hasti-m
06-07-2009, 05:40 PM
http://pnu-club.com/imported/2009/06/207.jpg
یادمان های ملی ،فرهنگی و هنری آثار یک ملت سندی تاریخی و ارزشمند و بیانگر تمدن آن جامعه می باشد، به همین لحاظ حفظ این شاهکارها به منظور آشنایی نسلهای آینده با آداب و رسوم پیشینیان خود امری مهم و ضروری بشمار آمده و اقداماتی جهت نگهداری این میراث انجام می شود.
پس از گذشت دوره های مختلف و با بررسی های عمیق تری که در این زمینه صورت گرفت نظریه های گوناگونی توسط افراد مختلف پدید آمد و این دیدگاه ها روز به روز گسترده تر و عمیق تر شد، در نهایت سال 1931 با در نظر گرفتن اندیشه ها و تفکرات گوناگون قطع نامه آتن به منظور داشتن قوانینی مشخص و ثابت جهت حفظ و نگهداری آثار ارزشمند گردآوری شد و به تمامی کشورهای جهان ابلاغ گردید
http://pnu-club.com/imported/2009/06/208.jpg
اما با گسترش علم مرمت و پدیدار شدن اشخاص متخصص با مطالعات وسیعتری که صورت گرفت، ایرادهایی بر قطع نامه آتن وارد شد و از جمله این مشکلات توجه نکردن به بافت شهری بود، که پیرو این مسائل در سال 1964 با تشکیل یک کنگره شش روزه با حضور معماران و تکنسین های بناهای تاریخی در شهر ونیز، قوانین جدیدی با وسعت دید بیشتر تصویب گردید.که بر طبق اصول مذکور و با توجه به مطالعاتی که توسط برخی از بزرگان هنر و معماری انجام شد،بناهای ارزشمند در سراسر دنیا شناسایی شده و ثبت جهانی شدند و تمامی این آثار تحت پوشش و مراقبت این قوانین جدید قرار گرفتند.
با بوجود آمدن این قواعد، تمامی آثار به منزله مواریث عمومی مردم بشمار آورده شد و هیچ کشوری خارج از چهار چوب قوانین مذکور حق مداخله در بنا را نداشت. این اصول جدید که با دقت بیشتری طرح شده اند به دلیل گستردگی دربرگیرنده تمامی آثار تاریخی می باشد و تنها شامل ساخته های معماری منفرد نمی باشد، بدین معنا که آثار تاریخی کوچک،مناظر و غارهایی که به گونه ای معرف تمدن خاصی می باشند دارای ارزش بوده و حفظ و مرمت آنان نیز بر طبق اصول ارائه شده در این عهدنامه انجام میگردد.
همانگونه که اشاره شد یکی از مشکلات قطع نامه آتن توجه نکردن به بافت های شهری بود و این مسئله بعد از جنگ جهانی دوم بسیار مورد بررسی قرار گرفت، زیرا به منظور ایجاد تکنولوژی جدید بافت های قدیمی شهرها را ویران می کردند و تنها برای تک بناها اهمیت قائل می شدند در نتیجه نوعی مرمت بوجود آمد تحت عنوان مرمت شهری که در قوانین جدید نیز مد نظر قرار گرفت. در این نوع مرمت اولویت بخشی به تک بنا از میان رفت و بافت یک مجموعه مورد بحث قرار گرفت.
اصول و قوانین یاد شده که بصورت اجمالی به آن اشاره شد در 16 ماده تحت عنوان منشور ونیز به جهان ابلاغ گردید
یادمان های ملی ،فرهنگی و هنری آثار یک ملت سندی تاریخی و ارزشمند و بیانگر تمدن آن جامعه می باشد، به همین لحاظ حفظ این شاهکارها به منظور آشنایی نسلهای آینده با آداب و رسوم پیشینیان خود امری مهم و ضروری بشمار آمده و اقداماتی جهت نگهداری این میراث انجام می شود.
پس از گذشت دوره های مختلف و با بررسی های عمیق تری که در این زمینه صورت گرفت نظریه های گوناگونی توسط افراد مختلف پدید آمد و این دیدگاه ها روز به روز گسترده تر و عمیق تر شد، در نهایت سال 1931 با در نظر گرفتن اندیشه ها و تفکرات گوناگون قطع نامه آتن به منظور داشتن قوانینی مشخص و ثابت جهت حفظ و نگهداری آثار ارزشمند گردآوری شد و به تمامی کشورهای جهان ابلاغ گردید
http://pnu-club.com/imported/2009/06/208.jpg
اما با گسترش علم مرمت و پدیدار شدن اشخاص متخصص با مطالعات وسیعتری که صورت گرفت، ایرادهایی بر قطع نامه آتن وارد شد و از جمله این مشکلات توجه نکردن به بافت شهری بود، که پیرو این مسائل در سال 1964 با تشکیل یک کنگره شش روزه با حضور معماران و تکنسین های بناهای تاریخی در شهر ونیز، قوانین جدیدی با وسعت دید بیشتر تصویب گردید.که بر طبق اصول مذکور و با توجه به مطالعاتی که توسط برخی از بزرگان هنر و معماری انجام شد،بناهای ارزشمند در سراسر دنیا شناسایی شده و ثبت جهانی شدند و تمامی این آثار تحت پوشش و مراقبت این قوانین جدید قرار گرفتند.
با بوجود آمدن این قواعد، تمامی آثار به منزله مواریث عمومی مردم بشمار آورده شد و هیچ کشوری خارج از چهار چوب قوانین مذکور حق مداخله در بنا را نداشت. این اصول جدید که با دقت بیشتری طرح شده اند به دلیل گستردگی دربرگیرنده تمامی آثار تاریخی می باشد و تنها شامل ساخته های معماری منفرد نمی باشد، بدین معنا که آثار تاریخی کوچک،مناظر و غارهایی که به گونه ای معرف تمدن خاصی می باشند دارای ارزش بوده و حفظ و مرمت آنان نیز بر طبق اصول ارائه شده در این عهدنامه انجام میگردد.
همانگونه که اشاره شد یکی از مشکلات قطع نامه آتن توجه نکردن به بافت های شهری بود و این مسئله بعد از جنگ جهانی دوم بسیار مورد بررسی قرار گرفت، زیرا به منظور ایجاد تکنولوژی جدید بافت های قدیمی شهرها را ویران می کردند و تنها برای تک بناها اهمیت قائل می شدند در نتیجه نوعی مرمت بوجود آمد تحت عنوان مرمت شهری که در قوانین جدید نیز مد نظر قرار گرفت. در این نوع مرمت اولویت بخشی به تک بنا از میان رفت و بافت یک مجموعه مورد بحث قرار گرفت.
اصول و قوانین یاد شده که بصورت اجمالی به آن اشاره شد در 16 ماده تحت عنوان منشور ونیز به جهان ابلاغ گردید