amir26arak
05-03-2011, 02:22 PM
http://pnu-club.com/up/images/gjndhzeeu7u2oey7cx7.jpg (http://pnu-club.com/up/)
به نظر من، تعریفی که دانیل دنت (فیلسوف بزرگ ذهن) از "من" ارائه می دهد از همه جالب تر و گویا تر است: این تعریف را در این مقاله ببینید:
همانطور که از عنوان مقاله مشخص است، دنت "من" را به عنوان "مرکز ثقل روایت" توصیف می کند: "من" یک تدبیر مفید برای سخن گفتن از حال و احوال و تصمیمات و ... کلاً زندگی درونی شخص است. درست همان طور که مرکز ثقل یک مفهوم مفید فیزیکی برای توصیف حرکات پیچیده ی جسم است، "من" هم برای توصیف زندگی شخص مفهومی به غایت مفید (هر چند نه ضروری) است. اما همان طور که خطاست مثلاً در یک هواپیما به دنبال مرکز ثقل (به عنوان یک چیز عینی و فیزیکی علاوه بر پیچ ها و ورق ها و سیم ها و ...) بگردیم، خطاست که تصور کنیم که پس "من"ی وجود دارد که باید در مغز یا ذهن سکنا داشته باشد. این هر دو انتزاع های مفید برای توصیف کنش های پیچیده هستند. نه بیشتر و نه کمتر. خطا اینجا آغاز می شود که برای یک مفهوم انتزاعی به دنبال مابه ازای عینی بگردیم.
مانند همه ی واژگان ایندیکسال دیگر (اینجا، اکنون، و دیگر ضمایر شخصی)، "من" هم هیچ ویژگی منحصر به فردی ندارد. بلکه اهمیت آن در نقش گرامری آن است. به دیگر سخن، برخلاف تصور دکارت، باورمندان به خیمه شب بازی روح، این "من" یک آدم ریزه ای در مغز ما نیست که گویا در پستوی جمجمه مخفی شده و سررشته ی همه ی امور را در دست دارد.
جالب است بدانید که در برخی زبان ها، مثلاً چینی، حتی این ضمیر هم وجود ندارد: مثلاً آقای جیانگ نمی گوید من آب می خواهم؛ می گوید جیانگ آب می خواهد!
با این توضیحات می توان گفت که هر یک از کپی های جناب امیر که من بگوید، می تواند به قدر هر کپی دیگر خود را امیر بداند (و حتماً هم چنین می کند، آخر موجودی که مغز و حافظه ی شما را به ارث برده باشد، جز شما چه کسی می تواند باشد؟) و چون این کپی ها هیچ اختلاف فیزیکی با هم ندارند، همه در این مورد به یک میزان محق هستند. همگی همان افکار و تمایلات و دغدغه ها (چه خودآگاه و چه ناخودآگاه) امیر فعلی را خواهند داشت. تنها تفاوت آنها با شما این است که از مواد تشکیل دهنده ی دیگری ساخته شده اند.
البته شما هم می توانید در این مورد سردرگم شوید که بالآخره امیر "حقیقی" کدام یک است. امیدوارم با این توضیحات دیگر دچار سرگشتگی نشوید. چون اکنون معلوم شد که "من" گفتن امیر، به معنای منطقاً احد و واحد بودن او نیست. اما خب موقع سفارش کپی خود فکر اینجا را هم بکنید!
به نظر من، تعریفی که دانیل دنت (فیلسوف بزرگ ذهن) از "من" ارائه می دهد از همه جالب تر و گویا تر است: این تعریف را در این مقاله ببینید:
همانطور که از عنوان مقاله مشخص است، دنت "من" را به عنوان "مرکز ثقل روایت" توصیف می کند: "من" یک تدبیر مفید برای سخن گفتن از حال و احوال و تصمیمات و ... کلاً زندگی درونی شخص است. درست همان طور که مرکز ثقل یک مفهوم مفید فیزیکی برای توصیف حرکات پیچیده ی جسم است، "من" هم برای توصیف زندگی شخص مفهومی به غایت مفید (هر چند نه ضروری) است. اما همان طور که خطاست مثلاً در یک هواپیما به دنبال مرکز ثقل (به عنوان یک چیز عینی و فیزیکی علاوه بر پیچ ها و ورق ها و سیم ها و ...) بگردیم، خطاست که تصور کنیم که پس "من"ی وجود دارد که باید در مغز یا ذهن سکنا داشته باشد. این هر دو انتزاع های مفید برای توصیف کنش های پیچیده هستند. نه بیشتر و نه کمتر. خطا اینجا آغاز می شود که برای یک مفهوم انتزاعی به دنبال مابه ازای عینی بگردیم.
مانند همه ی واژگان ایندیکسال دیگر (اینجا، اکنون، و دیگر ضمایر شخصی)، "من" هم هیچ ویژگی منحصر به فردی ندارد. بلکه اهمیت آن در نقش گرامری آن است. به دیگر سخن، برخلاف تصور دکارت، باورمندان به خیمه شب بازی روح، این "من" یک آدم ریزه ای در مغز ما نیست که گویا در پستوی جمجمه مخفی شده و سررشته ی همه ی امور را در دست دارد.
جالب است بدانید که در برخی زبان ها، مثلاً چینی، حتی این ضمیر هم وجود ندارد: مثلاً آقای جیانگ نمی گوید من آب می خواهم؛ می گوید جیانگ آب می خواهد!
با این توضیحات می توان گفت که هر یک از کپی های جناب امیر که من بگوید، می تواند به قدر هر کپی دیگر خود را امیر بداند (و حتماً هم چنین می کند، آخر موجودی که مغز و حافظه ی شما را به ارث برده باشد، جز شما چه کسی می تواند باشد؟) و چون این کپی ها هیچ اختلاف فیزیکی با هم ندارند، همه در این مورد به یک میزان محق هستند. همگی همان افکار و تمایلات و دغدغه ها (چه خودآگاه و چه ناخودآگاه) امیر فعلی را خواهند داشت. تنها تفاوت آنها با شما این است که از مواد تشکیل دهنده ی دیگری ساخته شده اند.
البته شما هم می توانید در این مورد سردرگم شوید که بالآخره امیر "حقیقی" کدام یک است. امیدوارم با این توضیحات دیگر دچار سرگشتگی نشوید. چون اکنون معلوم شد که "من" گفتن امیر، به معنای منطقاً احد و واحد بودن او نیست. اما خب موقع سفارش کپی خود فکر اینجا را هم بکنید!