاي طيف اين بيماري مي باشد.
پارامترهاي تشخيصي در پيشرفت طيف عفونت HIV

اين پارامترها نشان دهنده پيشرفت عفونت به سوي ايدز بوده وعبارتند از :
1- ميزان سديمانتاسيون اريتروسيتها ، 2- آنمي بدون علت معلوم ، 3- شمارش T4 ، 4- غلظت سرمي آنتي ژن P24 ، 5- ميزان نئوپترين ، 6- ميزان بتا (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)دوميتروگلوبولين.

[Isooda]

نشانه هاي بيماري ايدز
در بيماري ايدز سه مجموعه علائم ظاهر مي شود :
• نشانه هاي باليني هر يك از بيماريهايي كه تحت عنوان « فرصت طلب » ناميده مي شوند.
• نشانه هاي باليني سرطانها ( ساركم كاپوزي و لنفوم ها ).
• دسته اي علائم عمومي غير (http://pnu-club.com/pnu.1432.html) اختصاصي، كه اغلب در مرحله قبل از ايدز وجود دارند.

هر يك از نشانه ها به طور مجرد و مجزا نگران كننده نيستند، اما مداومت ـ مقاومت در برابر آنتي بيوتيك هاي معمولي و يا اشتراك نشانه ها جلب نظر مي نمايند و ابتلا به ايدز را تداعي مي كنند.

I - عفونت حاد HIV
در اين مرحله بيمار دچار تب، بثورات جلدي، گلو درد، لنفادنوپاتي حساس و سر درد بوده كه مي تواند با علائم باليني مننژيت و آنسفاليت همراه باشد. معمولا بيمار ظرف يك هفته خودبخود بهبود مي يابد و طبق گزارشات متفاوت 93-53 درصد بيماران آلوده اين علائم عفونت حاد HIV را پيدا ميكنند. اين بيماران اغلب به تصور اينكه به سرماخورگي ساده يا آنفلوانزا مبتلا شده اند از مراجعه به پزشك خودداري مي كنند.

II - لنفاد نوپاتي (بزرگي غدد لنفاوي)
هر نوع تهاجم به بدن متضمن پاسخ دستگاه ايمني است كه سبب تورم غدد لنفاوي مي شوند اي ن نوع تظاهر در مواردي مانند منونوكلئوز عفوني (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)، گريپ، سرماخوردگي، عفونتهاي مختلف پوست و ساير عفونتهاي خوش خيم خود نمايي مي كند. در ابتلا به تومورها نيز بزرگي غدد لنفاوي نيز وجود دارد.



هنگام معاينه بيمار تومور را در نوا (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)حي مختلف بدن مانند پشت گوشها، خلفي گردن، بالاي استخوان ترقوه، زير بغل، گودي آرنج و كشاله ران مي توان لمس كرد و همچنين صدها غده لنفاوي در نقاط مختلف بدن وجود دارند كه به دليل قرار گرفتن در عمق قابل لمس نيستند.
لنفاد نوپاتي ژنراليزه مداوم معمولا در بيماران آلوده به HIV شايع بوده و اغلب تنها به HIV مرتبط هستند و به طريق زير تعريف مي شوند :
1- بيش از سه گروه گره لنفاوي جداگانه تحت تاثير قرار گيرند
2- حداقل دو گره لنفاوي در هر ناحيه با قطري بيش از 1/5 سانتيمتر وجود داشته باشد .
3- وجود گره لنفاوي بيش از يك ماه طول بكشد.

هيچ عفونت موضعي مجا (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)ورتي كه بتواند آدنوپاتي را توجيه نمايد موجود نباشد.
علت اين بيماري به درستس روشن نمي باشد اما بعضي ها شعله ور شدن عفونتهاي منتشره ناشي از ويروس سايتومگال را در ايجاد آن مهم مي دانند. همچنين اين لنفاد نوپاتي اغلب با پيشرفت عفونت HIV فروكش مي كند.

[Isooda]

III – كاهش وزن
مهمترين معيار عيني براي پيشرفت بيماري، كاهش وزن مي باشد كه در 95% مبتلايان گزارش شده است و علت اين امر ممكن است تا حدودي به دليل سوء جذب باشد. كاهش بيش از 10% وزن بدن به همراه اسهال يا تب به مدت طولاني بيش از يك ماه در فردي كه HIV مثبت باشد با معيارهاي CDC از ايدز مطابقت مي كند.

IV - بيماري هاي حفره دهاني
بيماريهاي حفره دهان معمولا در مراحل انتهاي عفونت HIV به طور بسيار شايع ديده مي شوند و به چند دسته تقسيم مي شوند :

1- برفك دهان : برفك دهان معمولا به صورت پلاكهاي سفيد رنگ بر روي كام سخت، كام نرم و ساير قسمتهاي مخاط دهان ظاهر مي گردد. ابتدا معمولا پلاكها سفيد، در پشت دومين دندان آسيا ديده مي شوند. برفك دهن با داروهاي موضعي ( از قبيل نيستاتين، آمفوتريسين B يا ژل مايكونازول ) يا سيستميك ( از قبيل كتوكونازول ) قابل درمان مي باشد. معمولا در عفونتهاي شديد برفك دهاني و در موارد كانديدياز مري و تمام دستگاه گوارش درمانهاي سيستميك ضرورت مي يابد.

2- لوكوپلاكياي مويي : اين عارضه اولين بار در سال 1983 در شهر لوس آنجلس گزارش شد. علائم ظاهري عبارت است از برجستگي هاي سفيد رنگ و شبه دنده اي كه در زير زبان يا كناره آن قرار دارد، معمولا بدون علامت بوده، اما منظره ظاهري آنها سبب ناراحتي بيمار مي شود.
لوكوپلاكيا نياز به درمان ندارد ولي مي توان از آسيكلووير در مواردي كه ضايعات وسيع اند استفاده كرد.

3- ژنژيويت : ژنژيويت به صورت خو (http://pnu-club.com/pnu.1386.html)نريزي هاي دردناك عود كننده و زخمهاي شديد لثه خودنمايي مي كند. مي توان از محلول بتادين شستشو دهنده دهان ودر مواقع شعله ور شدن اين عارضه از پني سيلين يا مترونيدازول استفاده نمود. تحليل رفتن لثه به همراه ژنژيويت عود كننده در بيماران مبتلا به ايدز ديده شده است.

4- زخمهاي آفتوس : زخمهاي آفتوس اكثرا بر روي كام نرم بوده و بسيار دردناك مي باشند.
تركيبات موضعي تريامسينولون استونايد بر روي اين زخمها موثرند اما كاربرد آن بر روي كام نرم دشوار مي باشد.

5- آبسه دندان : اين عارضه در عفونت HIV به فراواني ديده مي شود.

6- زگيلهاي حفره دهاني : بروز اين ضايعات در عفونت HIV از يافته هاي غير معمول به شمار مي روند

7- زبان باردار : علامت شايع وغير اختصاصي در مبتلايان به ايدز مي باشد.

8- كپوشي ساركوما : غالبا اولين تظاهر كپوشي ساركوما در دهان، بر روي كام سخت مي باشد.

V – بيماريهاي پوست
در طي چند ماه پيگيري افراد آلوده به HIV معلوم شده كه بيماريهاي پوستي گاهي اولين تظاهرات باليني عفونت HIV بوده است.

بيماريهاي پوستي كه به طور شايع در عفونت HIV ديده مي شوند عبارتند از :
1- در ماتيت سبوره اي : نوعي بثورات جلدي خفيف وشايع بوده كه معمولا پوست سر و نواحي مركزي صورت را گرفتار مي كند.
2- فوليكوليت خارش دار : فوليكوليت خارش دار، آزار دهنده ترين نوع بثورات جلدي در عفونت ايدز است.
3- زونا : گاهي زونا اولين تظاهر سركوب سيستم ايمني در بيماران آلوده به ايدز مي باشد. ابتلا به زونا در نزد بيماري جوان و داراي ريسك فاكتو (http://pnu-club.com/pnu.1386.html)ر، شك به عفونت HIV را شديدا بر مي انگيزد اما بايد دانست كه گاهي اوقات زونا در افراد جوان و سالم نيز ديده مي شود.
4- تبخال ساده : ويروس هرپس سيمپلكس مي تواند مانند HIV از طريق روابط جنسي انتقال يابد واكثر بيماران آلوده به ايدز گرفتار اين ويروس هم هستند. با پيشرفت عفونت HIV ونقص سيستم ايمني، شيوع وشدت حملات هرپس افزايش مي يابد.
5- عفونتهاي درماتوفيتي : عفونتهاي ناشي از كچلي پا، كچلي تنه و كچلي ناخن. در بيماري ايدز بسيار شايع بوده و اغلب به درمانهاي ضد قارچي موضعي نيز به خوبي پاسخ مي دهند.
6- بثورات جلدي ناشي از دارو : به نظر مي رسد حساسيت به داروهاي مختلف به ويژه كوتريموكسازول و گريزئوفولوين در نزد بيماران آلوده به ايدز شايع بوده است.
7- سفيد شدن نابهنگام موي سر : اين عارضه به طور شايع در مردان جوان آلوده به ايدز ديده مي شود.
8- بلند شدن مژه ها : يكي از موارد گزارش شده در عفونت HIV بوده كه اغلب همراه با افزايش سطح پرولاكتين سرم مي باشد.
9- ريزش پراكنده موي سر : يكي از موارد بسيار شايع در مراحل پيشرفته عفونت HIV است.
10- پيري زود رس : علائم اين عارضه سف (http://pnu-club.com/pnu.1386.html)يد شدن مو، پيدايش چين و چروك در پيشاني، نازك شدن مو، ازدست دادن چربي صورت همراه با گود افتادن صورت است.

VI- بيماريهاي گوش و حلق و بيني
بيماران مبتلا به عفونت HIV مستعد ابتلا به برخي از مسائل عفوني و آلرژيك گوش وحلق و بيني هستند.
1- ترشحات پشت حلق : شايع ترين مسئله در زمينه مسائل گوش و حلق و بيني ترشحات مداوم پشت حلق بوده كه مي تواند مسبب سرفه هاي شبانه در اين بيماران باشد.

2- سينوزيت و اوتيت گوش مياني : غالب اوقات اين دو مسئله به علت هموفيلوس انفلوآنزا و در بالغين به علت پنوموكوك ايجاد مي شود.

3- اوتيت سروز گوش مياني : اين بيماري با علائم شنيدن كليك در گوش ( مانند زماني كه هواپيما به پرواز در مي آيد ) و گاهي اوقات كري گوش مياني ظاهر مي شود ودر مراحل پيشرفته عفونت HIV بسيار شايع است. در ايجاد اين مسئله اختلال شيپور استاش، اوتيت گوش مياني در حال بهبود ويا هر دو نقش دارند.

4- اوتيت گوش خارجي : عبارت است از التهاب مجراي گوش خارجي معمولا در اثر باكتريها و قارچها كه باعث پيدايش درد، ترشحات و گاهي اوقات از دست دادن شن (http://pnu-club.com/pnu.1386.html)وايي مي شوند.

5- كري عصبي : گاهي اوقات كري عصب هشتم در عفونت HIV ديده مي شود كه احتمالا مربوط به تظاهرات نورپاتي HIV مي باشد.

[Isooda]

VII- كپوشي ساركوما
كپوشي ساركوما اولين بار در سال 1872 توس (http://pnu-club.com/pnu.1423.html)ط درموتولوژيست مجارستاني به نام موريتز شهر داده شد و بعدها انواع خوش خيم ومهاجم كپوشي ساركوما در آفريقا شيوع پيدا كرد و اولين موارد كپوشي ساركوما در اثر HIV در سال 1981 گزارش گرديد.

منشا سلولي كپوشي ساركوما سلولهاي آندوتليال عروق هستند و معتقدند اين تومور به جايي متاستاز نمي دهد بلكه تنها داراي كانونهاي متعدد مي باشد. هرچند ابتلا به كپوشي ساركوما در افراد همجنس باز مبتلا به ايدز امري شايع است اما در ساير گروههاي در معرض خطر مسئله اي نادر به نظر مي رسد.

اين عارضه در ابتدا به صورت پلاكهاي قرمز رنگي است كه پس از مدتي به ندول برجسته اي تبديل مي شود كه معمولا بدون درد بوده و به صورت كانونهاي متعدد پوس (http://pnu-club.com/pnu.1423.html)ت و مخاطات بدن را گرفتار مي سازد.

درمان كپوشي ساركوما بر حسب اندازه، تعداد و محل ضايعات فرق كرده و هدف از آن معمولا بهبود يا پيشگيري از بدتر شدن ضايعات و ايجاد آرامش در برابر ضايعات دردناك و متورم مي باشد كه عبارتند از :
درمان جراحي، اشعه درماني، شيمي درماني، آلفا اينترفرون.


VIII- بيماريهاي ريوي
قريب 60% افراد مبتلا به ايدز دچار پنوموني مي شوند كه در اكثريت موارد عامل بيماري تك ياخته اي بنام پنوموسيستيس كاريني مي باشد. علائم آن عبارتند از : ضعف و بي حالي، تعريق، تب، لرز ، تنگي نفس در حين فعاليت و سرفه هاي معمولا خشك مداوم كه به مدت چند هفته طول كشيده باشد.

كوتريموكسازول با دوز كم، مؤثرترين دارو در پيشگيري از عود پنوموني ناشي از پنوموسيستيس كاريني بوده كه مي بايستي در كليه بيماراني كه قبلا گرفتار اين پنوموني شده و نيز آنهايي كه تعداد T4 كمتر از 200 سلول در ميليمتر مكعب دارند تا آخر عمر به مصرف برسد.
در ايجاد بيماريهاي ريه در عفونت HIV عفونتهاي معمو (http://pnu-club.com/pnu.1423.html)لي از قبيل پنوموكوك و هموفيلوس انفلوآنزا و لژيونلاپنوموفيلا نيز مي توانند نقش داشته باشند.


XI- بيماريهاي دستگاه عصبي
كليه بيماران آلوده به ايدز، در معرض خطر پيدايش طيف بسيار وسيع اختلالات نورولوژيك قراار دارند كه در اين ميان علائم و نشانه هاي مغزي از قبيل سردرد، آنسفالوپاتي، دمانس، تشنج و ضايعات كانوني شايع است

1- اختلالات مغزي : علل اختلالات مغزي در بيماران مبتلا به ايدز را مي توان به چهار گروه كلي تقسيم نمود :
الف ـ عفونت اوليه مغز در اثر HIV : اختلال اصلي آن كمپلكس دمانس ايدز است. اين سندرم اسامي گوناگوني از قبيل آنسفاليت تحت حاد، كمپلكس دمانس ايدز، آنسفالوپاتي و بالاخره آنسفاليت چند كانوني با سلول غول پيكر دارند.
نشانه هاي شاخص اين اختلال عبارتند از : عدم تمركز حواس، فراموشكاري، كندي حركات ارادي و كناره گيري از اجتماع ( انزوا طلبي ).
ب ـ عفونتهاي فرصت طلب تك ياخته اي، قارچي، ويروسي و باكتريال : توكسوپلاسماگوندي ـ شايع ترين علت توده داخل مغزي در بيماران مبتلا به ايدز مي باشد. نشانه هاي اوليه شايع آن شامل سردرد، تغييرات شخصيتي، تشنج، همي پارزي، از دست دادن حس نيمي از بدن و ساير اختلالات كانوني عصبي مي باشد.

كريپتوكوكوس نئوفورمنس ـ شايع ترين عفونت قارچي (http://pnu-club.com/pnu.1423.html) دستگاه عصبي مركزي بوده كه معمولا به صورت مننژيت تحت حاد تظاهر مي يابد و شايع ترين علائم آن سردرد و گاهي تب مي باشد.

مننژيت آسپتيك ـ همانند ساير بيماران مبتلا به مننژيت اولين علامت اين بيماران نيز اغلب سردرد بوده و علائم كانوني عصبي در اين بيماران شايع نمي باشد.
آنسفاليت ويروسي ـ مهمترين ويروسهاي مسبب آنسفاليت هرپس ويروسها بخصوص هرپس سيمپلكسو هرپس زوستر مي باشد.

آنسفاليت قارچي ـ شامل موارد زير است :
كانديدياز، آسپرژيلوز، كوكسي ديويدومايكوز و موكور مايكوز.

ج ـ بدخيمي هاي دستگاه عصبي مركزي : هرچند كپوشي ساركوما شايع ترين بدخيمي منتشر در عفونت HIV مي باشد اما اين تومر به ندرت به دستگاه عصبي مركزي انتشار مي يابد. در بين بدخيمي هاي دستگاه عصبي مركزي لنفوم غير هوچكيني از اهميت بيشتي برخوردار است.

د ـ عوارض ناشي از اختلالات سيستميك : آنسفالوپاتي متابوليك ـ علل شايع اين عارضه عبارتند از عوارض جانبي داروها، كمبود اكسيژن، كاهش سديم، كاهش قند خون و نارسايي اعضا.

حملات مغزي ـ انفاركتوس مغزي و حملات كم خوني گذرا ( TIA ) در بيماران مبتلا به ايدز شايع نمي باشد و ممكن است در نتيجه واسكوليت، هيپوتانسيون سيستميك، آندوكارديت ماراسميك ايجاد گردد.

2- اختلالات نخاعي : اختلالات نخاعي نسبت به بيماريهاي داخل جمجمه و سيستم عصبي محيطي كمتر شايع بوده و معمولا به صورت اختلالات حسي با ناتواني در راه رفتن تظاهر مي كنند. علائم باليني اوليه آن عبارتند از : اسپاستيسيتي، هيپرفلكسي و از دست دادن رفلكس سطحي شكم، از دست دادن كنترل اسفنگتر و حس د سطح نخاعي در موارد شديد ديده مي شود كه درد يا حساسيت ستون فقرات و يا هر دو اغلب به همراه ميلوپاتي حاد بوده ودر اين صورت يك اورژانس بالقوه نورولوژي محسوب مي شود.

3- اختلالات اعصاب محيطي :
الف ـ پلي نوروپاتي ديستال قرينه ب ـ نورپاتي هاي التهابي ج ـ پلي راديكولوپاتي لومبوساكرال


X- بيماريهاي چشم
بيشتر افراد در طي دوره بيماري ايدز دچار بيماريهاي چشمي مي شوند. 20% از آنها به دليل عفونتهاي چشمي، كاهش شديد بينايي دارند.شايعترين بيماريهاي چشمي عبارتند از :
1- اگزوداي نرم : اين عارضه كه به علت ايسكمي در لايه هاي سطحي شبكيه ايجاد مي گردد شايعترين يافته چشمي در عفونت شديد HIV و به صورت سفيد رنگ، سطحي و شبيه پر مي باشد.اين عارضه منجر به كوري نمي گردد اما بعد از چندي دوباره ظاهر مي شود.

2- كپوشي ساركوماي ملتحمه يا پلك : دومين ضايعه چشمي شايع در بيماران مبتلا به ايدز است .ضايعات به رنگ قرمز روشن و نقاط بدون درد با اندازه هاي مختلف بر روي ملتحمه يا پلك ظاهر مي شود.
اين بيماري در چشم بندرت نياز به درمان دارد و درصورت ايجاد علامت، اشعه درماني با دوز كم مؤثر است.

3- رتينيت ناشي از ويروس سايتومگال : خطرناكترين عارضه چشمي در عفونتHIV بوده و در 15-10 درصد بيماران ديده مي شود. ريتينيت ناشي از ويروس سايتومگال شايع ترين علت كوري در عفونتHIV است. براي حفظ قدرت بينايي بيمار بايستي بلافاصله درمان با يك داروي ضد ويروس سايتومگال از قبيل گانسيكلوير يا فسفونوفورمات آغاز شود.

[Isooda]

XI- بيماريهاي دستگاه گوارش
يكي (http://pnu-club.com/pnu.1386.html) از شكايات شايع بيماران آلوده به ايدز مشكلات گوارشي بوده كه مي تواند به صورت اسهال، ازوفاژيت، تبخالهاي مقعدي پيشرونده و كپوشي ساركوما تظاهر نمايد.

1- اسهال : شايعترين نشانه گوارشي در بيماران مبتلا به ايدز مي باشد به طوريكه در 50 تا 90 در صد اين بيماران اسهال گزارش شده است. اين اسهال معمولا مزمن بوده و با كاهش وزن و سوء تغذيه همراه است.

2- ازوفاژيت : شايعترين علت ازوفاژيت در بيماران مبتلا به ايدز ( كه منجر به عدم قدرت بلع و درد هنگام بلع مي گردد) كانديدا است.

3- تبخالهاي مقعدي : به طور كلي مشكلات انوركتال به ويژه در مردان همجنس باز آلوده به ويروس ايدز به فراواني ديده مي شود.

3- كپوشي ساركوما در دستگاه گوارش : گرفتاري دستگاه گوارش به كپوشي ساركوما در بيماران مبتلا به ايدز شايع است به طوريكه در دو سري مطالعات اتوپسي درگيري دستگاه گوارش را در 56 تا 70 درصد افراد مبتلا به كپوشي ساركوما نشان داد. از ضايعات شايع كپوشي ساركوما در دستگاه گوارش مي توان از درگيري كام نام برد. اين بيماران دچار انسداد روده نيز مي شوند.

اكثر ضايعات كپوشي ساركوما در دستگاه گوارش بدون درمان مي باشد و تنها در صورتي كه كپوشي ساركوما موجب نسداد مجاري صفراوي و يا پرفوراسيون گردد نياز به جراحي انديكاسيون پيدا مي كند.


XII – خستگي عمومي
در بين نشانه هاي خبر دهنده ايدز، خستگي غير عادي و غير قابل توجيه از علائم مهم است. خستگي بدني و رواني، به فواصل منظم ظاهر مي شود. بيماران اغلب احساس فقدان ميل جنسي مي نمايند. البته مي دانيم كه خستگي و تشويش ممكن است يكي از نشانه هاي بيماريهاي مزمن باشد، اما دوام اين حالت ممكن است نشانه اي از بيماري ايدز نيز باشد.


XIII – تب وعرق شبانه
وجود تب، عرق شبانه و لرز در مرحله حاد بيماري ـ به عنوان مثال در سرماخوردگي و يا گريپ ـ از نشانه هاي اعلام بيماري است. افزايش حرارت بدن ممكن است نتيجه عادي و طبيعي پاسخ ايمني بدن در برابر تهاجم خارجي باشد.

در بيماري ايدز، تب معمولا بالا بوده و بين 38 و 39 درجه سانتيگراد در نوسان است. دوران تب معمولا چندين روز به طول مي انجامد، سپس خودبخود از بين مي رود و بعد درخلال چند هفته يا چند ماه مجددا ظاهر مي شود. اين تب بوالهوس اغلب همراه با عرق شبانه است به طوريكه لباس و ملحفه بيمار خيس مي شود. اما بايد توجه داشت كه اين نوع تظاهرات در بيماريهاي مختلف نيز مشاهده مي شود، بنابراين فقط تكرار متعدد تب و يا مدت غير عادي آن است كه پزشك را به وجود بيماري ايدز مشكوك مي سازد.

XIV – سرفه و تنگي نفس
تنگي نفس و سرفه بايد مورد توجه قرار بگيرد زيرا يكي از بيماريهاي اصلي فرصت طلب كه در بيماري ايدز شايع است، پنوموسيستوز مي باشد كه در حالت معمولي بيماري نادري است.

XV – تمايل به خونريزي
در بيماري ايدز نيز همانند ساير بيماريهاي بدخيم ممكن است تمايل به خونريزي مشاهده گردد. با توجه به
اينكه خونريزي و به ويژه خونريزي پوستي علل متعدد دارد بنابراين در مواردي كه اين نشانه غير طبيعي به نظر مي رسد بيمار بايد به پزشك مراجعه نمايد تا علت اصلي آن مشخص شود. اما اين نكته را نيز بايد در نظر داشت كه در بيماري ايدز ـ در ارتباط با اختلالات شديد حاصل از نابساماني دستگاه ايمني ـ ناهنجاريهايي وجود دارد كه مورد توجه بايد قرار بگيرد.

ايدز در كودكان
ايدز جزء 10 علت اوليه مرگ شيرخوارن، بچه ها و نوجوانان بوده و در چند سال آينده جزء 5 علت اوليه مرگ در اين گروهها خواهد بود. تا سال 2000 ميلادي حدود 40-30 ميليون نفر به ويروس ايدز آلوده شده اند كه 10 ميليون آن مربوط به آلودگي در كودكان خواهد بود.
در حال حاضر 78 درصد ايدز كودكان از طريق مادر به كودك منتقل مي شود و اين عدد در سالهاي آينده بيشتر هم خواهد شد. و نيز از تعداد كودكان آلوده شده از طريق انتقال خون و فراوردهاي خوني كاسته خواهد شد.

كودكان در خطر، شامل آنهايي هستند كه از مادران روسپي، مادران معتاد به مواد مخدر تزريقي، مادران داراي اجداد هائيتي، مادران داراي شريك جنسي دو جنس باز يا هموفيل متولد شده و يا اينكه خود كودك سابقه دريافت خون ي فراورده هاي خوني را داشته باشد.
كودكان مشكوك به ايدز بايستي از نظر آزمايشگاهي بررسي شده و نقص سيستم ايمني، آنتي بادي ضد HIV و آنتي ژن خود ويروس را در آنها نشان داد. همچنين در اين كودكان بايد ساير نقصهاي اكتسابي و مادر زادي سيستم ايمني رد گردد.

راههاي سرايت
دو راه اصلي انتقال HIV در كودكان، يكي انتقال ويروس از مادر به كودك و ديگري انتقال ويروس از طريق محصولات خوني مي باشد به علاوه HIV ممكن است از طر (http://pnu-club.com/pnu.1386.html)يق سوء استفاده جنسي از كودكان يا فعاليتهاي جنسي در بين نوجوانان نيز انتقال يابد. انتقال ويروس از مادر آلوده به كودك مي تواند طي حاملگي، هنگام وضع حمل يا كمي بعد از زايمان باشد. به طور كلي خطر سرايت ويروس ايدز از مادر آلوده به فرزند حدود 40-20 درصد است. شير دادن مي تواند يكي از راههاي سرايت ايدز بعد از زايمان باشد ولي ميزان ان بدرستي روشن نشده است.
مزاياي ايمونولوژيك، تغذيه اي و رواني مصرف شير مادر به خوبي توسط جوامع بين المللي شناخته شده است. بعلاوه شير مادر قادر به جلوگيري از پيشرفتعفونتهاي همزمان با HIV در شيرخوارن آلوده است. لذا تغذيه با شير مادر، به خصوص در كشورهايي كه شيرهاي خشك جايگزين موجود نمي باشند توصيه مي شود.

پيشگيري و ايمن سازي در كودكان آلوده به HIV
غربالگري اهدا كنندگان خون و فرآورده هاي خوني توسط اندازه گيري آنتي باديهاي ضد HIV بهترين راه پيشگيري از سرايت عفونت HIV از طريق انتقال خون مي باشد. حرارت دادن فاكتور VIII تغليظ شده در 50 درجه سانتيگراد به مدت 30 دقيقه خطر انتقال HIV را زا اين طريق از بين مي برد.

از آنجا كه اكثريت كودكان مبتلا به ايدز اين عفونت را از مادر (http://pnu-club.com/pnu.1386.html)انشان كسب مي كنند، تلاش سازمان بهداشتي بايستي در جهت تغيير رفتار بالغين و جوانان فعال از نظر جنسي متمركز گردد.

كنترل زاد و ولد و سقط جنين مي توانند از زياد شدن كودكان مبتلا جلوگيري نمايد.مطالعات بيانگر سلامتي كامل 60 تا 80 درصد شيرخوران متولد شده از مادران آلوده اي است كه قبلا يك نوزاد مبتلا به دنيا آورده اند. ضرورت پيشگيري از ابتلاي موارد جديد كودكان به عفونت HIV دلايل قانع كننده اخلاقي و پزشكي براي انجام آزمايشات غربالگري مي باشد

هميشه بايد خطر ايمن سازي يك كودك آلوده به HIV را با مزايايآن مقايسه كرد. در حال حاضر مزاياي ايمن سازي به مراتب بيشتر از خطراتش است. با اين حال كودكان آلوده معمولاپس از تلقيح واكسن از ايمني كمتري نسبت به كودكان غير آلوده برخوردار مي شوند. در كشورهايي كه آلودگي به HIV انتشار بيشتري دارد، كودكان حتي آنهايي كه آلودگي بدون علامت دارند، بايد بر اساس برنامه استاندارد سازمان جهاني بهداشت واكسينه شوند.

كودكان غير ايمن كه ايدز با علامت دارند، نباي (http://pnu-club.com/pnu.1386.html)د BCG دريافت كنند. ولي تزريق ساير واكسنها بلامانع است.

[Isooda]

تكثير HIV
HIV تمايل خاصي به لنفوسيت هاي T به ويژه (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)گروه T4 يا كمك كننده ( T- helper) دارد. مولكول CD4 كه به عنوان گيرنده ويروس محسوب مي شوند بر روي سلولهاي ديگر نيز به ميزان كمتر وجود دارد و لذا HIV قادر است آنها را نيز مستقيما آلوده سازد. كه اين سلولها عبارتند از لنفوسيتهاي B، ماكروفاژها و مونوسيتها، سلولهاي ميكرو گليال مغز، سلولهاي مخاطي كولوركتال و … در اثر چسبيدن gp 120 به CD4 تغيير در پروتئين gp120 ايجاد وبخشي از پروتئين ديگر پوششي به نامgp41 آشكار مي شود كه در حالت طبيعي در زير مولكول gp 120 مخفي شده است. پروتئين gp41 هيدروفوبيك بوده و قسمت اعظم آن درون غشاء سلول جايگزين شده است.

هنگامي كه HIV به سلول چسبيد و وارد آن شد، چرخه تكثير ويروسي شروع مي شود. به دنبال از دست دادن پوشش، اسيد نوكلئيك ويروسي در درون سيتوپلاسم سلول رها مي شود. قسمت مركزي ويروس داراي دو زنجيره مساوي و مشابه RNA بوده و حاوي پروتئينهاي ساخ (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)تماني p7 و p9 كه دور RNA هستند و p17 و p24 در اطراف آنهاست و آنزيمهايي مانند نسخه بردار معكوس، آندونوكلئاز و پروتئاز است كه مراحل بعد چرخه تكثير ويروس را انجام مي دهند. يك آنزيم، مسئول تبديل اطلاعات ژنتيكي ويروس از RNA به DNA مي باشد اين آنزيم پلي مراز DNA بوده كه ابتدا يك كپي زنجير يك رشته اي DNA را از RNA ويروس مي سازد. آنزيم ريبونوكلئاز،RNA اوليه را خراب كرده و پلي مراز با به كار بردن اولين كپي DNA به عنوان الگو مي تواندDNA دومي را بسازد. اين دو آنزيم به نام نسخه بردار معكوس خوانده مي شوند.
سپس DNA ويروس حلقوي شده و وارد هسته سلول شده و در درون كروموزوم سلول ميزبان جاي گرفته و پروويروس ناميده مي شود كه اين عمل توسط آنزيم آندونوكلئاز انجام مي گيرد.

بعد از الحاق DNA در درون كروموزوم ميزبان، عفونت ممكن است با محدوديت در چرخه عفوني تا فعال گشتن سلول آلوده براي مدتي به حالت كمون درآيد. هنگامي كه سلول آلوده فعال گرديد، تهيه رونوشت از پروويروس انجام مي شود و RNA ژنوم ويروس و RNA پيام آور (mRNA) مربوط به آن به وجود مي آيد و در نتيجه سنتز پروتئينهاي ويروسي در روي ريبوزومهاي رتيكولوم آندوپلاسميك صورت مي گيرد و در اثر اجتماع پروتئين با RNA ويروس، ذرات جديد ويروس تشكيل مي شود.

به هر حال، در مراحل انتهايي همانند سازي HIV ، ويريون (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)كامل در قطعه اي از غشاء سلول ميزبان قرار گرفته و از سلول جوانه مي زند و بدين ترتيب پوشش ليپيدي خود را به دست مي آورد. پوشش ليپيدي از غشاء سلول ميزبان منشا گرفته و داراي مجموعه اي از خارهاي كوچك مي باشد كه هر يك از اين خارهاي كوچك، از دو يا سه واحد ساخته شده كه هر يك از واحدها از دو جزء به هم پيوسته تشكيل گرديده اند.

HIV نيز همانند ساير رتروويروسها قادر است به صورت پنهاني، به خصوص در سلولهاي منوسيت يا ماكروفاژ باقي مانده و باعث كاهش فعاليت اين سلولها گردد، در حالي كه آلودگي لنفوسيتهاي T به مرگ آنها مي انجامد.

تحقيقات در بيماران مبتلا به ايدز، نقص ايمني سلولي را در اين افراد آشكار مي كند. هنگام آزمايش عملكرد سيستم ايمني سه علامت غير عادي اختصاصي به صورت يك مجموعه به نام « ترياد ايدز » مشخص مي شود.
1- كاهش تعداد لنفوسيتهاي 4(CD4T+) كه غالبا منجر به كاهش نسبت T4 به T8 يا لنفوپني مطلق مي گردد.
2- افزايش گاماگلوبولين خون
3- پاسخ مختل سيستم ايمني در بياد آوردن آنتي ژنهايي كه در آزمايش پوستي به كار برده مي شود (اختلال در ازدياد حساسيت از نوع تاخيري) .


تقسيم بندي سازمان جهاني بهداشت درمورد عفونت HIV
اصطلاح ايدز اشاره به شديدترين شكل تظاهرات باليني عفونت HIV دارد و شامل شماري از عفونتهاي فرصت طلب اختصاصي (پنوموني ناشي از پنوموسيستيس كاريني، توكسوپلاسموز مغزي، بيماري سايتومگالوويروس، كانديدياز مري)، بيماريهاي ناشي از HIV (آنسفالوپاتي HIV) و يا بدخيمي هاي همراه (كپوشي ساركوما) م باشند.
سازمان جهاني بهداشت معتقد است كه عفونت در افراد آلوده به HIV مادام العمر باقي خواهد ماند و ظرف 12 سال تقريبا 62 درصد افراد آلوده به HIV مبتلا به ايدز خواهن (http://pnu-club.com/pnu.1432.html)د گرديد. اين پيشرفت به سوي ايدز نشان دهنده طبيعت مزمن ان بيماري است كه با زوال تدريجي سيستم ايمني ميزبان به صورت كاهش تعداد لنفوسيتهاي T كمك كننده مشخص مي شود.

بعد از آلوده شدن شخص، تعداد لنفوسيتهاي T كمك كننده شروع به كاهش نموده به طوريكه در حدود 40 تا 80 سلول در هر ميليمتر مكعب در سال از تعداد سلولها كاسته مي شود. اين نابودي تدريجي سيستم ايمني در ابتدا به صورت تظاهرات باليني نه چندان شديد مانند بزرگي غدد لنفاوي منتشر، اسهال، كاهش وزن، كاندياز دهان و غيره خود را نشان مي دهد. معمولا اكثر بيماريهاي كه در تعريف ايدز مي گنجد هنگامي ايجاد مي شود كه تعداد لنفوسيتهاي T كمك كننده كمتر از 200 سلول در هر ميليمتر مكعب باشد.

سازمان جهان بهداشت براي تدوين يك سيستم تقسيم بندي مناسب فهرست نشانه هاي باليني كه در تعيين پيش آگهي داراي اهميت هستند را جمع آوري نموده و به صورت چهار دسته ذيل بيان كرده است :
1- بدون علامت باليني يا با بزرگي غدد لنفاوي منتشر و پايدار (PGL)
2- عفونت اوليه (خفيف)
3- عفونت متوسط
4- عفونت شديد (معادل ايدز)

فرد آلوده به ويروس چه آداب و موازيني را بايد رعايت نمايد ؟
درباره خطرات آلوده شدن ساير افراد اجتماع به وسيله فرد آلوده به ويروس اطلاعاتي كه در مورد راههاي انتقال ويروس شناخته شده است بايد مورد توجه قرار بگيرند. هر فرد سرم مثبت از اهدا خون مطلقا خودداري نمايد. چنانچه فرد آلوده به ويروس به خدمات پزشكي مانند دندان پزشكي، تزريقات و خون گيري نياز داشته باشد، افرادي را كه اين خدمات را انجام مي دهند بايد آگاه سازد تا احتياطات لازم را بعمل آورند. و به ويژه هنگام تماس با خون كليه اصول حفاظتي را رعايت نمايند. خطرات مهم آلودگي هنگام آميزش و تماس جنسي است.
انتقال ويروس ممكن است از ك مرد آلوده به يك زن سالم صورت بگيرد. اين آلودگي هنگام تماس نزديك اعضاء تناسلي، موقع آميزش اتفاق مي افتد. بدون ترديد، ترشحات مرد مانند مايع مني و يا ترشحات مهبلي زن خطر انتقال دارند. همچنن نشان داده شده است كه ارتباط ميان دهان و اعضاء تناسلي مي تواند منشا آلودگي باشد. آلودگي از طريق بوسه همراه با مخلوط شدن بزاق تا كنون به اثبات نرسيده است.

در مردان استفاده از پرزرواتيف بهنگام مقاربت از آلوده شدن همخوابه جلوگيري مي كند و بدون خطر است. با اين وجود بايد توجه داشت كه پرزرواتيف به طرز صحيح استعمال گردد. اخيرا نشان داده اند كه برخي مواد ضد عفوني كننده محتوي اوول ها، كرمها و يا اسفنجها (ابر) خاصيت اسپرم كش دارند ويروس را در محيط آزمايشگاه از بين مي برند. اما تاثير اين فرآورده ها مطلقا در انسان نشان داده نشده است. بنابراين بهتر است كه اين مواد تؤام با استعمال پرزرواتيف مورد استفاده قرار بگيرند.

[Isooda]

وخامت بيماري ايدز چگونه است ؟
به طور مسلم وخامت بيماري برحسب تغيير (http://pnu-club.com/pnu.1423.html)ات عفونت حاصل بر اثر ويروس ايدز ظاهر مي گردد. واضح است كه در اشكال بدون نشانه يا اشكال سبك، مسئله تهديد حيات مطرح نمي باشد. هنگام وجود نشانه هاي بيماري و يا علائم مشايعت كننده ايدز، خطر وخامت بيماري به شكل بسيار جدي مسئله مهمي است. علاوه بر آن در ابتلا دستگاه عصبي خطر مرگ وجود دارد. بايد ياد آور شويم كه طرح بيماري ايدز تحت عنوان يك بيماري وخيم ضرورت ندارد، زيرا بر اساس تحقيقات متعدد مشخص شده كه از زمان آغاز و اعلام بيماري مرگ يگانه راه است.

چنانچه نتايج بدست آمده از بررسيهاي متعدد را مورد توجه قرار بدهيم در مي يابيم كه 45 درصد افرادي كه به بيماري ايدز مبتلا بوده اند از بين رفته اند. اما با تمام احوال اين نتايج در پاسخ به اين سؤال كه افراد مبتلا به بيماري زنده خواهند ماند گويا نيست. ولي براساس آمار موجود 90 درصد افرادي كه در سال 1981 به بيماري مبتلا شده بودند، فوت كرده اند. همچنين 70 درصد از فرادي كه در سال 1983 بيماريشان تشخيص داده شده بود، از بين رفته اند. به طور كل بايد در نظر داشت كه ارقام ياد شده نعكس درستي در درك واقعيت ندارند. به عنوان مثال در موارد ابتلا به تومور و يا عفونت سير بيماري بسيار متفاوت است. به عبارت ديگر، پيشآگهي زمان متوسط زندگي در ساركم كاپوزي 2 سال و در موارد ابتلا به عفونتهاي سينومگال ويروس 2 ماه است.
به طور خلاصه وخامت بيماري ايدز به درجه نقص (http://pnu-club.com/pnu.1423.html) ايمني فرد بستگي دارد.
آيا ويروس ايدز را مي توان از بين برد ؟
از آنجا كه بيماري ايدز و كليه تظاهرات ناشي از آن، به علت ويروس ايدز است، بنابراين انديشه توقف سير بيماري از راه از بين بردن ويروس، براي كليه محققين به سرعت مطرح گرديد.

از آغاز سال 1983 ميلادي، ابتدا در آزمايشگاه و سپس در انسان، بررسيهايي درباره موادي كه اثر آنها بر رتروويروسهاي حيواني به اثبات رسيده بود، به عمل آمد. كي از اين فراورده ها « تنگستو آنتي مونيات » يا HPA23 بود كه 10 سال قبل از پيدايش ويروس ايدز كشف شده است. تاثير آن بر روي بعضي از تومورها و لوسمي هاي حاصل به وسيله ويروسهاي حيواني نشان داده شده بود. بزودي اين فكر اشاعه پيدا كرد كه اين فراورده ممكن است از تكثير ويروس در بيماران جلوگيري نمايد. اما تجويز اين دارو از يك سو در بهبود باليني و بيولوژيك همشه نتيجه رضايت بخش نداشت و از سوي ديگر قطع درمان سبب تكثير مجدد ويروس مي شد بنابراين تكرار درمان ضرورت پيدا مي كرد و مصرف طولاني دارو به علت اثرات سمي مانع ادامه درمان مي گرديد.

سپس درباره تاثير ساير داروها بر روي ويروس ايدز بررسي نمودند. تجويز « سورامين » به علت اثرات بسيار سمي نا اميد كننده بود. « آنسامايسين » داروي ضد سل نيز خصوصيت وقفه دهنده بر ويروس دارد.

اثر ضد ويروسي اينترفرون ( آلفا ) در انسان تائيد شده است. اما در يك بررسي تحت كنترل در بيماراني كه تورم طولاني غدد لنفاوي داشته اند نتيجه اي بدست نيامده است. استفاده از FOSCARNET كه تاثير آن بر ويروسهاي گروه تبخال نشان داده شده است اثر تقليل دهنده ويروس ايدز در بيماران دارد.

داروي ضد ويروسي كه اكنون روي آن تاكيد مي شود و به نظر مي رسد در آينده طيف وسيعي داشته باشد عبارت از AZIDOTHYMIDINE يا AZT مي باشد. (http://pnu-club.com/pnu.1423.html)يكي از مزاياي آن اين است كه از راه خوراكي مصرف مي شود و انتشار دارو در بدن و به ويژه در دستگاه عصبي رضايت بخش است. به طور كلي پاسخ به درمان با AZT اميدوار كننده است لذا به شكل تجارتي تهيه مي شود. اين مولكول به طور واضح در تقليل مرگ و مير و شيوع حوادث جدي در بيماران مبتلا به ايدز مؤثر مي باشد.

بيماراني كه تحت درمان با اين دارو قرار گرفته اند به طور متوسط بهبود شخصي در اعمال ايمني خود پيدا كرده اند. اما بايد توجه داشت كه اين دارو نيز همانند ساير داروهاي ضد ويروسي در مرحله اوليه بيماري مؤثر است. به طور خلاصه، اكنون كوشش محققين بر اين است كه از ميان مولكولهاي متعدد مشتق از اين دارو، فراورده اي را مورد بررسي قرار دهند كه داراي حداكثر فعاليت در برابر ويروس، شرايط انتشار مناسب در بدن، اثر طولاني و حداقل سميت باشد. لازم به يادآوري است داروهاي ضد ويروسي كه در حال حاضر به كار برده مي شوند فقط تكثير ويروس را متوقف مي سازند و ويروس در حالت خفته باقي مي ماند، اما قادر به اخراج ويروس از سلولهايي كه در آن جايگزين شده است نمي باشد.

آيا نقص دستگاه ايمني را مي توان ترميم نمود ؟
آسيبهاي حاصل از ويروس ممكن است غير قابل برگشت باشند و در نتيجه اقدام به درمان اختصاصي را ايجاب نمايند. در سالهاي اخير بررسيهاي متعدد درباره تاثير داروها بر دستگاه ايمني به عمل آمده است. همزمان با كشف ويروس ايدز و تاييد آن به عنوان عامل بيماري، مشاهده گرديد كه تجويز فراورده هاي محرك دستگاه ايمني سبب تسريع تكثير ويروس مي شود.

از ميان فراورده هايي كه از نظر آزمايشگاهي به مثبت شدن آزمونهاي ايمني منجر شده اند ـ بدون اينكه در تخفيف فيزيكي و يا نشانه هاي باليني تاثير داشته باشند ـ اينترفرون گاما و انترلوكين2 مي باشند. اما تجويز اين داروها، سبب پيدايش آثار ثانويه قابل توجه، با مشكل روبرو شده است. براي جانشين ساختن گلبولهاي سفيد سالم به جاي گلبولهاي سفيد معيوب آزمايشاتي بر روي چندين بيمار انجام گرفته است. پيوند يا به عبارت ديگر، انتقال مغز استخوان كه حاوي گلبولهاي پيش ساز گلبولهاي سفيد مي باشد روش درمان ديگري است اما اين پيوند زماني امكان پذير است كه برداشت مغز استخون از افرادي بايد انجام گيرد كه گروه نسجي دهنده و گيرنده سازگار باشد. بهبود عمل ايمني هنگاميكه پيوند گرفته باشد سبب از بين رفتن نشانه هاي بيماري شده است. بالاخره بايد توجه داشت كه براي احتراز از آلودگي مجدد (http://pnu-club.com/pnu.1423.html) سلولهاي پيوند شده، استفاده از داروها ضد ويروسي كاملا ضرورت دارد.

[Isooda]

ايدز در ايران
در ايران 323 +HIV داريم كه از اين تعداد يك نفر himisexaal و سايرين heterosexaal هستند. راههاي انتقال در ايران در ابتدا فراورده هاي خوني بويژه فاكتور VIII كه از فرانسه وارد مي شد و در حال حاضر sexually اين است البته تخمين مي زنيم 6-5 هزار نفر HIV+ داشته باشيم.


درمان
در برابر تعداد زيادي از آنتي بيوتيكهاي مؤثر بر باكتريها و بيماريهاي حاصل از آنهاداروهاي مؤثر بر ويروسهاي فوق العاده محدود هستند. در درمان عفونت HIV نيل به چهار هدف اساسي زير در راس قرار دارد :
1- درمان عفونتهاي فرصت طلب با استفاده از آنتي بيوتيكهاي اختصاصي برحسب نوع ميكروب،
2- درمان تومرها با استفاده از شيمي درماني، اشعه درماني و جراحي.
3- درمان عفونت HIV.
4- افزايش قدرت دفاعي بدن ميزبان.

قسمتهاي متعددي از چرخه تكثير HIV (http://pnu-club.com/pnu.1423.html) هدف بالقوه داروهاي ضد ويروسي بوده و بسياري از آنها قادرند در لوله هاي آزمايش تكثير HIV را مهار نمايند.
1- مهار اتصال ويروس به گيرندهاي سلول هدف
الف ـ CD4 محلول : يك شكل محلول از گيرنده CD4 مي باشد كه با مهار اتصال HIV به گيرنده هاي سلولهاي هدف مانع تكثير HIV مي گردد.
ب ـ سولفات دكستران : هرچند نتايج اكثر مطالعات آزمايشگاهي با پلي ساكاريد سولفاته اميد بخش بوده، ولي هنوز برخي از آنها نتوانسته اند تاثير ضد ويروسي يا ايمني با اين ماده را نشان دهند و شايد علت اين امر عدم جذب دكستران سولفات از طريق خوراكي مي باشد.
ج ـ 721- AL : نام تجارتي دارويي است كه از تركيب گليسيريدهاي خنثي، فسفاتيديل كولين و فسفاتيديل اتانول آمين ساخته مي شود. تركيب مشابهي از آن به نام 721- EL نيز وجود دارد كه از ليستين تخم مرغ مشتق مي شود. اين محصولات باعث تغيير ساختمان غشاهاي حاوي ليپيد شده و به اين ترتيب با بي ثبات كردن غشاي سرشار از كلسترول HIV قادرند از اتصال آن به گيرنده هاي CD4 جلوگيري به عمل آورند.

2- مهار كننده هاي ترانس كريپتاز معكوس
الف ـ آنزامايسين (Rifibutin يا Ansamycin)
ب ـ فسفونوفورمات (Foscarnet يا phsphonoforomate ) : اين ماده باعث مهار آنزيم DNA پلي مراز در هرپس ويروسها و آنزيم ترانس كريپتاز معكوس در برخي از رتروويروسهاي حيواني مي شود.

3- مهار كننده هاي سنتز DNA
الف ـ زايدوودين : زايدوودين تري فسفات اثر مهاركنندگي رقابتي با آنزيم ترانس كريپتاز معكوس HIV را نيز داراست .زايدوودين از امتحانات آزمايشگاهي در مدلهاي حيواني موفق بيرون آمده و هم اكنون در بيماران مبتلا به ايدز و عفونت HIV مصرف مي گردد. توانايي اين دارو در عبور از سد خوني ـ مغزي، احتمال تكثير ويروسي در بافت عصبي را كاسته است و مزيت ديگر اين دارو تجويز آن از راه خوراكي بوده و در اين صورت امكان دسترسي بيولوژيك آن 67 درصد مي باشد. عوارض جانبي اين دارو شامل سردرد، بيخوابي، تهوع، استفراغ، اضطراب، لرزش، گيجي، آنمي (http://pnu-club.com/pnu.1423.html)، نوتروپني،كاهش ويتامين 12B ، كاهش رتيكولوسيتپيگمانتاسيون ناخن و مخاطات، ميوپاتي و مننگوآنسفاليت حاد مي باشد.
ب ـ ريباويرين : اثرات ضد ويروسي اين دارو هنوز مورد بحث مي باشد. عارضه اصلي اين دارو آنمي است كه به ويژه در دوزهاي بالاي 1200 ميلي گرم در روز ظاهر مي شود.

4- از بين بردن عفونت مخفي HIV
الف ـ 223 – GLQ : اين ماده با وزن (http://pnu-club.com/pnu.1423.html)مولكولي 25 كيلو دالتون از ريشه يك نوع خيار چيني به نام Trichosanthes Kirilowii به دست مي آيد و قادر است در آزمايشگاه به طور انتخابي سلولهاي آلوده به HIV را از بين برده و سنتز RNA ويروس را مهار نمايد.
223- GLQ توانايي از بين بردن مخازن HIV مخفي ( سلولهاي منونوكلئر و ماكروفاژ ) را دارد.

5- مهار تجمع و جوانه زدن ويروس
الف ـ اينترفرونها : آلفا اينترفرون در آزمايشگاه اثر مهار كنندگي بر روي تكثير HIV دارد؛ اما بتا اينترفرون داراي اثر كمتر و گاما اينترفرون فاقد اين اثر است.
عوارض جانبي اينترفرونها شامل تب، بيقراري، ميالژي و ساپرسيون مغز استخوان مي باشد. اينترفرونها بايد از طريق غير خوراكي تجويز شوند.
ب ـ مهار كننده هاي آنزيم پروتئاز ويروس : اين آنزيم براي عفونت زاييHIV ضروري مي باشد. با شناخت مشخصات و ژن سازنده اين آنزيم محققين توانسته اند در آزمايشگاه ماده شيميايي مهار كننده آن را به صورت صناعي سنتز نمايند.

6- فعال سازي دفاع هاي ضد ويروسي
آمپلي ژن : فعال سازي دفاعهاي ضد ويروسي توسط آمپلي ژن، راه ديگري براي درمان ضد HIV محسوب مي گردد. اين دارو هم در آزمايشگاه و هم در محيط بدن قادر به مهار HIV (http://pnu-club.com/pnu.1423.html)بوده است. مكانيسم هاي اثر آن عبارند از : تحريك توليد اينترفرون، فعال سازي آنزيمهاي داخل سلولي كه وابسته به RNA در رشته اي هستند و تحريك سلولهاي نابود كننده طبيعي. علائم مسموميت با اين دارو شامل علائمي شبيه به آنفلوآنزاو گرگرفتگي مي باشد.

[Isooda]

راههاي پيشگيري از عفونت HIV
براي پيشگيري از انتشار عفونت HIV، رعايت موارد زير لازم و ضروري به نظر مي رسد :
1- افرادي كه تست سرمي مثبت دارند بايد فعاليت هاي جنسي خود را محدود كرده و در ارتباطات جنسي خود، جهت جلوگيري از هر گونه انتقال مني، از كاندوم استفاده نمايد.

2- جلوگيري از بارداري زنان آلوده به HIV، چرا كه اين افراد به احتمال 20 تا 40 درصد عفونت را به نوزاد خود منتقل مي كند.

3- گرفتن خون از افرادي كه در گروههاي در خطر قرار ندارند.

4- عدم استفاده مشترك از سرنگ توسط معتادين

ساير پيامهاي آموزشي عبارتند از :
• عدم استفاده از مسواك، تيغ ريش (http://pnu-club.com/pnu.1423.html) تراش و ساير وسايل مشتركي كه مي توانند عامل ايجاد خراش در بدن باشند.
• استفاده از وسايلي مانند : گوش سوراخ كن، سوزن خالكوبي، طب سوزني كه وسايل ضدعفوني نشده اند، خطرناك است.
• در برنامه واكسيناسيون كودكان از سرنگهاي يكبار مصرف استفاده مي شود، امكان انتقال عفونت وجود ندارد. كودكان يك ساله بايد تمام واكسنها را در يافت كرده باشند.كليه واكسنها را مي توان به كودك آلوده تلقيح نمود و فقط در مرحله ايدز تلقيح واكسن ب.ث.ژ ممنوع است
• استفاده از دستكش به هنگام كار و آزمايش با مايعات بدن.
• در معاشرت و تماس با افرادي كه مبتلا به عفونت HIV هستند، امكان انتقال (http://pnu-club.com/pnu.1423.html) وجود ندارد.
• انداختن فوري سوزن سرنگ با پوشش و يا حتي بدون پوشش به درون ظروف زباله مخصوص.
• شير دادن يكي از موارد سرايت HIV بعد از زايمان است ولي توصيه مي شود در كشورهايي كه شيرهاي خشك جايگزيني موجود نمي باشد تغذيه از شير مادر ادامه يابد.

در طي كليه كارهاي عملي تنها احتياط اضافي علاوه بر استفاده از دستكش، روپوش و ماسك، حفاظت از چشمهاست. لوازمي چون سوزن، سر سوزن، سرنگ و غيره را بايد به اندازه كافي توسط حرارت استريليزه كرد. در ضمن لوازمي كه نمي توانند در معرض حرارت قرار گيرند با استفاده از گلوتارآلدئيد كه HIV را غير فعال مي كند به راحتي استريليزه مي گردند كه قرار دادن اين لوازم به مدت نيم ساعت در گلوتارآلدئيد كافي به نظر مي رسد.

توصيه هايي به كاركنان مراقبت هاي بهداشتي
• از رفتارهاي جنسي كه افراد را در خطر (http://pnu-club.com/pnu.1423.html) عفونت HIV قرار مي دهد آگاه باشيد.
• به بيماران در مورد راههاي انتقال HIV و پيشگيري از آن از قبل خودداري از تماس جنسي با افراد گروههاي پر خطر ( معتادان تزريقي،
خود فروشها و مشتريانشان و افرادي كه رفتارهاي مخاطره آميز جنسي انجام مي دهند) و طرز استفاده صحيح از كاندوم را آموزش دهيد.
• توصيه به افراد گروههاي پر خطر جهت انجام آزمايش و مشاوره.
• به معتادان تزريقي آلوده و غير آلوده به HIV براي ترك اعتياد و اجتناب از استفاده مشترك از سوزن و ساير وسايل تزريقي مواد مخدر سفارش كنيد.
• بيمار را واداريد تا به تماسهاي جنسي خود اشاره كند و شما را در نقش ارجاع دهنده به مراكز بهداشتي قبول داشته باشد.
• زنان باردار و آلوده به HIV را از خطرات جدي تهديد كننده خود و فرزندشان مطلع ساخته و براي همه زنان آلوده به HIV كه در سنين باروري هستند، جلسات مشاوره برگزار نماييد.
• از خدمات و منابع (http://pnu-club.com/pnu.1423.html) موجود در جامعه مطلع باشيد تا بتوانيد افراد را به آنجا ارجاع دهيد.
• در صورت عدم وجود چنين مراكزي حمايت بيشتري از طريق مشاوره گروههاي همتا و ساير خدمات براي افراد آلوده به عفونت HIV و شريك جنسي آنها فراهم آوريد.