tania
02-22-2012, 09:57 PM
متهم به قتل دختر جوانی كه قربانی جنایت اسیدپاشی شده، پس از مدتی، سرانجام خود را به نیروی انتظامی معرفی كرده است.
موضوع از چه قرار است؟
این متهم به قتل ادعا می‌كند كه مقتوله را دوست داشته و قصد داشته كه اندكی او را بترساند، زیرا برای ازدواج به او جواب منفی داده بود، ولی قصد قتل وی را نداشته است.
تحلیل موضوع: تهدید و ترساندن كوچك، آن هم با یك لیتر اسید، در اینگونه موارد می‌تواند مصداق باشد. توجیه‌های مشابهی كه بیشتر جنبه جلب ترحمی داشته، نه تنها نمی‌تواند قابل پذیرش باشد، بلكه باید آن را از موارد مشدده جرم قلمداد كرد؛ چرا كه هر انسانی حداقل از میزان خطرآفرینی، سرعت تخریبی و جبران نشدنی این ماده و نوعاً كشنده بودن آن مطلع است و گوشمالی و تنبیه كردن با این ماده، هرچند به قصد نیت خیر در امر ازدواج باشد، بی‌گمان غیرعقلا‌یی و غیرقابل اعتناست. اما از منظر دیگر، وقتی كه زندگی گذشته این زن را مرور می‌كنیم، باز هم به وجود مساله زنان مطلقه‌ای كه به همراه فرزندان خود، به یك ضدارزش در عرف جامعه تبدیل شده‌اند، پی می‌بریم؛ زنی كه پس از ناكامی در ازدواج اول، به اجبار همین نگاه‌های سنتی، به ازدواج موقت با مردی كه وجود همسر و فرزندش را از او پنهان می‌كند، در می‌آید و پس از آگاهی از ماجرا و به درخواست همسر اول، از این فرد نیز جدا می‌شود كه به ناگاه، با وضعیت مشابه دیگری -یعنی پیشنهاد پسر جوانی كه علی‌رغم مخالفت‌های خانواده خود اصرار به ازدواج با او را دارد- روبه‌رو می‌شود و این‌بار از ترس نیفتادن از چاله به چاه، به وی جواب منفی داده و راه دیگری را پیش می‌گیرد و به فكر استقلا‌ل مالی و كار كردن می‌افتد، اما این مرتبه هم بخت با او یار نیست و طعمه خودخواهی و انتقام اسیدی می‌شود. تكرار پرونده‌های اسیدپاشی با انگیزه‌های ناكامی در عشق و انتقام اینچنینی برای فرو نشاندن حس حسادت، در طول زمان به كرات مشاهده شده است؛ تا به حدی كه اظهارات متهم اخیر را می‌توان دستاویز ظاهراً مناسبی برای ترساندن دختران جوان ارزیابی كرد! اما این تكرار، هیچگونه تلنگری به سكوت قانون مجازات اسلا‌می در این خصوص وارد نكرده است و لزوم پیش‌بینی مجازاتی كه باعث پیشگیری شود نیز، در این فقره مشاهده نمی‌شود. قانون مجازات پاشیدن اسید و موادشیمیایی مشابه مصوب سال 1337 نیز مورد بی‌مهری قانونگذار قرار می‌گیرد؛ هرچند یقین نداریم كه در صورت وجود چنین قوانینی، امروز از اسیدپاشان عاشق هنوز خبری بود یا نه؟
تكمله: راستی، داد بازماندگان اینگونه اقدامات را باید از چه عاملی ستاند؟ عاشق انتقام‌گیر، عرف و عادات ناپسند در جامعه و یا سكوت قانون؟!
موضوع از چه قرار است؟
این متهم به قتل ادعا می‌كند كه مقتوله را دوست داشته و قصد داشته كه اندكی او را بترساند، زیرا برای ازدواج به او جواب منفی داده بود، ولی قصد قتل وی را نداشته است.
تحلیل موضوع: تهدید و ترساندن كوچك، آن هم با یك لیتر اسید، در اینگونه موارد می‌تواند مصداق باشد. توجیه‌های مشابهی كه بیشتر جنبه جلب ترحمی داشته، نه تنها نمی‌تواند قابل پذیرش باشد، بلكه باید آن را از موارد مشدده جرم قلمداد كرد؛ چرا كه هر انسانی حداقل از میزان خطرآفرینی، سرعت تخریبی و جبران نشدنی این ماده و نوعاً كشنده بودن آن مطلع است و گوشمالی و تنبیه كردن با این ماده، هرچند به قصد نیت خیر در امر ازدواج باشد، بی‌گمان غیرعقلا‌یی و غیرقابل اعتناست. اما از منظر دیگر، وقتی كه زندگی گذشته این زن را مرور می‌كنیم، باز هم به وجود مساله زنان مطلقه‌ای كه به همراه فرزندان خود، به یك ضدارزش در عرف جامعه تبدیل شده‌اند، پی می‌بریم؛ زنی كه پس از ناكامی در ازدواج اول، به اجبار همین نگاه‌های سنتی، به ازدواج موقت با مردی كه وجود همسر و فرزندش را از او پنهان می‌كند، در می‌آید و پس از آگاهی از ماجرا و به درخواست همسر اول، از این فرد نیز جدا می‌شود كه به ناگاه، با وضعیت مشابه دیگری -یعنی پیشنهاد پسر جوانی كه علی‌رغم مخالفت‌های خانواده خود اصرار به ازدواج با او را دارد- روبه‌رو می‌شود و این‌بار از ترس نیفتادن از چاله به چاه، به وی جواب منفی داده و راه دیگری را پیش می‌گیرد و به فكر استقلا‌ل مالی و كار كردن می‌افتد، اما این مرتبه هم بخت با او یار نیست و طعمه خودخواهی و انتقام اسیدی می‌شود. تكرار پرونده‌های اسیدپاشی با انگیزه‌های ناكامی در عشق و انتقام اینچنینی برای فرو نشاندن حس حسادت، در طول زمان به كرات مشاهده شده است؛ تا به حدی كه اظهارات متهم اخیر را می‌توان دستاویز ظاهراً مناسبی برای ترساندن دختران جوان ارزیابی كرد! اما این تكرار، هیچگونه تلنگری به سكوت قانون مجازات اسلا‌می در این خصوص وارد نكرده است و لزوم پیش‌بینی مجازاتی كه باعث پیشگیری شود نیز، در این فقره مشاهده نمی‌شود. قانون مجازات پاشیدن اسید و موادشیمیایی مشابه مصوب سال 1337 نیز مورد بی‌مهری قانونگذار قرار می‌گیرد؛ هرچند یقین نداریم كه در صورت وجود چنین قوانینی، امروز از اسیدپاشان عاشق هنوز خبری بود یا نه؟
تكمله: راستی، داد بازماندگان اینگونه اقدامات را باید از چه عاملی ستاند؟ عاشق انتقام‌گیر، عرف و عادات ناپسند در جامعه و یا سكوت قانون؟!