alamatesoall
03-17-2011, 10:14 PM
ذهن مراقبه گون كمك مي كند تا بازي هاي ذهنمان را درك كنيم.
تحول به همان تناسبي روي مي دهد كه عمق ادراك ما افزايش يافته باشد.
ادراك تنها وسيله است و بهتر از آن وسيله اي وجود ندارد.
خشونت
آنچه مي خواهم برايتان بگويم اين است كه نيازي نيست از عدم خشونت يك هدف بسازيم.
اين حقه اي قديمي بود، ولي شكست خورده است.
اين روش سبب خسارتي عظيم به بشريت شده است.
آنچه ضروري است شناخت خويش و تشخيص دادن ماهيت وجود خود است.
من امروز چگونه ام، در حال حاضر چيستم؟ اگر تشخيص من از اين كاملاً واضح باشد، نبايد هيچ عمل ديگري انجام دهم. هرچه واضح تر ببينم كه خشونت هرلحظه در من وجود دارد، ادراكم عميق تر خواهد شد.
لحظه اي كه خشونت را همچون خشونت ببينم، خشونت ناممكن خواهد بود،
خشونت ازبين خواهد رفت. طرز نشستن، ايستادن، غذاخوردن، نوشيدن، راه رفتن، صحبت كردن ، همه چيز، تمام حركات من تغيير خواهد كرد.
من مجبور به تغيير آن ها نيستم.
با قراردادن عدم خشونت به عنوان يك هدف، تغييري در من پديدار نخواهد شد.
من فقط بايد تشخيص دهم كه در من خشونت وجود دارد و آنگاه تحول روي خواهد داد.
اين ادراك است كه فرد را تغيير خواهد داد. درست در حالي كه تغيير رخ مي دهد،
مي دانم كه خشونت در حال ناپديدشدن است. وقتي كه خشونت ازبين برود، آنچه كه باقي
مي ماند، عدم خشونت است.
اين يعني كه عدم خشونت يك هدف نبوده است كه فرد بايد فردا به آن دست بيابد.
اگر همين امروز خشونت از ذهن من ناپديد شود، آنگاه عدم خشونت همين امروز حاصل شده است ، در همين لحظه
تحول به همان تناسبي روي مي دهد كه عمق ادراك ما افزايش يافته باشد.
ادراك تنها وسيله است و بهتر از آن وسيله اي وجود ندارد.
خشونت
آنچه مي خواهم برايتان بگويم اين است كه نيازي نيست از عدم خشونت يك هدف بسازيم.
اين حقه اي قديمي بود، ولي شكست خورده است.
اين روش سبب خسارتي عظيم به بشريت شده است.
آنچه ضروري است شناخت خويش و تشخيص دادن ماهيت وجود خود است.
من امروز چگونه ام، در حال حاضر چيستم؟ اگر تشخيص من از اين كاملاً واضح باشد، نبايد هيچ عمل ديگري انجام دهم. هرچه واضح تر ببينم كه خشونت هرلحظه در من وجود دارد، ادراكم عميق تر خواهد شد.
لحظه اي كه خشونت را همچون خشونت ببينم، خشونت ناممكن خواهد بود،
خشونت ازبين خواهد رفت. طرز نشستن، ايستادن، غذاخوردن، نوشيدن، راه رفتن، صحبت كردن ، همه چيز، تمام حركات من تغيير خواهد كرد.
من مجبور به تغيير آن ها نيستم.
با قراردادن عدم خشونت به عنوان يك هدف، تغييري در من پديدار نخواهد شد.
من فقط بايد تشخيص دهم كه در من خشونت وجود دارد و آنگاه تحول روي خواهد داد.
اين ادراك است كه فرد را تغيير خواهد داد. درست در حالي كه تغيير رخ مي دهد،
مي دانم كه خشونت در حال ناپديدشدن است. وقتي كه خشونت ازبين برود، آنچه كه باقي
مي ماند، عدم خشونت است.
اين يعني كه عدم خشونت يك هدف نبوده است كه فرد بايد فردا به آن دست بيابد.
اگر همين امروز خشونت از ذهن من ناپديد شود، آنگاه عدم خشونت همين امروز حاصل شده است ، در همين لحظه