PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده می باشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمی کنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : چهار عامل ايجاد انگيزه براي انجام كار



Borna66
08-13-2012, 01:45 PM
آقاي فوميو گوتو مديرعامل شركت مشاوره اي دايموس در ژاپن است. از مشاورين ارشد tpm كه چند صباحي است پايش به ايران نيز باز شده است . پرسنل شركت فولاد مباركه و شركت ايران خودرو آشنايي بيشتري با ايشان دارند .
سال گذشته يكي از كتب استاد گوتو ( تحت عنوان آشنايي با tpm با ترجمه دكتر ميكاييلي ) به دستم رسيد. در اين كتاب به برخي از نكات حائز اهميت در اجراي tpm اشاره گرديده است. مطلب زير از اين كتاب را تقديم ميكنم به رؤ سا و مديراني كه تمايل به افزايش ميزان انگيزه در پرسنل زير دست خود دارند .


چندي قبل در شركتي مشغول كار مشاوره بودم ، برخي از روساي اين شركت اغلب اين سئوال را مطرح ميكردند كه : " آيا روش خوبي براي ايجاد انگيزه كار در افراد زير دست (كارگران)وجود ندارد...؟!"
در اينگونه مواقع من اين جواب از پيش تعيين شده را ميدادم : " ... تنها يك روش منحصر بفرد براي ايجاد انگيزه كار در زير دستان وجود دارد و آن اين است كه خود شما به كار كردن انگيزه پيدا كنيد!"
البته نيازي به گفتن نيست كه انگيزه داشتن رهبر براي انجام كار يك پيش شرط ميباشد . با اين وجود چهار عامل ايجاد انگيزه براي انجام كار وجود دارد كه عبارتند از : احساس موفقيت ، احساس برابري ، احساس هويت و احساس رشد .
با تحريك اين چهار عامل ، هر انساني از انگيزه لازم براي انجام كار برخوردار ميشود . در واقع شرط لازمه يك رهبر اين است كه طعم اين چهار حس را به اعضاء گروه خود بچشاند. شايد در بين اين چهار حس ، احساس موفقيت مهمترين باشد .

احساس موفقيت :

" آفرين ! گل كاشتي !خيلي خوشهال شدم!"
قيافه شاد و خندان يك قهرمان پس از پيروزي در يك مسابقه ورزشي را حتما ديده ايد . احساس اين شخص درست همان احساس موفقيت است . احساس موفقيت چيزي است كه در نتيجه تلاش براي رسيدن به اهدافي كه خود تعيين كرده ايم بدست مي آيد، حال هرچه اين هدف بالاتر باشد و هرچه بيشتر براي رسيدن به آن متحمل رنج و سختي بيشتري شويم احساس رضايت و شادي حاصل از آن نيز بيشتر خواهد بود.

احساس برابري :

هر انساني دوست دارد كه بصورت عادلانه مورد قضاوت قرار گيرد.اگر تلاش كرد به اندازه تلاشي كه انجام داده و اگر كار نكرد (تنبلي كرد) بايد به همان نسبت ارزشيابي شود.
آيا اين جمله براي شما آشنا نيست : " به تلاش من بهائي داده نميشود در حاليكه فلاني با وجودي كه هيچ كاري انجام نمي دهد ، باديد ديگري به او نگاه ميشود "
رؤسا و مديران نيز داراي احساساتي از قبيل خوش آمدن ازكسي و يا عكس آن هستند كه بر روي قضاوتهاي آنها تاثير ميگذارد. اين موضوع در كنار عدم آگاهي مدير از عملكرد زير مجموعه اش باعث خواهد شد تا انگيزه كاري در افراد از بين برود.


احساس هويت :

دو جمله زير را با هم مقايسه نمائيد . مدير خطاب به آقاي ناكامورا ميگويد :


آقاي ناكامورا ! بود و نبود شما در اين اداره فرقي نمي كند!
آقاي ناكامورا! به لطفوجود شما كارها بخوبي پيش ميرود ، اگر شما نباشيد اينطور نخواهد بود . من هميشه روي شما حساب ميكنم!

زمانيكه يك فرد احساس كند كه "وجودش در سازمان و در گروه كاريش ضروري و بلكه اجتناب ناپذير است"در او انگيزه كار ايجاد ميگردد.


احساس رشد :

دوستي داشتم كه هر موقع او را مي ديدم با افتخار از كسب امتياز در بازي گلف سخن ميگفت. او از افزايش مهارتش در بازي گلف به وجد آمده و اگر آنرا با ديگران در ميان نمي گذاشت احساس وجود نمي كرد. ] من يه او ميگفتم[ كاش در كار نيز اينچنين بودي!
هر انساني ميخواهد رشد كند . احساس خوشهالي براي ياد گرفتن چيزي كه نمي دانستيم و يا توانايي انجام كاري كه نمي توانستيم ، تنها به كودكان مربوط نميشود.انسان در رودخانه عمر خويش همواره جاري است .



ذكر اين مطلب بهانه اي بود تا يادآوري نمايم كه گام اول در فرهنگ سازي جهت اجراي tpm داشتن پرسنلي باانگيزه است .