sunyboy
11-19-2008, 01:54 AM
يك تحقيق جديد، فوايد پياده‌روي را در بهبود بيماران 50 سال به بالايي كه دچار سكته مغزي شده بودند تشريح كرد.
يافته جديد: همه مي‌دانند كه پياده‌روي تاثير بسيار زيادي در افزايش ظرفيت تنفسي، ماهيچه‌ها و مفاصل دارد اما دو تحقيق اخير نشان داده‌اند راه رفتن مي‌تواند عملكرد مغز را هم ارتقا دهد.
توضيح: دكتر گري اسمال، پروفسور روانپزشكي و كهن‌سالي كه در مؤسسه عصب‌شناسي و رفتارشناسي انساني «سمل» ucla فعاليت دارد، مي‌گويد: راه رفتن يا هر ورزش تكرارشونده ديگري مي‌تواند مغز را از طرق مختلفي تغيير دهد. قلب خون بيشتري پمپ مي‌كند كه نه تنها عضلات، بلكه مغز را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد. مغز شما به خون نياز دارد، چراكه خون حاوي مواد مغذي و اكسيژن است كه براي سلول‌ها مفيد است و مغز را سالم‌سازي مي‌كند.
وي مي‌افزايد: همچنين انجام يك كار به‌صورت تكرارشونده مي‌تواند سيستم عصبي مغز را تحريك كرده، باعث فعاليت بخش‌هاي مختلف مغز شود. البته همچنان كه بدن به مرور زمان، در انجام آن فعاليت ماهر مي‌شود، ممكن است كيفيتش كاهش يابد اما محرك‌هاي ديگر مي‌توانند مؤثر باشند.
مراحل تحقيق: در مطالعه‌اي، برنامه پياده‌روي براي بيماران سكته مغزي ترتيب داده شد تا بتوانند بهتر و در مراحل بعدي، تندتر راه بروند. همچنين انجام حركات تكرارشونده باعث شد نواحي مختلف مغز آنها فعال شود.
محققان انتظار داشتند بيشترين ميزان فعاليت را در قشر مخ ببينند كه مهارت‌هاي حركتي را كنترل مي‌كند، اما در عوض بيشترين فعاليت در ناحيه زير قشري ديده شد كه در راه رفتن، نقش اندكي دارد. البته دكتر اندرو لوفت، سرپرست اين تحقيق مي‌گويد: شايد ما اين ناحيه را دست‌كم گرفته بوديم!
از حدود نيمي از 71 نفري كه به واسطه برخي ناتواني‌هاي حركتي مورد مطالعه قرار گرفتند، خواسته شد تا روي يك دستگاه تردميل سه بار در هفته، با سرعتي ملايم براي بيش از 40 دقيقه راه بروند، بقيه اين افراد هم براي مدت مشابهي به انجام حركات كششي مشغول شدند.
تمام اين افراد از نظر سرعت و ظرفيت تنفسي ابتدا و شش ماه بعد از ورزش‌ها مورد آزمايش قرار گرفتند سرعت گروه پياده‌روها 51درصد افزايش يافت و اين در حالي بود كه پيشرفت گروه ورزش‌هاي كششي، فقط 11درصد بود. همچنين تناسب اندام گروه پياده‌روها افزايش يافت و ظرفيت تنفسي آنها حدود 18 درصد بهتر شد درحالي‌كه تناسب اندام گروه ورزش‌هاي كششي مقدار كمي كاهش يافت.
عكس‌هاي رزونانس مغناطيسي، فعاليت شديدتري را در ناحيه زيرقشري گروه پياده‌رو نشان داد كه باعث تعجب محققان شد. لوفت، پروفسور توانبخشي اعصاب در دانشگاه زوريخ در سوئيس مي‌گويد: ما متوجه شديم كه احتمال وقوع اين تغييرات، نه تنها در لايه‌هاي سطحي مغز، بلكه در سطوح عميق‌تر آن نيز وجود دارد.دكتر دنيل هانلي، دستيار اين مطالعه مي‌گويد: حركت تكرارشونده‌اي كه به‌طور نمونه در هر جلسه فيزيوتراپي تكرار مي‌شود، بسيار آهسته است. ما حركات تكراري زيادي را براي هر كدام از پاها انجام مي‌دهيم چراكه فكر مي‌كنيم اين كار با تغييرات مغزي مرتبط است.
محققان معتقدند مغز حتي راه رفتن را دوباره ياد مي‌گيرد يا خود را دوباره برنامه‌ريزي مي‌كند تا نواحي آسيب‌ديده بر اثر سكته را دوباره معالجه كند.
منبع: میعادگاه
يافته جديد: همه مي‌دانند كه پياده‌روي تاثير بسيار زيادي در افزايش ظرفيت تنفسي، ماهيچه‌ها و مفاصل دارد اما دو تحقيق اخير نشان داده‌اند راه رفتن مي‌تواند عملكرد مغز را هم ارتقا دهد.
توضيح: دكتر گري اسمال، پروفسور روانپزشكي و كهن‌سالي كه در مؤسسه عصب‌شناسي و رفتارشناسي انساني «سمل» ucla فعاليت دارد، مي‌گويد: راه رفتن يا هر ورزش تكرارشونده ديگري مي‌تواند مغز را از طرق مختلفي تغيير دهد. قلب خون بيشتري پمپ مي‌كند كه نه تنها عضلات، بلكه مغز را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد. مغز شما به خون نياز دارد، چراكه خون حاوي مواد مغذي و اكسيژن است كه براي سلول‌ها مفيد است و مغز را سالم‌سازي مي‌كند.
وي مي‌افزايد: همچنين انجام يك كار به‌صورت تكرارشونده مي‌تواند سيستم عصبي مغز را تحريك كرده، باعث فعاليت بخش‌هاي مختلف مغز شود. البته همچنان كه بدن به مرور زمان، در انجام آن فعاليت ماهر مي‌شود، ممكن است كيفيتش كاهش يابد اما محرك‌هاي ديگر مي‌توانند مؤثر باشند.
مراحل تحقيق: در مطالعه‌اي، برنامه پياده‌روي براي بيماران سكته مغزي ترتيب داده شد تا بتوانند بهتر و در مراحل بعدي، تندتر راه بروند. همچنين انجام حركات تكرارشونده باعث شد نواحي مختلف مغز آنها فعال شود.
محققان انتظار داشتند بيشترين ميزان فعاليت را در قشر مخ ببينند كه مهارت‌هاي حركتي را كنترل مي‌كند، اما در عوض بيشترين فعاليت در ناحيه زير قشري ديده شد كه در راه رفتن، نقش اندكي دارد. البته دكتر اندرو لوفت، سرپرست اين تحقيق مي‌گويد: شايد ما اين ناحيه را دست‌كم گرفته بوديم!
از حدود نيمي از 71 نفري كه به واسطه برخي ناتواني‌هاي حركتي مورد مطالعه قرار گرفتند، خواسته شد تا روي يك دستگاه تردميل سه بار در هفته، با سرعتي ملايم براي بيش از 40 دقيقه راه بروند، بقيه اين افراد هم براي مدت مشابهي به انجام حركات كششي مشغول شدند.
تمام اين افراد از نظر سرعت و ظرفيت تنفسي ابتدا و شش ماه بعد از ورزش‌ها مورد آزمايش قرار گرفتند سرعت گروه پياده‌روها 51درصد افزايش يافت و اين در حالي بود كه پيشرفت گروه ورزش‌هاي كششي، فقط 11درصد بود. همچنين تناسب اندام گروه پياده‌روها افزايش يافت و ظرفيت تنفسي آنها حدود 18 درصد بهتر شد درحالي‌كه تناسب اندام گروه ورزش‌هاي كششي مقدار كمي كاهش يافت.
عكس‌هاي رزونانس مغناطيسي، فعاليت شديدتري را در ناحيه زيرقشري گروه پياده‌رو نشان داد كه باعث تعجب محققان شد. لوفت، پروفسور توانبخشي اعصاب در دانشگاه زوريخ در سوئيس مي‌گويد: ما متوجه شديم كه احتمال وقوع اين تغييرات، نه تنها در لايه‌هاي سطحي مغز، بلكه در سطوح عميق‌تر آن نيز وجود دارد.دكتر دنيل هانلي، دستيار اين مطالعه مي‌گويد: حركت تكرارشونده‌اي كه به‌طور نمونه در هر جلسه فيزيوتراپي تكرار مي‌شود، بسيار آهسته است. ما حركات تكراري زيادي را براي هر كدام از پاها انجام مي‌دهيم چراكه فكر مي‌كنيم اين كار با تغييرات مغزي مرتبط است.
محققان معتقدند مغز حتي راه رفتن را دوباره ياد مي‌گيرد يا خود را دوباره برنامه‌ريزي مي‌كند تا نواحي آسيب‌ديده بر اثر سكته را دوباره معالجه كند.
منبع: میعادگاه