Borna66
03-31-2011, 11:01 PM
چکیده
استقرار ERP در سازمان ها خصوصا شرکت های تولیدی و توزیعی ، به مرور از یک مزیت به یک ضرورت تبدیل می شود و جایگاه خود را در حوزه تصمیم گیری مدیران باز کرده است. بی شک مهمترین مانع برای این تصمیم گیری ، عدم اعتماد کافی جامعه مدیران کشور به این فن آوری است.
چگونه می توان این اعتماد را ایجاد نمود درحالیکه هر گاه از ERP سخن رانده می شود ، از ریسک بسیار بالا و هزینه های سرسام آور آن سخن به میان می آید. طبیعی است این فضا، عرصه را بر مدیران نواندیش و پیشرو تنگ، و برای مدیران محافظه کار و سنتی فراخ می سازد و تصمیم گیری را به غایت دشوار. در این مقاله که بر اساس تجربیات نگارنده تدوین شده، تلاش شده است استقرار پلکانی ERP به عنوان یک راهکار کلیدی معرفی شود که به وسیله آن می توان ریسک و هزینه های اجرای پروژه های ERP را به طور چشمگیری کاهش داد و به فرآیند اعتمادسازی مدیران به این فن آوری کلیدی شتاب بیشتری بخشید.
مقدمه
اواخر قرن بيستم ، كسب و كار تحت تاثير سه پديده مهم تغيير شكل يافت که از آنها به 3Cs یاد میشود: مشتري (Customers) ، رقابت (Competition)و تغيير (Change).
پديده اول مشتري است كه بدليل افزايش آگاهي و تنوع محصولات و خدمات ، مشكل پسند شده و به هر کیفیت از خدمات یا محصولات رضايت نمي دهد . پديده دوم رقابت است كه بدليل پيشرفت تكنولوژي ، توان توليد افزايش و در عين حال هزينه هاي توليد كاهش يافته است و اين موضوع میدان رقابت دشواری را پیش روی عرضه كنندگان قرارداده است. پدیده سوم تغيير است . سرعت تغيير در تمام عرصه ها فزوني و دوره عمر محصولات كاهش يافته است و مرتبا روش های جديد در توليد و عرضه كالا ابداع و به كار گرفته مي شود.
علاوه بر این، عارضه های دیگری از درون ، شرکت ها را آزار می دهد، بهره وری پائین به دلیل ظرفیت های فراوان جذب نشده ناشی از ضعف برنامه ریزی، قیمت تمام شده بالا به دلیل عدم کنترل هزینه ها در مراحل مختلف تامین، تولید و عرضه محصولات، کندی به دلیل فربهی و ناکارآمدی سازمان، تصمیمات ناصحیح به دلیل عدم دسترسی به موقع به اطلاعات، بحران نقدینگی به دلیل عدم مدیریت صحیح موجودی مواد و کالا، تاخیر در اجرای تعهدات به دلیل اختلال در تولید ناشی از عدم تامین به موقع مواد اولیه کیفی و ارزان و موارد مشابه دیگر.
عارضه های فوق، شرکت ها را با چالشهای جدي مواجه نموده است، خصوصا شركت های بزرگتر كه از انعطاف كمتري براي انطباق با وضعيت جدید برخوردارند.
برای غلبه بر عارضه های فوق چه می توان کرد؟
یکی از مهمترین عوامل بحران زا ، فقدان زیرساخت سیستمی کارآمد است، سیستمی که قادر باشد فرآیندهای سازمان و نیز تغییرات متعدد رفتاری آن را به صورت یکپارچه پوشش دهد ، برنامه ریزی را ممکن سازد ، کنترل را در سازمان فراگیر کند و با ساده سازی فرآیندها ، سازمان های لخت و کند را به سازمان هائی چابک و سریع تبدیل سازد. موضوعی که مدیران در کشور ما به درستی به آن واقفند و برای دستیابی به آن تلاش می کنند، پس چرا به سیستم های مورد انتظار، دست نیافته اند؟
به نظر می رسد ریشه این ناکامی در یک معادله ساده انگارانه است : سیستم کارآمد = نرم افزار کارآمد! یعنی برای حل بحران ، کافی است سیستم های موجود را از طریق خرید بسته های نرم افزاری یا برنامه نویسی مکانیزه نمود تا بحران مرتفع شود. گرچه مکانیزه کردن سیستم های موجود می تواند اندکی بهبود محسوب گردد، ولی راهکاری برای حل بحران نیست، زیرا تجربه نشان داده است مکانیزه کردن وضع موجود ، نه تنها منجر به رفع بحران نمی شود بلکه در اغلب اوقات وضع را بدتر می کند.
با همین استدلال ، طی سالهای اخیر ، سیستم های برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) به عنوان به عنوان یک سیستم اطلاعاتی کارآمد مورد توجه قرار گرفت. ERP نگاه وظيفه‌گرا به سازمان را به نگاه فرايندگرا تغيير ميدهد و بسته های نرم افزاری و سیستمهای جزیره ای که دستاورد نگاه سنتی و وظیفه گرا به سازمان است را نفی می نماید، زیرا بسته های نرم افزاری به دلیل ساختار غیر منعطف و سیستم های جزیره ای به دلیل ساختار گسسته، اساسا قادر به پوشش فرآیندی سازمان نیستند. از سوی دیگر پیاده سازی خاص منظوره سیستم های یکپارچه در سازمان ها، حتی اگر به درستی طراحی شوند و به موقع انجام گردند (که معمولا اینگونه نیست)، غیر اقتصادی، پر ریسک و در مقابل تغییرات آتی بسیار مقاومند و پس از چندی، به مهمترین عامل بازدارنده برای توسعه سازمان تبدیل می گردند......
http://pnu-club.com/imported/mising.jpgاستقرار پلکانی ERP راهی برای کاهش هزینه ها و ریسک ( محمد ظاهری) (http://www.iranerpco.com/admin/newsimage/zaheri.doc)
استقرار ERP در سازمان ها خصوصا شرکت های تولیدی و توزیعی ، به مرور از یک مزیت به یک ضرورت تبدیل می شود و جایگاه خود را در حوزه تصمیم گیری مدیران باز کرده است. بی شک مهمترین مانع برای این تصمیم گیری ، عدم اعتماد کافی جامعه مدیران کشور به این فن آوری است.
چگونه می توان این اعتماد را ایجاد نمود درحالیکه هر گاه از ERP سخن رانده می شود ، از ریسک بسیار بالا و هزینه های سرسام آور آن سخن به میان می آید. طبیعی است این فضا، عرصه را بر مدیران نواندیش و پیشرو تنگ، و برای مدیران محافظه کار و سنتی فراخ می سازد و تصمیم گیری را به غایت دشوار. در این مقاله که بر اساس تجربیات نگارنده تدوین شده، تلاش شده است استقرار پلکانی ERP به عنوان یک راهکار کلیدی معرفی شود که به وسیله آن می توان ریسک و هزینه های اجرای پروژه های ERP را به طور چشمگیری کاهش داد و به فرآیند اعتمادسازی مدیران به این فن آوری کلیدی شتاب بیشتری بخشید.
مقدمه
اواخر قرن بيستم ، كسب و كار تحت تاثير سه پديده مهم تغيير شكل يافت که از آنها به 3Cs یاد میشود: مشتري (Customers) ، رقابت (Competition)و تغيير (Change).
پديده اول مشتري است كه بدليل افزايش آگاهي و تنوع محصولات و خدمات ، مشكل پسند شده و به هر کیفیت از خدمات یا محصولات رضايت نمي دهد . پديده دوم رقابت است كه بدليل پيشرفت تكنولوژي ، توان توليد افزايش و در عين حال هزينه هاي توليد كاهش يافته است و اين موضوع میدان رقابت دشواری را پیش روی عرضه كنندگان قرارداده است. پدیده سوم تغيير است . سرعت تغيير در تمام عرصه ها فزوني و دوره عمر محصولات كاهش يافته است و مرتبا روش های جديد در توليد و عرضه كالا ابداع و به كار گرفته مي شود.
علاوه بر این، عارضه های دیگری از درون ، شرکت ها را آزار می دهد، بهره وری پائین به دلیل ظرفیت های فراوان جذب نشده ناشی از ضعف برنامه ریزی، قیمت تمام شده بالا به دلیل عدم کنترل هزینه ها در مراحل مختلف تامین، تولید و عرضه محصولات، کندی به دلیل فربهی و ناکارآمدی سازمان، تصمیمات ناصحیح به دلیل عدم دسترسی به موقع به اطلاعات، بحران نقدینگی به دلیل عدم مدیریت صحیح موجودی مواد و کالا، تاخیر در اجرای تعهدات به دلیل اختلال در تولید ناشی از عدم تامین به موقع مواد اولیه کیفی و ارزان و موارد مشابه دیگر.
عارضه های فوق، شرکت ها را با چالشهای جدي مواجه نموده است، خصوصا شركت های بزرگتر كه از انعطاف كمتري براي انطباق با وضعيت جدید برخوردارند.
برای غلبه بر عارضه های فوق چه می توان کرد؟
یکی از مهمترین عوامل بحران زا ، فقدان زیرساخت سیستمی کارآمد است، سیستمی که قادر باشد فرآیندهای سازمان و نیز تغییرات متعدد رفتاری آن را به صورت یکپارچه پوشش دهد ، برنامه ریزی را ممکن سازد ، کنترل را در سازمان فراگیر کند و با ساده سازی فرآیندها ، سازمان های لخت و کند را به سازمان هائی چابک و سریع تبدیل سازد. موضوعی که مدیران در کشور ما به درستی به آن واقفند و برای دستیابی به آن تلاش می کنند، پس چرا به سیستم های مورد انتظار، دست نیافته اند؟
به نظر می رسد ریشه این ناکامی در یک معادله ساده انگارانه است : سیستم کارآمد = نرم افزار کارآمد! یعنی برای حل بحران ، کافی است سیستم های موجود را از طریق خرید بسته های نرم افزاری یا برنامه نویسی مکانیزه نمود تا بحران مرتفع شود. گرچه مکانیزه کردن سیستم های موجود می تواند اندکی بهبود محسوب گردد، ولی راهکاری برای حل بحران نیست، زیرا تجربه نشان داده است مکانیزه کردن وضع موجود ، نه تنها منجر به رفع بحران نمی شود بلکه در اغلب اوقات وضع را بدتر می کند.
با همین استدلال ، طی سالهای اخیر ، سیستم های برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) به عنوان به عنوان یک سیستم اطلاعاتی کارآمد مورد توجه قرار گرفت. ERP نگاه وظيفه‌گرا به سازمان را به نگاه فرايندگرا تغيير ميدهد و بسته های نرم افزاری و سیستمهای جزیره ای که دستاورد نگاه سنتی و وظیفه گرا به سازمان است را نفی می نماید، زیرا بسته های نرم افزاری به دلیل ساختار غیر منعطف و سیستم های جزیره ای به دلیل ساختار گسسته، اساسا قادر به پوشش فرآیندی سازمان نیستند. از سوی دیگر پیاده سازی خاص منظوره سیستم های یکپارچه در سازمان ها، حتی اگر به درستی طراحی شوند و به موقع انجام گردند (که معمولا اینگونه نیست)، غیر اقتصادی، پر ریسک و در مقابل تغییرات آتی بسیار مقاومند و پس از چندی، به مهمترین عامل بازدارنده برای توسعه سازمان تبدیل می گردند......
http://pnu-club.com/imported/mising.jpgاستقرار پلکانی ERP راهی برای کاهش هزینه ها و ریسک ( محمد ظاهری) (http://www.iranerpco.com/admin/newsimage/zaheri.doc)