PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده می باشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمی کنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : علف های هرز و علف کش ها



Borna66
04-29-2009, 11:07 PM
تيرهٔ تيرکمان آبى (Alismataceae)

گياهان اين تيره آبزى بوده و داراى ساقه‌هائى منفرد، گل‌دهنده و بدون شيرابه‌ هستند. برگ‌ها غالباً پهن و گل‌آذين آنها به‌صورت پانيکول يا به‌ندرت چتر است. گل‌ها يک‌جنسى و يا دو جنسي، منظم، داراى سه کاسبرگ، سه گلبرگ و شش پرچم و برچه (گاهى بيشتر) هستند. تخمدان فوقاني، تخمک يک تا دو عدد تمکُّن قاعده‌اى يا حاشيه‌اى و ميوهٔ آنها فندقه است. اين گياهان بيشتر آبزى بوده و در مناطق معتدله و گرم مى‌رويند


شرح خصوصيات مهمترين علف‌هاى هرز موجود در اين تيره به قرار زير است


بارهنگ آبى - قاشق واش - قاشک آبى

نام علمى: Alisma plantago - aquatica L
نام انگليسى: Water plantain



محل رشد و پراکنش

اين گياه را مى‌توان در حاشيهٔ مرداب‌ها، نهرها، درياچه‌ها و باتلاق‌ها و مکان‌هائى که عمق آب تا پنجاه سانتى‌متر باشد مشاهده کرد. علاوه بر اين بارهنگ آبى در لجن‌زارهاى خشک نيز ديده مى‌شود. وجود اين گياه در آبراه‌ها مانعى براى حرکت آب خواهد بود.
برگ‌ها و ميوهٔ اين گياه توسط حيوانات و پرندگان مورد استفاده قرار مى‌گيرد و از اين ديدگاه بارهنگ آبى مى‌تواند در تأمين غذاى آنها نقش مؤثرى داشته باشد.

گياه کامل

- اندام‌هاى رويشى:

گياهى پايا، علفي، ايستا، به ارتفاع ۴۰ تا ۱۵۰ سانتى‌متر که توسط بذر و پياز تکثير مى‌يابد. ساقه‌هاى گل‌دهندهٔ آن داراى انشعابات متعدد، فاقد برگ و محکم هستند. برگ‌ها در قاعدهٔ گياه، تخم‌مرغى تا سرنيزه‌اي، به طول ۱۰ تا ۲۵ سانتى‌متر و پهناى ۷ تا ۱۰ سانتى‌متر، داراى هفت رگبرگ برجسته و موازى که توسط تعداد زيادى رگبرگ عرضى به هم متصل شده‌اند. دمبرگ‌ها بلند و طولى بيش از ۸۰ سانتى‌متر داشته، يک طرف آن تخت مدور و در قاعده داراى بال‌هاى کوچکى است.

- اندام‌هاى زايشى:

گل‌آذين پانيکول، گل‌ها نر ماده، سفيدرنگ و به قطر يک سانتى‌متر هستند. هر گل داراى سه کاسبرگ سبز، آزاد، به طول دو ميلى‌متر، سه گلبرگ سفيد يا کمى متمايل به صورتي، آزاد و به طول چهار ميلى‌متر، شش پرچم و تعداد زيادى برچه (حدود ۲۰ عدد) که به‌صورت آزاد، جانبى و متراکم است. هر ميوه داراى يک بذر به طول ۲ تا ۵/۲ ميلى‌متر است که اين بذرها بلافاصله پس از قرار گرفتن در خاک مرطوب قادر به جوانه‌زنى هستند. گل‌هاى اين گياه در مرداد تا آبان‌ماه و پس از يک دورهٔ رشد رويشى سريع که در بهار صورت مى‌گيرد، ظاهر مى‌شوند که دوام زيادى ندارند و در مدت يک روز مى‌ريزند


-----------------------------------------------------------------------------

تيرکمان آبى - پيکان آبى

نام علمى: Sagittaria sagittifolia L , Syn. S. trifolia L
نام انگليسى: Old-world arrowhead


گياهچه

برگ‌هاى گياهچه‌اى به اندازهٔ ۱ تا ۲ ميلى‌متر، دمبرگ‌ها بدون زاويه و پهنک آنها نيمه شفاف، ضخيم و بدون گوشه است. برگ‌هاى اوليه به رنگ سبز و غلاف آنها بى‌رنگ است. اين برگ‌ها خميده و انتهاء آنها نوک‌دار است. تعداد برگ‌هاى گياهچه‌اى ۵ تا ۷ عدد است.

محل رشد و پراکنش

اين گياه در حاشيهٔ نهرها و آب‌هاى سطحى با عمق ۵۰ سانتى‌متر، استخرها، رودخانه‌ها، حاشيهٔ نهرهاى مزارع برنج و در مناطقى با رطوبت و بارندگى زياد يافت مى‌شود.
وجود تيرکمان آبى در آبراهه‌ها باعث آلودگى و مسدود شدن مسيرها و کانال‌هاى آبى شده و از حرکت آب جلوگيرى به‌عمل مى‌آورد. اين گياه توسط اردک مورد استفاده قرار مى‌گيرد و در برخى کشورها به مصرف انسان نيز مى‌رسد.


گياه کامل

- اندام‌هاى رويشى:

گياهى است پايا، علفي، به ارتفاع بيش از يک متر، که بيشتر به‌وسيلهٔ ريزوم تکثير مى‌يابد. برگ‌هاى آن بيضوى تا پيکانى‌شکل هستند و اين خصوصيت بسته به دور يا نزديک بودن از سواحل يا مکان‌هاى آبى تغيير خواهد کرد. طول اين برگ‌ها حدوداً ۲۵ سانتى‌متر و پهناى آنها ۲۰ سانتى‌متر است و داراى لوب‌هائى به طول ۱۵ و عرض ۱۰ سانتى‌متر مى‌باشند. طول دمبرگ‌هاى اين گياه ممکن است گاهى به يک متر نيز برسد.

- اندام‌هاى زايشى:

گل‌آذين به‌صورت حلقه‌هاى محورى و مرکب از سه گل است. گل‌ها سفيدرنگ با لکه‌هاى قرمز در مرکز و تک‌جنسى است. يک و يا دو گل پائينى ماده و گل‌هاى نر در بخش‌هاى بالائى قرار مى‌گيرند. دمگل گل‌هاى ماده به اندازهٔ نصف دمگل گل‌هاى نر است. هر گل داراى تعداد زيادى پرچم و برچه است. ميوهٔ اين گياه فندقه‌اى است که محتوى يک بذر است.

بذرهاى اين گياه اغلب در بهار جوانه مى‌زنند و پس از استقرار کامل توليد برگ مى‌کنند و در اواخر تابستان گل مى‌دهند. ميوه‌هاى تيرکمان آبى در پائيز و اوايل زمستان ظاهر مى‌شود

Borna66
04-29-2009, 11:07 PM
تيرهٔ تيرکمان آبى (Alismataceae)

گياهان اين تيره آبزى بوده و داراى ساقه‌هائى منفرد، گل‌دهنده و بدون شيرابه‌ هستند. برگ‌ها غالباً پهن و گل‌آذين آنها به‌صورت پانيکول يا به‌ندرت چتر است. گل‌ها يک‌جنسى و يا دو جنسي، منظم، داراى سه کاسبرگ، سه گلبرگ و شش پرچم و برچه (گاهى بيشتر) هستند. تخمدان فوقاني، تخمک يک تا دو عدد تمکُّن قاعده‌اى يا حاشيه‌اى و ميوهٔ آنها فندقه است. اين گياهان بيشتر آبزى بوده و در مناطق معتدله و گرم مى‌رويند


شرح خصوصيات مهمترين علف‌هاى هرز موجود در اين تيره به قرار زير است


بارهنگ آبى - قاشق واش - قاشک آبى

نام علمى: Alisma plantago - aquatica L
نام انگليسى: Water plantain



محل رشد و پراکنش

اين گياه را مى‌توان در حاشيهٔ مرداب‌ها، نهرها، درياچه‌ها و باتلاق‌ها و مکان‌هائى که عمق آب تا پنجاه سانتى‌متر باشد مشاهده کرد. علاوه بر اين بارهنگ آبى در لجن‌زارهاى خشک نيز ديده مى‌شود. وجود اين گياه در آبراه‌ها مانعى براى حرکت آب خواهد بود.
برگ‌ها و ميوهٔ اين گياه توسط حيوانات و پرندگان مورد استفاده قرار مى‌گيرد و از اين ديدگاه بارهنگ آبى مى‌تواند در تأمين غذاى آنها نقش مؤثرى داشته باشد.

گياه کامل

- اندام‌هاى رويشى:

گياهى پايا، علفي، ايستا، به ارتفاع ۴۰ تا ۱۵۰ سانتى‌متر که توسط بذر و پياز تکثير مى‌يابد. ساقه‌هاى گل‌دهندهٔ آن داراى انشعابات متعدد، فاقد برگ و محکم هستند. برگ‌ها در قاعدهٔ گياه، تخم‌مرغى تا سرنيزه‌اي، به طول ۱۰ تا ۲۵ سانتى‌متر و پهناى ۷ تا ۱۰ سانتى‌متر، داراى هفت رگبرگ برجسته و موازى که توسط تعداد زيادى رگبرگ عرضى به هم متصل شده‌اند. دمبرگ‌ها بلند و طولى بيش از ۸۰ سانتى‌متر داشته، يک طرف آن تخت مدور و در قاعده داراى بال‌هاى کوچکى است.

- اندام‌هاى زايشى:

گل‌آذين پانيکول، گل‌ها نر ماده، سفيدرنگ و به قطر يک سانتى‌متر هستند. هر گل داراى سه کاسبرگ سبز، آزاد، به طول دو ميلى‌متر، سه گلبرگ سفيد يا کمى متمايل به صورتي، آزاد و به طول چهار ميلى‌متر، شش پرچم و تعداد زيادى برچه (حدود ۲۰ عدد) که به‌صورت آزاد، جانبى و متراکم است. هر ميوه داراى يک بذر به طول ۲ تا ۵/۲ ميلى‌متر است که اين بذرها بلافاصله پس از قرار گرفتن در خاک مرطوب قادر به جوانه‌زنى هستند. گل‌هاى اين گياه در مرداد تا آبان‌ماه و پس از يک دورهٔ رشد رويشى سريع که در بهار صورت مى‌گيرد، ظاهر مى‌شوند که دوام زيادى ندارند و در مدت يک روز مى‌ريزند


-----------------------------------------------------------------------------

تيرکمان آبى - پيکان آبى

نام علمى: Sagittaria sagittifolia L , Syn. S. trifolia L
نام انگليسى: Old-world arrowhead


گياهچه

برگ‌هاى گياهچه‌اى به اندازهٔ ۱ تا ۲ ميلى‌متر، دمبرگ‌ها بدون زاويه و پهنک آنها نيمه شفاف، ضخيم و بدون گوشه است. برگ‌هاى اوليه به رنگ سبز و غلاف آنها بى‌رنگ است. اين برگ‌ها خميده و انتهاء آنها نوک‌دار است. تعداد برگ‌هاى گياهچه‌اى ۵ تا ۷ عدد است.

محل رشد و پراکنش

اين گياه در حاشيهٔ نهرها و آب‌هاى سطحى با عمق ۵۰ سانتى‌متر، استخرها، رودخانه‌ها، حاشيهٔ نهرهاى مزارع برنج و در مناطقى با رطوبت و بارندگى زياد يافت مى‌شود.
وجود تيرکمان آبى در آبراهه‌ها باعث آلودگى و مسدود شدن مسيرها و کانال‌هاى آبى شده و از حرکت آب جلوگيرى به‌عمل مى‌آورد. اين گياه توسط اردک مورد استفاده قرار مى‌گيرد و در برخى کشورها به مصرف انسان نيز مى‌رسد.


گياه کامل

- اندام‌هاى رويشى:

گياهى است پايا، علفي، به ارتفاع بيش از يک متر، که بيشتر به‌وسيلهٔ ريزوم تکثير مى‌يابد. برگ‌هاى آن بيضوى تا پيکانى‌شکل هستند و اين خصوصيت بسته به دور يا نزديک بودن از سواحل يا مکان‌هاى آبى تغيير خواهد کرد. طول اين برگ‌ها حدوداً ۲۵ سانتى‌متر و پهناى آنها ۲۰ سانتى‌متر است و داراى لوب‌هائى به طول ۱۵ و عرض ۱۰ سانتى‌متر مى‌باشند. طول دمبرگ‌هاى اين گياه ممکن است گاهى به يک متر نيز برسد.

- اندام‌هاى زايشى:

گل‌آذين به‌صورت حلقه‌هاى محورى و مرکب از سه گل است. گل‌ها سفيدرنگ با لکه‌هاى قرمز در مرکز و تک‌جنسى است. يک و يا دو گل پائينى ماده و گل‌هاى نر در بخش‌هاى بالائى قرار مى‌گيرند. دمگل گل‌هاى ماده به اندازهٔ نصف دمگل گل‌هاى نر است. هر گل داراى تعداد زيادى پرچم و برچه است. ميوهٔ اين گياه فندقه‌اى است که محتوى يک بذر است.

بذرهاى اين گياه اغلب در بهار جوانه مى‌زنند و پس از استقرار کامل توليد برگ مى‌کنند و در اواخر تابستان گل مى‌دهند. ميوه‌هاى تيرکمان آبى در پائيز و اوايل زمستان ظاهر مى‌شود

Borna66
04-29-2009, 11:07 PM
علف هرز پنجه مرغي
علف هرز پنجه مرغي با نام علمي Cynodon dactylon:
پنجه مرغي با نام علمي Cynodon dactylon و نام انگليسي

http://pnu-club.com/imported/mising.jpg

Bermuda grass از سمج ترين علفهاي هرز گياهي بشمار مي آيد. گل آذين به صورت سنبله و در محل پهنك برگ به ساقه حلقه اي از كرك هاي مجتمع و سفيد رنگ ديده ميشود. رويشي : چند ساله و مقاوم به سرما و گرماست.( گرما چون تابستان را تجربه ميكند ) واز طريق بذز و ساقه هاي زير و رو زميني تكثير پيدا ميكند يعني هر قسمت از اين گياه به شخصه قدرت رويش را داراست . بيشتر در غلات ديده ميشودو در حاشيه مزارع و جاده ها و فضاي سبز و پاركها به چشم ميخورد.از علف هرزهاي مقاوم به شوري و خشكيست : چون در اثر كمبود آب و كاهش فشار اسمزي محيط درون : بنيه رسشه شكسته شده ( مولكولهاي درون سلولي شكسته و به مولكولهايي با همان جرم ولي به تعداد بالا تبديل ميشود ); و در اين حالت به علت فشار اسمزي بالايي كه محيط درون پيدا كرده است آب را به طرف داخل ريشه ميكشد و حتي الامكان از شوري دوري مي ورزد.

به همين دليل است كه خانواده كدوييان چون خربزه يا حتي چغندر قند در شرايط ديم ( كم آبي ) شيرين ترند.

در مكانيسم مقابله با شوري اين گياه نمك را از نقاط جذب شونده به نقاطي نظير آوند چوبي فرستاده تا در اثر تعرق در برگ و ... ذخيره شود.(خصوصاً واكويل كه ذخيره سموم را بر عهده دارد ) .

-----------
منبع: کتاب علفهای هرز و کنترل آنها ( دکتر راشد )

Borna66
04-29-2009, 11:08 PM
نقش علفهاي هرز در عامل بوته ميري كدوئيان
نقش علفهاي هرز و نباتات زراعي در پايداري قارچ Phytophthora drechsleri عامل بوته ميري كدوئيان :

نقش نباتات تناوبي و علفهاي هرز مزارع جاليز استان فارس در پايداري Phytophthora drechsleri عامل بوته ميري كدوئيان مورد بررسي قرار گرفت. با استفاده از محيط كشت انتخابي، جدايه هاي قارچ عامل بيماري از ريشه خارشتر، شيرين بيان، ترب وحشي، يونجه زرد و گونه هاي سلمك جدا گرديد. از گياهان فوق فقط يونجه زرد در شرايط مزرعه داراي علائم بوته ميري و پوسيدگي ريشه بود. قارچ مذكور از ريشه سايرعلفهاي هرز غالب مزراع جاليز مانند تاج خروس، تاجريزي، گلرنگ وحشي، پيچك صحرائي، مرغ، فرفيون، آفتاب پرست، ازمك، پنيرك، عروسك پشت پرده، خرفه، ترشك، چسبك و از ريشه هاي گياهان زراعي مانند گندم، جو، سيب زميني، يونجه، و فلفل كه غالبا در تناوب با جاليز كشت مي شوند جدانگرديد.تمام جدايه هاي P. drechsleri از گياهان ميزبان و علفهاي هرز قادر به رشد در دماي 37 درجه سانتي گراد بودند و روي طالبي قدرت بيماريزايي داشتن دبيشتر علفهاي هرز كشت شده در شرايط خاك بكر سترون و غير سترون با زئوسپور جدايه هاي قارچ P. drechsleri آلوده شدند. برخي از علفهاي هرز از جمله عروسك پشت پرده، ازمك، جغجغك، گلرنگ وحشي و پنيرك درمايه زني مصنوعي آلوده نشدند. حضور هردو تيپ سازگاري جنسي در P. drechsleri درريشه براي تشكيل ااسپور درتمام گياهان ضروروي بود. كلاميدوسپور در ريشه هاي مايه زني شده مشاهده نگرديد.

Borna66
04-29-2009, 11:08 PM
انواع علف‌هاي هرز گندم:
علف‌هاي هرز مزارع گندم به دو دسته پهن برگ و باريك برگ تقسيم مي‌شود.

الف- علف‌هاي هرز پهن برگ:

علف‌هاي پهن برگ به دو دسته علف‌هاي هرز يكساله و دايمي تقسيم مي‌شود. علف‌هاي هرز يكساله مانند: كيسه كشيش، خردل وحشي، گندمك، مياگرام، شلمي، ازمك، شقايق، خاك شير و ماشك. علف‌هاي هرز دايمي مانند: شيرين‌بيان، خار شتر، تلخه و پيچك صحرايي.

- علف‌هاي هرز باريك برگ:

بيشتر علف‌هاي هرز بريك برگ مزارع گندم متعلق به تيره گندميان (گرامينه) بوده و در مراحل ادامه رشد شباهت زيادي به گندم دارند. عمده‌ترين آن‌ها شامل يولاف وحشي، علف خوني، چچم، دم‌روباهي كشيده، جوموشي، علف پشمكي و چاودار است.

- روش‌هاي كنترل علف‌هاي هرز مزارع گندم

كنترل علف‌هاي هرز به دو طريق زراعي و شيميايي امكانپذير است.

ب- كنترل زراعي:

مناسب‌ترين روش كنترل علف‌هاي هرز انجام عمليات زراعي است كه با روش‌هاي زير امكانپذير است:

- رعايت تناوب زراعي مانند كشت گندم پس از گياهان وجيني (آفتابگردان، ذرت، حبوبات، نباتات علوفه‌اي)

- شخم به موقع در سال آيش قبل از به‌گل‌رفتن علف‌هاي هرز يكساله در اوايل بهار

- رعايت تراكم مناسب مزرعه گندم

- استفاده از بذر خالص و عاري از بذرهاي علف‌هاي هرز (بذر مادري – بذر گواهي‌شده)

- هيرم زمين قبل از كاشت با يك يا دو بار آبياري و شخم زمين

- كنترل مكانيكي (در مزارعي كه آلوده به علف‌هاي هرز كله‌اي است مي‌توان به صورت مكايكي آن‌ها را معدوم كرد.)

- عدم استفاده از كود دامي تازه (به دليل فراواني بذر علف‌هاي هرز زنده در آن) و استفاده از كود دامي كهنه و پوسيده.

ج- كنترل شيميايي:

كنترل شيميايي در صورتي انجام مي‌شود كه مزرعه داراي آلودگي بيش از اندازه معين باشد. نكات مورد توجه در اين روش عبارتند از:

- نوع علف‌كش بايد با توجه به شناخت دقيق علف‌هاي هرز استفاده شود.

- ميزان و زمان مناسب سمپاشي مدنظر قرار گيرد.

- نوع سمپاشي و نازل با توجه به امكانات و وسعت مزرعه تعيين شود.

سمپاش پشتي با عرض كار 5/1 متر به ميزان 300 ليتر محلول در هر هكتار با وسعت كم قابل استفاده است. سمپاش پشتي تراكتور بوم‌دار با عرض هشت تا 12 متر و نازل‌هاي تي‌جت با سرعت سه تا شش كيلومتر در ساعت د رمزارع بزرگ‌تر كاربرد دارد. بايد دقت شود كه ارتفاع سمپاش از سطح زمين 50 سانتي‌متر براي كنترل شيميايي علف‌هاي هرز باريك‌برگ مي‌توان از علف‌كش‌هاي ايلوكسان (5/2 ليتر در هكتار) پوماسوپر (2/1 – 8/0 ليتر در هكتار)، تاپيك (9/0 – 6/0 ليتر در هكتار) و آونج (چهار ليتر در هكتار) استفاده كرد.

براي كنترل شيميايي علف‌هاي هرز پهن‌برگ از علف‌كش‌هاي گرانستار (20 – 15 گرم در هكتار) و پاردنر (5/2 – 2 ليتر در هكتار) استفاده مي‌شود.
__________________