بی اشتهایی و پرخوری عصبی

[Borna66]

سلام خدمت دوستان گرامی

امیدوارم مطلب حاضر،بتواند رضایت شما را جلب نماید.

موفق و شاد باشید

[Borna66]

بی اشتهایی روانی چیست؟
"از دست دادن اشتها را بی اشتهایی روانی ( انورکسی ) گویند. این عارضه بیشتر در بین زنها پیش می آید. بیماران معمولا از بی میلی ،بد آمدن ازغذا ، ترس از خفه شدن هنگام غذا خوردن و بیم از استفراغ کردن پس از هضم آن ، شکایت میکنند. در بسیاری از موارد ، تنفر از غذا به حدی است که واقعا سبب بروز حالت استفراغ میشود. در افرادی که این حالت شدت پیدا می کند،معمولا عوارض ناگواری مانند لاغری شدید ، اختلال در در دستگاه گردش خون ، قطع عادت ماهانه ،اختلال در نعوظ و تقلیل حرارت بدن پیش می آید که گاه منجر به مرگ بیمار می شود. "
اما پژوهشگران دریافته اند که بی اشتهایان روانی در واقع گرسنه هستند. حتی ممکن است آنها دستورالعمل های مختلف غذایی را با خانواده و دوستانشان مورد بحث قرار دهند و یا حتی غذاهای رنگارنگ بپزند ، اما علاقه ای به خوردن نشان ندهند. افراد مبتلا به بی اشتهایی روانی حتی وقتی آشکارا وزن کمی دارند ، ترس مفرطی از چاق شدن نشان می دهند، لذا از خوردن امتناع می ورزند. چنانچه واقعا بخواهند غذا بخورند، زمانی است که تنها هستند.
به نظر می رسد بروز بی اشتهایی روانی بر اثر فشارهای اجتماعی- فرهنگی رو به افزایش باشد. پایین آمدن میزان وزن آرمانی در سالهای اخیر، فقرعاطفی درون خانواده ها و مشکلات بهداشت روانی افراد از جمله عواملی هستند که احتمال بی اشتهایی روانی بین افراد را افزایش میدهند.

[Borna66]

بی ‌اشتهایی‌ عصبی‌ نوعی اختلال‌ روانی‌ است كه‌ طی‌ آن‌ بیمار برخلاف‌ گرسنگی‌، از خوردن‌ غذا به‌ حد كافی‌ امتناع‌ می ‌كند و به‌ قدری‌ وزن‌ كم‌ می ‌كند كه‌ لاغر و نحیف‌ می ‌شود. این‌ بیماری‌ معمولا به‌ دنبال‌ رژیم‌ گرفتن‌ عادی‌ برای‌ كاهش‌ وزن‌ آغاز می ‌شود و در پی آن فرد بیمار بسیار كم‌ غذا ‌خورده و از توقف‌ رژیم‌ لاغری‌ پس‌ از وزن‌ كم ‌كردن‌ خودداری‌ می ‌كند. دریافت‌ ذهنی‌ و تصور فرد از بدن‌ خود دچار اشكال‌ می ‌شود به‌ طوری‌ كه‌ علی ‌رغم‌ لاغری‌ زیاد، هنوز فكر می ‌كند‌ چاق‌ است‌.

●علایم‌ بی اشتهایی عصبی
باید توجه داشت که بی اشتهایی عصبی با اخلالات تغذیه ای که به موجب آنها فرد شدیدا لاغر می شود متفاوت است.
به طور کلی بیماری بی اشتهایی عصبی را می توان از روی نشانه هایی شناسایی کرد که مهم ترین آنها در زیر آورده شده اند:
▪كاهش‌ وزن‌ به‌ میزان‌ حداقل‌ ۱۵درصد وزن‌ بدن‌ بدون‌ اینكه‌ بیماری‌ جسمانی‌ وجود داشت‌ باشد
▪انرژی‌ فردی‌ برخلاف‌ تحلیل‌ رفتن‌ بدن در حد مناسب باشد
▪ترس‌ زیاد از چاقی
▪افسردگی‌
▪بی ‌اشتهایی‌
▪یبوست‌
▪عدم‌ تحمل‌ سرما
▪امتناع‌ از حفظ‌ حداقل‌ استاندارد وزن‌ برحسب‌ سن‌ و قد
▪اشكال‌ در برداشت‌ ذهنی‌ از شكل‌ بدن‌. یعنی اینکه بیمار با داشتن لاغری‌ زیاد هنوز فكر می‌ كند كه‌ چاق‌ است‌.
▪توقف‌ قاعدگی‌

[Borna66]

●علل‌ بروز بی اشتهایی

اگر چه محققان با مطالعات فراوان توانسته اند عواملی را که در بروز بی اشتهایی تاثیرگذار هستند شناسایی کنند، اما در عین حال هنوز علل اصلی بروز این عارضه ناشناخته است. برخی محققان بر این باورند که عواملی نظیر تعارضات‌ خانوادگی‌ و داخلی(تعارضات‌ جنسی‌)، ترس‌ مرض‌ گونه‌ از اضافه‌ وزن‌، فراگیر شدن‌ لاغری‌ به‌ عنوان‌ مد روز و مظهر زیبایی و افسردگی‌ یا اختلال‌ شخصیت‌ می تواند باعث شود تا احتمال بروز بی اشتهایی عصبی در افراد افزایش یابد. در این میان عوامل زیر نیز می توانند شانس بروز این بیماری را در شما بیشتر کنند:
▪فشار دوستان‌ و همسالان‌ یا فشار اجتماعی‌ برای‌ لاغر بودن‌
▪سابقه‌ اضافه‌ وزن‌ مختصر
▪شخصیت‌ تكامل‌ طلب‌، وسواسی‌، یا پیروزی‌ خواه‌
▪استرس‌ روانی‌
▪مشاغل‌ خاص‌ مثل‌ ورزشكاران‌، سرگم ‌كنندگان‌، یا مانكن ‌ها

[Borna66]

●پیشگیری‌ از بی اشتهایی

هر فردی که تمایل دارد خود را در مقابل این بیماری و عوارض ناشی از آن ایمن کند باید با مشكلات‌ شخصی‌ یه‌ طور منطقی‌ برخورد كند. افراد باید سعی کنند با كمك‌ مشاوران‌، درمانگران‌، خانواده‌ و دوستان مشكلات‌ را برطرف‌ كنند و در صورت حل نشدند مشکل با آنها کنار بیایند.در صورتی‌ كه‌ بیمار خود به‌ وجود اختلال‌ عاطفی‌ واقف‌ شود، برای جلوگیری از بروز بی اشتهایی عصبی باید به سرعت كمك‌ بخواهد و همكاری‌ خوبی‌ در طی‌ درمان‌ داشته‌ باشد تا بتواند ظرف مدت زمانی کوتاه این عارضه را درمان کند. بدون‌ درمان‌، این‌ وضعیت‌ می ‌تواند باعث‌ ناتوانی‌ دایم‌ یا حتی‌ مرگ‌ شود. بیماران‌ مبتلا به بی‌ اشتهایی‌ عصبی‌ به میزان زیادی دست‌ به‌ خودكشی‌ می ‌زنند، زیرا عزت‌ نفس‌ شان‌ پایین‌ است‌.درمان بیش اشتهایی‌ ممكن‌ است‌ چندین‌ سال‌ ادامه‌ یابد. در این میان باید توجه داشت که عود کردن بیماری بسیار‌ شایع‌ است‌، به‌ خصوص‌ زمانی‌ كه‌ فرد تحت‌ استرس‌ شدید قرار بگیرد.

[Borna66]

●عوارض‌ بیش اشتهایی


بی اشتهایی عصبی می تواند عوارض زیر را به دنبال داشته باشد:
▪بی‌اشتهایی‌ عصبی‌ مزمن ناشی‌ از مقاومت‌ بیمار در برابر درمان‌
▪اختلالات‌ الكترولیتی‌ یا نامنظمی‌ ضربان‌ قلب‌ كه‌ ممكن‌ است‌ زندگی‌ فرد را به‌ مخاطره‌ بیاندازد
▪پوكی‌ استخوان‌
▪خودكشی‌




●درمان بی اشتهایی
هدف‌ از درمان‌ بی اشتهایی عصبی این‌ است‌ كه‌ بیمار مجددا الگوی‌ مناسب‌ غذاخوردن‌ را سرلوحه‌ قرار دهد تا وزن‌ وی‌ به‌ حالت‌ طبیعی‌ باز گردد. بیمار می‌ تواند با تمرینات‌ مخصوص‌ برای‌ تغییر رفتار زیرنظر متخصص‌ به‌ این‌ مهم‌ دست‌ یابد. انواع‌ داروهای‌ مورد استفاده‌ در روانپزشكی‌ مقداری‌ موثر هستند اما هیچ‌ داروی‌ مشخصی‌ وجود ندارد كه‌ تاثیر آن‌ بر این‌ بیماری‌ قطعی‌ باشد.

[Borna66]

جمله اختلالات مربوط به غذا خوردن،
«بی اشتهایی عصبی»

و
«پرخوری عصبی»

است که غالبا در نوجوانان و زنان رخ می دهد. دلیل ایجاد این دو اختلال، وسواس فکری بیمار نسبت به افزایش وزن است .

اگرعلیرغم گرسنگی رغبتی به خوردن غذا ندارید این مساله را جدی بگیرید؛ چون ممکن است مبتلا به بی اشتهایی عصبی باشید.

در میان جوانان نسل امروز داشتن اندام باریک و لاغر از لحاظ زیبایی یک ارزش به شمار می آید و در نتیجه ی تبلیغاتی که برای لاغری می شود و با وجود امتیازهایی که برای لاغر شدن بیان می شود، بسیاری از نوجوانان - حتی آنهایی که وزن عادی دارند- با هراس از چاقی، به رژیم های لاغری و کاهش وزن روی می آورند. در حقیقت بی اشتهایی عصبی، اختلالی است که در آن فرد علیرغم گرسنگی، هیچ رغبتی به خوردن غذا ندارد. این ناهنجاری روانی که مشخصه ی آن ناسازگاری و رویگردانی از غذاست، باعث ایجاد یک محدودیت عمده نسبت به غذا می شود. لذا با توجه به شیوع روزافزون این پدیده، پرداختن به آن از اهمیت خاصی برخوردار است.

[Borna66]

مبتلا به بی اشتهایی عصبی در روز کمتر از 600 کالری دریافت می کنند.

این بیماری در سا ل 1874 نام گذاری و برای اولین بار علایم آن توصیف شد. این اختلال تقریبا یک درصد نوجوانان و عمدتا دخترها را گرفتار می کند (میزان ابتلای زنان 25-15 ساله به بی اشتهایی عصبی حدود یک در 100 نفر است)، هرچند که بروز آن در پسرها نیز رو به افزایش است. این گرسنگی تحمیلی، در اثر ترس از چاقی و تعبیر غلط از ظاهر شخص (چاق به نظر آمدن در حالی که شخص لاغر است) به وجود می آید.
این اختلال با کوشش برای کم کردن وزن آغاز می شود، سپس با سرعت به ترس از چاقی و شیفتگی نسبت به لاغری تبدیل می شود.
این گونه بیماران در مورد فرم بدن خویش دچار ابهام هستند. هر گونه افزایش وزن موجب دلهره و اضطراب شدید می شود و از دست دادن وزن این اضطراب را فرو می نشاند.


http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
در این عارضه، بیمار علاوه بر این که دریافت انرژی را اغلب به کمتر از 600 کیلوکالری در روز می رساند، از طریق استحمام بیش از حد، ورزش اضافی، استفراغ عمدی، استفاده از مسهل ها و ملین ها، دفع را افزایش می دهد و وزن خود را کم می کند.

[Borna66]

افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی نسبت به فرم ظاهری شان بسیار حساس هستند و حتی هنگامی که به طرز خطرناکی لاغر شده اند، خود را چاق تصور می کنند.


بعضی از این افراد، در ابتدا مشکل اضافه وزن دارند و با رعایت رژیم لاغری وزن خود را به اندازه ی طبیعی می رسانند، ولی پس از رسیدن به وزن طبیعی، طبق روال قبل آنقدر رژیم کاهش وزن را ادامه می دهند تا لاغر و نحیف شوند. این افراد نسبت به فرم ظاهری شان بسیار حساس هستند و حتی هنگامی که به طرز خطرناکی لاغر شدند، خود را چاق تصور می کنند و گاهی اوقات با پوشیدن لباس های گشاد، کاهش وزن خود را پنهان می کنند و به خاطر مشکلاتشان تمایل به انزوا دارند و رفتارشان تغییر می کند؛ به عنوان مثال، از غذا خوردن با دیگران امتناع می کنند.
این افراد معمولا وابسته و مطیع هستند و رفتاری بچگانه دارند، غالبا اعتماد به نفس ندارند و به اظهار نظر دیگران درباره ی خود، اهمیت می دهند. با پیشرفت بیماری، بیماران تحریک پذیر و لجباز می شوند و کاهش وزن را تنها پناه و وسیله ی آرامش خود می یابند. در حقیقت در این بیماری، بین تصویر ذهنی افراد از خود و واقعیت فاصله می افتد.

[Borna66]

چه کسانی بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به این عارضه هستند؟



* کسانی که سابقه ی اضافه وزن مختصر دارند
* کسانی که با فشار اجتماعی برای لاغر بودن مواجه هستند، مثل هنرمندان
* کسانی که بیش از حد از دوستان تأثیر می پذیرند
* افراد خشک و مقرراتی
*افراد سخت کوش، کمال طلب و محافظه کار
* افرادی از خانواده ی طبقه ی متوسط و نیمه مرفه، که والدینشان به وضع ظاهری آنها اهمیت می دهند

[Borna66]

اشتهایی عصبی چه علایمی دارد؟

* کاهش حداقل 15 درصد وزن بدن (نمایه ی توده ی بدن [bm] به کمتر از 5/17 برسد)
* اجتناب از خوردن غذا
* ترس زیاد از چاقی
* علاقه ی شدید به کاهش وزن و رژیم گرفتن
* تصور بدشکل بودن اندام
* استفاده نادرست از داروهای مدر، ملین و قرص های لاغری
* استفراغ عمدی
* استحمام بیش از حد
* ورزش شدید
* توقف قاعدگی در زنان
* عدم تحمل سرما

[Borna66]

پرخوری عصبی چیست؟





http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
شاید بارها اتفاق افتاده که سخت ناراحت شده‌اید و موضوعی شما را چنان عصبی کرده ، یا در مورد موضوعی آن قدر ناراحت هستید که کنترلی بر گفتار، اعمال و رفتار خود ندارید. در این موقع کارهای غیرعادی و عجیبی از شما سر می‌زند که اگر بعد برایتان بگویند شاید باور نکنید! به موازات این تغییرات، غذاخوردن شما نیز دچار تغییر می‌شود. عده‌ای کاملا بی‌اشتها شده، میل به غذاخوردن را از دست می‌دهند (معمولا افراد لاغر این گونه هستند) و به اصطلاح چیزی از گلویشان پایین نمی‌رود. دسته دوم افرادی هستند که تمام وسایل اطرافشان را به چشم خوراکی‌های رنگارنگ و خوشمزه دیده، میل به خوردن در آنها تشدید می‌شود. این افراد که موضوع مطلب ما هستند قادر به کنترل اشتهای سیری ناپذیر خود نیستند و در یک حالت بی‌اختیار عصبی، دایم مشغول خوردن خوراکی بوده و با وجود احساس پُری و سنگینی، غذاخوردن را متوقف نمی‌کنند و دست از خوردن نمی‌کشند. این کارها اغلب واکنشی به استرس خشم یا آشفتگی عاطفی است. علایم هشدار دهنده و رایج این اختلال‌ها، عبارتند از:
- غذاخوردن بسیار سریع،
- غذا خوردن تا حدی که فرد احساس ناراحتی و پُری شدید کند،
- احساس ناراحتی بیش از اندازه هنگام غذاخوردن با دیگران یا تنها غذاخوردن،
- خوردن مقدار زیاد غذا، هنگامی که فرد گرسنه نیست،
- احساس گناه یا بی‌زاری از خود پس از افراط در غذاخوردن.
گاهی احساس گناه در این افراد به اندازه‌ای شدید است که به غلط بعداز غذا سعی در جبران آنچه که انجام داده‌اند، می‌کنند. استفراغ عمدی و استفاده از ملین‌ها و مسهل‌ها از جمله مهم‌ترین کارهایی است که این افراد پُرخور انجام می‌دهند. گاهی به عمد انگشت در گلوی خود کرده، سعی درخارج شدن محتویات معده خود می‌کنند این افراد باید بدانند که استفراغ نه تنها همه مواد و غذای خورده شده را از معده خارج نمی‌کند بلکه باعث اختلال مواد معدنی و الکترولیت‌ها، فرسایش مینای سطح داخلی دندان‌های پیشین، بزرگ شدن غده ترشح کننده بزاق و بی‌نظمی در قاعدگی خانم‌هامی‌شود که از این میان اختلالات الکترولیتی از نظر طبی جدی و خطرناک‌تر است.

[Borna66]

باید کرد؟
1. مهم‌ترین کار این است که آرامش خود را حفظ کرده و به صورت منطقی سعی در حل مشکل موجود کنید.
2. در طول روز سه وعده اصلی غذا، دو یا سه میان وعده مصرف شود.
3. زمان میان وعده‌ها باید مشخص باشد.
4. فاصله بین وعده‌ها و میان وعده‌ها کم‌تر از 3 ساعت باشد.
5. خوردن غذا به یک اتاق یا جای خاصی در آن اتاق محدود شود.
6. مواد غذایی موجود روی میز در هنگام غذا خوردن مشخص شود.
7. طبق فهرست خرید پیشین، موادغذایی تهیه شود.
8. باید از خوردن غذاهای خارج از برنامه خودداری کرد.
9. در صورت رعایت نکردن موارد بالا باید سعی شود از مواد کم کالری، نظیر: سبزی‌ها (کاهو، هویج، خیار و ...) میوه‌ها و در نهایت نان‌ها و بیسکویت‌های سبوسدار استفاده شده و از مصرف شیرینی، شکلات و چربی‌ها واقعا پرهیز کنید.