پاتــوق دانشجويـان دانشگاه پيام نور √ ساوه √

[Borna66]

ا درود و سلام خدمت كاربران عزيز باشگاه

شما كاربران عزيز در اين تاپيك مي توانيد در صورت تمايل براي آشنايي بيشتر با ساير كاربران هم دانشگاهي خود در دانشگاه پيام نور ساوه در اين باشگاه، خودتان رو به همراه رشته ي تحصيلي تان و... معرفي كنيد.

انشاالله كه اين تاپيك محيط مجازي سالم و دوستانه و بدور از هرگونه .... باشد.

باتشكر:مديريت باشگاه

[نادراقدم]

جرااينجاكسي نيست

[همام]

من هستم

[hrb40c]

درود بر ساوجی های پیام نوری
پاتوق به این خلوتی نوبره!! دوستان من رشته مترجمی زبان هستم یه خبر خوش برا این رشته اینست که گوش شیطون کر. جناب استاد علاالدینی این ترم نتواسته تمام کلاسها را یک تنه از خود کند و نام این نابغه زبان انگلیسی را در سایت گلستان ندیدم. البته برای غالب مدرک جویان گرامی خصوصا زبانشناسان قمی بدلیلی معلوم خبر خوشی نیست.
:112: 

[hrb40c]

با درود
چند روزی است که به این پاتوق که به همت معاونت باشگاه (Borna66) ایجاد شده سر میزنم اما از برو بچ ساوه اثری نیست . یه نموره با نشاطتر باشیم محل خوبی برای آشنایی با سایر هم دانشگاهی ها و طرح مسائل گوناگون است .
یک توصیه به اهالی رشته مترجمی زبان:اگر به فکر تهیه کتابهای کمک درسی بودید از کتابهای نشر ملکان (گام 2) غافل نباشید که در نوع خودش بی نظیر است و به کار کنکور ارشد هم میاید . من خودم انواع کمک درسیها را هر سال از نمایشگاه کتاب میخریدم اما نشر ملکان تنها کتابی بود هم اشتباه ندارد هم جامع هم کامل است .سبز باسید.:109:
 

[reza karimi]

گریه بر مصیبت نمی کنیم،لکن...

کم ندیده ایم مداحان و سخنرانانی را که در ایام محرم سعی به گریاندن مردم را دارند،شاید دلیل اصلی اش روایات مختلفی باشد که در ثواب گریه بر امام حسین(ع) داریم.
اما اگر عقل مسلکی بپرسد دلیل گریه بر مصیبت های یک شخص آن هم بعد از 1400 سال چیست؛چه پاسخ می دهیم؟
شهید مطهری که خود از عقل مسلکان و راه یافتگان است این طور پاسخ میدهد:
عاشورا دو صفحه دارد،یک صفحه سفید و یک صفحه سیاه.صفحه سیاهش از آن نظر تاریک و سیاه است که فقط جنایت است و مصیبت.واضح است وقتی حادثه را از جنبه جنایی نگاه کنیم،آن که می خورد قهرمان نیست،آن بیچاره و مظلوم است و قهرمان کسی دیگر است.
اما آیا تاریخچه عاشورا فقط همین یک صفحه است؟فقط مصیبت است و چیز دیگری نیست؟چرا باید حادثه کربلا را همیشه از نظر صفحه سیاهش مطالعه کنیم؟ و چرا باید همیشه جنایت های کربلا گفته شود؟چرا شعارهایی که به نام حسین بن علی می دهیم و می نویسیم،از صفحه ی تاریک عاشورا گرفته شود؟
من نمی گویم آن صفحه ی تاریک را نباید دید،بلکه باید دید و خواند،اما این مرثیه همیشه باید همراه با حماسه باشد.اینکه گفته اند رثای حسین بن علی باید همیشه زنده بماند حقیقتی است و از خود پیغمبر گرفته شده؛این رثا و مصیبت نباید فراموش بشود؛این یادآوری نباید فراموش بشود و باید همیشه اشک مردم را بگیرد،اما در رثای یک قهرمان.
پس باید اول قهرمان بودنش برای شما مشخص بشود و بعد در رثای قهرمان بگریید،وگرنه رثای یک آدم نفله شده ی بیچاره ی بی دست و پای مظلوم که دیگر گریه ندارد،و گریه ملتی برای او معنی ندارد.
در رثای قهرمان بگریید برای اینکه احساسات مخلوط قهرمانی پیدا کنید،برای اینکه پرتویی از روح قهرمان در روح شما پیدا بشود و شما هم تا اندازه ای نسبت به حق و حقیقت غیرت پیدا کنید،شما هم عدالتخواه بشوید،شما هم با ظلم و ظالم نبرد کنید،شما هم آزادیخواه باشید،شما هم سرتان بشود که عزت نفس یعنی چه،کرامت یعنی چه.
اگر ما صفحه نورانی تاریخ حسینی را خواندیم،آن وقت از جنبه رثایی اش می توانیم استفاده کنیم وگرنه بیهوده است.
خیال می کنیم حسین بن علی در آن دنیا منتظر است که مردم برایش دلسوزی کنند یا "العیاذ باا..." حضرت زهرا (س) بعد از هزار و سیصد سال آن هم در جوار رحمت الهی منتظر است که چهار تا آدم فکسنی برای او گریه کنند تا او تسلی خاطر پیدا کند؟؟