♥ღ ختم قرآن کریم برای تعجیل در فرج آقا امام زمان (عج)ღ♥

[غریب آشنا]

جزء 27سوره الطور آیات 31 تا40











بگو منتظر باشيد كه من [نيز] با شما از منتظرانم (۳۱)


قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِينَ ﴿۳۱﴾



آيا پندارهايشان آنان را به اين [موضعگيرى] وا مى‏دارد يا [نه] آنها مردمى سركشند (۳۲)


أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿۳۲﴾



يا مى‏گويند آن را بربافته [نه] بلكه باور ندارند (۳۳)


أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ ﴿۳۳﴾



پس اگر راست مى‏گويند سخنى مثل آن بياورند (۳۴)


فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ ﴿۳۴﴾



آيا از هيچ خلق شده‏اند يا آنكه خودشان خالق [خود] هستند (۳۵)


أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿۳۵﴾



آيا آسمانها و زمين را [آنان] خلق كرده‏اند [نه] بلكه يقين ندارند (۳۶)


أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ ﴿۳۶﴾



آيا ذخاير پروردگار تو پيش آنهاست‏يا ايشان تسلط [تام] دارند (۳۷)


أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ ﴿۳۷﴾



آيا نردبانى دارند كه بر آن [بر شوند و] بشنوند پس بايد شنونده آنان برهانى آشكار بياورد (۳۸)


أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿۳۸﴾



آيا خدا را دختران است و شما را پسران (۳۹)


أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَكُمُ الْبَنُونَ ﴿۳۹﴾



آيا از آنها مزدى مطالبه مى‏كنى و آنان از [تعهد اداى] تاوان گرانبارند (۴۰)


أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره الطور آیات 41 تا49












آيا [علم] غيب پيش آنهاست و آنها مى‏نويسند (۴۱)


أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ﴿۴۱﴾



يا مى‏خواهند نيرنگى بزنند و [لى] آنان كه كافر شده‏اند خود دچار نيرنگ شده‏اند (۴۲)


أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ ﴿۴۲﴾



آيا ايشان را جز خدا معبودى است منزه است‏خدا از آنچه [با او] شريك مى‏گردانند (۴۳)


أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿۴۳﴾



و اگر پاره‏سنگى را در حال سقوط از آسمان ببينند مى‏گويند ابرى متراكم است (۴۴)


وَإِن يَرَوْا كِسْفًا مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْكُومٌ ﴿۴۴﴾



پس بگذارشان تا به آن روزى كه در آن بيهوش مى‏افتند برسند (۴۵)


فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ ﴿۴۵﴾



روزى كه نيرنگشان به هيچ‏وجه به كارشان نيايد و حمايت نيابند (۴۶)


يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿۴۶﴾



و در حقيقت غير از اين [مجازات] عذابى [ديگر] براى كسانى كه ظلم كرده‏اند خواهد بود ولى بيشترشان نمى‏دانند [كه آن عذاب چيست] (۴۷)


وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۴۷﴾



و در برابر دستور پروردگارت شكيبايى پيشه كن كه تو خود در حمايت مايى و هنگامى كه [از خواب] بر مى‏خيزى به نيايش پروردگارت تسبيح گوى (۴۸)


وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ ﴿۴۸﴾



و [نيز] پاره‏اى از شب و در فروشدن ستارگان تسبيح‏گوى او باش (۴۹)


وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿۴۹﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره النجم آیات 1 تا10











به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



سوگند به اختر [= قرآن] چون فرود مى‏آيد (۱)


وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿۱﴾



[كه] يار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده (۲)


مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى ﴿۲﴾



و از سر هوس سخن نمى‏گويد (۳)


وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿۳﴾



اين سخن بجز وحيى كه وحى مى‏شود نيست (۴)


إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى ﴿۴﴾



آن را [فرشته] شديدالقوى به او فرا آموخت (۵)


عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى ﴿۵﴾



[سروش] نيرومندى كه [مسلط] درايستاد (۶)


ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿۶﴾



در حالى كه او در افق اعلى بود (۷)


وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى ﴿۷﴾



سپس نزديك آمد و نزديكتر شد (۸)


ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿۸﴾



تا [فاصله‏اش] به قدر [طول] دو [انتهاى] كمان يا نزديكتر شد (۹)


فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿۹﴾



آنگاه به بنده‏اش آنچه را بايد وحى كند وحى فرمود (۱۰)


فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره النجم آیات 11 تا20











آنچه را دل ديد انكار[ش] نكرد (۱۱)


مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿۱۱﴾



آيا در آنچه ديده است با او جدال مى‏كنيد (۱۲)


أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى ﴿۱۲﴾



و قطعا بار ديگرى هم او را ديده است (۱۳)


وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿۱۳﴾



نزديك سدرالمنتهى (۱۴)


عِندَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿۱۴﴾



در همان جا كه جنة‏الماوى است (۱۵)


عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿۱۵﴾



آنگاه كه درخت‏سدر را آنچه پوشيده بود پوشيده بود (۱۶)


إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى ﴿۱۶﴾



ديده [اش] منحرف نگشت و [از حد] در نگذشت (۱۷)


مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿۱۷﴾



به راستى كه [برخى] از آيات بزرگ پروردگار خود را بديد (۱۸)


لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى ﴿۱۸﴾



به من خبر دهيد از لات و عزى (۱۹)


أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى ﴿۱۹﴾



و منات آن سومين ديگر (۲۰)


وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره النجم آیات 21 تا30











آيا [به خيالتان] براى شما پسر است و براى او دختر (۲۱)


أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنثَى ﴿۲۱﴾



در اين صورت اين تقسيم نادرستى است (۲۲)


تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَى ﴿۲۲﴾



[اين بتان] جز نامهايى بيش نيستند كه شما و پدرانتان نامگذارى كرده‏ايد [و] خدا بر [حقانيت] آنها هيچ دليلى نفرستاده است [آنان] جز گمان و آنچه را كه دلخواهشان است پيروى نمى‏كنند با آنكه قطعا از جانب پروردگارشان هدايت برايشان آمده است (۲۳)


إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنفُسُ وَلَقَدْ جَاءهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَى ﴿۲۳﴾



مگر انسان آنچه را آرزو كند دارد (۲۴)


أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿۲۴﴾



آن سرا و اين سرا از آن خداست (۲۵)


فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى ﴿۲۵﴾



و بسا فرشتگانى كه در آسمانهايند [و] شفاعتشان به كارى نيايد مگر پس از آنكه خدا به هر كه خواهد و خشنود باشد اذن دهد (۲۶)


وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَى ﴿۲۶﴾



در حقيقت كسانى كه آخرت را باور ندارند فرشتگان را در نامگذارى به صورت مؤنث نام مى‏نهند (۲۷)


إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلَائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنثَى ﴿۲۷﴾



و ايشان را به اين [كار] معرفتى نيست جز گمان [خود] را پيروى نمى‏كنند و در واقع گمان در [وصول به] حقيقت هيچ سودى نمى‏رساند (۲۸)


وَمَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا ﴿۲۸﴾



پس از هر كس كه از ياد ما روى برتافته و جز زندگى دنيا را خواستار نبوده است روى برتاب (۲۹)


فَأَعْرِضْ عَن مَّن تَوَلَّى عَن ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿۲۹﴾



اين منتهاى دانش آنان است پروردگار تو خود به [حال] كسى كه از راه او منحرف شده داناتر و او به كسى كه راه يافته [نيز] آگاه‏تر است (۳۰)


ذَلِكَ مَبْلَغُهُم مِّنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره النجم آیات 31 تا40











و هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است از آن خداست تا كسانى را كه بد كرده‏اند به [سزاى] آنچه انجام داده‏اند كيفر دهد و آنان را كه نيكى كرده‏اند به نيكى پاداش دهد (۳۱)


وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاؤُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿۳۱﴾



آنان كه از گناهان بزرگ و زشتكاريها جز لغزشهاى كوچك خوددارى مى‏ورزند پروردگارت [نسبت به آنها] فراخ‏آمرزش است وى از آن دم كه شما را از زمين پديد آورد و از همان‏گاه كه در شكمهاى مادرانتان [در زهدان] نهفته بوديد به [حال] شما داناتر است پس خودتان را پاك مشماريد او به [حال] كسى كه پرهيزگارى نموده داناتر است (۳۲)


الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ فَلَا تُزَكُّوا أَنفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿۳۲﴾



پس آيا آن كسى را كه [از جهاد] روى برتافت ديدى (۳۳)


أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى ﴿۳۳﴾



و اندكى بخشيد و [از باقى] امتناع ورزيد (۳۴)


وَأَعْطَى قَلِيلًا وَأَكْدَى ﴿۳۴﴾



آيا علم غيب پيش اوست و او مى‏بيند (۳۵)


أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى ﴿۳۵﴾



يا بدانچه در صحيفه‏هاى موسى [آمده] خبر نيافته است (۳۶)


أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى ﴿۳۶﴾



و [نيز در نوشته‏هاى] همان ابراهيمى كه وفا كرد (۳۷)


وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى ﴿۳۷﴾



كه هيچ بردارنده‏اى بار گناه ديگرى را بر نمى‏دارد (۳۸)


أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿۳۸﴾



و اينكه براى انسان جز حاصل تلاش او نيست (۳۹)


وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿۳۹﴾



و [نتيجه] كوشش او به زودى ديده خواهد شد (۴۰)


وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره النجم آیات41 تا50











سپس هر چه تمامتر وى را پاداش دهند (۴۱)


ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاء الْأَوْفَى ﴿۴۱﴾



و اينكه پايان [كار] به سوى پروردگار توست (۴۲)


وَأَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنتَهَى ﴿۴۲﴾



و هم اوست كه مى‏خنداند و مى‏گرياند (۴۳)


وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى ﴿۴۳﴾



و هم اوست كه مى‏ميراند و زنده مى‏گرداند (۴۴)


وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا ﴿۴۴﴾



و هم اوست كه دو نوع مى‏آفريند نر و ماده (۴۵)


وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿۴۵﴾



از نطفه‏اى چون فرو ريخته شود (۴۶)


مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿۴۶﴾



و هم پديد آوردن [عالم] ديگر بر [عهده] اوست (۴۷)


وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿۴۷﴾



و هم اوست كه [شما را] بى‏نياز كرد و سرمايه بخشيد (۴۸)


وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿۴۸﴾



و هم اوست پروردگار ستاره شعرى (۴۹)


وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿۴۹﴾



و هم اوست كه عاديان قديم را هلاك كرد (۵۰)


وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى ﴿۵۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره النجم آیات51 تا60










و ثمود را [نيز هلاك كرد] و [كسى را] باقى نگذاشت (۵۱)


وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿۵۱﴾



و پيشتر [از همه آنها] قوم نوح را زيرا كه آنان ستمگرتر و سركش‏تر بودند (۵۲)


وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿۵۲﴾



و شهرها[ى س دوم و عاموره] را فرو افكند (۵۳)


وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى ﴿۵۳﴾



پوشاند بر آن [دو شهر از باران گوگردى] آنچه را پوشاند (۵۴)


فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿۵۴﴾



پس به كدام يك از نعمتهاى پروردگارت ترديد روا مى‏دارى (۵۵)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكَ تَتَمَارَى ﴿۵۵﴾



اين [پيامبر نيز] بيم‏دهنده‏اى از [جمله] بيم‏دهندگان نخستين است (۵۶)


هَذَا نَذِيرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿۵۶﴾



[وه چه] نزديك گشت قيامت (۵۷)


أَزِفَتْ الْآزِفَةُ ﴿۵۷﴾



جز خدا كسى آشكاركننده آن نيست (۵۸)


لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ ﴿۵۸﴾



آيا از اين سخن عجب داريد (۵۹)


أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ ﴿۵۹﴾



و مى‏خنديد و نمى‏گرييد (۶۰)


وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ ﴿۶۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره النجم آیات61 و62










و شما در غفلتيد (۶۱)


وَأَنتُمْ سَامِدُونَ ﴿۶۱﴾



پس خدا را سجده كنيد و بپرستيد (۶۲)


فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿۶۲﴾









سجده واجب

[غریب آشنا]

جزء 27سوره القمر آیات 1 تا10











به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



نزديك شد قيامت و از هم شكافت ماه (۱)


اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ ﴿۱﴾



و هر گاه نشانه‏اى ببينند روى بگردانند و گويند سحرى دايم است (۲)


وَإِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ ﴿۲﴾



و به تكذيب دست زدند و هوسهاى خويش را دنبال كردند و [لى] هر كارى را [آخر] قرارى است (۳)


وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ وَكُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ ﴿۳﴾



و قطعا از اخبار آنچه در آن مايه انزجار [از كفر] است به ايشان رسيد (۴)


وَلَقَدْ جَاءهُم مِّنَ الْأَنبَاء مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ ﴿۴﴾



حكمت بالغه [حق اين بود] ولى هشدارها سود نكرد (۵)


حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿۵﴾



پس از آنان روى برتاب روزى كه داعى [حق] به سوى امرى دهشتناك دعوت مى‏كند (۶)


فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَيْءٍ نُّكُرٍ ﴿۶﴾



در حالى كه ديدگان خود را فروهشته‏اند چون ملخهاى پراكنده از گورها[ى خود] برمى‏آيند (۷)


خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ ﴿۷﴾



به سرعت‏سوى آن دعوتگر مى‏شتابند كافران مى‏گويند امروز [چه] روز دشوارى است (۸)


مُّهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَذَا يَوْمٌ عَسِرٌ ﴿۸﴾



پيش از آنان قوم نوح [نيز] به تكذيب پرداختند و بنده ما را دروغزن خواندند و گفتند ديوانه‏اى است و [بسى] آزار كشيد (۹)


كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿۹﴾



تا پروردگارش را خواند كه من مغلوب شدم به داد من برس (۱۰)


فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء27 سوره القمر آیات 11 تا20








پس درهاى آسمان را به آبى ريزان گشوديم (۱۱)


فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاء بِمَاء مُّنْهَمِرٍ ﴿۱۱﴾



و از زمين چشمه‏ها جوشانيديم تا آب [زمين و آسمان] براى امرى كه مقدر شده بود به هم پيوستند (۱۲)


وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاء عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿۱۲﴾



و او را بر [كشتى] تخته‏دار و ميخ‏آجين سوار كرديم (۱۳)


وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿۱۳﴾



[كشتى] زير نظر ما روان بود [اين] پاداش كسى بود كه مورد انكار واقع شده بود (۱۴)


تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاء لِّمَن كَانَ كُفِرَ ﴿۱۴﴾



و به راستى آن [سفينه] را بر جاى نهاديم [تا] عبرتى [باشد] پس آيا پندگيرنده‏اى هست (۱۵)


وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿۱۵﴾



پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (۱۶)


فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿۱۶﴾



و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرده‏ايم پس آيا پندگيرنده‏اى هست (۱۷)


وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿۱۷﴾



عاديان به تكذيب پرداختند پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (۱۸)


كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿۱۸﴾



ما بر [سر] آنان در روز شومى به طور مداوم تندبادى توفنده فرستاديم (۱۹)


إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ ﴿۱۹﴾



[كه] مردم را از جا مى‏كند گويى تنه‏هاى نخلى بودند كه ريشه‏كن شده بودند (۲۰)


تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره القمر آیات 21 تا30










پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (۲۱)


فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿۲۱﴾



و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرده‏ايم پس آيا پندگيرنده‏اى هست (۲۲)


وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿۲۲﴾



قوم ثمود هشداردهندگان را تكذيب كردند (۲۳)


كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿۲۳﴾



و گفتند آيا تنها بشرى از خودمان را پيروى كنيم در اين صورت ما واقعا در گمراهى و جنون خواهيم بود (۲۴)


فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿۲۴﴾



آيا از ميان ما [وحى] بر او القا شده است [نه] بلكه او دروغگويى گستاخ است (۲۵)


أَؤُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿۲۵﴾



به زودى فردا بدانند دروغگوى گستاخ كيست (۲۶)


سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ ﴿۲۶﴾



ما براى آزمايش آنان [آن] ماده‏شتر را فرستاديم و [به صالح گفتيم]مراقب آنان باش و شكيبايى كن (۲۷)


إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿۲۷﴾



و به آنان خبر ده كه آب ميانشان بخش شده‏است هر كدام را آب به نوبت‏خواهد بود (۲۸)


وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاء قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ ﴿۲۸﴾



پس رفيقشان را صدا كردند و [او] شمشير كشيد و [شتر را] پى كرد (۲۹)


فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ ﴿۲۹﴾



پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (۳۰)


فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء27 سوره القمر آیات 31 تا40










ما بر [سر]شان يك فرياد [مرگبار] فرستاديم و چون گياه خشكيده [كومه‏ها] ريزريز شدند (۳۱)


إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿۳۱﴾



و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم پس آيا پندگيرنده‏اى هست (۳۲)


وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿۳۲﴾



قوم لوط هشداردهندگان را تكذيب كردند (۳۳)


كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿۳۳﴾



ما بر [سر] آنان سنگبارانى [انفجارى] فروفرستاديم [و] فقط خانواده لوط بودند كه سحرگاهشان رهانيديم (۳۴)


إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ ﴿۳۴﴾



[و اين] رحمتى از جانب ما بود هر كه سپاس دارد بدين‏سان [او را] پاداش مى‏دهيم (۳۵)


نِعْمَةً مِّنْ عِندِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ ﴿۳۵﴾



و [لوط] آنها را از عذاب ما سخت بيم داده بود و[لى] در تهديدها[ى ما] به جدال برخاستند (۳۶)


وَلَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ ﴿۳۶﴾



و از مهمان[هاى] او كام دل خواستند پس فروغ ديدگانشان را سترديم و [گفتيم] [مزه] عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد (۳۷)


وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿۳۷﴾



و به راستى كه سپيده‏دم عذابى پيگير به سر وقت آنان آمد (۳۸)


وَلَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ ﴿۳۸﴾



پس عذاب و هشدارهاى مرا بچشيد (۳۹)


فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ ﴿۳۹﴾



و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان كرديم پس آيا پندگيرنده‏اى هست (۴۰)


وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره القمر آیات 41 تا50









و در حقيقت هشداردهندگان به جانب فرعونيان آمدند (۴۱)


وَلَقَدْ جَاء آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ ﴿۴۱﴾



[اما آنها] همه معجزات ما را تكذيب كردند تا چون زبردستى زورمند [گريبان] آنان را گرفتيم (۴۲)


كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ ﴿۴۲﴾



آيا كافران شما از اينان [كه برشمرديم] برترند يا شما را در نوشته‏ها[ى آسمانى] خط امانى است (۴۳)


أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِّنْ أُوْلَئِكُمْ أَمْ لَكُم بَرَاءةٌ فِي الزُّبُرِ ﴿۴۳﴾



يا مى‏گويند ما همگى انتقام‏گيرنده [و يار و ياور همديگر]يم (۴۴)


أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُّنتَصِرٌ ﴿۴۴﴾



زودا كه اين جمع در هم شكسته شود و پشت كنند (۴۵)


سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ ﴿۴۵﴾



بلكه موعدشان قيامت است و قيامت [بسى] سخت‏تر و تلخ‏تر است (۴۶)


بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ ﴿۴۶﴾



قطعا بزهكاران در گمراهى و جنونند (۴۷)


إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿۴۷﴾



روزى كه در آتش به رو كشيده مى‏شوند [و به آنان گفته مى‏شود] لهيب آتش را بچشيد [و احساس كنيد] (۴۸)


يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ ﴿۴۸﴾



ماييم كه هر چيزى را به اندازه آفريده‏ايم (۴۹)


إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿۴۹﴾



و فرمان ما جز يك بار نيست [آن هم] چون چشم به هم زدنى (۵۰)


وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿۵۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره القمر آیات 51 تا55










و هم مسلكان شما را سخت به هلاكت رسانديم پس آيا پندگيرنده‏اى هست (۵۱)


وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿۵۱﴾



و هر چه كرده‏اند در كتابها[ى اعمالشان درج] است (۵۲)


وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ ﴿۵۲﴾



و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده (۵۳)


وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿۵۳﴾



در حقيقت مردم پرهيزگار در ميان باغها و نهرها (۵۴)


إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿۵۴﴾



در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانايند (۵۵)


فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ ﴿۵۵﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الرحمن آیات 1 تا10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



[خداى] رحمان (۱)


الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾



قرآن را ياد داد (۲)


عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿۲﴾



انسان را آفريد (۳)


خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿۳﴾



به او بيان آموخت (۴)


عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿۴﴾



خورشيد و ماه بر حسابى [روان]اند (۵)


الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾



و بوته و درخت چهره‏سايانند (۶)


وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ﴿۶﴾



و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (۷)


وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ﴿۷﴾



تا مبادا از اندازه درگذريد (۸)


أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ﴿۸﴾



و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد (۹)


وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ﴿۹﴾



و زمين را براى مردم نهاد (۱۰)


وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

سوره الرحمن جزء 27 آیات 11 تا20










در آن ميوه [ها] و نخلها با خوشه‏هاى غلاف دار (۱۱)


فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿۱۱﴾



و دانه‏هاى پوست‏دار و گياهان خوشبوست (۱۲)


وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ﴿۱۲﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۱۳)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۱۳﴾



انسان را از گل خشكيده‏اى سفال مانند آفريد (۱۴)


خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿۱۴﴾



و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد (۱۵)


وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿۱۵﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۱۶)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۱۶﴾



پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (۱۷)


رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ﴿۱۷﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۱۸)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۱۸﴾



دو دريا را [به گونه‏اى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند (۱۹)


مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ﴿۱۹﴾



ميان آن دو حد فاصلى است كه به هم تجاوز نمى‏كنند (۲۰)


بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الرحمن آیات 21 تا30










پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۲۱)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۱﴾



از هر دو [دريا] مرواريد و مرجان برآيد (۲۲)


يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۲۲﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۲۳)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۳﴾



و او راست در دريا سفينه‏هاى بادبان‏دار بلند همچون كوهها (۲۴)


وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ﴿۲۴﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۲۵)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۵﴾



هر چه بر [زمين] است فانى‏شونده است (۲۶)


كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ﴿۲۶﴾



و ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (۲۷)


وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿۲۷﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۲۸)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۸﴾



هر كه در آسمانها و زمين است از او درخواست مى‏كند هر زمان او در كارى است (۲۹)


يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ﴿۲۹﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۰)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الرحمن آیات 31 تا40










اى جن و انس زودا كه به شما بپردازيم (۳۱)


سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿۳۱﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۲)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۲﴾



اى گروه جنيان و انسيان اگر مى‏توانيد از كرانه‏هاى آسمانها و زمين به بيرون رخنه كنيد پس رخنه كنيد [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى‏كنيد (۳۳)


يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿۳۳﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۴)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۴﴾



بر سر شما شراره‏هايى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از كسى] يارى نتوانيد طلبيد (۳۵)


يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿۳۵﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۶)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۶﴾



پس آنگاه كه آسمان از هم شكافد و چون چرم گلگون گردد (۳۷)


فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ﴿۳۷﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۳۸)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۳۸﴾



در آن روز هيچ انس و جنى از گناهش پرسيده نشود (۳۹)


فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْأَلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿۳۹﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۴۰)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره الرحمن آیات 41 تا50











تبهكاران از سيمايشان شناخته مى‏شوند و از پيشانى و پايشان بگيرند (۴۱)


يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ﴿۴۱﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۴۲)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۴۲﴾



اين است همان جهنمى كه تبهكاران آن را دروغ مى‏خواندند (۴۳)


هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿۴۳﴾



ميان [آتش] و ميان آب جوشان سرگردان باشند (۴۴)


يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ ﴿۴۴﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۴۵)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۴۵﴾



و هر كس را كه از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (۴۶)


وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿۴۶﴾



پس كداميك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۴۷)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۴۷﴾



كه داراى شاخسارانند (۴۸)


ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿۴۸﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۴۹)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۴۹﴾



در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (۵۰)


فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ ﴿۵۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الرحمن آیات 51 تا60










پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۵۱)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۵۱﴾



در آن دو [باغ] از هر ميوه‏اى دو گونه است (۵۲)


فِيهِمَا مِن كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿۵۲﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۵۳)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۵۳﴾



بر بسترهايى كه آستر آنها از ابريشم درشت‏بافت است تكيه آنند و چيدن ميوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (۵۴)


مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ ﴿۵۴﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۵۵)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۵۵﴾



در آن [باغها دلبرانى] فروهشته‏نگاهند كه دست هيچ انس و جنى پيش از ايشان به آنها نرسيده است (۵۶)


فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿۵۶﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۵۷)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۵۷﴾



گويى كه آنها ياقوت و مرجانند (۵۸)


كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۵۸﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۵۹)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۵۹﴾



مگر پاداش احسان جز احسان است (۶۰)


هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿۶۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الرحمن آیات 61 تا70










پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۶۱)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۶۱﴾



و غير از آن دو [باغ] دو باغ [ديگر نيز] هست (۶۲)


وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿۶۲﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۶۳)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۶۳﴾



كه از [شدت] سبزى سيه‏گون مى‏نمايد (۶۴)


مُدْهَامَّتَانِ ﴿۶۴﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۶۵)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۶۵﴾



در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (۶۶)


فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿۶۶﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۶۷)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۶۷﴾



در آن دو ميوه و خرما و انار است (۶۸)


فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿۶۸﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۶۹)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۶۹﴾



در آنجا [زنانى] نكوخوى و نكورويند (۷۰)


فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿۷۰﴾

[غریب آشنا]

جزء27 سوره الرحمن آیات 71 تا80











پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۷۱)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۷۱﴾



حورانى پرده‏نشين در [دل] خيمه‏ها (۷۲)


حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ ﴿۷۲﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۷۳)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۷۳﴾



دست هيچ انس و جنى پيش از ايشان به آنها نرسيده است (۷۴)


لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿۷۴﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۷۵)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۷۵﴾



بر بالش سبز و فرش نيكو تكيه زده‏اند (۷۶)


مُتَّكِئِينَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ ﴿۷۶﴾



پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد (۷۷)


فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۷۷﴾



خجسته باد نام پروردگار شكوهمند و بزرگوارت (۷۸)


تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿۷۸﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الواقعة آیات 1تا10









به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



آن واقعه چون وقوع يابد (۱)


إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾



[كه] در وقوع آن دروغى نيست (۲)


لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿۲﴾



پست‏كننده [و] بالابرنده است (۳)


خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿۳﴾



چون زمين با تكان [سختى] لرزانده شود (۴)


إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾



و كوهها [جمله] ريزه ريزه شوند (۵)


وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾



و غبارى پراكنده گردند (۶)


فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿۶﴾



و شما سه دسته شويد (۷)


وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿۷﴾



ياران دست راست كدامند ياران دست راست (۸)


فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿۸﴾



و ياران چپ كدامند ياران چپ (۹)


وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾



و سبقت‏گيرندگان مقدمند (۱۰)


وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء27 سوره الواقعة آیات 11 تا20











آنانند همان مقربان [خدا] (۱۱)


أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾



در باغستانهاى پر نعمت (۱۲)


فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿۱۲﴾



گروهى از پيشينيان (۱۳)


ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۳﴾



و اندكى از متاخران (۱۴)


وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ﴿۱۴﴾



بر تختهايى جواهرنشان (۱۵)


عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾



كه روبروى هم بر آنها تكيه داده‏اند (۱۶)


مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ﴿۱۶﴾



بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى‏گردند (۱۷)


يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾



با جامها و آبريزها و پياله[ها]يى از باده ناب روان (۱۸)


بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ ﴿۱۸﴾



[كه] نه از آن دردسر گيرند و نه بى‏خرد گردند (۱۹)


لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾



و ميوه از هر چه اختيار كنند (۲۰)


وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره الواقعة آیات 21 تا30










و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (۲۱)


وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾



و حوران چشم‏درشت (۲۲)


وَحُورٌ عِينٌ ﴿۲۲﴾



مثل لؤلؤ نهان ميان صدف (۲۳)


كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿۲۳﴾



[اينها] پاداشى است براى آنچه مى‏كردند (۲۴)


جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾



در آنجا نه بيهوده‏اى مى‏شنوند و نه [سخنى] گناه‏آلود (۲۵)


لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ﴿۲۵﴾



سخنى جز سلام و درود نيست (۲۶)


إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾



و ياران راست‏ياران راست كدامند (۲۷)


وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ﴿۲۷﴾



در [زير] درختان كنار بى‏خار (۲۸)


فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿۲۸﴾



و درختهاى موز كه ميوه‏اش خوشه خوشه روى هم چيده است (۲۹)


وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿۲۹﴾



و سايه‏اى پايدار (۳۰)


وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الواقعة آیات 31 تا40










و آبى ريزان (۳۱)


وَمَاء مَّسْكُوبٍ ﴿۳۱﴾



و ميوه‏اى فراوان (۳۲)


وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ﴿۳۲﴾



نه بريده و نه ممنوع (۳۳)


لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾



و همخوابگانى بالا بلند (۳۴)


وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾



ما آنان را پديد آورده‏ايم پديد آوردنى (۳۵)


إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء ﴿۳۵﴾



و ايشان را دوشيزه گردانيده‏ايم (۳۶)


فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿۳۶﴾



شوى دوست همسال (۳۷)


عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾



براى ياران راست (۳۸)


لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۳۸﴾



كه گروهى از پيشينيانند (۳۹)


ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ﴿۳۹﴾



و گروهى از متاخران (۴۰)


وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الواقعة آیات 41 تا50








و ياران چپ كدامند ياران چپ (۴۱)


وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴۱﴾



در [ميان] باد گرم و آب داغ (۴۲)


فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ﴿۴۲﴾



و سايه‏اى از دود تار (۴۳)


وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾



نه خنك و نه خوش (۴۴)


لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ﴿۴۴﴾



اينان بودند كه پيش از اين ناز پروردگان بودند (۴۵)


إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ ﴿۴۵﴾



و بر گناه بزرگ پافشارى مى‏كردند (۴۶)


وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ ﴿۴۶﴾



و مى‏گفتند آيا چون مرديم و خاك واستخوان شديم واقعا [باز] زنده مى‏گرديم (۴۷)


وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾



يا پدران گذشته ما [نيز] (۴۸)


أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾



بگو در حقيقت اولين و آخرين (۴۹)


قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ﴿۴۹﴾



قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (۵۰)


لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿۵۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الواقعة آیات 51 تا60










آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (۵۱)


ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾



قطعا از درختى كه از زقوم است‏خواهيد خورد (۵۲)


لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾



و از آن شكمهايتان را خواهيد آكند (۵۳)


فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾



و روى آن از آب جوش مى‏نوشيد (۵۴)


فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ﴿۵۴﴾



[مانند] نوشيدن اشتران تشنه (۵۵)


فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ﴿۵۵﴾



اين است پذيرايى آنان در روز جزا (۵۶)


هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ﴿۵۶﴾



ماييم كه شما را آفريده‏ايم پس چرا تصديق نمى‏كنيد (۵۷)


نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾



آيا آنچه را [كه به صورت نطفه] فرو مى‏ريزيد ديده‏ايد (۵۸)


أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾



آيا شما آن را خلق مى‏كنيد يا ما آفريننده‏ايم (۵۹)


أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾



ماييم كه ميان شما مرگ را مقدر كرده‏ايم و بر ما سبقت نتوانيد جست (۶۰)


نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿۶۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الواقعة آیات 61 تا70











[و مى‏توانيم] امثال شما را به جاى شما قرار دهيم و شما را [به صورت] آنچه نمى‏دانيد پديدار گردانيم (۶۱)

عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾


و قطعا پديدار شدن نخستين خود را شناختيد پس چرا سر عبرت گرفتن نداريد (۶۲)

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ ﴿۶۲﴾


آيا آنچه را كشت مى‏كنيد ملاحظه كرده‏ايد (۶۳)

أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾


آيا شما آن را [بى‏يارى ما] زراعت مى‏كنيد يا ماييم كه زراعت مى‏كنيم (۶۴)

أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾


اگر بخواهيم قطعا خاشاكش مى‏گردانيم پس در افسوس [و تعجب] مى‏افتيد (۶۵)

لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿۶۵﴾


[و مى‏گوييد] واقعا ما زيان زده‏ايم (۶۶)

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾


بلكه ما محروم شدگانيم (۶۷)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾


آيا آبى را كه مى‏نوشيد ديده‏ايد (۶۸)

أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاء الَّذِي تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾


آيا شما آن را از [دل] ابر سپيد فرود آورده‏ايد يا ما فرودآورنده‏ايم (۶۹)

أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿۶۹﴾


اگر بخواهيم آن را تلخ میگردانيم پس چرا سپاس نمیداريد (۷۰)

لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿۷۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره الواقعة آیات71تا80









آيا آن آتشى را كه برمى‏افروزيد ملاحظه كرده‏ايد (۷۱)


أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ﴿۷۱﴾



آيا شما [چوب] درخت آن را پديدار كرده‏ايد يا ما پديدآورنده‏ايم (۷۲)


أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ ﴿۷۲﴾



ما آن را [مايه] عبرت و [وسيله] استفاده براى بيابانگردان قرار داده‏ايم (۷۳)


نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ ﴿۷۳﴾



پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى (۷۴)


فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۷۴﴾



نه [چنين است كه مى‏پنداريد] سوگند به جايگاه‏هاى [ويژه و فواصل معين] ستارگان (۷۵)


فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾



اگر بدانيد آن سوگندى سخت بزرگ است (۷۶)


وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ﴿۷۶﴾



كه اين [پيام] قطعا قرآنى است ارجمند (۷۷)


إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ﴿۷۷﴾



در كتابى نهفته (۷۸)


فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ ﴿۷۸﴾



كه جز پاك‏شدگان بر آن دست ندارند (۷۹)


لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾



وحيى است از جانب پروردگار جهانيان (۸۰)


تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۸۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الواقعة آیات81 تا90









آيا شما اين سخن را سبك [و سست] مى‏گيريد (۸۱)


أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾



و تنها نصيب خود را در تكذيب [آن] قرار مى‏دهيد (۸۲)


وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾



پس چرا آنگاه كه [جان شما] به گلو مى‏رسد (۸۳)


فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾



و در آن هنگام خود نظاره گريد (۸۴)


وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿۸۴﴾



و ما به آن [محتضر] از شما نزديكتريم ولى نمى‏بينيد (۸۵)


وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَكِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾



پس چرا اگر شما بى‏جزا مى‏مانيد [و حساب و كتابى در كار نيست] (۸۶)


فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ﴿۸۶﴾



اگر راست مى‏گوييد [روح] را برنمى‏گردانيد (۸۷)


تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿۸۷﴾



و اما اگر [او] از مقربان باشد (۸۸)


فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿۸۸﴾



[در] آسايش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (۸۹)


فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِيمٍ ﴿۸۹﴾



و اما اگر از ياران راست باشد (۹۰)


وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۹۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره الواقعة آیات 91 تا96









از ياران راست بر تو سلام باد (۹۱)


فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۹۱﴾



و اما اگر از دروغزنان گمراه است (۹۲)


وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ﴿۹۲﴾



پس با آبى جوشان پذيرايى خواهد شد (۹۳)


فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ ﴿۹۳﴾



و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (۹۴)


وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ﴿۹۴﴾



اين است همان حقيقت راست [و] يقين (۹۵)


إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ﴿۹۵﴾



پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبيح گوى (۹۶)


فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۹۶﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الحدید آیات 1تا10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



آنچه در آسمانها و زمين است‏خدا را به پاكى مى‏ستايند و اوست ارجمند حكيم (۱)


سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱﴾



فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست زنده مى‏كند و مى‏ميراند و او بر هر چيزى تواناست (۲)


لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۲﴾



اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چيزى داناست (۳)


هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿۳﴾



اوست آن كس كه آسمانها و زمين را در شش هنگام آفريد آنگاه بر عرش استيلا يافت آنچه در زمين درآيد و آنچه از آن برآيد و آنچه در آن بالارود [همه را] مى‏داند و هر كجا باشيد او با شماست و خدا به هر چه مى‏كنيد بيناست(۴)


هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَمَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا يَنزِلُ مِنَ السَّمَاء وَمَا يَعْرُجُ فِيهَا وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿۴﴾



فرمانروايى [مطلق] آسمانها و زمين از آن اوست و [جمله] كارها به سوى خدا بازگردانيده مى‏شود (۵)


لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ ﴿۵﴾



شب را در روز درمى‏آورد و روز را [نيز] در شب درمى‏آورد و او به راز دلها داناست (۶)


يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَهُوَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۶﴾



به خدا و پيامبر او ايمان آوريد و از آنچه شما را در [استفاده از] آن جانشين [ديگران] كرده انفاق كنيد پس كسانى از شما كه ايمان آورده و انفاق كرده باشند پاداش بزرگى خواهند داشت (۷)


آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُم مُّسْتَخْلَفِينَ فِيهِ فَالَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَأَنفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿۷﴾



و شما را چه شده كه به خدا ايمان نمى‏آوريد و [حال آنكه] پيامبر [خدا] شما را دعوت مى‏كند تا به پروردگارتان ايمان آوريد و اگر مؤمن باشيد بى‏شك [خدا] از شما پيمان گرفته است (۸)


وَمَا لَكُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِيثَاقَكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿۸﴾



او همان كسى است كه بر بنده خود آيات روشنى فرو مى‏فرستد تا شما را از تاريكيها به سوى نور بيرون كشاند و در حقيقت‏خدا [نسبت] به شما سخت رئوف و مهربان است (۹)


هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لِيُخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِكُمْ لَرَؤُوفٌ رَّحِيمٌ ﴿۹﴾



و شما را چه شده كه در راه خدا انفاق نمى‏كنيد و [حال آنكه] ميراث آسمانها و زمين به خدا تعلق دارد كسانى از شما كه پيش از فتح [مكه] انفاق و جهاد كرده‏اند [با ديگران] يكسان نيستند آنان از [حيث] درجه بزرگتر از كسانى‏اند كه بعدا به انفاق و جهاد پرداخته‏اند و خداوند به هر كدام وعده نيكو داده است و خدا به آنچه مى‏كنيد آگاه است (۱۰)


وَمَا لَكُمْ أَلَّا تُنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا يَسْتَوِي مِنكُم مَّنْ أَنفَقَ مِن قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُوْلَئِكَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِّنَ الَّذِينَ أَنفَقُوا مِن بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27سوره الحدید آیات 11 تا20










كيست آن كس كه به خدا وامى نيكو دهد تا [نتيجه‏اش را] براى وى دوچندان گرداند و او را پاداشى خوش باشد(۱۱)


مَن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ ﴿۱۱﴾



آن روز كه مردان و زنان مؤمن را مى‏بينى كه نورشان پيشاپيششان و به جانب راستشان دوان است [به آنان گويند] امروز شما را مژده باد به باغهايى كه از زير [درختان] آن نهرها روان است در آنها جاودانيد اين است همان كاميابى بزرگ (۱۲)


يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ يَسْعَى نُورُهُم بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِم بُشْرَاكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۱۲﴾



آن روز مردان و زنان منافق به كسانى كه ايمان آورده‏اند مى‏گويند ما را مهلت دهيد تا از نورتان [اندكى] برگيريم گفته مى‏شود بازپس برگرديد و نورى درخواست كنيد آنگاه ميان آنها ديوارى زده مى‏شود كه آن را دروازه‏اى است باطنش رحمت است و ظاهرش روى به عذاب دارد (۱۳)


يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِن نُّورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ ﴿۱۳﴾



[دو رويان] آنان را ندا درمى‏دهند آيا ما با شما نبوديم مى‏گويند چرا ولى شما خودتان را در بلا افكنديد و امروز و فردا كرديد و ترديد آورديد و آرزوها شما را غره كرد تا فرمان خدا آمد و [شيطان] مغروركننده شما را در باره خدا بفريفت (۱۴)


يُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَكُن مَّعَكُمْ قَالُوا بَلَى وَلَكِنَّكُمْ فَتَنتُمْ أَنفُسَكُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْكُمُ الْأَمَانِيُّ حَتَّى جَاء أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿۱۴﴾



پس امروز نه از شما و نه از كسانى كه كافر شده‏اند عوضى پذيرفته نمى‏شود جايگاهتان آتش است آن سزاوار شماست و چه بد سرانجامى است (۱۵)


فَالْيَوْمَ لَا يُؤْخَذُ مِنكُمْ فِدْيَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْوَاكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلَاكُمْ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ﴿۱۵﴾



آيا براى كسانى كه ايمان آورده‏اند هنگام آن نرسيده كه دلهايشان به ياد خدا و آن حقيقتى كه نازل شده نرم [و فروتن] گردد و مانند كسانى نباشند كه از پيش بدانها كتاب داده شد و [عمر و] انتظار بر آنان به درازا كشيد و دلهايشان سخت گرديد و بسيارى از آنها فاسق بودند (۱۶)


أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿۱۶﴾



بدانيد كه خدا زمين را پس از مرگش زنده مى‏گرداند به راستى آيات [خود] را براى شما روشن گردانيده‏ايم باشد كه بينديشيد (۱۷)


اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿۱۷﴾



در حقيقت مردان و زنان صدقه‏دهنده و [آنان كه] به خدا وامى نيكو داده‏اند ايشان را [پاداش] دو چندان گردد و اجرى نيكو خواهند داشت (۱۸)


إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ﴿۱۸﴾



و كسانى كه به خدا و پيامبران وى ايمان آورده‏اند آنان همان راستينانند و پيش پروردگارشان گواه خواهند بود [و] ايشان راست اجر و نورشان و كسانى كه كفر ورزيده و آيات ما را تكذيب كرده‏اند آنان همدمان آتشند (۱۹)


وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَالشُّهَدَاء عِندَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﴿۱۹﴾



بدانيد كه زندگى دنيا در حقيقت بازى و سرگرمى و آرايش و فخرفروشى شما به يكديگر و فزون‏جويى در اموال و فرزندان است [مث ل آنها] چون مث ل بارانى است كه كشاورزان را رستنى آن [باران] به شگفتى اندازد سپس [آن كشت] خشك شود و آن را زرد بينى آنگاه خاشاك شود و در آخرت [دنيا پرستان را] عذابى سخت است و [مؤمنان را] از جانب خدا آمرزش و خشنودى است و زندگانى دنيا جز كالاى فريبنده نيست (۲۰)


اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 27 سوره الحدید آیات 21 تا29









[براى رسيدن] به آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه پهنايش چون پهناى آسمان و زمين است [و] براى كسانى آماده شده كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده‏اند بر يكديگر سبقت جوييد اين فضل خداست كه به هر كس بخواهد آن را مى‏دهد و خداوند را فزون‏بخشى بزرگ است (۲۱)


سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاء وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿۲۱﴾



هيچ مصيبتى نه در زمين و نه در نفسهاى شما [= به شما] نرسد مگر آنكه پيش از آنكه آن را پديد آوريم در كتابى است اين [كار] بر خدا آسان است (۲۲)


مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي أَنفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ ﴿۲۲﴾



تا بر آنچه از دست‏شما رفته اندوهگين نشويد و به [سبب] آنچه به شما داده است‏شادمانى نكنيد و خدا هيچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد (۲۳)


لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿۲۳﴾



همانان كه بخل مى‏ورزند و مردم را به بخل ورزيدن وامى‏دارند و هر كه روى گرداند قطعا خدا بى‏نياز ستوده است(۲۴)


الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَمَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ﴿۲۴﴾



به راستى [ما] پيامبران خود را با دلايل آشكار روانه كرديم و با آنها كتاب و ترازو را فرود آورديم تا مردم به انصاف برخيزند و آهن را كه در آن براى مردم خطرى سخت و سودهايى است پديد آورديم تا خدا معلوم بدارد چه كسى در نهان او و پيامبرانش را يارى مى‏كند آرى خدا نيرومند شكست ناپذير است (۲۵)


لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ﴿۲۵﴾



و در حقيقت نوح و ابراهيم را فرستاديم و در ميان فرزندان آن دو نبوت و كتاب را قرار داديم از آنها [برخى] راه‏ياب [شد]ند و[لى] بسيارى از آنان بدكار بودند (۲۶)


وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِيمَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ فَمِنْهُم مُّهْتَدٍ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿۲۶﴾



آنگاه به دنبال آنان پيامبران خود را پى‏درپى آورديم و عيسى پسر مريم را در پى [آنان] آورديم و به او انجيل عطا كرديم و در دلهاى كسانى كه از او پيروى كردند رافت و رحمت نهاديم و [اما] ترك دنيايى كه از پيش خود درآوردند ما آن را بر ايشان مقرر نكرديم مگر براى آنكه كسب خشنودى خدا كنند با اين حال آن را چنانكه حق رعايت آن بود منظور نداشتند پس پاداش كسانى از ايشان را كه ايمان آورده بودند بدانها داديم و[لى] بسيارى از آنان دستخوش انحرافند (۲۷)


ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿۲۷﴾



اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد از خدا پروا داريد و به پيامبر او بگرويد تا از رحمت‏خويش شما را دو بهره عطا كند و براى شما نورى قرار دهد كه به [بركت] آن راه سپريد و بر شما ببخشايد و خدا آمرزنده مهربان است (۲۸)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَيَجْعَل لَّكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۲۸﴾



تا اهل كتاب بدانند كه به هيچ وجه فزون‏بخشى خدا در [حيطه] قدرت آنان نيست و فضل [و عنايت تنها] در دست‏خداست به هر كس بخواهد آن را عطا مى‏كند و خدا داراى كرم بسيار است (۲۹)


لِئَلَّا يَعْلَمَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَلَّا يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِّن فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿۲۹﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره المجادلة آیات 1 تا 10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



خدا گفتار [زنى] را كه در باره شوهرش با تو گفتگو و به خدا شكايت مى‏كرد شنيد و خدا گفتگوى شما را مى‏شنود زيرا خدا شنواى بيناست (۱)


قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ﴿۱﴾



از ميان شما كسانى كه زنانشان را ظهار مى‏كنند [و مى‏گويند پشت تو چون پشت مادر من است] آنان مادرانشان نيستند مادران آنها تنها كسانى‏اند كه ايشان را زاده‏اند و قطعا آنها سخنى زشت و باطل مى‏گويند و[لى] خدا مسلما درگذرنده آمرزنده است (۲)


الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنكَرًا مِّنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ﴿۲﴾



و كسانى كه زنانشان را ظهار مى‏كنند سپس از آنچه گفته‏اند پشيمان مى‏شوند بر ايشان [فرض] است كه پيش از آنكه با يكديگر همخوابگى كنند بنده‏اى را آزاد گردانند اين [حكمى] است كه بدان پند داده مى‏شويد و خدا به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است (۳)


وَالَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذَلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿۳﴾



و آن كس كه [بر آزادكردن بنده] دسترسى ندارد بايد پيش از تماس [با زن خود] دو ماه پياپى روزه بدارد و هر كه نتواند بايد شصت بينوا را خوراك بدهد اين [حكم] براى آن است كه به خدا و فرستاده او ايمان بياوريد و اين است‏حدود خدا و كافران را عذابى پردرد خواهد بود (۴)


فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا ذَلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۴﴾



بى‏گمان كسانى كه با خدا و فرستاده او مخالفت مى‏كنند ذليل خواهند شد همان‏گونه كه آنان كه پيش از ايشان بودند ذليل شدند و به راستى آيات روشن [خود] را فرستاده‏ايم و كافران را عذابى خفت‏آور خواهد بود (۵)


إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ كُبِتُوا كَمَا كُبِتَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَقَدْ أَنزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ ﴿۵﴾



روزى كه خداوند همه آنان را بر مى‏انگيزد و به آنچه كرده‏اند آگاهشان مى‏گرداند خدا [كارهايشان را] برشمرده است و حال آنكه آنها آن را فراموش كرده‏اند و خدا بر هر چيزى گواه است (۶)


يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ﴿۶﴾



آيا ندانسته‏اى كه خدا آنچه را كه در آسمانها و آنچه را كه در زمين است مى‏داند هيچ گفتگوى محرمانه‏اى ميان سه تن نيست مگر اينكه او چهارمين آنهاست و نه ميان پنج تن مگر اينكه او ششمين آنهاست و نه كمتر از اين [عدد] و نه بيشتر مگر اينكه هر كجا باشند او با آنهاست آنگاه روز قيامت آنان را به آنچه كرده‏اند آگاه خواهد گردانيد زيرا خدا به هر چيزى داناست (۷)


أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مَا يَكُونُ مِن نَّجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِن ذَلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿۷﴾



آيا كسانى را كه از نجوا منع شده بودند نديدى كه باز بدانچه از آن منع گرديده‏اند برمى‏گردند و با همديگر به [منظور] گناه و تعدى و سرپيچى از پيامبر محرمانه گفتگو مى‏كنند و چون به نزد تو آيند تو را بدانچه خدا به آن [شيوه] سلام نگفته سلام مى‏دهند و در دلهاى خود مى‏گويند چرا به آنچه مى‏گوييم خدا ما را عذاب نمى‏كند جهنم براى آنان كافى است در آن درمى‏آيند و چه بد سرانجامى است (۸)


أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَيَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاؤُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَيَقُولُونَ فِي أَنفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿۸﴾



اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد چون با يكديگر محرمانه گفتگو مى‏كنيد به [قصد] گناه و تعدى و نافرمانى پيامبر با همديگر محرمانه گفتگو نكنيد و به نيكوكارى و پرهيزگارى نجوا كنيد و از خدايى كه نزد او محشور خواهيد گشت پروا داريد (۹)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۹﴾



چنان نجوايى صرفا از [القاآت] شيطان است تا كسانى را كه ايمان آورده‏اند دلتنگ گرداند و[لى] جز به فرمان خدا هيچ آسيبى به آنها نمى‏رساند و مؤمنان بايد بر خدا اعتماد كنند (۱۰)


إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره المجادلة آیات 11 تا20











اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد چون به شما گفته شود در مجالس جاى باز كنيد پس جاى باز كنيد تا خدا براى شما گشايش حاصل كند و چون گفته شود برخيزيد پس برخيزيد خدا [رتبه] كسانى از شما را كه گرويده و كسانى را كه دانشمندند [بر حسب] درجات بلند گرداند و خدا به آنچه مى‏كنيد آگاه است (۱۱)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ وَإِذَا قِيلَ انشُزُوا فَانشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿۱۱﴾



اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد هرگاه با پيامبر [خدا] گفتگوى محرمانه مى‏كنيد پيش از گفتگوى محرمانه خود صدقه‏اى تقديم بداريد اين [كار] براى شما بهتر و پاكيزه‏تر است و اگر چيزى نيافتيد بدانيد كه خدا آمرزنده مهربان است (۱۲)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً ذَلِكَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَأَطْهَرُ فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۱۲﴾



آيا ترسيديد كه پيش از گفتگوى محرمانه خود صدقه‏هايى تقديم داريد و چون نكرديد و خدا [هم] بر شما بخشود پس نماز را برپا داريد و زكات را بدهيد و از خدا و پيامبر او فرمان بريد و خدا به آنچه مى‏كنيد آگاه است (۱۳)


أَأَشْفَقْتُمْ أَن تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۱۳﴾



آيا نديده‏اى كسانى را كه قومى را كه مورد خشم خدايند به دوستى گرفته‏اند آنها نه از شمايند و نه از ايشان و به دروغ سوگند ياد مى‏كنند و خودشان [هم] مى‏دانند (۱۴)


أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِم مَّا هُم مِّنكُمْ وَلَا مِنْهُمْ وَيَحْلِفُونَ عَلَى الْكَذِبِ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿۱۴﴾



خدا براى آنان عذابى سخت آماده كرده است راستى كه چه بد مى‏كردند (۱۵)


أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۱۵﴾



سوگندهاى خود را [چون] سپرى قرار داده بودند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند و [در نتيجه] براى آنان عذابى خفت‏آور است (۱۶)


اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ ﴿۱۶﴾



در برابر خداوند نه از اموالشان و نه از اولادشان هرگز كارى ساخته نيست آنها دوزخى‏اند [و] در آن جاودانه [مى‏مانند] (۱۷)


لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّهِ شَيْئًا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴿۱۷﴾



روزى كه خدا همه آنان را برمى‏انگيزد همان‏گونه كه براى شما سوگند ياد مى‏كردند براى او [نيز] سوگند ياد مى‏كنند و چنان پندارند كه حق به جانب آنهاست آگاه باش كه آنان همان دروغگويانند (۱۸)


يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَمَا يَحْلِفُونَ لَكُمْ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَى شَيْءٍ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْكَاذِبُونَ ﴿۱۸﴾



شيطان بر آنان چيره شده و خدا را از يادشان برده است آنان حزب شيطانند آگاه باش كه حزب شيطان همان زيانكارانند (۱۹)


اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُوْلَئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۱۹﴾



در حقيقت كسانى كه با خدا و پيامبر او به دشمنى برمى‏خيزند آنان در [زمره] زبونان خواهند بود (۲۰)


إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ فِي الأَذَلِّينَ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره المجادلة آیات 21 و 22








خدا مقرر كرده است كه حتما من و فرستادگانم چيره خواهيم گرديد آرى خدا نيرومند شكست‏ناپذير است (۲۱)


كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ﴿۲۱﴾



قومى را نيابى كه به خدا و روز بازپسين ايمان داشته باشند [و] كسانى را كه با خدا و رسولش مخالفت كرده‏اند هر چند پدرانشان يا پسرانشان يا برادرانشان يا عشيره آنان باشند دوست بدارند در دل اينهاست كه [خدا] ايمان را نوشته و آنها را با روحى از جانب خود تاييد كرده است و آنان را به بهشتهايى كه از زير [درختان] آن جويهايى روان است در مى‏آورد هميشه در آنجا ماندگارند خدا از ايشان خشنود و آنها از او خشنودند اينانند حزب خدا آرى حزب خداست كه رستگارانند (۲۲)


لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءهُمْ أَوْ أَبْنَاءهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُوْلَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۲۲﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره الحشر آیات 1 تا10









به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



آنچه در آسمانها و در زمين است تسبيح‏گوى خداى هستند و اوست‏شكست‏ناپذير سنجيده‏كار (۱)


سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱﴾



اوست كسى كه از ميان اهل كتاب كسانى را كه كفر ورزيدند در نخستين اخراج [از مدينه] بيرون كرد گمان نمى‏كرديد كه بيرون روند و خودشان گمان داشتند كه دژهايشان در برابر خدا مانع آنها خواهد بود و[لى] خدا از آنجايى كه تصور نمى‏كردند بر آنان درآمد و در دلهايشان بيم افكند [به طورى كه] خود به دست‏خود و دست مؤمنان خانه‏هاى خود را خراب مى‏كردند پس اى ديده‏وران عبرت گيريد (۲)


هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن دِيَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنتُمْ أَن يَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ﴿۲﴾



و اگر خدا اين جلاى وطن را بر آنان مقرر نكرده بود قطعا آنها را در دنيا عذاب مى‏كرد و در آخرت [هم] عذاب آتش داشتند (۳)


وَلَوْلَا أَن كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلَاء لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ ﴿۳﴾



اين [عقوبت] براى آن بود كه آنها با خدا و پيامبرش در افتادند و هر كس با خدا درافتد [بداند كه] خدا سخت‏كيفر است (۴)


ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَمَن يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿۴﴾



آنچه درخت‏خرما بريديد يا آنها را [دست نخورده] بر ريشه‏هايشان بر جاى نهاديد به فرمان خدا بود تا نافرمانان را خوار گرداند (۵)


مَا قَطَعْتُم مِّن لِّينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَى أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِيُخْزِيَ الْفَاسِقِينَ ﴿۵﴾



و آنچه را خدا از آنان به رسم غنيمت عايد پيامبر خود گردانيد [شما براى تصاحب آن] اسب يا شترى بر آن نتاختيد ولى خدا فرستادگانش را بر هر كه بخواهد چيره مى‏گرداند و خدا بر هر كارى تواناست (۶)


وَمَا أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَلَا رِكَابٍ وَلَكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۶﴾



آنچه خدا از [دارايى] ساكنان آن قريه‏ها عايد پيامبرش گردانيد از آن خدا و از آن پيامبر [او] و متعلق به خويشاوندان نزديك [وى] و يتيمان و بينوايان و درراه‏ماندگان است تا ميان توانگران شما دست به دست نگردد و آنچه را فرستاده [او] به شما داد آن را بگيريد و از آنچه شما را باز داشت بازايستيد و از خدا پروا بداريد كه خدا سخت‏كيفر است (۷)


مَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاء مِنكُمْ وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿۷﴾



[اين غنايم نخست] اختصاص به بينوايان مهاجرى دارد كه از ديارشان و اموالشان رانده شدند خواستار فضل خدا و خشنودى [او] مى‏باشند و خدا و پيامبرش را يارى مى‏كنند اينان همان مردم درست كردارند (۸)


لِلْفُقَرَاء الْمُهَاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيارِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا وَيَنصُرُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿۸﴾



و [نيز] كسانى كه قبل از [مهاجران] در [مدينه] جاى گرفته و ايمان آورده‏اند هر كس را كه به سوى آنان كوچ كرده دوست دارند و نسبت به آنچه به ايشان داده شده است در دلهايشان حسدى نمى‏يابند و هر چند در خودشان احتياجى [مبرم] باشد آنها را بر خودشان مقدم مى‏دارند و هر كس از خست نفس خود مصون ماند ايشانند كه رستگارانند (۹)


وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۹﴾



و [نيز] كسانى كه بعد از آنان [=مهاجران و انصار] آمده‏اند [و] مى‏گويند پروردگارا بر ما و بر آن برادرانمان كه در ايمان آوردن بر ما پيشى گرفتند ببخشاى و در دلهايمان نسبت به كسانى كه ايمان آورده‏اند [هيچ گونه] كينه‏اى مگذار پروردگارا راستى كه تو رئوف و مهربانى (۱۰)


وَالَّذِينَ جَاؤُوا مِن بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره الحشر آیات 11 تا20









مگر كسانى را كه به نفاق برخاستند نديدى كه به برادران اهل كتاب خود كه از در كفر درآمده بودند مى‏گفتند اگر اخراج شديد حتما با شما بيرون خواهيم آمد و بر عليه شما هرگز از كسى فرمان نخواهيم برد و اگر با شما جنگيدند حتما شما را يارى خواهيم كرد و خدا گواهى مى‏دهد كه قطعا آنان دروغگويانند (۱۱)


أَلَمْ تَر إِلَى الَّذِينَ نَافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَكُمْ وَلَا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِن قُوتِلْتُمْ لَنَنصُرَنَّكُمْ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ﴿۱۱﴾



اگر [يهود] اخراج شوند آنها با ايشان بيرون نخواهند رفت و اگر با آنان جنگيده شود [منافقان] آنها را يارى نخواهند كرد و اگر ياريشان كنند حتما [در جنگ] پشت‏خواهند كرد و [ديگر] يارى نيابند (۱۲)


لَئِنْ أُخْرِجُوا لَا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِن قُوتِلُوا لَا يَنصُرُونَهُمْ وَلَئِن نَّصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ ﴿۱۲﴾



شما قطعا در دلهاى آنان بيش از خدا مايه هراسيد چرا كه آنان مردمانى‏اند كه نمى‏فهمند (۱۳)


لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِم مِّنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُونَ ﴿۱۳﴾



[آنان به صورت] دسته جمعى جز در قريه‏هايى كه داراى استحكاماتند يا از پشت ديوارها با شما نخواهند جنگيد جنگشان ميان خودشان سخت است آنان را متحد مى‏پندارى و[لى] دلهايشان پراكنده است زيرا آنان مردمانى‏اند كه نمى‏انديشند (۱۴)


لَا يُقَاتِلُونَكُمْ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرًى مُّحَصَّنَةٍ أَوْ مِن وَرَاء جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُونَ ﴿۱۴﴾



درست مانند همان كسانى كه اخيرا [در واقعه بدر] سزاى كار [بد] خود را چشيدند و آنان را عذاب دردناكى خواهد بود (۱۵)


كَمَثَلِ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَرِيبًا ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۱۵﴾



چون حكايت‏شيطان كه به انسان گفت كافر شو و چون [وى] كافر شد گفت من از تو بيزارم زيرا من از خدا پروردگار جهانيان مى‏ترسم (۱۶)


كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۶﴾



و فرجام هردوشان آن است كه هر دو در آتش جاويد مى‏مانند و سزاى ستمگران اين است (۱۷)


فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فِيهَا وَذَلِكَ جَزَاء الظَّالِمِينَ ﴿۱۷﴾



اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد از خدا پروا داريد و هر كسى بايد بنگرد كه براى فردا[ى خود] از پيش چه فرستاده است و [باز] از خدا بترسيد در حقيقت‏خدا به آنچه مى‏كنيد آگاه است (۱۸)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۱۸﴾



و چون كسانى مباشيد كه خدا را فراموش كردند و او [نيز] آنان را دچار خودفراموشى كرد آنان همان نافرمانانند(۱۹)


وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿۱۹﴾



دوزخيان با بهشتيان يكسان نيستند بهشتيانند كه كاميابانند (۲۰)


لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره الحشر آیات 21 تا24











اگر اين قرآن را بر كوهى فرومى‏فرستاديم يقينا آن [كوه] را از بيم خدا فروتن [و] از هم ‏پاشيده مى‏ديدى و اين مثلها را براى مردم مى‏زنيم باشد كه آنان بينديشند (۲۱)


لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ ﴿۲۱﴾



اوست‏خدايى كه غير از او معبودى نيست داننده غيب و آشكار است اوست رحمتگر مهربان (۲۲)


هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ ﴿۲۲﴾



اوست‏خدايى كه جز او معبودى نيست همان فرمانرواى پاك سلامت[بخش و] مؤمن [به حقيقت‏حقه خود كه] نگهبان عزيز جبار [و] متكبر [است] پاك است‏خدا از آنچه [با او] شريك مى‏گردانند (۲۳)


هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿۲۳﴾



اوست‏خداى خالق نوساز صورتگر [كه] بهترين نامها [و صفات] از آن اوست آنچه در آسمانها و زمين است [جمله] تسبيح او مى‏گويند و او عزيز حكيم است (۲۴)


هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۲۴﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره الممتحنة آیات 1 تا10









به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى برمگيريد [به طورى] كه با آنها اظهار دوستى كنيد و حال آنكه قطعا به آن حقيقت كه براى شما آمده كافرند [و] پيامبر [خدا] و شما را [از مكه] بيرون مى‏كنند كه [چرا] به خدا پروردگارتان ايمان آورده‏ايد اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بيرون آمده‏ايد [شما] پنهانى با آنان رابطه دوستى برقرار مى‏كنيد در حالى كه من به آنچه پنهان داشتيد و آنچه آشكار نموديد داناترم و هر كس از شما چنين كند قطعا از راه درست منحرف گرديده است (۱)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاء تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءكُم مِّنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِن كُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاء مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنتُمْ وَمَن يَفْعَلْهُ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ ﴿۱﴾



اگر بر شما دست‏يابند دشمن شما باشند و بر شما به بدى دست و زبان بگشايند و آرزو دارند كه كافر شويد (۲)


إِن يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاء وَيَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُم بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ ﴿۲﴾



روز قيامت نه خويشان شما و نه فرزندانتان هرگز به شما سود نمى‏رسانند [خدا] ميانتان فيصله مى‏دهد و خدا به آنچه انجام مى‏دهيد بيناست (۳)


لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ﴿۳﴾



قطعا براى شما در [پيروى از] ابراهيم و كسانى كه با اويند سرمشقى نيكوست آنگاه كه به قوم خود گفتند ما از شما و از آنچه به جاى خدا مى‏پرستيد بيزاريم به شما كفر مى‏ورزيم و ميان ما و شما دشمنى و كينه هميشگى پديدار شده تا وقتى كه فقط به خدا ايمان آوريد جز [در] سخن ابراهيم [كه] به [نا]پدر[ى] خود [گفت] حتما براى تو آمرزش خواهم خواست با آنكه در برابر خدا اختيار چيزى را براى تو ندارم اى پروردگار ما بر تو اعتماد كرديم و به سوى تو بازگشتيم و فرجام به سوى توست (۴)


قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَءاؤا مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاء أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَمَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن شَيْءٍ رَّبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ ﴿۴﴾



پروردگارا ما را وسيله آزمايش [و آماج آزار] براى كسانى كه كفر ورزيده‏اند مگردان و بر ما ببخشاى كه تو خود تواناى سنجيده‏كارى (۵)


رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۵﴾



قطعا براى شما در [پيروى از] آنان سرمشقى نيكوست [يعنى] براى كسى كه به خدا و روز بازپسين اميد مى‏بندد و هر كس روى برتابد [بداند كه] خدا همان بى‏نياز ستوده[صفات] است (۶)


لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَمَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ﴿۶﴾



اميد است كه خدا ميان شما و ميان كسانى از آنان كه [ايشان را] دشمن داشتيد دوستى برقرار كند و خدا تواناست و خدا آمرزنده مهربان است (۷)


عَسَى اللَّهُ أَن يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ الَّذِينَ عَادَيْتُم مِّنْهُم مَّوَدَّةً وَاللَّهُ قَدِيرٌ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ﴿۷﴾



[اما] خدا شما را از كسانى كه در [كار] دين با شما نجنگيده و شما را از ديارتان بيرون نكرده‏اند باز نمى‏دارد كه با آنان نيكى كنيد و با ايشان عدالت ورزيد زيرا خدا دادگران را دوست مى‏دارد (۸)


لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ أَن تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ ﴿۸﴾



فقط خدا شما را از دوستى با كسانى باز مى‏دارد كه در [كار] دين با شما جنگ كرده و شما را از خانه‏هايتان بيرون رانده و در بيرون‏راندنتان با يكديگر همپشتى كرده‏اند و هر كس آنان را به دوستى گيرد آنان همان ستمگرانند (۹)


إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَى إِخْرَاجِكُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ وَمَن يَتَوَلَّهُمْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿۹﴾



اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد چون زنان با ايمان مهاجر نزد شما آيند آنان را بيازماييد خدا به ايمان آنان داناتر است پس اگر آنان را باايمان تشخيص داديد ديگر ايشان را به سوى كافران بازنگردانيد نه آن زنان بر ايشان حلالند و نه آن [مردان] بر اين زنان حلال و هر چه خرج [اين زنان] كرده‏اند به [شوهران] آنها بدهيد و بر شما گناهى نيست كه در صورتى كه مهرشان را به آنان بدهيد با ايشان ازدواج كنيد و به پيوندهاى قبلى كافران متمسك نشويد [و پايبند نباشيد] و آنچه را شما [براى زنان مرتد و فرارى خود كه به كفار پناهنده شده‏اند] خرج كرده‏ايد [از كافران] مطالبه كنيد و آنها هم بايد آنچه را خرج كرده‏اند [از شما] مطالبه كنند اين حكم خداست [كه] ميان شما داورى مى‏كند و خدا داناى حكيم است (۱۰)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ لَا هُنَّ حِلٌّ لَّهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَآتُوهُم مَّا أَنفَقُوا وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَلَا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ وَاسْأَلُوا مَا أَنفَقْتُمْ وَلْيَسْأَلُوا مَا أَنفَقُوا ذَلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره الممتحنة آیات 11 تا13










و در صورتى كه [زنى] از همسران شما به سوى كفار رفت [و كفار مهر مورد مطالبه شما را ندادند] و شما غنيمت‏يافتيد پس به كسانى كه همسرانشان رفته‏اند معادل آنچه خرج كرده‏اند بدهيد و از آن خدايى كه به او ايمان داريد بترسيد (۱۱)


وَإِن فَاتَكُمْ شَيْءٌ مِّنْ أَزْوَاجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُم مِّثْلَ مَا أَنفَقُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿۱۱﴾



اى پيامبر چون زنان باايمان نزد تو آيند كه [با اين شرط] با تو بيعت كنند كه چيزى را با خدا شريك نسازند و دزدى نكنند و زنا نكنند و فرزندان خود را نكشند و بچه‏هاى ************************ پيش دست و پاى خود را با بهتان [و حيله] به شوهر نبندند و در [كار] نيك از تو نافرمانى نكنند با آنان بيعت كن و از خدا براى آنان آمرزش بخواه زيرا خداوند آمرزنده مهربان است (۱۲)


يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَن لَّا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۱۲﴾



اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد مردمى را كه خدا بر آنان خشم رانده به دوستى مگيريد آنها واقعا از آخرت سلب اميد كرده‏اند همان گونه كه كافران اهل گور قطع اميد نموده‏اند (۱۳)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ ﴿۱۳﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره الصف آیات 1 تا10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است به تسبيح خدا مى‏پردازند و اوست ارجمند حكيم (۱)


سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱﴾



اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد چرا چيزى مى‏گوييد كه انجام نمى‏دهيد (۲)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿۲﴾



نزد خدا سخت ناپسند است كه چيزى را بگوييد و انجام ندهيد (۳)


كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿۳﴾



در حقيقت‏خدا دوست دارد كسانى را كه در راه او صف در صف چنانكه گويى بنايى ريخته شده از سرب‏اند جهاد مى‏كنند (۴)


إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنيَانٌ مَّرْصُوصٌ ﴿۴﴾



و [ياد كن] هنگامى را كه موسى به قوم خود گفت اى قوم من چرا آزارم مى‏دهيد با اينكه مى‏دانيد من فرستاده خدا به سوى شما هستم پس چون [از حق] برگشتند خدا دلهايشان را برگردانيد و خدا مردم نافرمان را هدايت نمى‏كند (۵)


وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَد تَّعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿۵﴾



و هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت اى فرزندان اسرائيل من فرستاده خدا به سوى شما هستم تورات را كه پيش از من بوده تصديق مى‏كنم و به فرستاده‏اى كه پس از من مى‏آيد و نام او احمد است بشارتگرم پس وقتى براى آنان دلايل روشن آورد گفتند اين سحرى آشكار است (۶)


وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿۶﴾



و چه كسى ستمگرتر از آن كس است كه با وجود آنكه به سوى اسلام فراخوانده مى شود بر خدا دروغ مى‏بندد و خدا مردم ستمگر را راه نمى‏نمايد (۷)


وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُوَ يُدْعَى إِلَى الْإِسْلَامِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿۷﴾



مى‏خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند و حال آنكه خدا گر چه كافران را ناخوش افتد نور خود را كامل خواهد گردانيد (۸)


يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ ﴿۸﴾



اوست كسى كه فرستاده خود را با هدايت و آيين درست روانه كرد تا آن را بر هر چه دين است فائق گرداند هر چند مشركان را ناخوش آيد (۹)


هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ﴿۹﴾



اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد آيا شما را بر تجارتى راه نمايم كه شما را از عذابى دردناك مى‏رهاند (۱۰)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره الصف آیات 11 تا14











به خدا و فرستاده او بگرويد و در راه خدا با مال و جانتان جهاد كنيد اين [گذشت و فداكارى] اگر بدانيد براى شما بهتر است (۱۱)

تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۱﴾


تا گناهانتان را بر شما ببخشايد و شما را در باغهايى كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است و [در] سراهايى خوش در بهشتهاى هميشگى درآورد اين [خود] كاميابى بزرگ است (۱۲)

يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَيُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۱۲﴾


و [رحمتى] ديگر كه آن را دوست داريد يارى و پيروزى نزديكى از جانب خداست و مؤمنان را [بدان] بشارت ده(۱۳)

وَأُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِّنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۳﴾


اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد ياران خدا باشيد همان گونه كه عيسى‏بن‏مريم به حواريون گفت ‏ياران من در راه خدا چه كسانى‏اند حواريون گفتند ما ياران خداييم پس طايفه‏اى كفر ورزيدند و كسانى را كه گرويده بودند بر دشمنانشان يارى كرديم تا چيره شدند (۱۴)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا كُونوا أَنصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّهِ فَآَمَنَت طَّائِفَةٌ مِّن بَنِي إِسْرَائِيلَ وَكَفَرَت طَّائِفَةٌ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آَمَنُوا عَلَى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِينَ ﴿۱۴﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره الجمعة ایات 1 تا11









به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است‏خدايى را كه پادشاه پاك ارجمند فرزانه است تسبيح مى‏گويند (۱)


يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿۱﴾



اوست آن كس كه در ميان بى‏سوادان فرستاده‏اى از خودشان برانگيخت تا آيات او را بر آنان بخواند و پاكشان گرداند و كتاب و حكمت بديشان بياموزد و [آنان] قطعا پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند (۲)


هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿۲﴾



و [نيز بر جماعتهايى] ديگر از ايشان كه هنوز به آنها نپيوسته‏اند و اوست ارجمند سنجيده‏كار (۳)


وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۳﴾



اين فضل خداست آن را به هر كه بخواهد عطا مى‏كند و خدا داراى فضل بسيار است (۴)


ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿۴﴾



مثل كسانى كه [عمل به] تورات بر آنان بار شد [و بدان مكلف گرديدند] آنگاه آن را به كار نبستند همچون مثل خرى است كه كتابهايى را برپشت مى‏كشد [وه] چه زشت است وصف آن قومى كه آيات خدا را به دروغ گرفتند و خدا مردم ستمگر را راه نمى‏نمايد (۵)


مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿۵﴾



بگو اى كسانى كه يهودى شده‏ايد اگر پنداريد كه شما دوستان خداييد نه مردم ديگر پس اگر راست مى‏گوييد درخواست مرگ كنيد (۶)


قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِن زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاء لِلَّهِ مِن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿۶﴾



و[لى] هرگز آن را به سبب آنچه از پيش به دست‏خويش كرده‏اند آرزو نخواهند كرد و خدا به [حال] ستمگران داناست (۷)


وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ ﴿۷﴾



بگو آن مرگى كه از آن مى‏گريزيد قطعا به سر وقت‏شما مى‏آيد آنگاه به سوى داناى نهان و آشكار بازگردانيده خواهيد شد و به آنچه [در روى زمين] مى‏كرديد آگاهتان خواهد كرد (۸)


قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۸﴾



اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد چون براى نماز جمعه ندا درداده شد به سوى ذكر خدا بشتابيد و داد و ستد را واگذاريد اگر بدانيد اين براى شما بهتر است (۹)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نُودِي لِلصَّلَاةِ مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۹﴾



و چون نماز گزارده شد در [روى] زمين پراكنده گرديد و فضل خدا را جويا شويد و خدا را بسيار ياد كنيد باشد كه شما رستگار گرديد (۱۰)


فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَابْتَغُوا مِن فَضْلِ اللَّهِ وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَّعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۱۰﴾



















و چون داد و ستد يا سرگرميى ببينند به سوى آن روى‏آور مى‏شوند و تو را در حالى كه ايستاده‏اى ترك مى‏كنند بگو آنچه نزد خداست از سرگرمى و از داد و ستد بهتر است و خدا بهترين روزى دهندگان است (۱۱)


وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِمًا قُلْ مَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ مِّنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ ﴿۱۱﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره المنافقون آیات 1 تا 11










به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ


چون منافقان نزد تو آيند گويند گواهى مى‏دهيم كه تو واقعا پيامبر خدايى و خدا [هم] مى‏داند كه تو واقعا پيامبر او هستى و خدا گواهى مىیدهند كه مردم دوچهره سخت دروغگويند (۱)

إِذَا جَاءكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ ﴿۱﴾


سوگندهاى خود را [چون] سپرى بر خود گرفته و [مردم را] از راه خدا بازداشته‏اند راستى كه آنان چه بد مى‏كنند(۲)

اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۲﴾


اين بدان سبب است كه آنان ايمان آورده سپس به انكار پرداخته‏اند و در نتيجه بر دلهايشان مهر زده شده و [ديگر] نمى ‏فهمند (۳)

ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ ﴿۳﴾


و چون آنان را ببينى هيكلهايشان تو را به تعجب وا مى‏دارد و چون سخن گويند به گفتارشان گوش فرا مى‏دهى گويى آنان شمعك‏هايى پشت بر ديوارند [كه پوك شده و درخور اعتماد نيستند] هر فريادى را به زيان خويش مى‏پندارند خودشان دشمنند از آنان بپرهيز خدا بكشدشان تا كجا [از حقيقت] انحراف يافته ‏اند (۴)

وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِن يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ ﴿۴﴾


و چون بديشان گفته شود بياييد تا پيامبر خدا براى شما آمرزش بخواهد سرهاى خود را بر مى‏گردانند و آنان را مى‏بينى كه تكبركنان روى برمى‏ تابند (۵)

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُم مُّسْتَكْبِرُونَ ﴿۵﴾


براى آنان يكسان است چه برايشان آمرزش بخواهى يا برايشان آمرزش نخواهى خدا هرگز بر ايشان نخواهد بخشود خدا فاسقان را راهنمايى نمى یکند (۶)

سَوَاء عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿۶﴾


آنان كسانى‏اند كه مى‏گويند به كسانى كه نزد پيامبر خدايند انفاق مكنيد تا پراكنده شوند و حال آنكه گنجينه‏هاى آسمانها و زمين از آن خداست ولى منافقان درنمى ‏يابند (۷)

هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنفِقُوا عَلَى مَنْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنفَضُّوا وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ ﴿۷﴾


مى‏گويند اگر به مدينه برگرديم قطعا آنكه عزتمندتر است آن زبون‏تر را از آنجا بيرون خواهد كرد و[لى] عزت از آن خدا و از آن پيامبر او و از آن مؤمنان است ليكن اين دورويان نمى‏ دانند (۸)

يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۸﴾


اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد [زنهار] اموال شما و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل نگرداند و هر كس چنين كند آنان خود زيانكارانند (۹)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۹﴾


و از آنچه روزى شما گردانيده‏ايم انفاق كنيد پيش از آنكه يكى از شما را مرگ فرا رسد و بگويد پروردگارا چرا تا مدتى بيشتر [اجل] مرا به تاخير نينداختى تا صدقه دهم و از نيكوكاران باشم (۱۰)

وَأَنفِقُوا مِن مَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُن مِّنَ الصَّالِحِينَ ﴿۱۰﴾
















و[لى] هر كس اجلش فرا رسد هرگز خدا [آن را] به تاخير نمى‏افكند و خدا به آنچه مى‏كنيد آگاه است (۱۱)

وَلَن يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاء أَجَلُهَا وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۱۱﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره التغابن آیات 1 تا 10









به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است‏خدا را تسبيح مى‏گويند او راست فرمانروايى و او راست‏سپاس و او بر هر چيزى تواناست (۱)


يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۱﴾



اوست آن كس كه شما را آفريد برخى از شما كافرند و برخى مؤمن و خدا به آنچه مى‏كنيد بيناست (۲)


هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنكُمْ كَافِرٌ وَمِنكُم مُّؤْمِنٌ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿۲﴾



آسمانها و زمين را به حق آفريد و شما را صورتگرى كرد و صورتهايتان را نيكوآراست و فرجام به سوى اوست (۳)


خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ ﴿۳﴾



آنچه را كه در آسمانها و زمين است مى‏داند و آنچه را كه پنهان مى‏كنيد و آنچه را كه آشكار مى‏داريد [نيز] مى‏داند و خدا به راز دلها داناست (۴)


يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ﴿۴﴾



آيا خبر كسانى كه پيش از اين كفر ورزيدند و فرجام بد كارشان را چشيدند و عذاب پر دردى خواهند داشت به شما نرسيده است (۵)


أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۵﴾



اين [بدفرجامى] از آن روى بود كه پيامبرانشان دلايل آشكار برايشان مى‏آوردند و[لى] آنان [مى]گفتند آيا بشرى ما را هدايت مى‏كند پس كافر شدند و روى گردانيدند و خدا بى‏نيازى نمود و خدا بى‏نياز ستوده‏است (۶)


ذَلِكَ بِأَنَّهُ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَتَوَلَّوا وَّاسْتَغْنَى اللَّهُ وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ ﴿۶﴾



كسانى كه كفر ورزيدند پنداشتند كه هرگز برانگيخته نخواهند شد بگو آرى سوگند به پروردگارم حتما برانگيخته خواهيد شد سپس شما را به [حقيقت] آنچه كرده‏ايد قطعا واقف خواهند ساخت و اين بر خدا آسان است (۷)


زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَن لَّن يُبْعَثُوا قُلْ بَلَى وَرَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ وَذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ ﴿۷﴾



پس به خدا و پيامبر او و آن نورى كه ما فرو فرستاديم ايمان آوريد و خدا به آنچه مى‏كنيد آگاه است (۸)


فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنزَلْنَا وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿۸﴾



روزى كه شما را براى روز گردآورى گرد مى‏آورد آن [روز] روز حسرت [خوردن] است و هر كس به خدا ايمان آورده و كار شايسته‏اى كرده باشد بديهايش را از او بسترد و او را در بهشتهايى كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است درآورد در آنجا بمانند اين است همان كاميابى بزرگ (۹)


يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴿۹﴾



و كسانى كه كفر ورزيده و آيات ما را تكذيب كرده‏اند آنان اهل آتشند [و ] در آن ماندگار خواهند بود و چه بد سرانجامى است (۱۰)


وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِينَ فِيهَا وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره التغابن آیات 11تا18









هيچ مصيبتى جز به اذن خدا نرسد و كسى كه به خدا بگرود دلش را به راه آورد و خدا[ست كه] به هر چيزى داناست (۱۱)

مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ﴿۱۱﴾


و خدا را فرمان بريد و پيامبر [او] را اطاعت نماييد و اگر روى بگردانيد بر پيامبر ما فقط پيام‏رسانى آشكار است(۱۲)

وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَإِنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿۱۲﴾


خدا[ست كه] جز او معبودى نيست و مؤمنان بايد تنها بر خدا اعتماد كنند (۱۳)

اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿۱۳﴾


اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد در حقيقت برخى از همسران شما و فرزندان شما دشمن شمايند از آنان بر حذر باشيد و اگر ببخشاييد و درگذريد و بيامرزيد به راستى خدا آمرزنده مهربان است (۱۴)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَأَوْلَادِكُمْ عَدُوًّا لَّكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۱۴﴾


اموال شما و فرزندانتان صرفا [وسيله] آزمايشى [براى شما]يند و خداست كه نزد او پاداشى بزرگ است (۱۵)

إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿۱۵﴾


پس تا مى‏توانيد از خدا پروا بداريد و بشنويد و فرمان ببريد و مالى براى خودتان [در راه خدا] انفاق كنيد و كسانى كه از خست نفس خويش مصون مانند آنان رستگارانند (۱۶)

فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِيعُوا وَأَنفِقُوا خَيْرًا لِّأَنفُسِكُمْ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۱۶﴾


اگر خدا را وامى نيكو دهيد آن را براى شما دو چندان مى‏گرداند و بر شما مى‏بخشايد و خدا[ست كه] سپاس‏پذير بردبار است (۱۷)

إِن تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ ﴿۱۷﴾


داناى نهان و آشكار [و] ارجمند سنجيده‏كار است (۱۸)

عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱۸﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره الطلاق آیات 1 تا10











به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



اى پيامبر چون زنان را طلاق گوييد در [زمان‏بندى] عده آنان طلاقشان گوييد و حساب آن عده را نگه داريد و از خدا پروردگارتان بترسيد آنان را از خانه‏هايشان بيرون مكنيد و بيرون نروند مگر آنكه مرتكب كار زشت آشكارى شده باشند اين است احكام الهى و هر كس از مقررات خدا [پاى] فراتر نهد قطعا به خودش ستم كرده است نمى‏دانى شايد خدا پس از اين پيشامدى پديد آورد (۱)


يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا ﴿۱﴾



پس چون عده آنان به سر رسيد [يا] به شايستگى نگاهشان داريد يا به شايستگى از آنان جدا شويد و دو تن [مرد] عادل را از ميان خود گواه گيريد و گواهى را براى خدا به پا داريد اين است اندرزى كه به آن كس كه به خدا و روز بازپسين ايمان دارد داده مى‏شود و هر كس از خدا پروا كند [خدا] براى او راه بيرون‏شدنى قرار مى‏دهد(۲)


فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِّنكُمْ وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ذَلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا ﴿۲﴾



و از جايى كه حسابش را نمى‏كند به او روزى مى‏رساند و هر كس بر خدا اعتماد كند او براى وى بس است‏خدا فرمانش را به انجام‏رساننده است به راستى خدا براى هر چيزى اندازه‏اى مقرر كرده است (۳)


وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا ﴿۳﴾



و آن زنان شما كه از خون‏ديدن [ماهانه] نوميدند اگر شك داريد [كه خون مى‏بينند يا نه] عده آنان سه ماه است و [دخترانى] كه [هنوز] خون نديده‏اند [نيز عده‏شان سه ماه است] و زنان آبستن مدتشان اين است كه وضع حمل كنند و هر كس از خدا پروا دارد [خدا] براى او در كارش تسهيلى فراهم سازد (۴)


وَاللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِن نِّسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ وَأُوْلَاتُ الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا﴿۴﴾



اين است فرمان خدا كه آن را به سوى شما فرستاده است و هر كس از خدا پروا كند بديهايش را از او بزدايد و پاداشش را بزرگ گرداند (۵)


ذَلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا ﴿۵﴾



همانجا كه [خود] سكونت داريد به قدر استطاعت‏خويش آنان را جاى دهيد و به آنها آسيب [و زيان] مرسانيد تا عرصه را بر آنان تنگ كنيد و اگر باردارند خرجشان را بدهيد تا وضع حمل كنند و اگر براى شما [بچه] شير مى‏دهند مزدشان را به ايشان بدهيد و به شايستگى ميان خود به مشورت پردازيد و اگر كارتان [در اين مورد] با هم به دشوارى كشيد [زن] ديگرى [بچه را] شير دهد (۶)


أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنتُم مِّن وُجْدِكُمْ وَلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ وَإِن كُنَّ أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّى يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَأْتَمِرُوا بَيْنَكُم بِمَعْرُوفٍ وَإِن تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَى ﴿۶﴾



بر توانگر است كه از دارايى خود هزينه كند و هر كه روزى او تنگ باشد بايد از آنچه خدا به او داده خرج كند خدا هيچ كس را جز [به قدر] آنچه به او داده است تكليف نمى‏كند خدا به زودى پس از دشوارى آسانى فراهم مى‏كند(۷)


لِيُنفِقْ ذُو سَعَةٍ مِّن سَعَتِهِ وَمَن قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرًا ﴿۷﴾



و چه بسيار شهرها كه از فرمان پروردگار خود و پيامبرانش سر پيچيدند و از آنها حسابى سخت كشيديم و آنان را به عذابى [بس] زشت عذاب كرديم (۸)


وَكَأَيِّن مِّن قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرًا ﴿۸﴾



تا كيفر زشت عمل خود را چشيدند و پايان كارشان زيان بود (۹)


فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا ﴿۹﴾



خدا براى آنان عذابى سخت آماده كرده است پس اى خردمندانى كه ايمان آورده‏ايد از خدا بترسيد راستى كه خدا سوى شما تذكارى فرو فرستاده است (۱۰)


أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُوْلِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْرًا ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره الطلاق آیات 11 و12












پيامبرى كه آيات روشنگر خدا را بر شما تلاوت مى‏كند تا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند از تاريكيها به سوى روشنايى بيرون برد و هر كس به خدا بگرود و كار شايسته كند او را در باغهايى كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است درمى‏آورد جاودانه در آن مى‏مانند قطعا خدا روزى را براى او خوش كرده است (۱۱)


رَّسُولًا يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِ اللَّهِ مُبَيِّنَاتٍ لِّيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا ﴿۱۱﴾



خدا همان كسى است كه هفت آسمان و همانند آنها هفت زمين آفريد فرمان [خدا] در ميان آنها فرود مى‏آيد تا بدانيد كه خدا بر هر چيزى تواناست و به راستى دانش وى هر چيزى را در بر گرفته است (۱۲)


اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا ﴿۱۲﴾

[غریب آشنا]

جزء 28 سوره التحریم آیات 1 تا12به نام خداوند رحمتگر مهربانبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِاى پيامبر چرا براى خشنودى همسرانت آنچه را خدا براى تو حلال گردانيده حرام مى‏كنى خدا[ست كه] آمرزنده مهربان است (۱)يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۱﴾قطعا خدا براى شما [راه] گشودن سوگندهايتان را مقرر داشته است و خدا سرپرست‏شماست و اوست داناى حكيم (۲)قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمَانِكُمْ وَاللَّهُ مَوْلَاكُمْ وَهُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ ﴿۲﴾و چون پيامبر با يكى از همسرانش سخنى نهانى گفت و همين كه وى آن را [به زن ديگر] گزارش داد و خدا [پيامبر] را بر آن مطلع گردانيد [پيامبر] بخشى از آن را اظهار كرد و از بخشى [ديگر] اعراض نمود پس چون [مطلب] را به آن [زن] خبر داد وى گفت چه كسى اين را به تو خبر داده گفت مرا آن داناى آگاه خبر داده است (۳)وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِيثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَن بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنبَأَكَ هَذَا قَالَ نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ ﴿۳﴾اگر [شما دو زن] به درگاه خدا توبه كنيد [بهتر است] واقعا دلهايتان انحراف پيدا كرده است و اگر عليه او به يكديگر كمك كنيد در حقيقت‏خدا خود سرپرست اوست و جبرئيل و صالح مؤمنان [نيز ياور اويند] و گذشته از اين فرشتگان [هم] پشتيبان [او] خواهند بود (۴)إِن تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا وَإِن تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ ﴿۴﴾اگر پيامبر شما را طلاق گويد اميد است پروردگارش همسرانى بهتر از شما مسلمان مؤمن فرمانبر توبه كار عابد روزه‏دار بيوه و دوشيزه به او عوض دهد (۵)عَسَى رَبُّهُ إِن طَلَّقَكُنَّ أَن يُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَيْرًا مِّنكُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُّؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَيِّبَاتٍ وَأَبْكَارًا ﴿۵﴾اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد خودتان و كسانتان را از آتشى كه سوخت آن مردم و نگهاست‏حفظ كنيد بر آن [آتش] فرشتگانى خشن [و] سختگير [گمارده شده] اند از آنچه خدا به آنان دستور داده سرپيچى نمى‏كنند و آنچه را كه مامورند انجام مى‏دهند (۶)يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ ﴿۶﴾اى كسانى كه كافر شده‏ايد امروز عذر نياوريد در واقع به آنچه مى‏كرديد كيفر مى‏يابيد (۷)يَا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۷﴾اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد به درگاه خدا توبه‏اى راستين كنيد اميد است كه پروردگارتان بديهايتان را از شما بزدايد و شما را به باغهايى كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است درآورد در آن روز خدا پيامبر [خود] و كسانى را كه با او ايمان آورده بودند خوار نمى‏گرداند نورشان از پيشاپيش آنان و سمت راستشان روان است مى‏گويند پروردگارا نور ما را براى ما كامل گردان و بر ما ببخشاى كه تو بر هر چيز توانايى (۸)يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُكَفِّرَ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۸﴾اى پيامبر با كافران و منافقان جهاد كن و بر آنان سخت گير [كه] جاى ايشان در جهنم خواهد بود و چه بد سرانجامى است (۹)يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ﴿۹﴾خدا براى كسانى كه كفر ورزيده‏اند آن نوح و آن لوط را مثل آورده [كه] هر دو در نكاح دو بنده از بندگان شايسته ما بودند و به آنها خيانت كردند و كارى از دست [شوهران] آنها در برابر خدا ساخته نبود و گفته شد با داخل شوندگان داخل آتش شويد (۱۰)ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَاِمْرَأَةَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ ﴿۱۰﴾و براى كسانى كه ايمان آورده‏اند خدا همسر فرعون را مثل آورده آنگاه كه گفت پروردگارا پيش خود در بهشت‏خانه‏اى برايم بساز و مرا از فرعون و كردارش نجات ده و مرا از دست مردم ستمگر برهان (۱۱)وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿۱۱﴾و مريم دخت عمران را همان كسى كه خود را پاكدامن نگاه داشت و در او از روح خود دميديم و سخنان پروردگار خود و كتابهاى او را تصديق كرد و از فرمانبرداران بود (۱۲)وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِن رُّوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ ﴿۱۲﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الملک آیات 1 تا10








به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



بزرگوار [و خجسته] است آنكه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست (۱)


تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۱﴾



همانكه مرگ و زندگى را پديد آورد تا شما را بيازمايد كه كدامتان نيكوكارتريد و اوست ارجمند آمرزنده (۲)


الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ ﴿۲﴾



همان كه هفت آسمان را طبقه طبقه بيافريد در آفرينش آن [خداى] بخشايشگر هيچ گونه اختلاف [و تفاوتى] نمى‏بينى بازبنگر آيا خلل [و نقصانى] مى‏بينى (۳)


الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَّا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِن فُطُورٍ ﴿۳﴾



باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سويت بازگردد (۴)


ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِأً وَهُوَ حَسِيرٌ ﴿۴﴾



و در حقيقت آسمان دنيا را با چراغهايى زينت داديم و آن را مايه طرد شياطين [= قواى مزاحم] گردانيديم و براى آنها عذاب آتش فروزان آماده كرده‏ايم (۵)


وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ﴿۵﴾



و كسانى كه به پروردگارشان انكار آوردند عذاب آتش جهنم خواهند داشت و چه بد سرانجامى است (۶)


وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿۶﴾



چون در آنجا افكنده شوند از آن خروشى مى‏شنوند در حالى كه مى‏جوشد (۷)


إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ ﴿۷﴾



نزديك است كه از خشم شكافته شود هر بار كه گروهى در آن افكنده شوند نگاهبانان آن از ايشان پرسند مگر شما را هشدار دهنده‏اى نيامد (۸)


تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ ﴿۸﴾



گويند چرا هشدار دهنده‏اى به سوى ما آمد و[لى] تكذيب كرديم و گفتيم خدا چيزى فرو نفرستاده است‏شما جز در گمراهى بزرگ نيستيد (۹)


قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ﴿۹﴾



و گويند اگر شنيده [و پذيرفته] بوديم يا تعقل كرده بوديم در [ميان] دوزخيان نبوديم (۱۰)


وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الملک آیات 11 تا20









پس به گناه خود اقرار مى‏كنند و مرگ باد بر اهل جهنم (۱۱)


فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقًا لِّأَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿۱۱﴾



كسانى كه در نهان از پروردگارشان مى‏ترسند آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود (۱۲)


إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿۱۲﴾



و [اگر] سخن خود را پنهان داريد يا آشكارش نماييد در حقيقت وى به راز دلها آگاه است (۱۳)


وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۱۳﴾



آيا كسى كه آفريده است نمى‏داند با اينكه او خود باريك بين آگاه است (۱۴)


أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ ﴿۱۴﴾



اوست كسى كه زمين را براى شما رام گردانيد پس در فراخناى آن رهسپار شويد و از روزى [خدا] بخوريد و رستاخيز به سوى اوست (۱۵)


هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ﴿۱۵﴾



آيا از آن كس كه در آسمان است ايمن شده‏ايد كه شما را در زمين فرو برد پس بناگاه [زمين] به تپيدن افتد(۱۶)


أَأَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يَخْسِفَ بِكُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ ﴿۱۶﴾



يا از آن كس كه در آسمان است ايمن شده‏ايد كه بر [سر] شما تندبادى از سنگريزه فرو فرستد پس به زودى خواهيد دانست كه بيم دادن من چگونه است (۱۷)


أَمْ أَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ ﴿۱۷﴾



و پيش از آنان [نيز] كسانى به تكذيب پرداختند پس عذاب من چگونه بود (۱۸)


وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿۱۸﴾



آيا در بالاى سرشان به پرندگان ننگريسته‏اند [كه گاه] بال مى‏گسترند و [گاه] بال مى‏آنند جز خداى رحمان [كسى] آنها را نگاه نمى‏دارد او به هر چيزى بيناست (۱۹)


أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ﴿۱۹﴾



يا آن كسى كه خود براى شما [چون] سپاهى است كه ياريتان مى‏كند جز خداى رحمان كيست كافران جز گرفتار فريب نيستند (۲۰)


أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُندٌ لَّكُمْ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الملک آیات 21 تا30












يا كيست آن كه به شما روزى دهد اگر [خدا] روزى خود را [از شما] باز دارد [نه] بلكه در سركشى و نفرت پافشارى كردند (۲۱)


أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿۲۱﴾



پس آيا آن كس كه نگونسار راه مى‏پيمايد هدايت‏يافته تر است‏يا آن كس كه ايستاده بر راه راست مى‏رود (۲۲)


أَفَمَن يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿۲۲﴾



بگو اوست آن كس كه شما را پديد آورده و براى شما گوش و ديدگان و دلها آفريده است چه كم سپاسگزاريد(۲۳)


قُلْ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ ﴿۲۳﴾



بگو اوست كه شما را در زمين پراكنده كرده و به نزد او [ست كه] گرد آورده خواهيد شد (۲۴)


قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾



و مى‏گويند اگر راست مى‏گوييد اين وعده كى خواهد بود (۲۵)


وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿۲۵﴾



بگو علم [آن] فقط پيش خداست و من صرفا هشدار دهنده‏اى آشكارم (۲۶)


قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿۲۶﴾



و آنگاه كه آن [لحظه موعود] را نزديك ببينند چهره‏هاى كسانى كه كافر شده‏اند در هم رود و گفته شود اين است همان چيزى كه آن را فرا مى‏خوانديد (۲۷)


فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ ﴿۲۷﴾



بگو به من خبر دهيد اگر خدا مرا و هر كه را با من است هلاك كند يا ما را مورد رحمت قرار دهد چه كسى كافران را از عذابى پر درد پناه خواهد داد (۲۸)


قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَن مَّعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ﴿۲۸﴾



بگو اوست‏خداى بخشايشگر به او ايمان آورديم و بر او توكل كرديم و به زودى خواهيد دانست چه كسى است كه خود در گمراهى آشكارى است (۲۹)


قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿۲۹﴾



بگو به من خبر دهيد اگر آب [آشاميدنى] شما [به زمين] فرو رود چه كسى آب روان برايتان خواهد آورد (۳۰)


قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاء مَّعِينٍ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره القلم آیات 1 تا10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



نون سوگند به قلم و آنچه مى‏نويسند (۱)


ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ﴿۱﴾



[كه] تو به لطف پروردگارت ديوانه نيستى (۲)


مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ ﴿۲﴾



و بى‏گمان تو را پاداشى بى‏منت‏خواهد بود (۳)


وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ ﴿۳﴾



و راستى كه تو را خويى والاست (۴)


وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ ﴿۴﴾



به زودى خواهى ديد و خواهند ديد (۵)


فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ ﴿۵﴾



[كه] كدام يك از شما دستخوش جنونيد (۶)


بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ ﴿۶﴾



پروردگارت خود بهتر مى‏داند چه كسى از راه او منحرف شده و [هم] او به راه يافتگان داناتر است (۷)


إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ﴿۷﴾



پس از دروغزنان فرمان مبر (۸)


فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ ﴿۸﴾



دوست دارند كه نرمى كنى تا نرمى نمايند (۹)


وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ ﴿۹﴾



و از هر قسم خورنده فرو مايه‏اى فرمان مبر (۱۰)


وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره القلم آیات 11 تا20









[كه] عيبجوست و براى خبرچينى گام برمى‏دارد (۱۱)

هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ ﴿۱۱﴾


مانع خير متجاوز گناه پيشه (۱۲)

مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿۱۲﴾


گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است (۱۳)

عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ ﴿۱۳﴾


به صرف اينكه مالدار و پسردار است (۱۴)

أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ ﴿۱۴﴾


چون آيات ما بر او خوانده شود گويد افسانه‏هاى پيشينيان است (۱۵)

إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۵﴾


زودا كه بر بينى‏اش داغ نهيم [و رسوايش كنيم] (۱۶)

سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿۱۶﴾


ما آنان را همان گونه كه باغداران را آزموديم مورد آزمايش قرار داديم آنگاه كه سوگند خوردند كه صبح برخيزند و [ميوه] آن [باغ] را حتما بچينند (۱۷)

إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ ﴿۱۷﴾


و[لى] ان شاء الله نگفتند (۱۸)

وَلَا يَسْتَثْنُونَ ﴿۱۸﴾


پس در حالى كه آنان غنوده بودند بلايى از جانب پروردگارت بر آن [باغ] به گردش در آمد (۱۹)

فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿۱۹﴾


و [باغ] آفت زده [و زمين باير] گرديد (۲۰)

فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره القلم آیات 21 تا30











پس [باغداران] بامدادان يكديگر را صدا زدند (۲۱)


فَتَنَادَوا مُصْبِحِينَ ﴿۲۱﴾



كه اگر ميوه مى‏چينيد بامدادان به سوى كشت‏خويش رويد (۲۲)


أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ ﴿۲۲﴾



پس به راه افتادند و آهسته به هم مى‏گفتند (۲۳)


فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ ﴿۲۳﴾



كه امروز نبايد در باغ بينوايى بر شما در آيد (۲۴)


أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ ﴿۲۴﴾



و صبحگاهان در حالى كه خود را بر منع [بينوايان] توانا مى‏ديدند رفتند (۲۵)


وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِينَ ﴿۲۵﴾



و چون [باغ] را ديدند گفتند قطعا ما راه گم كرده‏ايم (۲۶)


فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿۲۶﴾



[نه] بلكه ما محروميم (۲۷)


بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۲۷﴾



خردمندترينشان گفت آيا به شما نگفتم چرا خدا را به پاكى نمى‏ستاييد (۲۸)


قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿۲۸﴾



گفتند پروردگارا تو را به پاكى مى‏ستاييم ما واقعا ستمگر بوديم (۲۹)


قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿۲۹﴾



پس بعضى‏شان رو به بعضى ديگر آوردند و همديگر را به نكوهش گرفتند (۳۰)


فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره القلم آیات 31 تا40











گفتند اى واى بر ما كه سركش بوده‏ايم (۳۱)


قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ ﴿۳۱﴾



اميد است كه پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد زيرا ما به پروردگارمان مشتاقيم (۳۲)


عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿۳۲﴾



عذاب [دنيا] چنين است و عذاب آخرت اگر مى‏دانستند قطعا بزرگتر خواهد بود (۳۳)


كَذَلِكَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ ﴿۳۳﴾



براى پرهيزگاران نزد پروردگارشان باغستانهاى پر ناز و نعمت است (۳۴)


إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿۳۴﴾



پس آيا فرمانبرداران را چون بدكاران قرار خواهيم داد (۳۵)


أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ ﴿۳۵﴾



شما را چه شده چگونه داورى مى‏كنيد (۳۶)


مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ﴿۳۶﴾



يا شما را كتابى هست كه در آن فرا مى‏گيريد (۳۷)


أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ ﴿۳۷﴾



كه هر چه را برمى‏گزينيد براى شما در آن خواهد بود (۳۸)


إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ ﴿۳۸﴾



يا اينكه شما تا روز قيامت [از ما] سوگندهايى رسا گرفته‏ايد كه هر چه دلتان خواست‏حكم كنيد (۳۹)


أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ ﴿۳۹﴾



از آنان بپرس كدامشان ضامن اين [ادعا] يند (۴۰)


سَلْهُم أَيُّهُم بِذَلِكَ زَعِيمٌ ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره القلم آیات 41 تا52









يا شريكانى دارند پس اگر راست مى‏گويند شريكانشان را بياورند (۴۱)

أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ ﴿۴۱﴾


روزى كه كار زار [و رهايى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانايى نيابند (۴۲)

يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿۴۲﴾


ديدگانشان به زير افتاده خوارى آنان را فرو مى‏گيرد در حالى كه [پيش از اين] به سجده دعوت مى‏شدند و تندرست بودند (۴۳)

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿۴۳﴾


پس مرا با كسى كه اين گفتار را تكذيب مى‏كند واگذار به تدريج آنان را به گونه‏اى كه در نيابند [گريبان] خواهيم گرفت (۴۴)

فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۴۴﴾


و مهلتشان مى‏دهم زيرا تدبير من [سخت] استوار است (۴۵)

وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ ﴿۴۵﴾


آيا از آنان مزدى درخواست مى‏كنى و آنان خود را زير بار تاوان گرانبار مى‏يابند (۴۶)

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ﴿۴۶﴾


يا [علم] غيب پيش آنهاست و آنها مى‏نويسند (۴۷)

أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ﴿۴۷﴾


پس در [امتثال] حكم پروردگارت شكيبايى ورز و مانند همدم ماهى [=يونس] مباش آنگاه كه اندوه زده ندا درداد(۴۸)

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَكْظُومٌ ﴿۴۸﴾


اگر لطفى از جانب پروردگارش تدارك [حال] او نمى‏كرد قطعا نكوهش شده بر زمين خشك انداخته مى‏شد (۴۹)

لَوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿۴۹﴾


پس پروردگارش وى را برگزيد و از شايستگانش گردانيد (۵۰)

فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿۵۰﴾










و آنان كه كافر شدند چون قرآن را شنيدند چيزى نمانده بود كه تو را چشم بزنند و مى‏گفتند او واقعا ديوانه‏اى است(۵۱)


وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿۵۱﴾



و حال آنكه [قرآن] جز تذكارى براى جهانيان نيست (۵۲)


وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿۵۲﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الحاقة آیات 1 تا10








به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



آن رخ دهنده (۱)


الْحَاقَّةُ ﴿۱﴾



چيست آن رخ دهنده (۲)


مَا الْحَاقَّةُ ﴿۲﴾



و چه دانى كه آن رخ دهنده چيست (۳)


وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿۳﴾



ثمود و عاد آن حادثه كوبنده را تكذيب كردند (۴)


كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿۴﴾



اما ثمود به [سزاى] سركشى [خود] به هلاكت رسيدند (۵)


فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ ﴿۵﴾



و اما عاد به [وسيله] تندبادى توفنده سركش هلاك شدند (۶)


وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ ﴿۶﴾



[كه خدا] آن را هفت‏شب و هشت روز پياپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مى‏ديدى گويى آنها تنه‏هاى نخلهاى ميان تهى‏اند (۷)


سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ ﴿۷﴾



آيا از آنان كسى را بر جاى مى‏بينى (۸)


فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ ﴿۸﴾



و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتكب خطا شدند(۹)


وَجَاء فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿۹﴾



و از امر فرستاده پروردگارشان سرپيچى كردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت (۱۰)


فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الحاقة آیات 11 تا20












ما چون آب طغيان كرد شما را بر كشتى سوار نموديم (۱۱)


إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ ﴿۱۱﴾



تا آن را براى شما [مايه] تذكرى گردانيم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد (۱۲)


لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ﴿۱۲﴾



پس آنگاه كه در صور يك بار دميده شود (۱۳)


فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾



و زمين و كوه‏ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با يك تكان ريز ريز گردند (۱۴)


وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ﴿۱۴﴾



پس آن روز است كه واقعه [آنچنانى] وقوع يابد (۱۵)


فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱۵﴾



و آسمان از هم بشكافد و در آن روز است كه آن از هم گسسته باشد (۱۶)


وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ ﴿۱۶﴾



و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مى‏دارند (۱۷)


وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ ﴿۱۷﴾



در آن روز شما [به پيشگاه خدا] عرضه مى‏شويد [و] پوشيده‏اى از شما پوشيده نمى‏ماند (۱۸)


يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنكُمْ خَافِيَةٌ ﴿۱۸﴾



اما كسى كه كارنامه‏اش به دست راستش داده شود گويد بياييد و كتابم را بخوانيد (۱۹)


فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيهْ ﴿۱۹﴾



من يقين داشتم كه به حساب خود مى‏رسم (۲۰)


إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيهْ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الحاقة آیات 21 تا30










پس او در يك زندگى خوش است (۲۱)


فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ﴿۲۱﴾



در بهشتى برين (۲۲)


فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿۲۲﴾



[كه] ميوه هايش در دسترس است (۲۳)


قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ ﴿۲۳﴾



بخوريد و بنوشيد گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام داديد (۲۴)


كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ ﴿۲۴﴾



و اما كسى كه كارنامه‏اش به دست چپش داده شود گويد اى كاش كتابم را دريافت نكرده بودم (۲۵)


وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيهْ ﴿۲۵﴾



و از حساب خود خبردار نشده بودم (۲۶)


وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيهْ ﴿۲۶﴾



اى كاش آن [مرگ] كار را تمام مى‏كرد (۲۷)


يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ﴿۲۷﴾



مال من مرا سودى نبخشيد (۲۸)


مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيهْ ﴿۲۸﴾



قدرت من از [كف] من برفت (۲۹)


هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيهْ ﴿۲۹﴾



[گويند] بگيريد او را و در غل كشيد (۳۰)


خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الحاقة آیات 31 تا40











آنگاه ميان آتشش اندازيد (۳۱)


ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ﴿۳۱﴾



پس در زنجيرى كه درازى آن هفتاد گز است وى را در بند كشيد (۳۲)


ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ﴿۳۲﴾



چرا كه او به خداى بزرگ نمى‏گرويد (۳۳)


إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ ﴿۳۳﴾



و به اطعام مسكين تشويق نمى‏كرد (۳۴)


وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۳۴﴾



پس امروز او را در اينجا حمايتگرى نيست (۳۵)


فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ ﴿۳۵﴾



و خوراكى جز چركابه ندارد (۳۶)


وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ ﴿۳۶﴾



كه آن را جز خطاكاران نمى‏خورند (۳۷)


لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ ﴿۳۷﴾



پس نه [چنان است كه مى‏پنداريد] سوگند ياد مى‏كنم به آنچه مى‏بينيد (۳۸)


فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۸﴾



و آنچه نمى‏بينيد (۳۹)


وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿۳۹﴾



كه [قرآن] قطعا گفتار فرستاده‏اى بزرگوار است (۴۰)


إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الحاقة آیات 41 تا52













و آن گفتار شاعرى نيست [كه] كمتر [به آن] ايمان داريد (۴۱)

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿۴۱﴾


و نه گفتار كاهنى [كه] كمتر [از آن] پند مى‏گيريد (۴۲)

وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ ﴿۴۲﴾


[پيام] فرودآمده‏اى است از جانب پروردگار جهانيان (۴۳)

تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۴۳﴾


و اگر [او] پاره‏اى گفته‏ها بر ما بسته بود (۴۴)

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ﴿۴۴﴾


دست راستش را سخت مى‏گرفتيم (۴۵)

لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ﴿۴۵﴾


سپس رگ قلبش را پاره مى‏كرديم (۴۶)

ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ ﴿۴۶﴾


و هيچ يك از شما مانع از [عذاب] او نمى‏شد (۴۷)

فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ﴿۴۷﴾


و در حقيقت [قرآن] تذكارى براى پرهيزگاران است (۴۸)

وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ ﴿۴۸﴾


و ما به راستى مى‏دانيم كه از [ميان] شما تكذيب‏كنندگانى هستند (۴۹)

وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ ﴿۴۹﴾


و آن واقعا بر كافران حسرتى است (۵۰)

وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿۵۰﴾
















و اين [قرآن] بى‏شبهه حقيقتى يقينى است (۵۱)


وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ﴿۵۱﴾



پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى (۵۲)


فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۵۲﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المعارج آیات 1تا10



















به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ


پرسنده ‏اى از عذاب واقع‏ شونده ‏اى پرسيد (۱)

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿۱﴾


كه اختصاص به كافران دارد [و] آن را بازدارنده‏اى نيست (۲)

لِّلْكَافِرينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿۲﴾


[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (۳)

مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ ﴿۳﴾


فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‏روند (۴)

تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿۴﴾


پس صبر كن صبرى نيكو (۵)

فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا ﴿۵﴾


زيرا آنان [عذاب] را دور مى‏بينند (۶)

إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا ﴿۶﴾


و [ما] نزديكش مى‏بينيم (۷)

وَنَرَاهُ قَرِيبًا ﴿۷﴾


روزى كه آسمانها چون فلز گداخته شود (۸)

يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاء كَالْمُهْلِ ﴿۸﴾


و كوهها چون پشم زده گردد (۹)

وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ﴿۹﴾


و هيچ دوست صميمى از دوست صميمى [حال] نپرسد (۱۰)

وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المعارج آیات 11 تا20














آنان را به ايشان نشان مى‏دهند گناهكار آرزو مى‏كند كه كاش براى رهايى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد (۱۱)


يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ ﴿۱۱﴾



و [نيز] همسرش و برادرش را (۱۲)


وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ ﴿۱۲﴾



و قبيله‏اش را كه به او پناه مى‏دهد (۱۳)


وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْويهِ ﴿۱۳﴾



و هر كه را كه در روى زمين است همه را [عوض مى‏داد] و آنگاه خود را رها مى‏كرد (۱۴)


وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ ﴿۱۴﴾



نه چنين است [آتش] زبانه مى‏كشد (۱۵)


كَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿۱۵﴾



پوست‏سر و اندام را بركننده است (۱۶)


نَزَّاعَةً لِّلشَّوَى ﴿۱۶﴾



هر كه را پشت كرده و روى برتافته (۱۷)


تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿۱۷﴾



و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى‏خواند (۱۸)


وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿۱۸﴾



به راستى كه انسان سخت آزمند [و بى‏تاب] خلق شده است (۱۹)


إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿۱۹﴾



چون صدمه‏اى به او رسد عجز و لابه كند (۲۰)


إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المعارج آیات 21 تا30









و چون خيرى به او رسد بخل ورزد (۲۱)


وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا ﴿۲۱﴾



غير از نمازگزاران (۲۲)


إِلَّا الْمُصَلِّينَ ﴿۲۲﴾



همان كسانى كه بر نمازشان پايدارى مى‏كنند (۲۳)


الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿۲۳﴾



و همانان كه در اموالشان حقى معلوم است (۲۴)


وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ ﴿۲۴﴾



براى سائل و محروم (۲۵)


لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۲۵﴾



و كسانى كه روز جزا را باور دارند (۲۶)


وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۲۶﴾



و آنان كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند (۲۷)


وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ ﴿۲۷﴾



چرا كه از عذاب پروردگارشان ايمن نمى‏توانند بود (۲۸)


إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ ﴿۲۸﴾



و كسانى كه دامن خود را حفظ مى‏كنند (۲۹)


وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿۲۹﴾



مگر بر همسران خود يا كنيزانشان كه [در اين صورت] مورد نكوهش نيستند (۳۰)


إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المعارج آیات 31 تا40























و هر كس پا از اين [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند (۳۱)


فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿۳۱﴾



و كسانى كه امانتها و پيمان خود را مراعات مى‏كنند (۳۲)


وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿۳۲﴾



و آنان كه بر شهادتهاى خود ايستاده‏اند (۳۳)


وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿۳۳﴾



و كسانى كه بر نمازشان مداومت مى‏ورزند (۳۴)


وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ ﴿۳۴﴾



آنها هستند كه در باغهايى [از بهشت] گرامى خواهند بود (۳۵)


أُوْلَئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ ﴿۳۵﴾



چه شده است كه آنان كه كفر ورزيده‏اند به سوى تو شتابان (۳۶)


فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ ﴿۳۶﴾



گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مى‏آورند] (۳۷)


عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ ﴿۳۷﴾



آيا هر يك از آنان طمع مى‏بندد كه در بهشت پر نعمت درآورده شود (۳۸)


أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ ﴿۳۸﴾



نه چنين است ما آنان را از آنچه [خود] مى‏دانند آفريديم (۳۹)


كَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ ﴿۳۹﴾



[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند ياد مى‏كنم كه ما تواناييم (۴۰)


فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المعارج آیات 41 تا44













كه به جاى آنان بهتر از ايشان را بياوريم و بر ما پيشى نتوانند جست (۴۱)


عَلَى أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿۴۱﴾


پس بگذارشان ياوه گويند و بازى كنند تا روزى را كه وعده داده شده‏اند ملاقات نمايند (۴۲)


فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿۴۲﴾


روزى كه از گورها[ى خود] شتابان برآيند گويى كه آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند (۴۳)


يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ يُوفِضُونَ ﴿۴۳﴾


ديدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است اين است همان روزى كه به ايشان وعده داده مى‏شد(۴۴)


خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿۴۴﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره نوح آیات 1تا10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قومت را پيش از آنكه عذابى دردناك به آنان رسد هشدار ده (۱)


إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۱﴾



[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهنده‏اى آشكارم (۲)


قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿۲﴾



كه خدا را بپرستيد و از او پروا داريد و مرا فرمان بريد (۳)


أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ ﴿۳﴾



[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشايد و [اجل] شما را تا وقتى معين به تاخير اندازد اگر بدانيد چون وقت مقرر خدا برسد تاخير بر نخواهد داشت (۴)


يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۴﴾



[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت كردم (۵)


قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا ﴿۵﴾



و دعوت من جز بر گريزشان نيفزود (۶)


فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا ﴿۶﴾



و من هر بار كه آنان را دعوت كردم تا ايشان را بيامرزى انگشتانشان را در گوشهايشان كردند و رداى خويشتن بر سر كشيدند و اصرار ورزيدند و هر چه بيشتر بر كبر خود افزودند (۷)


وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا ﴿۷﴾



سپس من آشكارا آنان را دعوت كردم (۸)


ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿۸﴾



باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشيده نيز به ايشان گفتم (۹)


ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿۹﴾



و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است (۱۰)


فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره نوح آیات 11 تا20











[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد (۱۱)


يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا ﴿۱۱﴾



و شما را به اموال و پسران يارى كند و برايتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پديد آورد (۱۲)


وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا ﴿۱۲﴾



شما را چه شده است كه از شكوه خدا بيم نداريد (۱۳)


مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿۱۳﴾



و حال آنكه شما را مرحله به مرحله خلق كرده است (۱۴)


وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا ﴿۱۴﴾



مگر ملاحظه نكرده‏ايد كه چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفريده است (۱۵)


أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿۱۵﴾



و ماه را در ميان آنها روشنايى‏بخش گردانيد و خورشيد را [چون] چراغى قرار داد (۱۶)


وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿۱۶﴾



و خدا[ست كه] شما را [مانند] گياهى از زمين رويانيد (۱۷)


وَاللَّهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿۱۷﴾



سپس شما را در آن بازمى‏گرداند و بيرون مى‏آورد بيرون‏آوردنى [عجيب] (۱۸)


ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا ﴿۱۸﴾



و خدا زمين را براى شما فرشى [گسترده] ساخت (۱۹)


وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿۱۹﴾



تا در راههاى فراخ آن برويد (۲۰)


لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره نوح آیات 21 تا28










نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من كردند و كسى را پيروى نمودند كه مال و فرزندش جز بر زيان وى نيفزود(۲۱)


قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿۲۱﴾



و دست به نيرنگى بس بزرگ زدند (۲۲)


وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا ﴿۲۲﴾



و گفتند زنهار خدايان خود را رها مكنيد و نه و د را واگذاريد و نه سواع و نه ي غوث و نه ي عوق و نه ن سر را(۲۳)


وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿۲۳﴾



و بسيارى را گمراه كرده‏اند [بار خدايا] جز بر گمراهى ستمكاران ميفزاى (۲۴)


وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿۲۴﴾



[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا يارانى نيافتند (۲۵)


مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا ﴿۲۵﴾



و نوح گفت پروردگارا هيچ كس از كافران را بر روى زمين مگذار (۲۶)


وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿۲۶﴾



چرا كه اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مى‏كنند و جز پليدكار ناسپاس نزايند (۲۷)


إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿۲۷﴾



پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى كه در سرايم درآيد و بر مردان و زنان با ايمان ببخشاى و جز بر هلاكت‏ستمگران ميفزاى (۲۸)


رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا ﴿۲۸﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الجن آیات 1 تا 10












به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



بگو به من وحى شده است كه تنى چند از جنيان گوش فرا داشتند و گفتند راستى ما قرآنى شگفت‏آور شنيديم (۱)


قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿۱﴾



[كه] به راه راست هدايت مى‏كند پس به آن ايمان آورديم و هرگز كسى را شريك پروردگارمان قرار نخواهيم داد (۲)


يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿۲﴾



و اينكه او پروردگار والاى ما همسر و فرزندى اختيار نكرده است (۳)


وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿۳﴾



و [شگفت] آنكه كم خرد ما در باره خدا سخنانى ياوه مى‏سرايد (۴)


وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿۴﴾



و ما پنداشته بوديم كه انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى‏بندند (۵)


وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ﴿۵﴾



و مردانى از آدميان به مردانى از جن پناه مى‏بردند و بر سركشى آنها مى‏افزودند (۶)


وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿۶﴾



و آنها [نيز] آن گونه كه [شما] پنداشته‏ايد گمان بردند كه خدا هرگز كسى را زنده نخواهد گردانيد (۷)


وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنتُمْ أَن لَّن يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿۷﴾



و ما بر آسمان دست‏يافتيم و آن را پر از نگهبانان توانا و تيرهاى شهاب يافتيم (۸)


وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاء فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا ﴿۸﴾



و در [آسمان] براى شنيدن به كمين مى‏نشستيم [اما] اكنون هر كه بخواهد به گوش باشد تير شهابى در كمين خود مى‏يابد (۹)


وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَن يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَّصَدًا﴿۹﴾



و ما [درست] نمى‏دانيم كه آيا براى كسانى كه در زمينند بدى خواسته شده يا پروردگارشان برايشان هدايت‏خواسته است (۱۰)


وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الجن آیات 11 تا20











و از ميان ما برخى درستكارند و برخى غير آن و ما فرقه‏هايى گوناگونيم (۱۱)


وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِكَ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿۱۱﴾



و ما مى‏دانيم كه هرگز نمى‏توانيم در زمين خداى را به ستوه آوريم و هرگز او را با گريز [خود] درمانده نتوانيم كرد (۱۲)


وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن نُّعجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَلَن نُّعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿۱۲﴾



و ما چون هدايت را شنيديم بدان گرويديم پس كسى كه به پروردگار خود ايمان آورد از كمى [پاداش] و سختى بيم ندارد (۱۳)


وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا﴿۱۳﴾



و از ميان ما برخى فرمانبردار و برخى از ما منحرفند پس كسانى كه به فرمانند آنان در جستجوى راه درستند (۱۴)


وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُوْلَئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا﴿۱۴﴾



ولى منحرفان هيزم جهنم خواهند بود (۱۵)


وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿۱۵﴾



و اگر [مردم] در راه درست پايدارى ورزند قطعا آب گوارايى بديشان نوشانيم (۱۶)


وَأَلَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُم مَّاء غَدَقًا ﴿۱۶﴾



تا در اين باره آنان را بيازماييم و هر كس از ياد پروردگار خود دل بگرداند وى را در قيد عذابى [روز]افزون درآورد (۱۷)


لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَمَن يُعْرِضْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿۱۷﴾



و مساجد ويژه خداست پس هيچ كس را با خدا مخوانيد (۱۸)


وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿۱۸﴾



و همين كه بنده خدا برخاست تا او را بخواند چيزى نمانده بود كه بر سر وى فرو افتند (۱۹)


وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا ﴿۱۹﴾



بگو من تنها پروردگار خود را مى‏خوانم و كسى را با او شريك نمى‏گردانم (۲۰)


قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الجن آیات 21 تا28











بگو من براى شما اختيار زيان و هدايتى را ندارم (۲۱)

قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿۲۱﴾


بگو هرگز كسى مرا در برابر خدا پناه نمى‏دهد و هرگز پناهگاهى غير از او نمى‏يابم (۲۲)

قُلْ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿۲۲﴾


[وظيفه من] تنها ابلاغى از خدا و [رساندن] پيامهاى اوست و هر كس خدا و پيامبرش را نافرمانى كند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند (۲۳)

إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ﴿۲۳﴾


[باش] تا آنچه را وعده داده مى‏شوند ببينند آنگاه دريابند كه ياور چه كسى ضعيف‏تر و كدام يك شماره‏اش كمتر است (۲۴)

حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا﴿۲۴﴾


بگو نمى‏دانم آنچه را كه وعده داده شده‏ايد نزديك است‏يا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است(۲۵)

قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا ﴿۲۵﴾


داناى نهان است و كسى را بر غيب خود آگاه نمى‏كند (۲۶)

عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا ﴿۲۶﴾


جز پيامبرى را كه از او خشنود باشد كه [در اين صورت] براى او از پيش رو و از پشت‏سرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت (۲۷)

إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا﴿۲۷﴾


تا معلوم بدارد كه پيامهاى پروردگار خود را رسانيده‏اند و [خدا] بدانچه نزد ايشان است احاطه دارد و هر چيزى را به عدد شماره كرده است (۲۸)

لِيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا ﴿۲۸﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المزمل آیات 1تا10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



اى جامه به خويشتن فرو پيچيده (۱)


يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾



به پا خيز شب را مگر اندكى (۲)


قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿۲﴾



نيمى از شب يا اندكى از آن را بكاه (۳)


نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا ﴿۳﴾



يا بر آن [نصف] بيفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (۴)


أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا ﴿۴﴾



در حقيقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى‏كنيم (۵)


إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا ﴿۵﴾



قطعا برخاستن شب رنجش بيشتر و گفتار [در آن هنگام] راستين‏تر است (۶)


إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْءًا وَأَقْوَمُ قِيلًا ﴿۶﴾



[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (۷)


إِنَّ لَكَ فِي اَلنَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا ﴿۷﴾



و نام پروردگار خود را ياد كن و تنها به او بپرداز (۸)


وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا ﴿۸﴾



[اوست] پروردگار خاور و باختر خدايى جز او نيست پس او را كارساز خويش اختيار كن (۹)


رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا ﴿۹﴾



و بر آنچه مى‏گويند شكيبا باش و از آنان با دورى گزيدنى خوش فاصله بگير (۱۰)


وَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المزمل آیات 11 تا20











و مرا با تكذيب‏كنندگان توانگر واگذار و اندكى مهلتشان ده (۱۱)


وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا ﴿۱۱﴾



در حقيقت پيش ما زنجيرها و دوزخ (۱۲)


إِنَّ لَدَيْنَا أَنكَالًا وَجَحِيمًا ﴿۱۲﴾



و غذايى گلوگير و عذابى پر درد است (۱۳)


وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا ﴿۱۳﴾



روزى كه زمين و كوهها به لرزه درآيند و كوهها به سان ريگ روان گردند (۱۴)


يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَّهِيلًا ﴿۱۴﴾



بى‏گمان ما به سوى شما فرستاده‏اى كه گواه بر شماست روانه كرديم همان گونه كه فرستاده‏اى به سوى فرعون فرستاديم (۱۵)


إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿۱۵﴾



[ولى] فرعون به آن فرستاده عصيان ورزيد پس ما او را به سختى فرو گرفتيم (۱۶)


فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا ﴿۱۶﴾



پس اگر كفر بورزيد چگونه از روزى كه كودكان را پير مى‏گرداند پرهيز توانيد كرد (۱۷)


فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرْتُمْ يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا ﴿۱۷﴾



آسمان از [بيم] آن [روز] در هم شكافد وعده او انجام يافتنى است (۱۸)


السَّمَاء مُنفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿۱۸﴾



قطعا اين [آيات] اندرزى است تا هر كه بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پيش گيرد (۱۹)


إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿۱۹﴾



در حقيقت پروردگارت مى‏داند كه تو و گروهى از كسانى كه با تواند نزديك به دو سوم از شب يا نصف آن يا يك سوم آن را [به نماز] برمى‏خيزيد و خداست كه شب و روز را اندازه‏گيرى مى‏كند [او] مى‏داند كه [شما] هرگز حساب آن را نداريد پس بر شما ببخشود [اينك] هر چه از قرآن ميسر مى‏شود بخوانيد [خدا] مى‏داند كه به زودى در ميانتان بيمارانى خواهند بود و [عده‏اى] ديگر در زمين سفر مى‏كنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] ديگر در راه خدا پيكار مى‏نمايند پس هر چه از [قرآن] ميسر شد تلاوت كنيد و نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد و وام نيكو به خدا دهيد و هر كار خوبى براى خويش از پيش فرستيد آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بيشتر باز خواهيد يافت و از خدا طلب آمرزش كنيد كه خدا آمرزنده مهربان است (۲۰)


إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَن سَيَكُونُ مِنكُم مَّرْضَى وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المدثر آیات 1 تا10














به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ


اى كشيده رداى شب بر سر (۱)


يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿۱﴾


برخيز و بترسان (۲)


قُمْ فَأَنذِرْ ﴿۲﴾


و پروردگار خود را بزرگ دار (۳)


وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ﴿۳﴾


و لباس خويشتن را پاك كن (۴)


وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ ﴿۴﴾


و از پليدى دور شو (۵)


وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿۵﴾


و منت مگذار و فزونى مطلب (۶)


وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ ﴿۶﴾


و براى پروردگارت شكيبايى كن (۷)


وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ ﴿۷﴾


پس چون در صور دميده شود (۸)


فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ ﴿۸﴾


آن روز [چه] روز ناگوارى است (۹)


فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ ﴿۹﴾


بر كافران آسان نيست (۱۰)


عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المدثر آیات 11 تا20











مرا با آنكه [او را] تنها آفريدم واگذار (۱۱)


ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا ﴿۱۱﴾



و دارايى بسيار به او بخشيدم (۱۲)


وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا ﴿۱۲﴾



و پسرانى آماده [به خدمت دادم] (۱۳)


وَبَنِينَ شُهُودًا ﴿۱۳﴾



و برايش [عيش خوش] آماده كردم (۱۴)


وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا ﴿۱۴﴾



باز [هم] طمع دارد كه بيفزايم (۱۵)


ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ ﴿۱۵﴾



ولى نه زيرا او دشمن آيات ما بود (۱۶)


كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا ﴿۱۶﴾



به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى‏كنم (۱۷)


سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿۱۷﴾



آرى [آن دشمن حق] انديشيد و سنجيد (۱۸)


إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ﴿۱۸﴾



كشته بادا چگونه [او] سنجيد (۱۹)


فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿۱۹﴾



[آرى] كشته بادا چگونه [او] سنجيد (۲۰)


ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المدثر آیات 21 تا30










آنگاه نظر انداخت (۲۱)


ثُمَّ نَظَرَ ﴿۲۱﴾



سپس رو ترش نمود و چهره در هم كشيد (۲۲)


ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿۲۲﴾



آنگاه پشت گردانيد و تكبر ورزيد (۲۳)


ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ﴿۲۳﴾



و گفت اين [قرآن] جز سحرى كه [به برخى] آموخته‏اند نيست (۲۴)


فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ ﴿۲۴﴾



اين غير از سخن بشر نيست (۲۵)


إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿۲۵﴾



زودا كه او را به سقر در آورم (۲۶)


سَأُصْلِيهِ سَقَرَ ﴿۲۶﴾



و تو چه دانى كه آن سقر چيست (۲۷)


وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ ﴿۲۷﴾



نه باقى مى‏گذارد و نه رها مى‏كند (۲۸)


لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ ﴿۲۸﴾



پوستها را سياه مى‏گرداند (۲۹)


لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ ﴿۲۹﴾



[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است (۳۰)


عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المدثر آیات 31 تا40













و ما موكلان آتش را جز فرشتگان نگردانيديم و شماره آنها را جز آزمايشى براى كسانى كه كافر شده‏اند قرار نداديم تا آنان كه اهل كتابند يقين به هم رسانند و ايمان كسانى كه ايمان آورده‏اند افزون گردد و آنان كه كتاب به ايشان داده شده و [نيز] مؤمنان به شك نيفتند و تا كسانى كه در دلهايشان بيمارى است و كافران بگويند خدا از اين وصف‏كردن چه چيزى را اراده كرده است اين گونه خدا هر كه را بخواهد بيراه مى‏گذارد و هر كه را بخواهد هدايت مى كند و [شماره] سپاهيان پروردگارت را جز او نمى‏داند و اين [آيات] جز تذكارى براى بشر نيست (۳۱)


وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ﴿۳۱﴾


نه چنين است [كه مى‏پندارند] سوگند به ماه (۳۲)


كَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿۳۲﴾


و سوگند به شامگاه چون پشت كند (۳۳)


وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿۳۳﴾


و سوگند به بامداد چون آشكار شود (۳۴)


وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿۳۴﴾


كه آيات [قرآن] از پديده‏هاى بزرگ است (۳۵)


إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ ﴿۳۵﴾


بشر را هشداردهنده است (۳۶)


نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ ﴿۳۶﴾


هر كه از شما را كه بخواهد پيشى جويد يا بازايستد (۳۷)


لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ ﴿۳۷﴾


هر كسى در گرو دستاورد خويش است (۳۸)


كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ ﴿۳۸﴾


بجز ياران دست راست (۳۹)


إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ ﴿۳۹﴾


در ميان باغها از يكديگر مى‏پرسند (۴۰)


فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءلُونَ ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المدثر آیات 41 تا50





















درباره مجرمان (۴۱)


عَنِ الْمُجْرِمِينَ ﴿۴۱﴾



چه چيز شما را در آتش [سقر] درآورد (۴۲)


مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ ﴿۴۲﴾



گويند از نمازگزاران نبوديم (۴۳)


قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ ﴿۴۳﴾



و بينوايان را غذا نمى‏داديم (۴۴)


وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ ﴿۴۴﴾



با هرزه‏درايان هرزه‏درايى مى‏كرديم (۴۵)


وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ ﴿۴۵﴾



و روز جزا را دروغ مى‏شمرديم (۴۶)


وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۴۶﴾



تا مرگ ما در رسيد (۴۷)


حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ ﴿۴۷﴾



از اين رو شفاعت‏شفاعت‏كنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد (۴۸)


فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ ﴿۴۸﴾



چرا آنها از تذكر روى گردانند (۴۹)


فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ ﴿۴۹﴾



گويى گورخرانى رميده‏اند (۵۰)


كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ ﴿۵۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المدثر آیات 51 تا56












كه از مقابل شيرى فرار كرده‏اند (۵۱)


فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ ﴿۵۱﴾



بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى از سوى خدا براى او فرستاده شود (۵۲)


بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَى صُحُفًا مُّنَشَّرَةً ﴿۵۲﴾



چنين نيست كه آنان مى‏گويند بلكه آنها از آخرت نمى‏ترسند (۵۳)


كَلَّا بَل لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿۵۳﴾



چنين نيست كه آنها مى‏گويند آن قرآن يك تذكر و يادآورى است (۵۴)


كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ ﴿۵۴﴾



هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد (۵۵)


فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿۵۵﴾



و هيچ كس پند نمى‏گيرد مگر اينكه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (۵۶)


وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿۵۶﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره القیامة آیات 1تا10











به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



سوگند به روز قيامت (۱)


لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ﴿۱﴾



و سوگند به نفس لوامه و وجدان بيدار و ملامتگر كه رستاخيز حق است (۲)


وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿۲﴾



آيا انسان مى‏پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد (۳)


أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿۳﴾



آرى قادريم كه حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب كنيم (۴)


بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ ﴿۴﴾



انسان شك در معاد ندارد بلكه او مى‏خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت در تمام عمر گناه كند (۵)


بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿۵﴾



از اين‏رو مى‏پرسد قيامت كى خواهد بود (۶)


يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ﴿۶﴾



بگو در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش در آيد (۷)


فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿۷﴾



و ماه بى‏نور گردد (۸)


وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿۸﴾



و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند (۹)


وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿۹﴾



آن روز انسان مى‏گويد راه فرار كجاست (۱۰)


يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره القیامة آیات 11 تا20











هرگز چنين نيست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (۱۱)


كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿۱۱﴾



آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است (۱۲)


إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿۱۲﴾



و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‏كنند (۱۳)


يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿۱۳﴾



بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است (۱۴)


بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ﴿۱۴﴾



هر چند در ظاهر براى خود عذرهايى بتراشد (۱۵)


وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ ﴿۱۵﴾



زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حركت مده (۱۶)


لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿۱۶﴾



چرا كه جمع‏كردن و خواندن آن بر عهده ماست (۱۷)


إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿۱۷﴾



پس هر گاه آن را خوانديم از خواندن آن پيروى كن (۱۸)


فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿۱۸﴾



سپس بيان و توضيح آن نيز بر عهده ماست (۱۹)


ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿۱۹﴾



چنين نيست كه شما مى‏پنداريد و دلايل معاد را كافى نمى‏دانيد بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد و هوسرانى بى‏قيد و شرط را (۲۰)


كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره القیامة آیات 21 تا30











و آخرت را رها مى‏كنيد (۲۱)


وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿۲۱﴾



آرى در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است (۲۲)


وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ﴿۲۲﴾



و به پروردگارش مى‏نگرد (۲۳)


إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿۲۳﴾



و در آن روز صورتهايى عبوس و در هم كشيده است (۲۴)


وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿۲۴﴾



زيرا مى‏داند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مى‏شكند (۲۵)


تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿۲۵﴾



چنين نيست كه انسان مى‏پندارد او ايمان نمى‏آورد تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد(۲۶)


كَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِيَ ﴿۲۶﴾



و گفته شود آيا كسى هست كه‏اين بيمار را از مرگ نجات دهد (۲۷)


وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ ﴿۲۷﴾



و به جدائى از دنيا يقين پيدا كند (۲۸)


وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿۲۸﴾



و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپيچد (۲۹)


وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿۲۹﴾



آرى در آن روز مسير همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (۳۰)


إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره القیامة آیات 31 تا40









در آن روز گفته مى‏شود او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند (۳۱)


فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿۳۱﴾



بلكه تكذيب كرد و روى‏گردان شد (۳۲)


وَلَكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۳۲﴾



سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى كه متكبرانه قدم برمى‏داشت (۳۳)


ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ يَتَمَطَّى ﴿۳۳﴾



با اين اعمال عذاب الهى براى تو شايسته‏تر است‏شايسته‏تر (۳۴)


أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿۳۴﴾



سپس عذاب الهى براى تو شايسته‏تر است‏شايسته‏تر (۳۵)


ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿۳۵﴾



آيا انسان گمان مى‏كند بى‏هدف رها مى‏شود (۳۶)


أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى ﴿۳۶﴾



آيا او نطفه‏اى از منى كه در رحم ريخته مى‏شود نبود (۳۷)


أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَى ﴿۳۷﴾



سپس بصورت خون‏بسته در آمد و خداوند او را آفريد و موزون ساخت (۳۸)


ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿۳۸﴾



و از او دو زوج مرد و زن آفريد (۳۹)


فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿۳۹﴾



آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند (۴۰)


أَلَيْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَى ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الإنسان آیات 1 تا10








به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ


آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود (۱)

هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا ﴿۱﴾


ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم و او را مى‏آزماييم بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم (۲)

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا ﴿۲﴾


ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس (۳)

إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا ﴿۳﴾


ما براى كافران زنجيرها و غلها و شعله‏هاى سوزان آتش آماده كرده‏ايم (۴)

إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَا وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا ﴿۴﴾


به يقين ابرار و نيكان از جامى مى‏نوشند كه با عطر خوشى آميخته است (۵)

إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا ﴿۵﴾


چشمه‏اى كه بندگان خدا از آن مى‏نوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مى‏كنند (۶)

عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا ﴿۶﴾


[همان بندگانى كه] به نذر خود وفا مى‏كردند و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مى‏ترسيدند (۷)

يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا ﴿۷﴾


و به [پاس] دوستى [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى‏دادند (۸)

وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا ﴿۸﴾


ما براى خشنودى خداست كه به شما مى‏خورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمى‏خواهيم(۹)

إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُورًا ﴿۹﴾


ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم (۱۰)

إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الإنسان آیات 11 تا20











به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود (۱)


هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا ﴿۱﴾



ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم و او را مى‏آزماييم بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم (۲)


إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا ﴿۲﴾



ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس (۳)


إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا ﴿۳﴾



ما براى كافران زنجيرها و غلها و شعله‏هاى سوزان آتش آماده كرده‏ايم (۴)


إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَا وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا ﴿۴﴾



به يقين ابرار و نيكان از جامى مى‏نوشند كه با عطر خوشى آميخته است (۵)


إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا ﴿۵﴾



چشمه‏اى كه بندگان خدا از آن مى‏نوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مى‏كنند (۶)


عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا ﴿۶﴾



[همان بندگانى كه] به نذر خود وفا مى‏كردند و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مى‏ترسيدند (۷)


يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا ﴿۷﴾



و به [پاس] دوستى [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى‏دادند (۸)


وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا ﴿۸﴾



ما براى خشنودى خداست كه به شما مى‏خورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمى‏خواهيم(۹)


إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُورًا ﴿۹﴾



ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم (۱۰)


إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره الإنسان آیات 21 تا31











[بهشتيان را] جامه‏هاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان باده‏اى پاك به آنان مى‏نوشاند (۲۱)

عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا﴿۲۱﴾


اين [پاداش] براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است (۲۲)

إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاء وَكَانَ سَعْيُكُم مَّشْكُورًا ﴿۲۲﴾


در حقيقت ما قرآن را بر تو به تدريج فرو فرستاديم (۲۳)

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنزِيلًا ﴿۲۳﴾


پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبايى كن و از آنان گناهكار يا ناسپاسگزار را فرمان مبر (۲۴)

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا ﴿۲۴﴾


و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان ياد كن (۲۵)

وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا ﴿۲۵﴾


و بخشى از شب را در برابر او سجده كن و شب[هاى] دراز او را به پاكى بستاى (۲۶)

وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا ﴿۲۶﴾


اينان دنياى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت‏سر مى‏افكنند (۲۷)

إِنَّ هَؤُلَاء يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا ﴿۲۷﴾


ماييم كه آنان را آفريده و پيوند مفاصل آنها را استوار كرده‏ايم و چون بخواهيم [آنان را] به نظايرشان تبديل مى‏كنيم (۲۸)

نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا ﴿۲۸﴾


اين [آيات] پندنامه‏اى است تا هر كه خواهد راهى به سوى پروردگار خود پيش گيرد (۲۹)

إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿۲۹﴾


و تا خدا نخواهد [شما] نخواهيد خواست قطعا خدا داناى حكيم است (۳۰)

وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿۳۰﴾














هر كه را خواهد به رحمت‏خويش در مى‏آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده كرده است (۳۱)


يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿۳۱﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المرسلات آیات 1 تا 10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



سوگند به فرستادگان پى‏درپى (۱)


وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿۱﴾



كه سخت توفنده‏اند (۲)


فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿۲﴾



و سوگند به افشانندگان افشانگر (۳)


وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿۳﴾



كه [ميان حق و باطل] جداگرند (۴)


فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿۴﴾



و القاكننده وحى‏اند (۵)


فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا ﴿۵﴾



خواه عذرى باشد يا هشدارى (۶)


عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿۶﴾



كه آنچه وعده يافته‏ايد قطعا رخ خواهد داد (۷)


إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿۷﴾



پس وقتى كه ستارگان محو شوند (۸)


فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿۸﴾



و آنگاه كه آسمان بشكافد (۹)


وَإِذَا السَّمَاء فُرِجَتْ ﴿۹﴾



و آنگاه كه كوه‏ها از جا كنده شوند (۱۰)


وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المرسلات آیات 11 تا20









و آنگاه كه پيمبران به ميقات آيند (۱۱)


وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿۱۱﴾



براى چه روزى تعيين وقت‏شده است (۱۲)


لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿۱۲﴾



براى روز داورى (۱۳)


لِيَوْمِ الْفَصْلِ ﴿۱۳﴾



و تو چه دانى كه روز داورى چيست (۱۴)


وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ ﴿۱۴﴾



آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان (۱۵)


وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۱۵﴾



مگر پيشينيان را هلاك نكرديم (۱۶)


أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۶﴾



سپس از پى آنان پسينيان را مى‏بريم (۱۷)


ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ ﴿۱۷﴾



با مجرمان چنين مى‏كنيم (۱۸)


كَذَلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ ﴿۱۸﴾



آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان (۱۹)


وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۱۹﴾



مگر شما را از آبى بى‏مقدار نيافريديم (۲۰)


أَلَمْ نَخْلُقكُّم مِّن مَّاء مَّهِينٍ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المرسلات آیات 21 تا30









پس آن را در جايگاهى استوار نهاديم (۲۱)


فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ ﴿۲۱﴾



تا مدتى معين (۲۲)


إِلَى قَدَرٍ مَّعْلُومٍ ﴿۲۲﴾



و توانا آمديم و چه نيك تواناييم (۲۳)


فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿۲۳﴾



آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان (۲۴)


وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۲۴﴾



مگر زمين را محل اجتماع نگردانيديم (۲۵)


أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا ﴿۲۵﴾



چه براى مردگان چه زندگان (۲۶)


أَحْيَاء وَأَمْوَاتًا ﴿۲۶﴾



و كوه‏هاى بلند در آن نهاديم و به شما آبى گوارا نوشانيديم (۲۷)


وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُم مَّاء فُرَاتًا ﴿۲۷﴾



آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان (۲۸)


وَيْلٌ يوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۲۸﴾



برويد به سوى همان چيزى كه آن را تكذيب مى‏كرديد (۲۹)


انطَلِقُوا إِلَى مَا كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿۲۹﴾



برويد به سوى [آن] دود سه شاخه (۳۰)


انطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المرسلات آیات 31 تا40












نه سايه‏دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى‏كند (۳۱)


لَا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ ﴿۳۱﴾



[دوزخ] چون كاخى [بلند] شراره مى‏افكند (۳۲)


إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ ﴿۳۲﴾



گويى شترانى زرد رنگند (۳۳)


كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿۳۳﴾



آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان (۳۴)


وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۳۴﴾



اين روزى است كه دم نمى‏زنند (۳۵)


هَذَا يَوْمُ لَا يَنطِقُونَ ﴿۳۵﴾



و رخصت نمى‏يابند تا پوزش خواهند (۳۶)


وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ ﴿۳۶﴾



آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان (۳۷)


وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۳۷﴾



اين [همان] روز داورى است‏شما و [جمله] پيشينيان را گرد مى‏آوريم (۳۸)


هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ ﴿۳۸﴾



پس اگر حيلتى داريد در برابر من بسگاليد (۳۹)


فَإِن كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ ﴿۳۹﴾



آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان (۴۰)


وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 29 سوره المرسلات آیات 41 تا50










اهل تقوا در زير سايه ‏ها و بر كنار چشمه‏ سارانند (۴۱)


إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ ﴿۴۱﴾



با هر ميوه‏اى كه خوش داشته باشند (۴۲)


وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿۴۲﴾



به [پاداش] آنچه مى‏كرديد بخوريد و بياشاميد گواراتان باد (۴۳)


كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۴۳﴾



ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‏دهيم (۴۴)


إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنينَ ﴿۴۴﴾



آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان (۴۵)


وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۴۵﴾



[اى كافران] بخوريد و اندكى برخوردار شويد كه شما گناهكاريد (۴۶)


كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُم مُّجْرِمُونَ ﴿۴۶﴾



[ولى] آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان (۴۷)


وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۴۷﴾



و چون به آنان گفته شود ركوع كنيد به ركوع نمى‏روند (۴۸)


وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ ﴿۴۸﴾



آن روز واى بر تكذيب‏كنندگان (۴۹)


وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۴۹﴾



پس به كدامين سخن پس از [قرآن] ايمان مى‏آورند (۵۰)


فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ ﴿۵۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النبأ آیات 1 تا10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



درباره چه چيز از يكديگر مى‏پرسند (۱)


عَمَّ يَتَسَاءلُونَ ﴿۱﴾



از آن خبر بزرگ (۲)


عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿۲﴾



كه در باره آن با هم اختلاف دارند (۳)


الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿۳﴾



نه چنان است به زودى خواهند دانست (۴)


كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿۴﴾



باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (۵)


ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿۵﴾



آيا زمين را گهواره‏اى نگردانيديم (۶)


أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿۶﴾



و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم] (۷)


وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿۷﴾



و شما را جفت آفريديم (۸)


وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿۸﴾



و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم (۹)


وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿۹﴾



و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم (۱۰)


وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النبأ آیات 11 تا20







و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم (۱۱)


وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿۱۱﴾



و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم (۱۲)


وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿۱۲﴾



و چراغى فروزان گذارديم (۱۳)


وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿۱۳﴾



و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم (۱۴)


وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿۱۴﴾



تا بدان دانه و گياه برويانيم (۱۵)


لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿۱۵﴾



و باغهاى در هم پيچيده و انبوه (۱۶)


وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿۱۶﴾



قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (۱۷)


إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿۱۷﴾



روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد (۱۸)


يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿۱۸﴾



و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود (۱۹)


وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿۱۹﴾



و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند (۲۰)


وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النبأ آیات 21 تا30











[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده (۲۱)


إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿۲۱﴾



[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است (۲۲)


لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿۲۲﴾



روزگارى دراز در آن درنگ كنند (۲۳)


لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿۲۳﴾



در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى (۲۴)


لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿۲۴﴾



جز آب جوشان و چركابه‏اى (۲۵)


إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿۲۵﴾



كيفرى مناسب [با جرم آنها] (۲۶)


جَزَاء وِفَاقًا ﴿۲۶﴾



آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند (۲۷)


إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿۲۷﴾



و آيات ما را سخت تكذيب مى‏كردند (۲۸)


وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿۲۸﴾



و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده‏ايم (۲۹)


وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿۲۹﴾



پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمى‏افزاييم (۳۰)


فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النبأ آیات 31 تا40











مسلما پرهيزگاران را رستگارى است (۳۱)


إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿۳۱﴾



باغچه‏ها و تاكستانها (۳۲)


حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿۳۲﴾



و دخترانى همسال با سينه‏هاى برجسته (۳۳)


وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿۳۳﴾



و پياله‏هاى لبالب (۳۴)


وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿۳۴﴾



در آنجا نه بيهوده‏اى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] (۳۵)


لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿۳۵﴾



[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب (۳۶)


جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿۳۶﴾



پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست (۳۷)


رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿۳۷﴾



روزى كه روح و فرشتگان به صف مى‏ايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد (۳۸)


يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿۳۸﴾



آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد (۳۹)


ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿۳۹﴾



ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دست‏خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم (۴۰)


إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 1 تا10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند (۱)


وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿۱﴾



و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند (۲)


وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿۲﴾



و به فرشتگانى كه [در درياى بى‏مانند] شناكنان شناورند (۳)


وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿۳﴾



پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت‏گيرنده‏اند (۴)


فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿۴﴾



و كار [بندگان] را تدبير مى‏كنند (۵)


فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿۵﴾



آن روز كه لرزنده بلرزد (۶)


يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿۶﴾



و از پى آن لرزه‏اى [دگر] افتد (۷)


تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿۷﴾



در آن روز دلهايى سخت هراسانند (۸)


قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿۸﴾



ديدگان آنها فرو افتاده (۹)


أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿۹﴾



گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمى‏گرديم (۱۰)


يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 11 تا20











آيا وقتى ما استخوان‏ريزه‏هاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مى‏گيريم] (۱۱)


أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿۱۱﴾



[و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيان‏آور است (۱۲)


قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿۱۲﴾



و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] (۱۳)


فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾



و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود (۱۴)


فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿۱۴﴾



آيا سرگذشت موسى بر تو آمد (۱۵)


هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿۱۵﴾



آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (۱۶)


إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿۱۶﴾



به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است (۱۷)


اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿۱۷﴾



و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى (۱۸)


فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿۱۸﴾



و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى (۱۹)


وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿۱۹﴾



پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (۲۰)


فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 21 تا30










و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد (۲۱)


فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿۲۱﴾



سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست (۲۲)


ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى ﴿۲۲﴾



و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (۲۳)


فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿۲۳﴾



و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (۲۴)


فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿۲۴﴾



و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد (۲۵)


فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿۲۵﴾



در حقيقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در اين [ماجرا] عبرتى است (۲۶)


إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿۲۶﴾



آيا آفرينش شما دشوارتر است‏يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است (۲۷)


أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿۲۷﴾



سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد (۲۸)


رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾



و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد (۲۹)


وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾



و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد (۳۰)


وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 21 تا30











آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد (۳۱)


أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾



و كوهها را لنگر آن گردانيد (۳۲)


وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾



[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد (۳۳)


مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۳﴾



پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد (۳۴)


فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿۳۴﴾



[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد (۳۵)


يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿۳۵﴾



و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد (۳۶)


وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿۳۶﴾



اما هر كه طغيان كرد (۳۷)


فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿۳۷﴾



و زندگى پست دنيا را برگزيد (۳۸)


وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿۳۸﴾



پس جايگاه او همان آتش است (۳۹)


فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿۳۹﴾



و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت (۴۰)


وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 31 تا40











آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد (۳۱)


أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾



و كوهها را لنگر آن گردانيد (۳۲)


وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾



[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد (۳۳)


مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۳﴾



پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد (۳۴)


فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿۳۴﴾



[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد (۳۵)


يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿۳۵﴾



و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد (۳۶)


وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿۳۶﴾



اما هر كه طغيان كرد (۳۷)


فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿۳۷﴾



و زندگى پست دنيا را برگزيد (۳۸)


وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿۳۸﴾



پس جايگاه او همان آتش است (۳۹)


فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿۳۹﴾



و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت (۴۰)


وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره النازعات آیات 41 تا46










پس جايگاه او همان بهشت است (۴۱)


فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿۴۱﴾



در باره رستاخيز از تو مى‏پرسند كه فرارسيدنش چه وقت است (۴۲)


يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿۴۲﴾



تو را چه به گفتگو در آن (۴۳)


فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿۴۳﴾



علم آن با پروردگار تو است (۴۴)


إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿۴۴﴾



تو فقط كسى را كه از آن مى‏ترسد هشدار مى‏دهى (۴۵)


إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿۴۵﴾



روزى كه آن را مى‏بينند گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكرده‏اند (۴۶)


كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿۴۶﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره عبس آیات 1تا10











به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



چهره در هم كشيد و روى گردانيد (۱)


عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿۱﴾



كه آن مرد نابينا پيش او آمد (۲)


أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿۲﴾



و تو چه دانى شايد او به پاكى گرايد (۳)


وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى ﴿۳﴾



يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد (۴)


أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى ﴿۴﴾



اما آن كس كه خود را بى‏نياز مى‏پندارد (۵)


أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿۵﴾



تو بدو مى‏پردازى (۶)


فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿۶﴾



با آنكه اگر پاك نگردد بر تو [مسؤوليتى] نيست (۷)


وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى ﴿۷﴾



و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد (۸)


وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى ﴿۸﴾



در حالى كه [از خدا] مى‏ترسيد (۹)


وَهُوَ يَخْشَى ﴿۹﴾



تو از او به ديگران مى‏پردازى (۱۰)


فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره عبس آیات 11 تا20











زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است (۱۱)


كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿۱۱﴾



تا هر كه خواهد از آن پند گيرد (۱۲)


فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿۱۲﴾



در صحيفه‏هايى ارجمند (۱۳)


فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ﴿۱۳﴾



والا و پاك‏شده (۱۴)


مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿۱۴﴾



به دست فرشتگانى (۱۵)


بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿۱۵﴾



ارجمند و نيكوكار (۱۶)


كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿۱۶﴾



كشته باد انسان چه ناسپاس است (۱۷)


قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿۱۷﴾



او را از چه چيز آفريده است (۱۸)


مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿۱۸﴾



از نطفه‏اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد (۱۹)


مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿۱۹﴾



سپس راه را بر او آسان گردانيد (۲۰)


ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره عبس آیات 21 تا30











آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد (۲۱)


ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿۲۱﴾



سپس چون بخواهد او را برانگيزد (۲۲)


ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿۲۲﴾



ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است (۲۳)


كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿۲۳﴾



پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد (۲۴)


فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿۲۴﴾



كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم (۲۵)


أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿۲۵﴾



آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم (۲۶)


ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿۲۶﴾



پس در آن دانه رويانيديم (۲۷)


فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿۲۷﴾



و انگور و سبزى (۲۸)


وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿۲۸﴾



و زيتون و درخت‏خرما (۲۹)


وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿۲۹﴾



و باغهاى انبوه (۳۰)


وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره عبس آیات 31 تا42














و ميوه و چراگاه (۳۱)


وَفَاكِهَةً وَأَبًّا ﴿۳۱﴾


[تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد (۳۲)


مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۲﴾


پس چون فرياد گوش‏خراش دررسد (۳۳)


فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿۳۳﴾


روزى كه آدمى از برادرش (۳۴)


يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿۳۴﴾


و از مادرش و پدرش (۳۵)


وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿۳۵﴾


و از همسرش و پسرانش مى‏گريزد (۳۶)


وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿۳۶﴾


در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‏دارد (۳۷)


لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿۳۷﴾


در آن روز چهره‏هايى درخشانند (۳۸)


وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿۳۸﴾


خندان [و] شادانند (۳۹)


ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿۳۹﴾


و در آن روز چهره‏هايى است كه بر آنها غبار نشسته (۴۰)


وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ ﴿۴۰﴾


















[و] آنها را تاريكى پوشانده است (۴۱)


تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿۴۱﴾



آنان همان كافران بدكارند (۴۲)


أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿۴۲﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره التکویر آیات 1 تا10










به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد (۱)


إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿۱﴾



و آنگه كه ستارگان همى‏تيره شوند (۲)


وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ ﴿۲﴾



و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند (۳)


وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿۳﴾



وقتى شتران ماده وانهاده شوند (۴)


وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾



و آنگه كه وحوش را همى‏گرد آرند (۵)


وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾



درياها آنگه كه جوشان گردند (۶)


وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾



و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند (۷)


وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾



پرسند چو زان دخترك زنده به‏گور (۸)


وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾



به كدامين گناه كشته شده است (۹)


بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾



و آنگاه كه نامه‏ها زهم بگشايند (۱۰)


وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره التکویر آیات 11 تا20












و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود (۱۱)


وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ ﴿۱۱﴾



و آنگه كه جحيم را برافروزانند (۱۲)


وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾



و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند (۱۳)


وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾



هر نفس بداند چه فراهم ديده (۱۴)


عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾



نه نه سوگند به اختران گردان (۱۵)


فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾



[كز ديده] نهان شوند و از نو آيند (۱۶)


الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿۱۶﴾



سوگند به شب چون پشت گرداند (۱۷)


وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾



سوگند به صبح چون دميدن گيرد (۱۸)


وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿۱۸﴾



كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (۱۹)


إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۱۹﴾



نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است (۲۰)


ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره التکویر آیات 21تا29












در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است (۲۱)


مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿۲۱﴾



و رفيق شما مجنون نيست (۲۲)


وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿۲۲﴾



و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده (۲۳)


وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿۲۳﴾



و او در امر غيب بخيل نيست (۲۴)


وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿۲۴﴾



و [قرآن] نيست‏سخن ديو رجيم (۲۵)


وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿۲۵﴾



پس به كجا مى‏رويد (۲۶)


فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿۲۶﴾



اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست (۲۷)


إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿۲۷﴾



براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود (۲۸)


لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿۲۸﴾



و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نيز] نخواهيد خواست (۲۹)


وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿۲۹﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الإنفطار آیات 1تا 10











به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



آنگاه كه آسمان زهم بشكافد (۱)


إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿۱﴾



و آنگاه كه اختران پراكنده شوند (۲)


وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ ﴿۲﴾



و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند (۳)


وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿۳﴾



و آنگاه كه گورها زير و زبر شوند (۴)


وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿۴﴾



هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (۵)


عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿۵﴾



اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (۶)


يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿۶﴾



همان كس كه تو را آفريد و [اندام] تو را درست كرد و [آنگاه] تو را سامان بخشيد (۷)


الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿۷﴾



و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب كرد (۸)


فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ ﴿۸﴾



با اين همه شما منكر [روز] جزاييد (۹)


كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿۹﴾



و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (۱۰)


وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الإنفطار آیات 11 تا19










[فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند (۱۱)


كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿۱۱﴾



آنچه را مى‏كنيد مى‏دانند (۱۲)


يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿۱۲﴾



قطعا نيكان به بهشت اندرند (۱۳)


إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿۱۳﴾



و بى‏شك بدكاران در دوزخند (۱۴)


وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿۱۴﴾



روز جزا در آنجا درآيند (۱۵)


يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿۱۵﴾



و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (۱۶)


وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿۱۶﴾



و تو چه دانى كه چيست روز جزا (۱۷)


وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿۱۷﴾



باز چه دانى كه چيست روز جزا (۱۸)


ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿۱۸﴾



روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (۱۹)


يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿۱۹﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره المطففین آیات 1 تا10









به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



واى بر كم‏فروشان (۱)


وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ ﴿۱﴾



كه چون از مردم پيمانه ستانند تمام ستانند (۲)


الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿۲﴾



و چون براى آنان پيمانه يا وزن كنند به ايشان كم دهند (۳)


وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿۳﴾



مگر آنان گمان نمى‏دارند كه برانگيخته خواهند شد (۴)


أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿۴﴾



[در] روزى بزرگ (۵)


لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۵﴾



روزى كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پاى ايستند (۶)


يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۶﴾



نه چنين است [كه مى‏پندارند] كه كارنامه بدكاران در سجين است (۷)


كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿۷﴾



و تو چه دانى كه سجين چيست (۸)


وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿۸﴾



كتابى است نوشته‏شده (۹)


كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿۹﴾



واى بر تكذيب‏كنندگان در آن هنگام (۱۰)


وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره المطففین آیات 11 تا20










آنان كه روز جزا را دروغ مى‏پندارند (۱۱)

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۱۱﴾


و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمى‏گيرد (۱۲)

وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿۱۲﴾


[همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود گويد [اينها] افسانه‏هاى پيشينيان است (۱۳)

إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۳﴾


نه چنين است بلكه آنچه مرتكب مى‏شدند زنگار بر دلهايشان بسته است (۱۴)

كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿۱۴﴾


زهى پندار كه آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند (۱۵)

كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿۱۵﴾


آنگاه به يقين آنان به جهنم درآيند (۱۶)

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ ﴿۱۶﴾


سپس [به ايشان] گفته خواهد شد اين همان است كه آن را به دروغ مى‏گرفتيد (۱۷)

ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿۱۷﴾


نه چنين است در حقيقت كتاب نيكان در عليون است (۱۸)

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿۱۸﴾


و تو چه دانى كه عليون چيست (۱۹)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿۱۹﴾


كتابى است نوشته‏ شده (۲۰)

كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره المطففین آیات 21 تا30










مقربان آن را مشاهده خواهند كرد (۲۱)


يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۱﴾



براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود (۲۲)


إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿۲۲﴾



بر تختها [نشسته] مى‏نگرند (۲۳)


عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿۲۳﴾



از چهره‏هايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى‏يابى (۲۴)


تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿۲۴﴾



از باده‏اى مهر شده نوشانيده شوند (۲۵)


يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ ﴿۲۵﴾



[باده‏اى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند (۲۶)


خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿۲۶﴾



و تركيبش از [چشمه] تسنيم است (۲۷)


وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ ﴿۲۷﴾



چشمه‏اى كه مقربان [خدا] از آن نوشند (۲۸)


عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۸﴾



[آرى در دنيا] كسانى كه گناه مى‏كردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مى‏گرفتند (۲۹)


إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿۲۹﴾



و چون بر ايشان مى‏گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى‏كردند (۳۰)


وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿۳۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره المطففین آیات31 تا36







و هنگامى كه نزد خانواده[هاى] خود بازمى‏گشتند به شوخ‏طبعى مى‏پرداختند (۳۱)

وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ ﴿۳۱﴾


و چون مؤمنان را مى‏ديدند مى‏گفتند اينها [جماعتى] گمراهند (۳۲)

وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ ﴿۳۲﴾


و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند (۳۳)

وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿۳۳﴾


و[لى] امروز مؤمنانند كه بر كافران خنده مى‏زنند (۳۴)

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿۳۴﴾


بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مى‏كنند (۳۵)

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿۳۵﴾


[تا ببينند] آيا كافران به پاداش آنچه مى‏كردند رسيده‏اند (۳۶)

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الانشقاق آیات 1 تا10











به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



آنگاه كه آسمان زهم بشكافد (۱)


إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ ﴿۱﴾



و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد (۲)


وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۲﴾



و آنگاه كه زمين كشيده شود (۳)


وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿۳﴾



و آنچه را كه در آن است بيرون افكند و تهى شود (۴)


وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿۴﴾



و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد (۵)


وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۵﴾



اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد (۶)


يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿۶﴾



اما كسى كه كارنامه‏اش به دست راستش داده شود (۷)


فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿۷﴾



بزودى‏اش حسابى بس آسان كنند (۸)


فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿۸﴾



و شادمان به سوى كسانش باز گردد (۹)


وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۹﴾



و اما كسى كه كارنامه‏اش از پشت‏سرش به او داده شود (۱۰)


وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الانشقاق آیات 11 تا20













زودا كه هلاك [خويش] خواهد (۱۱)


فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿۱۱﴾



و در آتش افروخته درآيد (۱۲)


وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿۱۲﴾



او در [ميان] خانواده خود شادمان بود (۱۳)


إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۱۳﴾



او مى‏پنداشت كه هرگز برنخواهد گشت (۱۴)


إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿۱۴﴾



آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود (۱۵)


بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿۱۵﴾



نه نه سوگند به شفق (۱۶)


فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿۱۶﴾



سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند (۱۷)


وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿۱۷﴾



سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود (۱۸)


وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿۱۸﴾



كه قطعا از حالى به حالى برخواهيد نشست (۱۹)


لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ ﴿۱۹﴾



پس چرا آنان باور نمى‏دارند (۲۰)


فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿۲۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره الانشقاق آیات 21 تا 25












و چون بر آنان قرآن تلاوت مى‏شود چهره بر خاك نمى‏سايند (۲۱)


وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ﴿۲۱﴾



[نه] بلكه آنان كه كفر ورزيده‏اند تكذيب مى‏كنند (۲۲)


بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ ﴿۲۲﴾



و خدا به آنچه در سينه دارند داناتر است (۲۳)


وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿۲۳﴾



پس آنان را از عذابى دردناك خبر ده (۲۴)


فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۲۴﴾



مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏اند كه آنان را پاداشى بى‏منت‏خواهد بود (۲۵)


إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿۲۵﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره البروج آیات 1تا10












به نام خداوند رحمتگر مهربان


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ



سوگند به آسمان آكنده ز برج (۱)


وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿۱﴾



و به روز موعود (۲)


وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿۲﴾



و به گواه و مورد گواهى (۳)


وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿۳﴾



مرگ بر آدم‏سوزان خندق (۴)


قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿۴﴾



همان آتش مايه‏دار [و انبوه] (۵)


النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿۵﴾



آنگاه كه آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند (۶)


إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ ﴿۶﴾



و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مى‏آوردند گواه بودند (۷)


وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ ﴿۷﴾



و بر آنان عيبى نگرفته بودند جز اينكه به خداى ارجمند ستوده ايمان آورده بودند (۸)


وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿۸﴾



همان [خدايى] كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست و خدا[ست كه] بر هر چيزى گواه است (۹)


الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿۹﴾



كسانى كه مردان و زنان مؤمن را آزار كرده و بعد توبه نكرده‏اند ايشان راست عذاب جهنم و ايشان راست عذاب سوزان (۱۰)


إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿۱۰﴾

[غریب آشنا]

جزء 30 سوره البروج آیات 11 تا22











كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند براى آنان باغهايى است كه از زير [درختان] آن جويها روان است اين است [همان] رستگارى بزرگ (۱۱)

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ ﴿۱۱﴾


آرى عقاب پروردگارت سخت‏سنگين است (۱۲)

إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴿۱۲﴾


هم اوست كه [آفرينش را] آغاز مى‏كند و بازمى‏گرداند (۱۳)

إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ ﴿۱۳﴾


و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] (۱۴)

وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿۱۴﴾


صاحب ارجمند عرش (۱۵)

ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ ﴿۱۵﴾


هر چه را بخواهد انجام مى‏دهد (۱۶)

فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿۱۶﴾


آيا حديث [آن] سپاهيان (۱۷)

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ ﴿۱۷﴾


فرعون و ثمود بر تو آمد (۱۸)

فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿۱۸﴾


[نه] بلكه آنان كه كافر شده‏اند در تكذيب‏اند (۱۹)

بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ ﴿۱۹﴾


با آنكه خدا از هر سو بر ايشان محيط است (۲۰)

وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ ﴿۲۰﴾
















آرى آن قرآنى ارجمند است (۲۱)


بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ ﴿۲۱﴾



كه در لوحى محفوظ است (۲۲)


فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿۲۲﴾