hasti-m
05-31-2009, 10:10 AM
اين مقاله چگونگي اجراي ارزيابي کارايي با استفاده از آناليز پوششي داده (DEA) در فاصله محيط هاي ورودي-خروجي را مطالعه مي کند. زوج جديد مدل هاي DEA فاصله اي بر اساس حساب فاصله اي بنا شده که با مدل هايDEA موجود که با داده هاي فاصله اي سر و کار دارند فرق مي کند چون که شکل دهنده ي آن يک مدل CCR خطي است بدون نياز به تغييرات اضافي و استفاده از مرز توليد ثابت و يکپارچه (يعني مجموعه محدوديت يکسان) براي اندازه گيري کارايي هاي بخش هاي تصميم ساز (DMUS) با داده هاي ورودي و خروجي فاصله اي به کار مي رود؛ در حالي که دومي معمولا مسائل بهينه سازي غير خطي است که به تغييرات اضافي يا تبديل مقياس و استفاده از مرزهاي توليد متغير (يعني مجموعه هاي محدوديت متفاوت) براي اندازه گيري کارايي هاي فاصله اي نيازمند است. اطلاعات اولويت بندي شده ترتيبي و تبديل داده هاي فازي به داده هاي فاصله اي به ترتيب از طريق تخمين بازه هاي صحيح و مجموعه هاي با سطح a انجام مي شوند و به ترتيب به صورت مدل هاي DEA فاصله اي پيشنهادي براي اندازه گيري کران هاي پايين و بالاي بهترين کارايي نسبي هر DMU با داده هاي ورودي و خروجي فاصله اي به کار مي روند که با فاصله اي که از بدترين و بهترين کارايي هاي نسبي هر DUM تشکيل مي شوند متفاوتند. رويکرد کمينه ي بيشينهMRA )(minimax) براي مقايسه و رتبه بندي کارايي فاصله هاي DUM معرفي مي شود. دو مثال عددي براي نمايش کاربردهاي مدلهاي DEA فاصله اي پيشنهادي و رويکرد رتبه بندي ترجيحي مهيا شده است.