عدم تناسب تسهیلات ورزشی برای توسعه ورزش قهرمانی !

[O M I D]

کسی نیست که نداند بدون وجود امکانات مناسب نمی‌تواند ورزش قهرمانی را توسعه داد. به راستی امکانات ورزشی ایران در حد توسعه ورزش قهرمانی است؟ آیا واقعا با امکانات و تسهیلات موجود می‌توان قدرت اول ورزش قهرمانی در منطقه شد؟ تغیرات و تحولات عظیمی که در صنعت ورزش رخ داده، چالش‌های جدیدی را فرا روی مدیران ورزشی قرار داده است. در حالیکه مدیریت سنتی ورزش، به دانش فنی و آگاهی از برخی موضوعات اجتماعی نیاز داشت، از مدیر ورزشی امروزه ملزومات جدیدی طلب می‌شود. جمعیت و تعداد شهرهای کشور در چند دهه اخیر به شدت فزونی یافته بنابراین برنامه‌ریزی برای ورزش باید با توجه به نیازهای این قشر بزرگ در انطباق امکانات موجود با احتیاجات آنان و یا به وجود آوردن مقدورات جدید ویژه نیازهای آنان انجام شود. برای اینکه مدیران بتوانند تصمیمات لازم را برای تغییر و اصلاح اماکن و یا احداث تاسیسات جدید بگیرند باید اطلاعات جامع و کامل از وضع موجود و وضعیت بودجه در اختیار داشته باشند و این نوع بررسی‌ها و ارزیابی‌ها تا حد امکان می‌تواند به آنها کمک نماید تا تصمیمات لازم را برای توسعه و گسترش اتخاذ نمایند و در نتیجه حمایت لازم را نیز از دیگران برای اجرای تصمیمات خود اخذ نمایند. قدم اول برای بررسی و ارزیابی وضعیت موجود اماکن و تسهیلات ورزشی، بررسی آنها از نظر فضا، ابعاد، منطقه، تعداد، اندازه و موقعیت قرار گرفتن آنهاست. اطلاعات حاصل باید با معیارها و استانداردهای موجود مقایسه کرد و در نتیجه نقایص و کاستی‌ها و کمبودها مشخص شوند. یکی از وظایف مدیران این است که همیشه تلاش کنند تا کمبودهای اماکن و تاسیسات ورزشی در طی یک برنامه‌ریزی هدفمند و با توجه به روند رشد جمعیت برطرف نمایند. با توجه به شواهد و قراین ایران از لحاظ تسهیلات ورزشی مطابق با استانداردهای بین‌المللی کمبود بسیاری دارد. برای رفع این مشکل با تخصیص بودجه‌ای مناسب در دوره‌ای مشخص به برنامه تاسیس تسهیلات ورزشی، مطابق با استانداردهای بینالمللی، ورزشکاران ایرانی می‌توانند در شرایطی مشابه با رقبای خارجی به تمرین و رقابت بپردازند. مشکل اساسی تسهیلات ورزشی فقدان یک برنامه ملی تسهیلات ورزشی است که نیازمندی‌های ورزش ملی و اهداف عملیاتی آن را مشخص کرده باشد. از دیگر مشکلات بخش تسهیلات ورزشی می‌توان موارد زیر را نام برد:
- شرایط و وضعیت تسهیلات در نواحی مختلف متغیر و خارج از کنترل و نظارت نهادهای ملی است.
- عدم اختصاص بودجه به بازسازی و نوسازی اماکن ورزشی مطابق با استانداردهای روز دنیا
- کمبود یا نبود تسهیلات سرپوشیده برای انجام بازی‌ها در روزهای نامناسب آب و هوایی
- استاندارد نبودن وسایل ورزشی تولیدی در حد استانداردهای بین‌المللی در داخل کشور
- هر گونه سرمایه‌گذاری دولت در بخش تسهیلات ورزشی حالت عکس‌العملی و موردی دارد و با توجه به رویدادهای مختلف صورت می‌گیرد و هیچگونه هماهنگی در سطح ملی دیده نمی‌شود. بیشتر تسهیلات موجود که در حال ساخته شدن و یا نوسازی هستند جهت‌گیری ساخت آنها بیشتر در راستای اوقات فراغت می‌باشد و هیچ برنامه و تدارکی برای فراهم کردن امکان آموزش یا مسابقات در آنها لحاظ نشده است.
- مساله دیگر این است که اگر سیستم مدارس آموزش و پرورش را وارد معادله کنیم و بخش تسهیلات ورزشی را در نظر بگیریم بحث تسهیلات بیش از پیش مبهم و دشوار می‌شود.
قبل از هر چیز باید مطالعات در مورد تسهیلات ورزشی صورت گیرد که ما از نظر داشتن تسهیلات مورد نیاز برای رقابت‌های بین‌المللی در چه سطحی هستیم. درباره توسعه تسهیلات ورزشی باید اقدامات زیر را انجام داد:
1- تاکید بیشتری بر ایجاد هماهنگی میان سازمان‌ها و عوامل مختلف در سطوح ملی، استانی، محلی، شهرداری‌ها، دانشگاه‌ها صورت گیرد.
2- تشکیل یک نهاد مستقل جهت ارزیابی استانداردهای تسهیلات ورزشی
3- جهت‌گیری ساخت تسهیلات با ورزش قهرمانی و متناسب با نیازهای جامعه
4-اختصاص بودجه کافی برای بازسازی و نوسازی اماکن و تسهیلات ورزشی موجود مطابق با استانداردهای بین‌المللی
5- انجام پژوهش در مورد امکان ایجاد مراکز ملی چند رشته‌ای برای ورزش قهرمانی.
نویسنده : بهزاد ایزدی دانشجوی دکترای مدیریت ورزش


sport13.persianblog