pnugirl
02-17-2011, 04:42 PM
گردشگرانی که به کره‌جنوبی سفر کرده‌اند هرگز سرعت اینترنت و ارتباطات آنلاین در این کشور را فراموش نمی‌کنند. در حالی که حتی دسترسی به اینترنت پر سرعت در بعضی از مناطق و کشورهای در حال توسعه ممکن نیست، اکثر کره‌ای‌ها از اینترنت پر سرعت فیبر نوری با تنها حق اشتراک 30 دلار برای هر ماه لذت می‌برند. به این ترتیب است که کمتر شدن شکاف در دسترسی به اینترنت پر سرعت برای دولت‌ها به یک برتری و امتیاز تبدیل شده است.
در ماه آوریل سال 2009 بود که دولت استرالیا اعلام کرد تصمیم دارد تا سال 2018 اینترنت فوق پر سرعت را در اختیار بیش از 90 درصد جمعیت کشورش قرار بدهد و برای این کار هزینه‌ای در حدود 27 میلیارد دلار نیز برآورد شده است.
دولت‌های انگلستان و آمریکا هم از تصمیم خود جهت استفاده از مالیات پرداخت شده توسط مردم برای بردن اینترنت پر سرعت به مناطق روستایی و غیرشهری خود خبر داده‌اند. در حالی که استفاده از اینترنت و ضریب نفوذ آن در جهان در حال افزایش است، اپراتورهای شبکه‌های اینترنتی، اما هیچ افزایش درآمدی از بار ترافیکی سایت‌های پربیننده‌ای مانند YouTube به‌دست نمی‌آورند. بسیاری از کارشناسان معتقدند که این اتفاق به خاطر عدم تمایل تاجران و سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری در بخش اینترنت پر سرعت رخ داده است. این در حالی است که دولت‌ها به اینترنت پر سرعت به عنوان عاملی برای پیشرفت‌هایی در زمینه اقتصادی، انرژی، آموزش و سلامت نگاه می‌کنند و سعی دارند برای افزایش سطح دسترسی به اینترنت پر سرعت و افزایش پهنای باند، زیرساخت‌های لازم را هم فراهم آورده یا ارتقا بدهند. با این اوصاف به عقیده کارشناسان اینترنت پر سرعت با فرصت‌های سیاسی دولت‌ها هم ارتباط دارد.
حالا برای بسیاری سوال این است که استفاده دولت‌ها از بودجه‌های دولتی برای گسترش اینترنت پر سرعت بهتر است یا استفاده از مالیات پرداخت شده توسط مردم. تحلیل‌گران در این مورد معتقدند که استفاده از مالیات برای ارتقاي دسترسی مردم به اینترنت پر سرعت انتخاب بهتری است و بهترین کار این است که کار توسعه شبکه‌های اینترنت پر سرعت به بخش خصوصی واگذار شود. به عقیده آنها به ویژه در منطقه آسیای جنوب شرقی به نظر می‌رسد که مقامات دولتی برای ترغیب شرکت‌های خصوصی به سرمایه‌گذاری در این بخش تلاش می‌کنند. یک مطالعه جدید که توسط Economist Intelligence انجام شده است، کشورهای مختلف جهان را بر اساس فاکتورهایی مانند سرعت اینترنت، سطح دسترسی و قیمت اشتراک آن رتبه‌بندی کرده است تا به این ترتیب بزرگ‌ترین کاربران اینترنت پر سرعت در جهان را مشخص و اعلام کند. مجموع نمره بدست آمده از این فاکتورها به عنوان شاخص اینترنت پر سرعت دولتی یا gBBi اعلام شده و رتبه‌بندی بر اساس آن انجام شده است.
حالا آنچه در این جدول جالب توجه است این است که کشورهای استرالیا، انگلستان و آمریکا با وجود طرح‌های بزرگ برای افزایش و ارتقاي شبکه‌های اینترنت پر سرعت، چرا هنوز در اواسط جدول قرار دارند و کشوری مانند کره‌جنوبی رتبه اول را به خودش اختصاص داده است. بد نیست بدانید که دولت کره جنوبی هم به تازگی اعلام کرده است که تصمیم دارد طرح استرالیا برای دسترسی 90 درصدی مردمش به اینترنت پر سرعت تا سال 2018 را تا سال آینده برای مردم کشور خودش اجرا کند.
آمار به‌دست آمده از این تحقیق نشان می‌دهد که هزینه صرف شده توسط دولت برای توسعه شبکه‌های اینترنت پر سرعت در کره‌جنوبی تنها یک درصد بودجه دولت و حتی در ژاپن 06/0 درصد آن است. این در حالی است که در استرالیا این میزان به 6/7 درصد می‌رسد
. http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
در ماه آوریل سال 2009 بود که دولت استرالیا اعلام کرد تصمیم دارد تا سال 2018 اینترنت فوق پر سرعت را در اختیار بیش از 90 درصد جمعیت کشورش قرار بدهد و برای این کار هزینه‌ای در حدود 27 میلیارد دلار نیز برآورد شده است.
دولت‌های انگلستان و آمریکا هم از تصمیم خود جهت استفاده از مالیات پرداخت شده توسط مردم برای بردن اینترنت پر سرعت به مناطق روستایی و غیرشهری خود خبر داده‌اند. در حالی که استفاده از اینترنت و ضریب نفوذ آن در جهان در حال افزایش است، اپراتورهای شبکه‌های اینترنتی، اما هیچ افزایش درآمدی از بار ترافیکی سایت‌های پربیننده‌ای مانند YouTube به‌دست نمی‌آورند. بسیاری از کارشناسان معتقدند که این اتفاق به خاطر عدم تمایل تاجران و سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری در بخش اینترنت پر سرعت رخ داده است. این در حالی است که دولت‌ها به اینترنت پر سرعت به عنوان عاملی برای پیشرفت‌هایی در زمینه اقتصادی، انرژی، آموزش و سلامت نگاه می‌کنند و سعی دارند برای افزایش سطح دسترسی به اینترنت پر سرعت و افزایش پهنای باند، زیرساخت‌های لازم را هم فراهم آورده یا ارتقا بدهند. با این اوصاف به عقیده کارشناسان اینترنت پر سرعت با فرصت‌های سیاسی دولت‌ها هم ارتباط دارد.
حالا برای بسیاری سوال این است که استفاده دولت‌ها از بودجه‌های دولتی برای گسترش اینترنت پر سرعت بهتر است یا استفاده از مالیات پرداخت شده توسط مردم. تحلیل‌گران در این مورد معتقدند که استفاده از مالیات برای ارتقاي دسترسی مردم به اینترنت پر سرعت انتخاب بهتری است و بهترین کار این است که کار توسعه شبکه‌های اینترنت پر سرعت به بخش خصوصی واگذار شود. به عقیده آنها به ویژه در منطقه آسیای جنوب شرقی به نظر می‌رسد که مقامات دولتی برای ترغیب شرکت‌های خصوصی به سرمایه‌گذاری در این بخش تلاش می‌کنند. یک مطالعه جدید که توسط Economist Intelligence انجام شده است، کشورهای مختلف جهان را بر اساس فاکتورهایی مانند سرعت اینترنت، سطح دسترسی و قیمت اشتراک آن رتبه‌بندی کرده است تا به این ترتیب بزرگ‌ترین کاربران اینترنت پر سرعت در جهان را مشخص و اعلام کند. مجموع نمره بدست آمده از این فاکتورها به عنوان شاخص اینترنت پر سرعت دولتی یا gBBi اعلام شده و رتبه‌بندی بر اساس آن انجام شده است.
حالا آنچه در این جدول جالب توجه است این است که کشورهای استرالیا، انگلستان و آمریکا با وجود طرح‌های بزرگ برای افزایش و ارتقاي شبکه‌های اینترنت پر سرعت، چرا هنوز در اواسط جدول قرار دارند و کشوری مانند کره‌جنوبی رتبه اول را به خودش اختصاص داده است. بد نیست بدانید که دولت کره جنوبی هم به تازگی اعلام کرده است که تصمیم دارد طرح استرالیا برای دسترسی 90 درصدی مردمش به اینترنت پر سرعت تا سال 2018 را تا سال آینده برای مردم کشور خودش اجرا کند.
آمار به‌دست آمده از این تحقیق نشان می‌دهد که هزینه صرف شده توسط دولت برای توسعه شبکه‌های اینترنت پر سرعت در کره‌جنوبی تنها یک درصد بودجه دولت و حتی در ژاپن 06/0 درصد آن است. این در حالی است که در استرالیا این میزان به 6/7 درصد می‌رسد
. http://pnu-club.com/imported/mising.jpg