دفتر شعر اختصاصی hadi elec

[javad jan]

سلام به همه دوستان

تمام اشعار مندرج در این تاپیک متعلق به نویسنده ( هادی طهماسبی - hadi elec ) میباشد و هرگونه برداشت تنها با ذکر نام صاحب اثر بلامانع است.


*با تشکر از همکاری همه دوستان*



لطفا در این دفتر چیزی ننویسید

[javad jan]

سلام من به تو که رفته ای ز شهر و دیار

سلام من به تو که بوده ای مرا بکنار



کنون که از گذر این زمان عبورت شد

ندانی و همه دانند که آمدم شب تار



دگر ستاره ی امّید من نمیبینم

بیا تو همره من ابر غصه ها تو ببار



به صاعقه تو بگو که تلاطمی فکند

زمین بلرزد و بادی برد مرا به شکار



شکار آن دل سنگی که رنج من را دید

خزان نموده مرا خود برفته سوی بهار



به کوه و دشت و دمن آتشی چنان فکنم

دگر بهار ننشیند به این زمین و دیار



تو رفته ای و مرا در غمم رها کردی

بدان کزین دم و لحظه گذارمت بکنار

[javad jan]

ای آسمان دوباره دلم بی نوا شده

از بس که گریه کرده به غم مبتلا شده




آری دلم به حال خودش گریه میکند

زیرا بر او ز هر کس و نا کس جفا شده




با نام دوستی همه خنجر براو زدند

بر سر نشسته خاک و به جانش بلا شده




مهر و محبتی ز کسی هیچ او ندید

گفتم بگویمت که بدانی چه ها شده




قلب شکسته ای دگرش صبر بهر چیست؟

ای آسمان دوباره دلم بی نوا شده

[javad jan]

گویی میان سینه ی من زخم خورده دل

هر لحظه میکشد ز جگر آه پر شرر



با هر تپش چه حال عجیبی شوم خدا

گویی که دل ز سینه ی من میشود به در



هر وقت چشم من به رهش خورد سینه سوخت

گویا که این عمل کندم زخم تازه تر



افسوس میخورم , گله دارم ز جاده ها

نفرین نمیکنم که کنم ناله از جگر



مرغ شکسته پر همه شب ناله میکند

آیا شنیده ای که شدم من شکسته پر؟



دانی؟ به راه او همه شب چشم میدهم

سویی دگر نمانده برین چشم بی ثمر



تنهایم و به دور تنم تار میتند

ترس تقابل من و تو کامدم به سر

[javad jan]

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

توانم رفته از دستم چه سازم بین مشکلها



شب تاریک و بیم غصه ای دیگر بود در دل

کجا دانند حال ما سبک عقلان و خوشدلها



چنان از فرط غمها دیده می بارد که بارانی

بدین شدت نبیند چشم دریا ها و ساحل ها



به دیدی چون سفیهی دون فلک بر ما نظر دارد

چه باشد فرقمان مردم؟ میان ما و عاقلها



سوالم گرچه تلخ است و جوابی تلخ تر دارد

به این پرسش تلنگر میزنم بر جملگی دلها



به بازار محبت گر گذر کردی تو میبینی

که راکد مانده بازارش و بسیارند سائلها

[javad jan]

بروی اینه ی دل غبار بنشسته

بیا ببین که چه سان اشکار بنشسته



دلم سیاه سیاهست از همین غم که

غبار سرد بدور از بهار بنشسته



دریغ ز اینه و این دلی که پژمرده

چگونه شد که چنینش غبار بنشسته؟



دلم گرفته خدایا ازین غبار غریب

بروی دیده ی من دید تار بنشسته



ز بس دلم به سیاهی گرفته خو اینک

گنه همیشه مرا در کنار بنشسته

[javad jan]

شبی دلم گرفته بود و غصه ام فسانه گفت *** به یاد روز غم فتاد و شکوه از زمانه گفت


بیا نشین که درد دل بگویمت زغصه ها *** بدون هر بهانه ای، چرا که بی بهانه گفت


اگر که محرمی به دل به گریه ناله کن که او *** تمام نکته ها مرا به گریه عاشقانه گفت


دلی نشسته بود کنج یک قفس و ناله کرد: * "خدا چگونه می توان به این سرای، خانه گفت؟"


درآن زمان که در هوا شراره ای ز غصه بود *** دلی به کنج آن قفس به گریه یک ترانه گفت


ز تیر غصه هر دلی خورد هماره زخمها *** نمی توان ز درد آن فقط یکی نشانه گفت


اگر کسی بدون گریه گفت نکته ای ز غم *** به گوش جان شنو ولی بدان که ناشیانه گفت

[javad jan]

مارا میان شور و شرر ها رها کنید
ما را به حال خود تک تنها رها کنید

ما عاشق سکوت نبودیم و نیستیم
ما را میان هجمه و غوغا رها کنید

در بین خشکی و لب دریا مرا چه فرق؟
از خشکی ام ببرده به دریا رها کنید

مرغ دل ار میان دو دستم گرفته ام
من میدهم به دست شما تا رها کنید

ما از ازل ز نسل زمینی نبوده ایم
ما را ز اوج اوج و ز بالا رها کنید

[javad jan]

با یاد و خاطرت همه شب را سحر کنم******* از درد دوریت دل خود خون جگر کنم

گفتی که خواهی آمد و اما نیامدی ******* با خود ببستم عهد فلک را خبر کنم

ازآسمان بپرس چه شبها که تا سحر********* کوشیده ام که یاد تو بیرون ز سر کنم

صد ها غزل ز درد فراق تو گفته ام *******باید نشینم و همه اش را ز بر کنم

تکرار گشته واژه غربت به قافیه ******** باید که فکر قافیه ای تازه تر کنم

رنجور عشق گشته ام و در خیال خود ******** وامانده ام چگونه به قلبت اثر کنم

در یک شبی که صحبت من با ستاره شد********** گفتا که صحبتی ز غمم با قمر کنم

عمرم رسد به آخر خود در خیال وصل ********جان نیست بعد این همه عزمی دگر کنم

جانی به تن نمانده که همواره باز هم******** با یاد و خاطرت همه شب را سحر کنم