fr.chemi3t
09-16-2012, 09:14 PM
يک گروه تحقيقات آمريکايي روش جديدي براي توليد نانوذرات ارائه کرده است با اين روش مي‌توان نانوذرات را به‌صورت عمده توليد کرد. يکي از مزاياي اين روش ابعاد يکسان محصول نهايي است.
زماني که پژوهشگران دانشگاه مرکزي فلوريدا در آزمايشات خود شکست خوردند، متوجه کشف جالب‌توجهي شدند که مي‌تواند محققان را در مسير توليد انبوه نانوذرات ياري کند. سروش شباهنگ، دانشجوي دپارتمان اپتيک و فتونيک اين دانشگاه موفق به ارائه روشي شده که مي‌تواند مسير تازه‌اي در توليد داروها باز کند. اين کشف براساس استفاده از گرما جهت شکستن رشته‌هاي نازک و بلند الياف است که در نهايت منجر به توليد ذرات بسيار کوچکي مي‌شود. اين ذرات قادرند انواع مختلف مواد را در يک جا ثابت نگه دارد. نتايج اين تحقيق در شماره جولاي نشريه Nature به چاپ رسيده است.
محققان معتقدند که چنين کاري پيش از اين انجام نشده است.
در اين پروژه با استفاده از يک روش غيرشيميايي، ذراتي با ابعاد يکسان به‌صورت انبوه به توليد رسيده است. کرايگ آرنلود مي‌گويد از اين روش استفاده‌هاي متعددي مي‌تواند کرد. يکي از اولين کاربردهاي اين روش رهاسازي دارويي است که در آن مي‌توان داروهاي مختلف را با هم در يک نانوذره قرار داد. همچنين مي‌توان داروهاي مختلف را درون نانو ذرات به‌نحوي جاي داد که با ترتيب زماني مشخصي رهاسازي شود براي مثال يک داروي مشخص پس از رسيدن به سلول سرطاني رهاسازي شود.
آيمان آبورادي از محققان اين پروژه مي‌گويد با اين روش شما مي‌توانيد ساختارهاي مختلفي را توليد کنيد بدون اين که نياز به کارهاي پيچيده داشته باشيد. آبورادي پيش از اين در موسسه فناوري ماساچوست مشغول به‌کار بوده است و در حال حاضر در دانشگاه مرکزي فلوريدا روي ساخت فيبرهاي کامپوزيتي کار مي‌کند.
اين روش مبتني بر گرما است که در آن الياف گداخته شده به‌صورت قطرات کروي در مي‌آيد، همانند قطرات آب که از شير چکه مي‌کند. الياف شيشه‌اي به‌دليل کاربردهاي وسيعي که در انتقال اطلاعات ديجيتالي دارند، بسيار شناخته شده هستند. مدت‌هاست که پژوهشگران به‌دنبال خالص سازي اين الياف جهت افزايش سرعت انتقال داده‌ها در آن هستند.
شباهنگ با همکاري ديگر اعضاء اين پروژه به گرم کردن اين الياف پرداختند، اما به‌جاي اين که فيبر نازک‌تر شود، تبديل به قطراتي کروي و کوچک شد. هر چند که اين نتيجه نوعي شکست محسوب مي‌شد اما آنها زود دريافتند که به يک کشف نائل شده‌اند. اين گروه تحقيقاتي موفق به توليد قطرات بسيار کوچک و هم اندازه‌اي شده بود. در صورت استفاده از چند ماده مختلف، مي‌توان ماده‌اي را درون اين قطره محصور کرد و ساختاري پيچيده توليد نمود.
منبع:nano.ir
زماني که پژوهشگران دانشگاه مرکزي فلوريدا در آزمايشات خود شکست خوردند، متوجه کشف جالب‌توجهي شدند که مي‌تواند محققان را در مسير توليد انبوه نانوذرات ياري کند. سروش شباهنگ، دانشجوي دپارتمان اپتيک و فتونيک اين دانشگاه موفق به ارائه روشي شده که مي‌تواند مسير تازه‌اي در توليد داروها باز کند. اين کشف براساس استفاده از گرما جهت شکستن رشته‌هاي نازک و بلند الياف است که در نهايت منجر به توليد ذرات بسيار کوچکي مي‌شود. اين ذرات قادرند انواع مختلف مواد را در يک جا ثابت نگه دارد. نتايج اين تحقيق در شماره جولاي نشريه Nature به چاپ رسيده است.
محققان معتقدند که چنين کاري پيش از اين انجام نشده است.
در اين پروژه با استفاده از يک روش غيرشيميايي، ذراتي با ابعاد يکسان به‌صورت انبوه به توليد رسيده است. کرايگ آرنلود مي‌گويد از اين روش استفاده‌هاي متعددي مي‌تواند کرد. يکي از اولين کاربردهاي اين روش رهاسازي دارويي است که در آن مي‌توان داروهاي مختلف را با هم در يک نانوذره قرار داد. همچنين مي‌توان داروهاي مختلف را درون نانو ذرات به‌نحوي جاي داد که با ترتيب زماني مشخصي رهاسازي شود براي مثال يک داروي مشخص پس از رسيدن به سلول سرطاني رهاسازي شود.
آيمان آبورادي از محققان اين پروژه مي‌گويد با اين روش شما مي‌توانيد ساختارهاي مختلفي را توليد کنيد بدون اين که نياز به کارهاي پيچيده داشته باشيد. آبورادي پيش از اين در موسسه فناوري ماساچوست مشغول به‌کار بوده است و در حال حاضر در دانشگاه مرکزي فلوريدا روي ساخت فيبرهاي کامپوزيتي کار مي‌کند.
اين روش مبتني بر گرما است که در آن الياف گداخته شده به‌صورت قطرات کروي در مي‌آيد، همانند قطرات آب که از شير چکه مي‌کند. الياف شيشه‌اي به‌دليل کاربردهاي وسيعي که در انتقال اطلاعات ديجيتالي دارند، بسيار شناخته شده هستند. مدت‌هاست که پژوهشگران به‌دنبال خالص سازي اين الياف جهت افزايش سرعت انتقال داده‌ها در آن هستند.
شباهنگ با همکاري ديگر اعضاء اين پروژه به گرم کردن اين الياف پرداختند، اما به‌جاي اين که فيبر نازک‌تر شود، تبديل به قطراتي کروي و کوچک شد. هر چند که اين نتيجه نوعي شکست محسوب مي‌شد اما آنها زود دريافتند که به يک کشف نائل شده‌اند. اين گروه تحقيقاتي موفق به توليد قطرات بسيار کوچک و هم اندازه‌اي شده بود. در صورت استفاده از چند ماده مختلف، مي‌توان ماده‌اي را درون اين قطره محصور کرد و ساختاري پيچيده توليد نمود.
منبع:nano.ir