*مائده*
04-20-2013, 11:07 AM
http://pnu-club.com/imported/2013/04/2951.jpg (http://www.pnu-club.com/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fcommons.wikimedia. org%2Fwiki%2FFile%3APCR_masina_kasutamine.jpg%3Fus elang%3Dfa) http://pnu-club.com/imported/mising.jpg (http://www.pnu-club.com/redirector.php?url=http%3A%2F%2Ffa.wikipedia.org%2 Fwiki%2F%25D9%25BE%25D8%25B1%25D9%2588%25D9%2586%2 5D8%25AF%25D9%2587%3APCR_masina_kasutamine.jpg)
واکنش زنجیرهٔ پلیمراز (به انگلیسی (http://www.pnu-club.com/redirector.php?url=http%3A%2F%2Ffa.wikipedia.org%2 Fwiki%2F%25D8%25B2%25D8%25A8%25D8%25A7%25D9%2586_% 25D8%25A7%25D9%2586%25DA%25AF%25D9%2584%25DB%258C% 25D8%25B3%25DB%258C): Polymerase Chain Reaction) که مخفف آن (PCR) میباشد. بطور کلی «واکنش زنجیره پلیمراز» به روش ازدیاد مقادیر جزئی DNA یا RNA تا حد مشاهدهٔ آنها توسط روش‌های ساده و رایج آزمایشگاهی اطلاق میشود. قابلیت «پی سی آر» در ازدیاد اسیدهای نوکلئیک موجود در نمونه مورد آزمایش موجب شناسایی سریع و اختصاصی نوع سلول یا میکروارگانیسم مورد نظر در نمونه مذکور می‌گردد که این ویژگی علاوه بر بکارگیری «پی سی آر» در تشخیص آزمایشگاهی بیماریها و شناسایی انواع سلولها، آن را به عنوان ابزاری مطمئن و حساس در زمینه پژوهش‌های علمی مطرح می‌سازد.
از کاربردهای پی سی آر میتوان به کاربرد آن در بررسی حذفهای کروموزومی مشخص، تکثیر DNA برای تعیین توالی ، تشخیص بیماری های وراثتی و یا شناسای اثر انگشت ژنتیکی (برای استفاده در پزشکی قانونی و یا یافتن نسبت های خویشاوندی) و یا آشکار سازی و تشخیص بیماری های عفونی ،بررسی جهش های مشخص، بررسی وجود ویروس ها در نمونه اشاره کرد که از مهمترین ویروس هایی که توسط این روش مورد بررسی قرار میکیرند میتوان از HIV ،HCV نام برد.
پی سی آر یک تکنیک بسیار ساده و کار آمد در تکثیر قطعه ای از دی ان آ میباشد، البته قطعه ای مشخص. برای تکثیر دd ان آ توسط پی سی آر میبایست ابتدا در دو طرف قطعه مورد نظر که قطعه هدف نامیده میشود پرایمر هایی را طراحی کرد که مکمل توالیهای دو طرف توالی هدف باشند سپس توسط آنزیمهای پلیمراز میتوان قطه ما بین پرایمرها را که در بین دو سوی 3 پریم پرایمرها قرار دارند را تکثیر کرد.
در طراحی پرایمر باید نکات خاصی در نظر گرفته شود مثلا حتما قسمت 3پریم از پرایمر میبایست مکمل بخش هدف باشد که این برای بخش 5 پریم الزامی نمیباشد همچنین باید در نظر گرفته شود که دو پرایمر حداقل توالی مکمل یکدیگر را داشته باشند و توالی های مستعد تشکیل سنجاق سری هم در آنها تا حد معمول استفاده نشود.
منبع:دکتر عبدالناصر رفیع. واکنش زنجیره پلیمراز (PCR) و مکانیسم آن. پزشک و آزمایشگاه، شماره ۱۳، سال سوم، صص ۳۹-۳۵، ۱۳۸۴.
واکنش زنجیرهٔ پلیمراز (به انگلیسی (http://www.pnu-club.com/redirector.php?url=http%3A%2F%2Ffa.wikipedia.org%2 Fwiki%2F%25D8%25B2%25D8%25A8%25D8%25A7%25D9%2586_% 25D8%25A7%25D9%2586%25DA%25AF%25D9%2584%25DB%258C% 25D8%25B3%25DB%258C): Polymerase Chain Reaction) که مخفف آن (PCR) میباشد. بطور کلی «واکنش زنجیره پلیمراز» به روش ازدیاد مقادیر جزئی DNA یا RNA تا حد مشاهدهٔ آنها توسط روش‌های ساده و رایج آزمایشگاهی اطلاق میشود. قابلیت «پی سی آر» در ازدیاد اسیدهای نوکلئیک موجود در نمونه مورد آزمایش موجب شناسایی سریع و اختصاصی نوع سلول یا میکروارگانیسم مورد نظر در نمونه مذکور می‌گردد که این ویژگی علاوه بر بکارگیری «پی سی آر» در تشخیص آزمایشگاهی بیماریها و شناسایی انواع سلولها، آن را به عنوان ابزاری مطمئن و حساس در زمینه پژوهش‌های علمی مطرح می‌سازد.
از کاربردهای پی سی آر میتوان به کاربرد آن در بررسی حذفهای کروموزومی مشخص، تکثیر DNA برای تعیین توالی ، تشخیص بیماری های وراثتی و یا شناسای اثر انگشت ژنتیکی (برای استفاده در پزشکی قانونی و یا یافتن نسبت های خویشاوندی) و یا آشکار سازی و تشخیص بیماری های عفونی ،بررسی جهش های مشخص، بررسی وجود ویروس ها در نمونه اشاره کرد که از مهمترین ویروس هایی که توسط این روش مورد بررسی قرار میکیرند میتوان از HIV ،HCV نام برد.
پی سی آر یک تکنیک بسیار ساده و کار آمد در تکثیر قطعه ای از دی ان آ میباشد، البته قطعه ای مشخص. برای تکثیر دd ان آ توسط پی سی آر میبایست ابتدا در دو طرف قطعه مورد نظر که قطعه هدف نامیده میشود پرایمر هایی را طراحی کرد که مکمل توالیهای دو طرف توالی هدف باشند سپس توسط آنزیمهای پلیمراز میتوان قطه ما بین پرایمرها را که در بین دو سوی 3 پریم پرایمرها قرار دارند را تکثیر کرد.
در طراحی پرایمر باید نکات خاصی در نظر گرفته شود مثلا حتما قسمت 3پریم از پرایمر میبایست مکمل بخش هدف باشد که این برای بخش 5 پریم الزامی نمیباشد همچنین باید در نظر گرفته شود که دو پرایمر حداقل توالی مکمل یکدیگر را داشته باشند و توالی های مستعد تشکیل سنجاق سری هم در آنها تا حد معمول استفاده نشود.
منبع:دکتر عبدالناصر رفیع. واکنش زنجیره پلیمراز (PCR) و مکانیسم آن. پزشک و آزمایشگاه، شماره ۱۳، سال سوم، صص ۳۹-۳۵، ۱۳۸۴.