shima_glk
01-21-2012, 11:00 PM
قایـــقرانی
تاریخچه قایقرانی در ایران
سابقه قایقرانی در ایران به بیشت از ۷ دهه قبل برمی‌گردد. هفتاد سال پیش با حضور انگلیسی‌ها در جنوب ایران اولین باشگاه قایقرانی در مسجدسلیمان تأسیس شد. در ۵۰ سال قبل نیز اولین باشگاه بادبانی تحت‌عنوان ”یات کلاب“ در آبادان راه‌اندازی شد. در شرکت نفت جنوب ایران نیز سابقه دیرینه‌تری دارد که برای کارکنان انگلیسی شرکت ملی نفت سابق جنبه تفریحی داشته است. در اوایل دهه ۴۰ هجری شمسی چند قایق از نوع K-۱ و K-۲ (کایاک یک‌نفره و کایاک دونفره) از انگلستان به ایران وارد شد و در دریاچه سدامیرکبیر (سد کرج) که بر روی رودخانه کرج و در فاصله ۷۵ کیلومتری شمال‌غرب تهران احداث شده است به آب انداخته شد و بدین ترتیب اولین پایگاه قایقرانی زیرنظر سازمان تربیت‌بدنی و تفریحات سالم ایران به‌وجود آمد. جنس قایقهای اولیه ایران ار چوب با پوشش برزنتی و وزن آنها بالای ۲۰ کیلو برای یک‌نفره و ۲۴ کیلو برای ۲ نفره بود. قایقهای کایاک یک نفره که امروزه در سال ۲۰۰۳ مورد استفاده قرار می‌گیرند تا وزن حدود ۹ کیلوگرم کاهش وزن یافته‌اند.
از سال ۱۳۴۲ اولین فعالیت رسمی قایقرانی ایران شروع شد و مدیریت آن‌را یک افسر ارشد نیروی دریائی عهده‌دار شد. از سال ۱۳۴۴ سرهنگ امامی افسر نیروی زمینی به مدت ۳ سال ریاست آن‌را به‌عهده گرفت. از سال ۱۳۴۵ عنوان ”فدراسیون قایقرانی و اسکی روی آب“ به رسمیت شناخته شد. از سال ۱۳۴۷ مهندس حسن امامی برادر سرهنگ یاد شده ریاست فدراسیون را عهده‌دار شد و نامبرده تا سال ۱۳۵۶ در این سمت باقی‌ماند. حسن امامی مسابقات داخلی قایقرانی در مسافتهای متعدد سالانه تشکیل می‌داد. وی شخصاً به اسکی روی آب علاقمند بود و رضا افضلی امور قایقرانی را به‌عهده داشت. پایگاه اسکی روی آب در فصل تابستان روی دریاچه سد کرج و در فصل زمستان و پائیز بر روی دریاچه سد دز (خوزستان) فعال بود. فعالیت قایقرانی نیز در سد امیرکبیر (سد کرج) و بعدها در تالاب انزلی امکان‌پذیر شد. بعدها نیروی نظامی‌های دریائی، هوائی و زمینی نیز پایگاه‌های قایقرانی خود را به ترتیب بر کناره دریاچه سد امیرکبیر بنا نهادند و مسابقات سالانه‌ای ترتیب می‌دادند.
در سال ۱۳۵۸ رئیس وقت سازمان تربیت بدنی فدراسیون قایقرانی را تعطیل و آن‌را در عنوانی به نام ”ورزش‌های آبی“ با شنا و شیرجه واترپلو ادغام کرد و عملاً این ورزش تا سال ۱۳۶۲ و تأسیس اولین فدراسیون رسمی آن تعطیل شد.
جایگاه قایقرانی ایران در آسیا: مسابقات قایقرانی قهرمان آسیا بنا به پیشنهاد رئیس فدراسیون قایقرانی ایران در کنگره سالانه ICF (فدراسیون بین‌المللی قایقرانی) که در سال ۱۹۸۳ در صوفیه بلغارستان تشکیل یافته بود، مطرح و تصویب شد و از سال ۱۹۸۵ اولین‌بار مسابقات در کشور ژاپن (در شهر کوبه) و با حضور ۷ کشور آسیائی برگزار شد و افراد تیم ایران از مقام ششم بالاتر نرفتند. دومین دوره بازی‌ها در سال ۱۹۸۷ در کشور چین برگزار شد و نتیجه برای تیم ایران مشابه سال قبل بود. از سومین دوره به بعد (اندونزی) تیم ایران به مدال طلای قهرمانی در رشته کایاک تورینگ دست یافت. تیم ایران در سال ۱۹۹۷ در کشور کره‌جنوبی در این مسابقات به ۲ مدال طلا و ۲ مدال نقره و ۱ مدال برنز در رشته‌های تورینگ مردان دست یافت.
بعد از ۱۰ سال همچنین حضور در این مسابقات اولین مدال برنز تاریخ زمان قایقرانی خود در رشته کایاک سرعت ۲۰۰ متر به‌دست آورد. در سال ۱۹۹۹ به‌هنگام برگزاری هشتمین دوره مسابقات قایقرانی قهرمانی آسیا در چین پس از ۱۲ سال تیم ایران نه تنها برای اولین‌بار به مدال‌های طلائی رشته کایاک دست پیدا کرد بلکه در این مسابقات با کسب ۵ مدال طلا و ۵ مدال نقره و ۱ برنز و با اختلاف یک مدال طلا کمتر از کشور میزبان (۶ طلا و ۳ نقره) به مقام نائب قهرمانی آسیا رسید. جهت اطلاعات بیشتر برای نتایج به‌دست آمده بازی‌های آسیائی به سایت www.canoeac.com (http://www.canoeac.com) مراجعه فرمائید. از سال ۱۳۶۲ تاکنون به ترتیب آقایان جمشید فتحی (۶۶ـ۶۲)، فریدون بهرامی (۷۵ـ۶۶) و ناصر طالبی (۸۱ـ۷۵) دبیری فدراسیون قایقرانی را عهده‌دار بوده‌اند.
قایقرانی ایران در حال حاضر در زمینه کایاک یک تا ۴ نفره و در رشته‌های کانادائی (کانو) و آبهای خروشان و کاناپولو و در استان‌های بوشهر، هرمزگان، خوزستان، اصفهان، مازندران، گیلان، تهران، کردستان، اردبیل، آذربایجان‌غربی و گلستان و آذربایجان‌شرقی و مرکزی و اردبیل و فارس و سیستان و بلوچستان و سمنان و خراسان‌شمالی و خراسان مرکزی و قزوین و چهارمحال‌وبختیاری و زنجان و کرمانشاه و لرستان... نیز فعالیت دارد.
مرکز آموزش و تمرینات تیم قایقرانی آبهای خروشان و اسلالوم جمهوری اسلامی ایران بین شهرهای منجیل و رودبار بر روی رودخانه (سپیدرود) فعال است. تیم ملی آبهای خروشان در اولین حضور بین‌المللی خود در MAY ۱۹۹۸ (کومینگ / چین) بر روی رودخانه زیبای شیفنیگ با کسب یک مدال برنز بعد از کشور فرانسه و انگلیس به مقام سوم تیمی دست یافت و مقام‌های بعدی را تیم‌های ژاپن، چین، آلمان، آمریکا، هنگ‌کنگ، چین‌تایپه و ماگائو و... به‌دست آوردند و دومین حضور بین‌المللی در سال ۱۹۹۹ با کسب یک مدال طلا و یک مدال برنز به مقام قهرمانی این دوره از مسابقات دست یافت. نهایتاً در نهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۰۲ در رشته آبهای خروشان که بر روی رودخانه کرج برگزار گردید تیم‌ملی کشور موفق به کسب ۲ مدال طلا و ۳ مدال نقره و ۳ مدال برنز گردید.
تیم کانوپولوی جمهوری اسلامی ایران نیز آینده درخشانی در پیش دارند. ورزش کانوپولو که ترکیبی از هندبال و واترپلو است در محیطی به ابعاد ۶/۳۳ متر در ۵/۱۷ متر و با دو گروه رقیب ۵ نفره (هر تیم ۳ نفر رزرو دارد) با قایقهای ویژه و در ۲ وقت ۱۰ دقیقه‌ای انجام می‌گیرد. تیم‌ملی کانوپولو جمهوری اسلامی ایران با سه حضور در مسابقات قهرمانی ۱۹۹۳ ژاپن و ۱۹۹۵ چین و ۱۹۹۹ چین به ترتیب به مقام‌های پنجم و چهارم و سوم آسیا دست یافت. در سال ۲۰۰۲ نهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا که برای اولین‌بار در تهران در اردیبهشت ماه ۱۳۸۱ در دریاچه آزادی برگزار گردید تیم‌ملی کانوپولو کشورمان موفق به کسب مدال‌های طلا در برخی از رشته‌های کایاک شد و در این مسابقات با ۱۰ مدال طلا، ۱۱ مدال نقره و ۹ برنز به مقام قهرمانی آسیا رسید. تیم‌ملی کانوپولو کشورمان نیز در این دوره از مسابقات به مقام نایب قهرمانی نائل شد.
نگاه به آینده: قایقرانی در ایران به سرعت رو به گسترش است. بررسی تصمیمات اجرائی فدراسیون در جلسات ماهانه هیئت‌رئیسه مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد. اعضاء هیئت رئیسه فدراسیون در حال حاضر از چهره‌های شاخص و موفق و کم‌نظیر علمی و اقتصادی و مدیریت‌های ورزشی و نظامی کشور بهره‌مند است و ترکیب آن نسبت به موارد مشابه درخورد تعمق و تحسین است. نگاه هیئت رئیسه به آینده ورزش قایقرانی در زمینه‌های گسترش و توسعه پایدار از طریق استعدادیابی و نفوذ این ورزش به باشگاه‌ها، آموزشگاه‌ها، مراکز آموزشی و ایجاد یارانه برای تمرینات طبقات کم‌درآمد و کارآفرینی در حد تولید قایقهای موردنیاز و در بعد قهرمانی به‌کارگیری حداکثر توان علمی ـ ورزشی و پزشکی ـ ورزشی کشور برای جداکردن قایقرانان از بافت عادی و پیش راندن آنان به سمت دستاوردهای قهرمانی است. در مسیر اقتصادی نیز فدراسیون با عنایت به حضور مدیران موفق امور اجتماعی و اقتصادی در بافت هیئت رئیسه تلاش برای به‌دست آوردن پشتیبانی‌های مالی را در دستورکار و برنامه‌های پیش روی دارد.
درباره ورزش قایقرانی
کلیه قایق هایی که توسط پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن، به حرکت در می آید، و به جهت نوع حرکت و پارویی که در آن استفاده می شود، به دو بخش تقسیم می گردند که تحت پوشش دو ارگان جداگانه کار می کنند.
انواع رشته های قایقرانی
کلیه قایق هایی که توسط پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن، به حرکت در می آید، و به جهت نوع حرکت و پارویی که در آن استفاده می شود، به دو بخش تقسیم می گردند که تحت پوشش دو ارگان جداگانه کار می کنند.
بخش اول کانوئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی قایقرانی I.C.F می باشد و این فدراسیون شامل کمیته های زیر است:
۱) کمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست).
۲) کمیته اسلالوم (مارپیچ) و آبهای خروشان.
۳) کمیته ماراتن.
۴) کمیته کانوپولو.
۵) کمیته بادبانی.
۶) کمیته تورینگ.
بخش دوم روئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی پاروزنی می باشد.
کانوئینگ:
۱) کمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست)
ـ مسابقات سرعت که در پیست برگزار می گردد (آب راکد و بدون امواج).
ـ ابعاد پیست سرعت به این صورت است که طول آن حداقل ۲۵۰۰ متر، عرض آن حداقل ۹۰ متر و عمق آن حداقل ۲ متر می باشد.
ـ اختلاف ارتفاع پیست از سطح دریاهای آزاد نباید زیاد باشد، زیرا ورزشکاران دچار مشکلات تنفسی می شوند.
ـ در انتهای پیست یک ساختمان چند طبقه که محل قرار گرفتن داوران می باشد، نیاز است و همچنین در انتهای پیست بایستی در روی خشکی یک جاده مستقیم و موازی با پیست وجود داشته باشد.
ـ در ابتدای خط استارت، اسکله های کوچک متحرکی وجود دارد به نام پانتون که در شروع مسابقه، انتهای قایق ها به این اسکله ها مماس می گردد.
ـ مسابقات سرعت در سه مسافت ۲۰۰ متر، ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر برگزار می گردد که مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر باید در مسیر مستقیم صورت پذیرد.
انواع رشته های مسابقات سرعت عبارتند از: کایاک، کایاک تورینگ و کانو کانادایی.
▪ کایاک: به قایقهایی گفته می شود که با استفاده از یک پاروی دو کفه ای به حرکت در می آید که دو کفه نسبت به هم زاویه دارند. علامت اختصاری K برای کایاک به کار می رود. طریقه نشستن پاروزنان، به حالت نشسته روی صندلی ها و پاهای آنها کشید می باشد. صندلی ثابت و از سکان که در انتهای قایق قرار گرفته، جهت کنترل قایق استفاده می شود.
انواع قایقهای کایاک عبارتند از: کایاک یک نفره، دو نفره و چهار نفره. طول پا روی کایاک متناسب با قد پاروزن می باشد.
▪ کایاک تورینگ: علامت اختصاری کایاک تورینگ TK می باشد و یکی از قایقهای خانواده کایاک می باشد که توسط همان پاروی کایاک به حرکت در می آید. مسابقات آن هم شامل تورینگ کایاک یک نفره و دو نفره می باشد.
▪ کانو کانادایی: کانو کانادایی که با علامت اختصاری C شناخته می شود، نوعی از قایقهای مسابقات سرعت است که با استفاده از یک پاروی یک کفه ای به حرکت در می آید. طول این پارو از پاروی کایاک کوتاه تر است ولی کفه آن نسبتاً بزرگتر از پاروی کایاک است. طرز قرار گرفتن در این قایق، شبیه زانو زدن است و فاقد صندلی و سکان می باشد.
کانو کانادایی اقسام مختلفی دارد، از جمله: کانو کانادایی یک نفره، دو نفره و چهار نفره. مسابقات کانو کانادایی برای مردان در مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر و برای زنان تنها در مسافت ۵۰۰ متر انجام می شود.
۲) کمیته اسلالوم و آبهای خروشان
در این رشته هدف اصلی، طی مسیر و عبور از دروازه های قرار داده شده در مسیر، در کمترین زمان ممکن است و شامل رشته های کایاک یک نفره زنان، کایاک یک نفره مردان، کانو کانادایی یک نفره مردان و کانو کانادایی دو نفره مردان می باشد.
در رشته اسلالوم، طول پیست- یعنی فاصله شروع تا پایان - نباید بیشتر از ۶۰۰ متر باشد. تعداد دروازه ها، بین ۲۰ تا ۲۵ است که از این تعداد، حداقل ۶ دروازه خلاف جهت آب می باشد. محل قرار گرفتن آخرین دروازه، باید حداقل ۲۵ متر قبل از خط پایان باشد. فاصله بین میله دو دروازه، حداقل ۲/۱ متر و حداکثر ۵/۳ می باشد و ارتفاع میله های دروازه ۲ متر است. همچنین قسمت پائین میله ها باید ۱۵ سانتی متر بالاتر از سطح آب، قرار داشته باشد.
جریمه ها در رشته اسلالوم به این صورت است که عبور صحیح از دروازه ها صفر امتیاز دارد و تماس با میله دروازه ها ۵ امتیاز منفی. فشار آوردن عمودی به دروازه ها و عبور از سمت مخالف دروازه و واژگون کردن و عبور نکردن از دروازه مواردی است که شامل ۵۰ امتیاز منفی خواهد بود.
رشته آبهای خروشان: در این رشته هدف، طی مسیر ۳ کیلومتری در کمترین زمان از رودخانه ای است که جریان آب در آن سرعت زیادی دارد. در این رشته، از قایق های کایاک یک نفره و کانو کانادایی مخصوص آب های خروشان و کلاه و جلیقه نجات استفاده می شود.
۳) کمیته ماراتن
در رشته ماراتن، هدف طی مسافت های طولانی - از ۴۲ کیلومتر به بالا- در کمترین زمان ممکن است. در این رشته، از قایق کایاک با اندکی تفاوت در وزن و کانو کانادایی استفاده می شود.
۴) کمیته کانوپولو
قایق کانوپولو دارای صندلی ثابت یک نفره است و طول آن ۳ متر می باشد و ۲ جای پای متحرک دارد. در این رشته، بازی با توپ توسط قایقرانان صورت می گیرد. دو تیم که هر یک شامل ۵ بازیکن می باشند، در محیطی محصور شده توسط بویرها بازی می کنند. این محیط دارای طول حداکثر ۵۰ متر و حداقل ۲۵ متر، عمق بیشتر از ۲ متر و عرضی به اندازه دو سوم طول زمین است. دروازه ها به ابعاد ۲×۵/۱ متر هستند و ۲ متر بالاتر از سطح آب نصب می شوند. زمان بازی می تواند در دو نیمه ۱۰ دقیقه ای یا ۷ دقیقه زنده (یعنی توپ در جریان بازی) برگزار گردد. بین هر نیمه هم ۳ دقیقه وقت استراحت در نظر گرفته می شود. بازیکنان کانوپولو مجهز به جلیقه نجات و کلاه ایمنی با محافظ و روکش که جلوی قایق قرار می گیرد، می باشند. مسابقات کانوپولو معمولاً در استخر برگزار شده و از توپ واترپلو برای بازی استفاده می شود.
۵) کمیته بادبانی
مسیر مسابقات قایقهای بادبانی اکثراً در دریا است. هدف اصلی، این است که ورزشکاران به شکل یک مثلث، مسیر مسابقه را در کمترین زمان و با کمترین امتیاز منفی طی نمایند. مسیر مسابقه، با بویرهای شناور بزرگ مشخص گردیده است و از قایق های بادبانی استاندارد استفاده می شود.
۶) کمیته تورینگ
هدف از این رشته، طی کردن مسافت های طولانی در کمترین زمان ممکن در مسیر رودخانه ها و غیره می باشد. در این رشته از قایق های تورینگ استفاده می شود.
روئینگ:
هدف از این رشته، طی کردن مسیری مشخص در کمترین زمان ممکن است. قایق هایی که در این رشته از آنها استفاده می شود، اسکال نام دارند که شامل انواع مختلفی هستند:
- اسکال یک نفره دو پارویی.
- اسکال دو نفره چهار پارویی.
- اسکال چهار نفره، چهار یا هشت پارویی.
- اسکال هشت نفره، هشت یا شانزده پارویی.
- اسکال دوازده نفره، دوازده یا بیست و چهار پارویی.
- اسکال هیجده نفره، هیجده یا سی و شش پارویی.
مسابقات روئینگ برای مردان و زنان در پیست و در مسافتهای ۱۰۰۰ متر و ۲۰۰۰ متر به بالا برگزار می شود.
تاریخچه قایقرانی در ایران
سابقه قایقرانی در ایران به بیشت از ۷ دهه قبل برمی‌گردد. هفتاد سال پیش با حضور انگلیسی‌ها در جنوب ایران اولین باشگاه قایقرانی در مسجدسلیمان تأسیس شد. در ۵۰ سال قبل نیز اولین باشگاه بادبانی تحت‌عنوان ”یات کلاب“ در آبادان راه‌اندازی شد. در شرکت نفت جنوب ایران نیز سابقه دیرینه‌تری دارد که برای کارکنان انگلیسی شرکت ملی نفت سابق جنبه تفریحی داشته است. در اوایل دهه ۴۰ هجری شمسی چند قایق از نوع K-۱ و K-۲ (کایاک یک‌نفره و کایاک دونفره) از انگلستان به ایران وارد شد و در دریاچه سدامیرکبیر (سد کرج) که بر روی رودخانه کرج و در فاصله ۷۵ کیلومتری شمال‌غرب تهران احداث شده است به آب انداخته شد و بدین ترتیب اولین پایگاه قایقرانی زیرنظر سازمان تربیت‌بدنی و تفریحات سالم ایران به‌وجود آمد. جنس قایقهای اولیه ایران ار چوب با پوشش برزنتی و وزن آنها بالای ۲۰ کیلو برای یک‌نفره و ۲۴ کیلو برای ۲ نفره بود. قایقهای کایاک یک نفره که امروزه در سال ۲۰۰۳ مورد استفاده قرار می‌گیرند تا وزن حدود ۹ کیلوگرم کاهش وزن یافته‌اند.
از سال ۱۳۴۲ اولین فعالیت رسمی قایقرانی ایران شروع شد و مدیریت آن‌را یک افسر ارشد نیروی دریائی عهده‌دار شد. از سال ۱۳۴۴ سرهنگ امامی افسر نیروی زمینی به مدت ۳ سال ریاست آن‌را به‌عهده گرفت. از سال ۱۳۴۵ عنوان ”فدراسیون قایقرانی و اسکی روی آب“ به رسمیت شناخته شد. از سال ۱۳۴۷ مهندس حسن امامی برادر سرهنگ یاد شده ریاست فدراسیون را عهده‌دار شد و نامبرده تا سال ۱۳۵۶ در این سمت باقی‌ماند. حسن امامی مسابقات داخلی قایقرانی در مسافتهای متعدد سالانه تشکیل می‌داد. وی شخصاً به اسکی روی آب علاقمند بود و رضا افضلی امور قایقرانی را به‌عهده داشت. پایگاه اسکی روی آب در فصل تابستان روی دریاچه سد کرج و در فصل زمستان و پائیز بر روی دریاچه سد دز (خوزستان) فعال بود. فعالیت قایقرانی نیز در سد امیرکبیر (سد کرج) و بعدها در تالاب انزلی امکان‌پذیر شد. بعدها نیروی نظامی‌های دریائی، هوائی و زمینی نیز پایگاه‌های قایقرانی خود را به ترتیب بر کناره دریاچه سد امیرکبیر بنا نهادند و مسابقات سالانه‌ای ترتیب می‌دادند.
در سال ۱۳۵۸ رئیس وقت سازمان تربیت بدنی فدراسیون قایقرانی را تعطیل و آن‌را در عنوانی به نام ”ورزش‌های آبی“ با شنا و شیرجه واترپلو ادغام کرد و عملاً این ورزش تا سال ۱۳۶۲ و تأسیس اولین فدراسیون رسمی آن تعطیل شد.
جایگاه قایقرانی ایران در آسیا: مسابقات قایقرانی قهرمان آسیا بنا به پیشنهاد رئیس فدراسیون قایقرانی ایران در کنگره سالانه ICF (فدراسیون بین‌المللی قایقرانی) که در سال ۱۹۸۳ در صوفیه بلغارستان تشکیل یافته بود، مطرح و تصویب شد و از سال ۱۹۸۵ اولین‌بار مسابقات در کشور ژاپن (در شهر کوبه) و با حضور ۷ کشور آسیائی برگزار شد و افراد تیم ایران از مقام ششم بالاتر نرفتند. دومین دوره بازی‌ها در سال ۱۹۸۷ در کشور چین برگزار شد و نتیجه برای تیم ایران مشابه سال قبل بود. از سومین دوره به بعد (اندونزی) تیم ایران به مدال طلای قهرمانی در رشته کایاک تورینگ دست یافت. تیم ایران در سال ۱۹۹۷ در کشور کره‌جنوبی در این مسابقات به ۲ مدال طلا و ۲ مدال نقره و ۱ مدال برنز در رشته‌های تورینگ مردان دست یافت.
بعد از ۱۰ سال همچنین حضور در این مسابقات اولین مدال برنز تاریخ زمان قایقرانی خود در رشته کایاک سرعت ۲۰۰ متر به‌دست آورد. در سال ۱۹۹۹ به‌هنگام برگزاری هشتمین دوره مسابقات قایقرانی قهرمانی آسیا در چین پس از ۱۲ سال تیم ایران نه تنها برای اولین‌بار به مدال‌های طلائی رشته کایاک دست پیدا کرد بلکه در این مسابقات با کسب ۵ مدال طلا و ۵ مدال نقره و ۱ برنز و با اختلاف یک مدال طلا کمتر از کشور میزبان (۶ طلا و ۳ نقره) به مقام نائب قهرمانی آسیا رسید. جهت اطلاعات بیشتر برای نتایج به‌دست آمده بازی‌های آسیائی به سایت www.canoeac.com (http://www.canoeac.com) مراجعه فرمائید. از سال ۱۳۶۲ تاکنون به ترتیب آقایان جمشید فتحی (۶۶ـ۶۲)، فریدون بهرامی (۷۵ـ۶۶) و ناصر طالبی (۸۱ـ۷۵) دبیری فدراسیون قایقرانی را عهده‌دار بوده‌اند.
قایقرانی ایران در حال حاضر در زمینه کایاک یک تا ۴ نفره و در رشته‌های کانادائی (کانو) و آبهای خروشان و کاناپولو و در استان‌های بوشهر، هرمزگان، خوزستان، اصفهان، مازندران، گیلان، تهران، کردستان، اردبیل، آذربایجان‌غربی و گلستان و آذربایجان‌شرقی و مرکزی و اردبیل و فارس و سیستان و بلوچستان و سمنان و خراسان‌شمالی و خراسان مرکزی و قزوین و چهارمحال‌وبختیاری و زنجان و کرمانشاه و لرستان... نیز فعالیت دارد.
مرکز آموزش و تمرینات تیم قایقرانی آبهای خروشان و اسلالوم جمهوری اسلامی ایران بین شهرهای منجیل و رودبار بر روی رودخانه (سپیدرود) فعال است. تیم ملی آبهای خروشان در اولین حضور بین‌المللی خود در MAY ۱۹۹۸ (کومینگ / چین) بر روی رودخانه زیبای شیفنیگ با کسب یک مدال برنز بعد از کشور فرانسه و انگلیس به مقام سوم تیمی دست یافت و مقام‌های بعدی را تیم‌های ژاپن، چین، آلمان، آمریکا، هنگ‌کنگ، چین‌تایپه و ماگائو و... به‌دست آوردند و دومین حضور بین‌المللی در سال ۱۹۹۹ با کسب یک مدال طلا و یک مدال برنز به مقام قهرمانی این دوره از مسابقات دست یافت. نهایتاً در نهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۰۲ در رشته آبهای خروشان که بر روی رودخانه کرج برگزار گردید تیم‌ملی کشور موفق به کسب ۲ مدال طلا و ۳ مدال نقره و ۳ مدال برنز گردید.
تیم کانوپولوی جمهوری اسلامی ایران نیز آینده درخشانی در پیش دارند. ورزش کانوپولو که ترکیبی از هندبال و واترپلو است در محیطی به ابعاد ۶/۳۳ متر در ۵/۱۷ متر و با دو گروه رقیب ۵ نفره (هر تیم ۳ نفر رزرو دارد) با قایقهای ویژه و در ۲ وقت ۱۰ دقیقه‌ای انجام می‌گیرد. تیم‌ملی کانوپولو جمهوری اسلامی ایران با سه حضور در مسابقات قهرمانی ۱۹۹۳ ژاپن و ۱۹۹۵ چین و ۱۹۹۹ چین به ترتیب به مقام‌های پنجم و چهارم و سوم آسیا دست یافت. در سال ۲۰۰۲ نهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا که برای اولین‌بار در تهران در اردیبهشت ماه ۱۳۸۱ در دریاچه آزادی برگزار گردید تیم‌ملی کانوپولو کشورمان موفق به کسب مدال‌های طلا در برخی از رشته‌های کایاک شد و در این مسابقات با ۱۰ مدال طلا، ۱۱ مدال نقره و ۹ برنز به مقام قهرمانی آسیا رسید. تیم‌ملی کانوپولو کشورمان نیز در این دوره از مسابقات به مقام نایب قهرمانی نائل شد.
نگاه به آینده: قایقرانی در ایران به سرعت رو به گسترش است. بررسی تصمیمات اجرائی فدراسیون در جلسات ماهانه هیئت‌رئیسه مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد. اعضاء هیئت رئیسه فدراسیون در حال حاضر از چهره‌های شاخص و موفق و کم‌نظیر علمی و اقتصادی و مدیریت‌های ورزشی و نظامی کشور بهره‌مند است و ترکیب آن نسبت به موارد مشابه درخورد تعمق و تحسین است. نگاه هیئت رئیسه به آینده ورزش قایقرانی در زمینه‌های گسترش و توسعه پایدار از طریق استعدادیابی و نفوذ این ورزش به باشگاه‌ها، آموزشگاه‌ها، مراکز آموزشی و ایجاد یارانه برای تمرینات طبقات کم‌درآمد و کارآفرینی در حد تولید قایقهای موردنیاز و در بعد قهرمانی به‌کارگیری حداکثر توان علمی ـ ورزشی و پزشکی ـ ورزشی کشور برای جداکردن قایقرانان از بافت عادی و پیش راندن آنان به سمت دستاوردهای قهرمانی است. در مسیر اقتصادی نیز فدراسیون با عنایت به حضور مدیران موفق امور اجتماعی و اقتصادی در بافت هیئت رئیسه تلاش برای به‌دست آوردن پشتیبانی‌های مالی را در دستورکار و برنامه‌های پیش روی دارد.
درباره ورزش قایقرانی
کلیه قایق هایی که توسط پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن، به حرکت در می آید، و به جهت نوع حرکت و پارویی که در آن استفاده می شود، به دو بخش تقسیم می گردند که تحت پوشش دو ارگان جداگانه کار می کنند.
انواع رشته های قایقرانی
کلیه قایق هایی که توسط پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن، به حرکت در می آید، و به جهت نوع حرکت و پارویی که در آن استفاده می شود، به دو بخش تقسیم می گردند که تحت پوشش دو ارگان جداگانه کار می کنند.
بخش اول کانوئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی قایقرانی I.C.F می باشد و این فدراسیون شامل کمیته های زیر است:
۱) کمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست).
۲) کمیته اسلالوم (مارپیچ) و آبهای خروشان.
۳) کمیته ماراتن.
۴) کمیته کانوپولو.
۵) کمیته بادبانی.
۶) کمیته تورینگ.
بخش دوم روئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی پاروزنی می باشد.
کانوئینگ:
۱) کمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست)
ـ مسابقات سرعت که در پیست برگزار می گردد (آب راکد و بدون امواج).
ـ ابعاد پیست سرعت به این صورت است که طول آن حداقل ۲۵۰۰ متر، عرض آن حداقل ۹۰ متر و عمق آن حداقل ۲ متر می باشد.
ـ اختلاف ارتفاع پیست از سطح دریاهای آزاد نباید زیاد باشد، زیرا ورزشکاران دچار مشکلات تنفسی می شوند.
ـ در انتهای پیست یک ساختمان چند طبقه که محل قرار گرفتن داوران می باشد، نیاز است و همچنین در انتهای پیست بایستی در روی خشکی یک جاده مستقیم و موازی با پیست وجود داشته باشد.
ـ در ابتدای خط استارت، اسکله های کوچک متحرکی وجود دارد به نام پانتون که در شروع مسابقه، انتهای قایق ها به این اسکله ها مماس می گردد.
ـ مسابقات سرعت در سه مسافت ۲۰۰ متر، ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر برگزار می گردد که مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر باید در مسیر مستقیم صورت پذیرد.
انواع رشته های مسابقات سرعت عبارتند از: کایاک، کایاک تورینگ و کانو کانادایی.
▪ کایاک: به قایقهایی گفته می شود که با استفاده از یک پاروی دو کفه ای به حرکت در می آید که دو کفه نسبت به هم زاویه دارند. علامت اختصاری K برای کایاک به کار می رود. طریقه نشستن پاروزنان، به حالت نشسته روی صندلی ها و پاهای آنها کشید می باشد. صندلی ثابت و از سکان که در انتهای قایق قرار گرفته، جهت کنترل قایق استفاده می شود.
انواع قایقهای کایاک عبارتند از: کایاک یک نفره، دو نفره و چهار نفره. طول پا روی کایاک متناسب با قد پاروزن می باشد.
▪ کایاک تورینگ: علامت اختصاری کایاک تورینگ TK می باشد و یکی از قایقهای خانواده کایاک می باشد که توسط همان پاروی کایاک به حرکت در می آید. مسابقات آن هم شامل تورینگ کایاک یک نفره و دو نفره می باشد.
▪ کانو کانادایی: کانو کانادایی که با علامت اختصاری C شناخته می شود، نوعی از قایقهای مسابقات سرعت است که با استفاده از یک پاروی یک کفه ای به حرکت در می آید. طول این پارو از پاروی کایاک کوتاه تر است ولی کفه آن نسبتاً بزرگتر از پاروی کایاک است. طرز قرار گرفتن در این قایق، شبیه زانو زدن است و فاقد صندلی و سکان می باشد.
کانو کانادایی اقسام مختلفی دارد، از جمله: کانو کانادایی یک نفره، دو نفره و چهار نفره. مسابقات کانو کانادایی برای مردان در مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر و برای زنان تنها در مسافت ۵۰۰ متر انجام می شود.
۲) کمیته اسلالوم و آبهای خروشان
در این رشته هدف اصلی، طی مسیر و عبور از دروازه های قرار داده شده در مسیر، در کمترین زمان ممکن است و شامل رشته های کایاک یک نفره زنان، کایاک یک نفره مردان، کانو کانادایی یک نفره مردان و کانو کانادایی دو نفره مردان می باشد.
در رشته اسلالوم، طول پیست- یعنی فاصله شروع تا پایان - نباید بیشتر از ۶۰۰ متر باشد. تعداد دروازه ها، بین ۲۰ تا ۲۵ است که از این تعداد، حداقل ۶ دروازه خلاف جهت آب می باشد. محل قرار گرفتن آخرین دروازه، باید حداقل ۲۵ متر قبل از خط پایان باشد. فاصله بین میله دو دروازه، حداقل ۲/۱ متر و حداکثر ۵/۳ می باشد و ارتفاع میله های دروازه ۲ متر است. همچنین قسمت پائین میله ها باید ۱۵ سانتی متر بالاتر از سطح آب، قرار داشته باشد.
جریمه ها در رشته اسلالوم به این صورت است که عبور صحیح از دروازه ها صفر امتیاز دارد و تماس با میله دروازه ها ۵ امتیاز منفی. فشار آوردن عمودی به دروازه ها و عبور از سمت مخالف دروازه و واژگون کردن و عبور نکردن از دروازه مواردی است که شامل ۵۰ امتیاز منفی خواهد بود.
رشته آبهای خروشان: در این رشته هدف، طی مسیر ۳ کیلومتری در کمترین زمان از رودخانه ای است که جریان آب در آن سرعت زیادی دارد. در این رشته، از قایق های کایاک یک نفره و کانو کانادایی مخصوص آب های خروشان و کلاه و جلیقه نجات استفاده می شود.
۳) کمیته ماراتن
در رشته ماراتن، هدف طی مسافت های طولانی - از ۴۲ کیلومتر به بالا- در کمترین زمان ممکن است. در این رشته، از قایق کایاک با اندکی تفاوت در وزن و کانو کانادایی استفاده می شود.
۴) کمیته کانوپولو
قایق کانوپولو دارای صندلی ثابت یک نفره است و طول آن ۳ متر می باشد و ۲ جای پای متحرک دارد. در این رشته، بازی با توپ توسط قایقرانان صورت می گیرد. دو تیم که هر یک شامل ۵ بازیکن می باشند، در محیطی محصور شده توسط بویرها بازی می کنند. این محیط دارای طول حداکثر ۵۰ متر و حداقل ۲۵ متر، عمق بیشتر از ۲ متر و عرضی به اندازه دو سوم طول زمین است. دروازه ها به ابعاد ۲×۵/۱ متر هستند و ۲ متر بالاتر از سطح آب نصب می شوند. زمان بازی می تواند در دو نیمه ۱۰ دقیقه ای یا ۷ دقیقه زنده (یعنی توپ در جریان بازی) برگزار گردد. بین هر نیمه هم ۳ دقیقه وقت استراحت در نظر گرفته می شود. بازیکنان کانوپولو مجهز به جلیقه نجات و کلاه ایمنی با محافظ و روکش که جلوی قایق قرار می گیرد، می باشند. مسابقات کانوپولو معمولاً در استخر برگزار شده و از توپ واترپلو برای بازی استفاده می شود.
۵) کمیته بادبانی
مسیر مسابقات قایقهای بادبانی اکثراً در دریا است. هدف اصلی، این است که ورزشکاران به شکل یک مثلث، مسیر مسابقه را در کمترین زمان و با کمترین امتیاز منفی طی نمایند. مسیر مسابقه، با بویرهای شناور بزرگ مشخص گردیده است و از قایق های بادبانی استاندارد استفاده می شود.
۶) کمیته تورینگ
هدف از این رشته، طی کردن مسافت های طولانی در کمترین زمان ممکن در مسیر رودخانه ها و غیره می باشد. در این رشته از قایق های تورینگ استفاده می شود.
روئینگ:
هدف از این رشته، طی کردن مسیری مشخص در کمترین زمان ممکن است. قایق هایی که در این رشته از آنها استفاده می شود، اسکال نام دارند که شامل انواع مختلفی هستند:
- اسکال یک نفره دو پارویی.
- اسکال دو نفره چهار پارویی.
- اسکال چهار نفره، چهار یا هشت پارویی.
- اسکال هشت نفره، هشت یا شانزده پارویی.
- اسکال دوازده نفره، دوازده یا بیست و چهار پارویی.
- اسکال هیجده نفره، هیجده یا سی و شش پارویی.
مسابقات روئینگ برای مردان و زنان در پیست و در مسافتهای ۱۰۰۰ متر و ۲۰۰۰ متر به بالا برگزار می شود.