amir26arak
05-27-2011, 10:54 PM
اگر آلبرت اينشتين (Albert Einstein) امروز زنده بود جواب ميداد: " خير"
بر طبق تئوري نسبيت خاص اينشتين هيچ چيزي نميتواند از سرعت نور تجاوز كند. اين سرعت يك ثابت بنيادي طبيعت است و براي تمامي ناظر ها در هر كجا يكسان ميباشد. در اين تئوري بيان ميشود كه جرم اشياء با افزايش سرعتشان بيشتر ميشود و سرعت بيشتر انرژي بيشتر را ميطلبد. در سرعت نور طبق محاسبه اينشتين جرم به بينهايت ميرسد و انرژي نيز به همين ترتيب. رفتن به بينهايت امكان پذير نيست.
به گفته پروفسور دونالد اشنايدر (Donald Schneider) استاد نجوم و اختر فيزيك ايالت پن (Penn State) ، پس از يكصد سال آزمايش، آنچه اينشتين نوشته هنوز تاييد ميشود. هيچ آزمايشي نيست كه در تضاد با نسبيت باشد. ذرات زيراتمي تا بالاي 99 درصد سرعت نور شتاب ميگيرند اما نه بيشتر از آن و نه برابر با آن.
از نظر تئوري، با فراتر رفتن از سرعت نور اتفاقات عجيبي رخ ميدهد. مثلا سفر در زمان. و به هم خوردن رابطه علت و معلول. به عنوان نمونه زدن يك هدف با تفنگي كه گلوله هايش سرعت بيشتر از نور دارند. يك ناظر ميبيند گلوله به هدف خورده قبل از اينكه شليك اتفاق بيفتد. از آنجا كه يكي از اصول نسبيت اينست كه قوانين فيزيك براي همه ناظر ها يكسانند به تناقض خواهيم رسيد .
چيز عجيب ديگري هم هست: تاكيون ها (tachyons) . در 1967 ژرالد فاينبرگ (Gerald Feinberg) فيزيكدان دانشگاه كولومبيا پيشنهاد اين ذره هاي سريع تر از سرعت نور را نمود. آنها در دنياي آيينه اي بالاي سد سرعت نور، انرژي بينهايت بدست ميآورند كه سرعت نور را كاهش دهند.
كرم چاله ها هم مفهوم عجيب ديگري هستند. ميانبر هايي مابين فضا-زمان كه سفر نقطه به نقطه با سرعت بيشتر از نور را ممكن ميسازند.
warp driveها نيز يك نوع حباب هستند كه در فضايي كه نسبيت از كار ميافتد ظاهر ميشوند.
اما جايي وجود دارد كه ميتوان از سرعت نور بيشتر رفت: تنها زماني است كه نور از درون آب عبور ميكند. در اين محيط سرعت نور به سه چهارم سرعت آن در خلا كاهش مي يابد. در يك راكتور هسته اي ذرات باردار از ميله هاي راديو اكتيو با سرعتي بيشتر از اين به داخل آب پرتاب ميشوند. آن ذرات بادرار هستند و به همين دليل تابشي به نام تابش چرنكوف (Cherenkov radiation) ساطع ميكنند و به هر ماده كه آنها برخورد ميكنند آنرا به راديو اكتيو تبديل ميكنند و موجب ميشوند آب يك درخشش آبي رنگ بگيرد.
هنگامي كه به آب درون يك راكتور نگاه ميكنيد، درخشش آبي رنگي كه ميبينيد تابشي است كه از ذرات بارداري ساطع ميشود كه بيشتر از سرعت نور در آب حركت ميكنند.
بر طبق تئوري نسبيت خاص اينشتين هيچ چيزي نميتواند از سرعت نور تجاوز كند. اين سرعت يك ثابت بنيادي طبيعت است و براي تمامي ناظر ها در هر كجا يكسان ميباشد. در اين تئوري بيان ميشود كه جرم اشياء با افزايش سرعتشان بيشتر ميشود و سرعت بيشتر انرژي بيشتر را ميطلبد. در سرعت نور طبق محاسبه اينشتين جرم به بينهايت ميرسد و انرژي نيز به همين ترتيب. رفتن به بينهايت امكان پذير نيست.
به گفته پروفسور دونالد اشنايدر (Donald Schneider) استاد نجوم و اختر فيزيك ايالت پن (Penn State) ، پس از يكصد سال آزمايش، آنچه اينشتين نوشته هنوز تاييد ميشود. هيچ آزمايشي نيست كه در تضاد با نسبيت باشد. ذرات زيراتمي تا بالاي 99 درصد سرعت نور شتاب ميگيرند اما نه بيشتر از آن و نه برابر با آن.
از نظر تئوري، با فراتر رفتن از سرعت نور اتفاقات عجيبي رخ ميدهد. مثلا سفر در زمان. و به هم خوردن رابطه علت و معلول. به عنوان نمونه زدن يك هدف با تفنگي كه گلوله هايش سرعت بيشتر از نور دارند. يك ناظر ميبيند گلوله به هدف خورده قبل از اينكه شليك اتفاق بيفتد. از آنجا كه يكي از اصول نسبيت اينست كه قوانين فيزيك براي همه ناظر ها يكسانند به تناقض خواهيم رسيد .
چيز عجيب ديگري هم هست: تاكيون ها (tachyons) . در 1967 ژرالد فاينبرگ (Gerald Feinberg) فيزيكدان دانشگاه كولومبيا پيشنهاد اين ذره هاي سريع تر از سرعت نور را نمود. آنها در دنياي آيينه اي بالاي سد سرعت نور، انرژي بينهايت بدست ميآورند كه سرعت نور را كاهش دهند.
كرم چاله ها هم مفهوم عجيب ديگري هستند. ميانبر هايي مابين فضا-زمان كه سفر نقطه به نقطه با سرعت بيشتر از نور را ممكن ميسازند.
warp driveها نيز يك نوع حباب هستند كه در فضايي كه نسبيت از كار ميافتد ظاهر ميشوند.
اما جايي وجود دارد كه ميتوان از سرعت نور بيشتر رفت: تنها زماني است كه نور از درون آب عبور ميكند. در اين محيط سرعت نور به سه چهارم سرعت آن در خلا كاهش مي يابد. در يك راكتور هسته اي ذرات باردار از ميله هاي راديو اكتيو با سرعتي بيشتر از اين به داخل آب پرتاب ميشوند. آن ذرات بادرار هستند و به همين دليل تابشي به نام تابش چرنكوف (Cherenkov radiation) ساطع ميكنند و به هر ماده كه آنها برخورد ميكنند آنرا به راديو اكتيو تبديل ميكنند و موجب ميشوند آب يك درخشش آبي رنگ بگيرد.
هنگامي كه به آب درون يك راكتور نگاه ميكنيد، درخشش آبي رنگي كه ميبينيد تابشي است كه از ذرات بارداري ساطع ميشود كه بيشتر از سرعت نور در آب حركت ميكنند.