alamatesoall
08-15-2012, 07:31 PM
هر شهر و منطقه اي ، داراي آداب و رسوم خاصي است كه بنا به شرايط زندگي آن منطقه ، شكل گرفته است
اما در بيشتر مناطق دنيا ، اصول و مباني مشتركي براي آداب ، رسوم و رفتار اجتماعي ، شناخته و تعريف شده است كه توجه به آنها در هر جامعه اي و بين هر ملتي موجب موفقيت آن جامعه و ملت در ارتباطات اجتماعي مي شود .
مثلاً دروغ در همه جاي دنيا زشت و ناپسند است ، دورويي ، تهمت زدن ، سخن چيني و ... هم چنين اند اما مهرباني و ابراز محبت ، قدرشناسي ، رعايت حق تقدم ، وفاداري ، استقبال و بدرقه ميهمان ، رعايت نظافت و بهداشت و ... اموري نيك و پسنديده شمرده مي شوند .
اصولاً با پرهيز از رفتارهاي نكوهيده و ناپسند و با رعايت ادب و نزاكت و اصول معاشرت و رفتارهاي اجتماعي ، راحت تر مي توان ارتباط اجتماعي موفقي با ديگران داشت و امتيازات فراواني از اين گونه روابط كسب كرد .
اصولاً نزاكت يا رفتار عبارت است از طرز برخورد افراد با يكديگر در زندگي روزمره .
رفتار نيك و پسنديده ، شخصيت فرد را به گونه اي ناباورانه رشد مي دهد و او را شخصي با ادب ، موجه و مقيد جلوه مي دهد لذا بايد حداقل هايي از اصول رفتاري را كه رعايت آن در جوامع معمول و رايج است رعايت كنيم .
مثلاً طرز صحبت كردن با ديگران ، نحوه پوشش و اصول لباس پوشيدن در برابر ديگران ، شيوه غذاخوردن در جمع و در حضور ديگران ، رعايت اصول ميزباني و ميهماني و ...
البته به كارگيري اصول و رعابت رفتارهاي اجتماعي به هيچ روي به معناي كلاس گذاشتن و روشنفكرمآبي و تحصيلكردگي و پاستوريزه بودن و ... نيست و در اصل رعايت حريم خود و حقوق ديگران است ؛ چرا كه قشرهاي جامعه نسبت به هم حقوقي دارند كه ملزم به انجام آن هستند و حقوق همكار ، حقوق همنشين ، حقوق همشاگردي ، حقوق همسايه ، حقوق همسفر و ... از جمله آن است .
حتي از نظر اسلام ، معاشرت وقتي سالم است كه همنشينان به اقامه حقوق هم و اداي آن همت گمارند .
گرچه رعايت بعضي از رفتارهاي اجتماعي و آداب معاشرت ممكن است سخت و مغاير با تمايلات شخصي برخي باشد ولي به سبب آن كه خانواده و هويت و اصل و نسب و فرهنگ شهر ما با رفتار ما شناخته مي شود ، براي صيانت از حريم و آبروي فردي و اجتماعي و شهري خود ناگزير به رعايت آن هستيم و چه بسا رعايت نكردن برخي آداب باعث رنجش خاطر افراد و سوء تفاهم شود .
شايد بارها براي ما پيش آمده و ديده باشيم :
- كساني كه به جاي تشكر ، كاري را كه در حقشان شده وظيفه طرف مقابل مي دانند .
- كساني كه براي اثبات سخنان خود به جان عزيزانشان قسم مي خورند .
- كساني كه در صف ها يا مكانهاي شلوغ ، ديگران را هل مي دهند و به آنان تنه مي زنند .
- كساني كه در حضور ديگران ، به سوراخ بيني و گوششان انگشت مي برند .
- كساني كه در كوچه و خيابان ، آب دهان مي اندازند .
- كساني كه در كوچه و خيابان ، ديگري را با سوت و فرياد صدا مي كنند .
- كساني كه با زيرجامه و شلوارك در محل يا در كنار خانه خود حاضر مي شوند .
- كساني كه در حضور ديگران آروغ مي زنند و بادگلو پس مي دهند .
- كساني که با شخص جديدي ، خيلي زود پسرخاله مي شوند و با شوخي هاي غيرمنتظره با او ابراز صميميت مي كنند .
- كساني كه به بهانه رك گويي ، به ديگران بي احترامي مي كنند .
- كساني كه قرارشان را با ديگري فراموش و خلف وعده مي كنند .
- كساني كه زرنگي شان را با بليت ندادن به راننده اتوبوس هاي شهري به رخ ديگران مي كشند .
- كساني كه در اماكن عمومي با صداي بلند با گوشي همراه خود صحبت مي كنند .
- كساني كه در حضور ديگران دولپي غذا مي خورند ، با دهان پر صحبت مي كنند و در جمع با خلال ، دندان خود را پاك مي كنند .
- كساني كه پيامك ها و بلوتوث هاي توهين آميز و زشت و ركيك را بدون اجازه طرف مقابل برايش مي فرستند .
- كساني كه در حضور ديگران ، به جاي اثبات خود ، عيب ديگري را مي گيرند ، غيبت او را مي كنند يا در حق او لعن و نفرين مي فرستند .
- كساني كه با تكبر ، كارهاي ديگران را تحقير مي كنند و آن را بي ارزش جلوه مي دهند .
- كساني كه در جمع ، ديگران را با القاب زشت نام مي برند .
- كساني كه در جمع از به كاربردن سخنان زشت و ركيك در لابلاي صحبتهايشان ابايي ندارند .
- كساني كه ، رانندگي بانوان را بر نمي تابند و در حصور ديگران با طعنه و كنايه آنان را تحقير مي كنند .
- كساني كه وسط صحبت ديگران مي پرند يا در موضوعي كه به آنها ارتباطي ندارد دخالت مي كنند و جاي ديگران جواب مي دهند .
- كساني كه در جمع و در حضور ديگران سيگار مي كشند .
- كساني كه در حضور ديگران روي صندلي لم مي دهند يا حاضر نيستند پيش پاي ديگران برخيزند .
البته بايد گفت رعايت رفتارهاي اجتماعي و حقوق ديگران به معناي چشم پوشي يا ناديده انگاشتن آداب و رسوم و خرده فرهنگ ها و سنت هاي منطقه اي و محلي نيست ولي در مجموع رعايت رفتارهاي مشترك و پذيرفته شده در جوامع ، بايدها و نبايدهاي يك زندگي اجتماعي و جزء حقوق فردي و اجتماعي است و اگر كسي با اين رفتارها ، دوست داشتني تر شود هيچ مشكلي برايش رخ نخواهد داد .
همواره بايد به ياد داشت هر كس با رفتارش شناخته مي شود و هر شهر و منطقه اي با رفتار شهروندانش لذا براي پيشرفت كردن بايد دليل تراشي را فراموش كرد .
اما در بيشتر مناطق دنيا ، اصول و مباني مشتركي براي آداب ، رسوم و رفتار اجتماعي ، شناخته و تعريف شده است كه توجه به آنها در هر جامعه اي و بين هر ملتي موجب موفقيت آن جامعه و ملت در ارتباطات اجتماعي مي شود .
مثلاً دروغ در همه جاي دنيا زشت و ناپسند است ، دورويي ، تهمت زدن ، سخن چيني و ... هم چنين اند اما مهرباني و ابراز محبت ، قدرشناسي ، رعايت حق تقدم ، وفاداري ، استقبال و بدرقه ميهمان ، رعايت نظافت و بهداشت و ... اموري نيك و پسنديده شمرده مي شوند .
اصولاً با پرهيز از رفتارهاي نكوهيده و ناپسند و با رعايت ادب و نزاكت و اصول معاشرت و رفتارهاي اجتماعي ، راحت تر مي توان ارتباط اجتماعي موفقي با ديگران داشت و امتيازات فراواني از اين گونه روابط كسب كرد .
اصولاً نزاكت يا رفتار عبارت است از طرز برخورد افراد با يكديگر در زندگي روزمره .
رفتار نيك و پسنديده ، شخصيت فرد را به گونه اي ناباورانه رشد مي دهد و او را شخصي با ادب ، موجه و مقيد جلوه مي دهد لذا بايد حداقل هايي از اصول رفتاري را كه رعايت آن در جوامع معمول و رايج است رعايت كنيم .
مثلاً طرز صحبت كردن با ديگران ، نحوه پوشش و اصول لباس پوشيدن در برابر ديگران ، شيوه غذاخوردن در جمع و در حضور ديگران ، رعايت اصول ميزباني و ميهماني و ...
البته به كارگيري اصول و رعابت رفتارهاي اجتماعي به هيچ روي به معناي كلاس گذاشتن و روشنفكرمآبي و تحصيلكردگي و پاستوريزه بودن و ... نيست و در اصل رعايت حريم خود و حقوق ديگران است ؛ چرا كه قشرهاي جامعه نسبت به هم حقوقي دارند كه ملزم به انجام آن هستند و حقوق همكار ، حقوق همنشين ، حقوق همشاگردي ، حقوق همسايه ، حقوق همسفر و ... از جمله آن است .
حتي از نظر اسلام ، معاشرت وقتي سالم است كه همنشينان به اقامه حقوق هم و اداي آن همت گمارند .
گرچه رعايت بعضي از رفتارهاي اجتماعي و آداب معاشرت ممكن است سخت و مغاير با تمايلات شخصي برخي باشد ولي به سبب آن كه خانواده و هويت و اصل و نسب و فرهنگ شهر ما با رفتار ما شناخته مي شود ، براي صيانت از حريم و آبروي فردي و اجتماعي و شهري خود ناگزير به رعايت آن هستيم و چه بسا رعايت نكردن برخي آداب باعث رنجش خاطر افراد و سوء تفاهم شود .
شايد بارها براي ما پيش آمده و ديده باشيم :
- كساني كه به جاي تشكر ، كاري را كه در حقشان شده وظيفه طرف مقابل مي دانند .
- كساني كه براي اثبات سخنان خود به جان عزيزانشان قسم مي خورند .
- كساني كه در صف ها يا مكانهاي شلوغ ، ديگران را هل مي دهند و به آنان تنه مي زنند .
- كساني كه در حضور ديگران ، به سوراخ بيني و گوششان انگشت مي برند .
- كساني كه در كوچه و خيابان ، آب دهان مي اندازند .
- كساني كه در كوچه و خيابان ، ديگري را با سوت و فرياد صدا مي كنند .
- كساني كه با زيرجامه و شلوارك در محل يا در كنار خانه خود حاضر مي شوند .
- كساني كه در حضور ديگران آروغ مي زنند و بادگلو پس مي دهند .
- كساني که با شخص جديدي ، خيلي زود پسرخاله مي شوند و با شوخي هاي غيرمنتظره با او ابراز صميميت مي كنند .
- كساني كه به بهانه رك گويي ، به ديگران بي احترامي مي كنند .
- كساني كه قرارشان را با ديگري فراموش و خلف وعده مي كنند .
- كساني كه زرنگي شان را با بليت ندادن به راننده اتوبوس هاي شهري به رخ ديگران مي كشند .
- كساني كه در اماكن عمومي با صداي بلند با گوشي همراه خود صحبت مي كنند .
- كساني كه در حضور ديگران دولپي غذا مي خورند ، با دهان پر صحبت مي كنند و در جمع با خلال ، دندان خود را پاك مي كنند .
- كساني كه پيامك ها و بلوتوث هاي توهين آميز و زشت و ركيك را بدون اجازه طرف مقابل برايش مي فرستند .
- كساني كه در حضور ديگران ، به جاي اثبات خود ، عيب ديگري را مي گيرند ، غيبت او را مي كنند يا در حق او لعن و نفرين مي فرستند .
- كساني كه با تكبر ، كارهاي ديگران را تحقير مي كنند و آن را بي ارزش جلوه مي دهند .
- كساني كه در جمع ، ديگران را با القاب زشت نام مي برند .
- كساني كه در جمع از به كاربردن سخنان زشت و ركيك در لابلاي صحبتهايشان ابايي ندارند .
- كساني كه ، رانندگي بانوان را بر نمي تابند و در حصور ديگران با طعنه و كنايه آنان را تحقير مي كنند .
- كساني كه وسط صحبت ديگران مي پرند يا در موضوعي كه به آنها ارتباطي ندارد دخالت مي كنند و جاي ديگران جواب مي دهند .
- كساني كه در جمع و در حضور ديگران سيگار مي كشند .
- كساني كه در حضور ديگران روي صندلي لم مي دهند يا حاضر نيستند پيش پاي ديگران برخيزند .
البته بايد گفت رعايت رفتارهاي اجتماعي و حقوق ديگران به معناي چشم پوشي يا ناديده انگاشتن آداب و رسوم و خرده فرهنگ ها و سنت هاي منطقه اي و محلي نيست ولي در مجموع رعايت رفتارهاي مشترك و پذيرفته شده در جوامع ، بايدها و نبايدهاي يك زندگي اجتماعي و جزء حقوق فردي و اجتماعي است و اگر كسي با اين رفتارها ، دوست داشتني تر شود هيچ مشكلي برايش رخ نخواهد داد .
همواره بايد به ياد داشت هر كس با رفتارش شناخته مي شود و هر شهر و منطقه اي با رفتار شهروندانش لذا براي پيشرفت كردن بايد دليل تراشي را فراموش كرد .