alamatesoall
06-11-2012, 07:00 PM
شخصيت مجموعه تواناييهاي جسمي، رواني، عقلاني، اجتماعي و عاطفي است که يک فرد را از ديگران متمايز مي کند. براي تربيت شخصيت کودک، به ايجاد فرصتهاي مختلف نياز داريم . شخصيت کودک داراي جنبه هاي متفاوتي مي باشد که عبارتند از: تشخص طلبي يا اثبات ذات، زياده طلبي واجتماع پذيري. يک مربي، بايد نحوه برخورد با اين موارد را مشخص کند.يکي از جنبه هاي تشخص طلبي کودک، نافرماني و سرکشي او است که اين مسأله، يک امر طبيعي در رشد کودک است و به مرور زمان، در اثر رشد شناختي و ايجاد روابط اجتماعي با ديگران از بين مي رود.
براي برخورد با نافرماني کودک، بايد با وي برخورد منطقي داشت.يکي ديگر از جنبه هاي تشخص طلبي، لجبازي است. والدين در اين مورد، ( در دوره پيش دبستاني ) نبايد به صورت محض تسليم شوند و يا اينکه کار وي را سرکوب نمايند، بلکه بايد بين اين دو رفتار او تعادل برقرار نمايند.يکي ديگر از جنبه هاي شخصيت کودک پيش دبستاني، زياده طلبي است. براي مقابله با اين مسأله، بايد در برابر زياده طلبي کودک مقاومت کرد، يعني به راحتي نبايد همه چيز در اختيار او گذاشته شود .
اجتماع پذيري يکي ديگر از جنبه هاي شخصيت کودک است که از طريق آن، کودک خود را با باورها، ارزشها و هنجارهاي جامعه هماهنگ مي کند، وظيفه والدين در اين زمينه ياددهي راه و رسم زندگي با ديگران به کودک است .مهمترين جنبه تربيتي در پرورش شخصيت کودک، ايجاد خود کنترلي وخود نظم دهي در اوست. در اينجا، دو مفهوم انضباط دروني و انضباط بيروني، در برابر هم قرار مي گيرند.در حقيقت، مربيان انضباط بيروني را به کودک تحميل مي کنند، در صورتي که کودک بايد انضباط دروني و خود کنترلي را ياد بگيرد.در تربيت شخصيت کودک، بايد حالت بينابيني و توازن را در رفتار او ايجاد کرد. والدين نبايد در برابر خواسته هاي کودک تسليم شوند يا اينکه او را سرکوب نمايند، بلکه بايد به نيازهايش توجه کنند، و نسبت به وي، محبت کافي و بي قيد و شرط داشته باشند.
علاوه بر تربيت شخصيت کودک ، مي توان به تربيت اخلاقي نيز پرداخت، زيرا تربيت اخلاق ، جزئي از تربيت شخصيت است . در دوره پيش دبستاني، تنها تربيت اخلاقي ممکن، ايجاد عادات نيکو، پسنديده و مطلوب در کودک است، زيرا کودک، داراي بينش کافي براي درک روابط عميق و شناختي و قانون نيست و در مرحله پيش عملياتي مي باشد. هر چه سن کودک بالاتر برود، اخلاق او بيشتر مبتني بر قاعده و ارزشها مي گردد. در دوره نوجواني، به دليل تفکر انتزاعي فرد، او ارزشها را به صورت اصولي درک مي کند.در دوره پيش دبستاني (اگر مي خواهيد، کودک ديدگاه تحولي داشته باشد و روشهاي تربيتي را بر مبناي تواناييهاي رواني پايه ريزي کنيد.)
کودک قادر به درک قاعده، قانون و ارزشهاي اخلاقي نيست. بنابراين، بايد عادات را در کودک پرورش داد. براي ايجاد عادات در کودک، مي توان با صحبت کردن با کودک و انجام رفتارهاي مناسب، اقدامات لازم را انجام داد.در دوره پيش دبستاني، کودک بايد نظم، انضباط و رعايت حقوق ديگران را ياد بگيرد و بين کودک، محيط، تواناييها و رفتار او هماهنگي و تعادل ايجاد شود. اين مسأله، به معناي تربيت شخصيت کودک است که سبب تعادل رفتاري وي مي گردد.
براي برخورد با نافرماني کودک، بايد با وي برخورد منطقي داشت.يکي ديگر از جنبه هاي تشخص طلبي، لجبازي است. والدين در اين مورد، ( در دوره پيش دبستاني ) نبايد به صورت محض تسليم شوند و يا اينکه کار وي را سرکوب نمايند، بلکه بايد بين اين دو رفتار او تعادل برقرار نمايند.يکي ديگر از جنبه هاي شخصيت کودک پيش دبستاني، زياده طلبي است. براي مقابله با اين مسأله، بايد در برابر زياده طلبي کودک مقاومت کرد، يعني به راحتي نبايد همه چيز در اختيار او گذاشته شود .
اجتماع پذيري يکي ديگر از جنبه هاي شخصيت کودک است که از طريق آن، کودک خود را با باورها، ارزشها و هنجارهاي جامعه هماهنگ مي کند، وظيفه والدين در اين زمينه ياددهي راه و رسم زندگي با ديگران به کودک است .مهمترين جنبه تربيتي در پرورش شخصيت کودک، ايجاد خود کنترلي وخود نظم دهي در اوست. در اينجا، دو مفهوم انضباط دروني و انضباط بيروني، در برابر هم قرار مي گيرند.در حقيقت، مربيان انضباط بيروني را به کودک تحميل مي کنند، در صورتي که کودک بايد انضباط دروني و خود کنترلي را ياد بگيرد.در تربيت شخصيت کودک، بايد حالت بينابيني و توازن را در رفتار او ايجاد کرد. والدين نبايد در برابر خواسته هاي کودک تسليم شوند يا اينکه او را سرکوب نمايند، بلکه بايد به نيازهايش توجه کنند، و نسبت به وي، محبت کافي و بي قيد و شرط داشته باشند.
علاوه بر تربيت شخصيت کودک ، مي توان به تربيت اخلاقي نيز پرداخت، زيرا تربيت اخلاق ، جزئي از تربيت شخصيت است . در دوره پيش دبستاني، تنها تربيت اخلاقي ممکن، ايجاد عادات نيکو، پسنديده و مطلوب در کودک است، زيرا کودک، داراي بينش کافي براي درک روابط عميق و شناختي و قانون نيست و در مرحله پيش عملياتي مي باشد. هر چه سن کودک بالاتر برود، اخلاق او بيشتر مبتني بر قاعده و ارزشها مي گردد. در دوره نوجواني، به دليل تفکر انتزاعي فرد، او ارزشها را به صورت اصولي درک مي کند.در دوره پيش دبستاني (اگر مي خواهيد، کودک ديدگاه تحولي داشته باشد و روشهاي تربيتي را بر مبناي تواناييهاي رواني پايه ريزي کنيد.)
کودک قادر به درک قاعده، قانون و ارزشهاي اخلاقي نيست. بنابراين، بايد عادات را در کودک پرورش داد. براي ايجاد عادات در کودک، مي توان با صحبت کردن با کودک و انجام رفتارهاي مناسب، اقدامات لازم را انجام داد.در دوره پيش دبستاني، کودک بايد نظم، انضباط و رعايت حقوق ديگران را ياد بگيرد و بين کودک، محيط، تواناييها و رفتار او هماهنگي و تعادل ايجاد شود. اين مسأله، به معناي تربيت شخصيت کودک است که سبب تعادل رفتاري وي مي گردد.