alamatesoall
02-06-2011, 08:53 PM
انواع هوش
هوش چیزی است که ارزیابی و اندازه گیری آن کار ساده ای نیست چون انواع بسیار متفاوتی دارد. در سال 1983،
دکتر هاوارد گاردنر استاد دانشگاه هاروارد، مفهوم جامع تری از هوش ارائه داد و آن را چند-هوشی
نامید. تئوری او با نظریات سنتی در این رابطه که می گفتند "آیا می توانید وقایع را به خاطر بسپاری، ریاضیات
انجام دهی، منطقی فکر کنی و جمله های صحیح بنویسی؟" کاملاً مغایر بود. و دیدگاهی بسیار جامع تر برای
قضاوت در مورد هوش افراد داشت.
طبقه بندی اولیه شامل 7 دسته بود که هر کدام بخش های متفاوتی از هوش را شامل می شد:
• هوش و دانش زبانشناختی: مهارت کار کردن با زبان و کلمات. گاهاً می بینیم که بعضی قادر به تکلم به چندین زبان مختلف هستند، در حالیکه بعضی در یادگیری یکی هم درمانده اند.
• هوش منطقی و ریاضی: حل مشکلات به طریقی کاملاً منطقی. نوعی از هوش که بیشتر شامل کتابخوانان است.
• هوش موسیقی: قابلیت فکر کردن در قالب نُت های موسیقی و ریتم. چه در نواختن و چه در آهنگ سازی.
• هوش فضایی: حل مشکلات به صورت بصری، در مغز فرد. جهت یابی و ناوبری از مهمترین آنهاست ولی توانایی در هنر، مجسمه سازی و طراحی نیز از این دسته اند.
• هوش جنبش فیزیکی: داشتن توانایی در حرکت عضلات و سایر حرکات ورزشی.
• هوش میان فردی: توانایی شناخت احساسات، حالات و عواطف دیگران. مهارت های اجتماعی.
• هوش درون فردی: اطلاع از خودمان، احساسات و افکار خودمان.
از هوشتان درست استفاده کنید.
تجربه های زیادی نشان داده است که افرادی که در ابتدا کودن و احمق جلوه میکردند، نابغه و افرادی بسیار باهوش
بوده اند. به همین دلیل است که این مسائل هیچگاه نباید از روی ظاهر نتیجه گیری شوند.
درست است که هوش به طور کلی خوب است، اما در کنار ویژگی های خوب اخلاقی فرد است که زیباتر می
شود. باهوش بودن یک ویژگی است، اما دانستن اینکه چطور از این هوش استفاده کنید بسیار مهمتر است. افرادی که
موفق می شوند، لزوماً همیشه افراد باهوشی نیستند. آنها فقط می دانند که چطور از هوششان استفاده کنند.
هوش شگفت‌انگیز افراد مبتلا به اوتیسم
بررسی‌ها نشان می‌دهد، افراد مبتلا به اوتیسم (در خود ماندگی) در برخی موارد بسیار با هوش هستند و قادرند برخی کارهای خود را به خوبی انجام دهند.
به گزارش سرویس علمی پژوهشی ایسکانیوز به نقل از پایگاه اینترنتی دانشگاه Wisconsin، محققان بر این باورند، حتی افرادی که به خوبی نمی‌توانند صحبت کنند از حد معمول باهوش‌تر هستند و در بسیاری از موارد می‌تواند از مغز خود به روش های خاص استفاده کنند.
بررسی پژوهش‌ها نشان می‌دهد، 75 درصد افراد مبتلا به این بیماری به طور ذهنی عقب مانده‌اند و بیشترین اختلالاتی که در آنها وجود دارد لالی است و برخی از آنها روی ویلچر می‌نشینند، اما این افراد دارای هوش معمولی هستند و به راحتی می‌توانند به سوالات پاسخ دهند و به خوبی می‌توانند مفاهیم فکری را در مدارس فرا گیرند.
محققان اظهار کردند، این افراد می‌توانند به راحتی برخی مسایل مانند محاسبات تقویمی را حل کنند اما آنها نمی‌دانند به چه طریق به حل مسایل می‌پردازند.
پژوهشگران هنوز اطلاعات کاملی در مورد شناخت این بیماری به دست نیاورده‌اند و در تلاشند، عامل ابتلای بیماری کودکان را با آزمایش کردن و بررسی عوامل ژنتیکی کشف کنند.
آیا میزان هوش با خوشبختی در طول عمر ارتباط دارد؟
پژوهشگران می گویند، باهوش بودن تضمینی برای سعادت در دوران پیری نیست و ممکن است کسانی که در جوانی و حتی
سالخوردگی باهوش هستند نتوانند در آخر عمر شاد و خوشبخت زندگی کنند.
تحقیقی به سرپرستی دکتر آلن گوو از دانشگاه ادینبورو در اسکاتلند بر روی 550 نفر که در سال 1920 به دنیا آمده بودند انجام شد که
یکبار در 11 سالگی و دوباره در سن 80 سالگی مورد بررسی روانی و ذهنی قرار گرفتند تا مشخص شود که آیا میزان هوش با
خوشبختی در طول عمر ارتباط دارد یا نه؟
در این بررسی علاوه بر اندازه گیری ضریب هوش و سایر توانایی های شناختی و ذهنی ، شرکت کنندگان میزان رضایت از زندگی خود
را بر مبنای یک پرسشنامه گزارش کردند.
نتیجه آن بود که هیچ رابطه ای میان توانایی شناختی و ذهنی فرد و میزان رضایت از زندگی وجود ندارد.
البته با وجود عدم تاثیر هوش بر خوشبختی، ضریب هوش مطمئناً بر چگونگی کارکرد افراد در هنگام سالخوردیگی موثر است.
به گفته ی دانشمندان یکی از عواملی که به افراد امکان می دهد در سنین پیری به طور مستقل زندگی کنند ، نگاه داشتن توانایی
شناختی آنها از محیط اطراف است.
رشد مغز در افراد باهوش متفاوت است
افراد باهوش نه بعلت داشتن ماده خاکستری بیشتر در مغز بلکه به سبب رشد متفاوت بخشی از مغز از هم سالان خود پیشی می گیرند.
به گزارش بی بی سی ، محققان انستیتوی ملی بهداشت روان در آمریکا برای مطالعه تکامل کورتکس که مسئول تفکر است از اسکن های مغز استفاده کرده است.
این محققان دریافتند نوجوانان باهوش تر در سن هفت سالگی کورتکس نازکی داشتند اما تا 12 سالگی ضخامت این بخش از مغز بسرعت افزایش یافت.
متوسط کودکان مورد بررسی در این مطالعه از ابتدا کورتکس ضخیمی داشتند که تا سن 8 سالگی به بیشترین اندازه خود رسیده بود.
در هر دو مورد کورتکس پس از رسیدن به این اوج نازک شد اما در کودکانی با ضریب هوشی متوسط تدریجی تر بود در حالیکه کورتکس آنها در سنین پایین تر به اوج ضخامت خود رسیده بود.
محققان معتقدند دوره طولانی افزایش ضخامت کورتکس طی سالهای اول کودکی در کودکان با هوش تر برای تکامل قدرت تفکر بالا زمان بیشتری را در اختیار مغز قرار می دهد.
پس از آن نازک شدن سریع کورتکس مربوط به از بین رفتن اتصالات نورونی استفاده نشده است در حالیکه مغز اعمال خود را موثر تر انجام می دهد.
مطالعات فوق نشان می دهند افرادی با ضریب هوشی بالاتر مغز بزرگتری ندارند. به کمک تکنولوژِی تصویربرداری از مغز اکنون می توانیم دریابیم که این تفاوت ها به نحوه تکامل مغز مربوط می شود.
در واقع IQ با دینامیک بلوغ کورتکس ارتباط دارد و میزان بیشتر یا کمتر ماده خاکستری دراین مورد نقشی ندارد.
هوش چیزی است که ارزیابی و اندازه گیری آن کار ساده ای نیست چون انواع بسیار متفاوتی دارد. در سال 1983،
دکتر هاوارد گاردنر استاد دانشگاه هاروارد، مفهوم جامع تری از هوش ارائه داد و آن را چند-هوشی
نامید. تئوری او با نظریات سنتی در این رابطه که می گفتند "آیا می توانید وقایع را به خاطر بسپاری، ریاضیات
انجام دهی، منطقی فکر کنی و جمله های صحیح بنویسی؟" کاملاً مغایر بود. و دیدگاهی بسیار جامع تر برای
قضاوت در مورد هوش افراد داشت.
طبقه بندی اولیه شامل 7 دسته بود که هر کدام بخش های متفاوتی از هوش را شامل می شد:
• هوش و دانش زبانشناختی: مهارت کار کردن با زبان و کلمات. گاهاً می بینیم که بعضی قادر به تکلم به چندین زبان مختلف هستند، در حالیکه بعضی در یادگیری یکی هم درمانده اند.
• هوش منطقی و ریاضی: حل مشکلات به طریقی کاملاً منطقی. نوعی از هوش که بیشتر شامل کتابخوانان است.
• هوش موسیقی: قابلیت فکر کردن در قالب نُت های موسیقی و ریتم. چه در نواختن و چه در آهنگ سازی.
• هوش فضایی: حل مشکلات به صورت بصری، در مغز فرد. جهت یابی و ناوبری از مهمترین آنهاست ولی توانایی در هنر، مجسمه سازی و طراحی نیز از این دسته اند.
• هوش جنبش فیزیکی: داشتن توانایی در حرکت عضلات و سایر حرکات ورزشی.
• هوش میان فردی: توانایی شناخت احساسات، حالات و عواطف دیگران. مهارت های اجتماعی.
• هوش درون فردی: اطلاع از خودمان، احساسات و افکار خودمان.
از هوشتان درست استفاده کنید.
تجربه های زیادی نشان داده است که افرادی که در ابتدا کودن و احمق جلوه میکردند، نابغه و افرادی بسیار باهوش
بوده اند. به همین دلیل است که این مسائل هیچگاه نباید از روی ظاهر نتیجه گیری شوند.
درست است که هوش به طور کلی خوب است، اما در کنار ویژگی های خوب اخلاقی فرد است که زیباتر می
شود. باهوش بودن یک ویژگی است، اما دانستن اینکه چطور از این هوش استفاده کنید بسیار مهمتر است. افرادی که
موفق می شوند، لزوماً همیشه افراد باهوشی نیستند. آنها فقط می دانند که چطور از هوششان استفاده کنند.
هوش شگفت‌انگیز افراد مبتلا به اوتیسم
بررسی‌ها نشان می‌دهد، افراد مبتلا به اوتیسم (در خود ماندگی) در برخی موارد بسیار با هوش هستند و قادرند برخی کارهای خود را به خوبی انجام دهند.
به گزارش سرویس علمی پژوهشی ایسکانیوز به نقل از پایگاه اینترنتی دانشگاه Wisconsin، محققان بر این باورند، حتی افرادی که به خوبی نمی‌توانند صحبت کنند از حد معمول باهوش‌تر هستند و در بسیاری از موارد می‌تواند از مغز خود به روش های خاص استفاده کنند.
بررسی پژوهش‌ها نشان می‌دهد، 75 درصد افراد مبتلا به این بیماری به طور ذهنی عقب مانده‌اند و بیشترین اختلالاتی که در آنها وجود دارد لالی است و برخی از آنها روی ویلچر می‌نشینند، اما این افراد دارای هوش معمولی هستند و به راحتی می‌توانند به سوالات پاسخ دهند و به خوبی می‌توانند مفاهیم فکری را در مدارس فرا گیرند.
محققان اظهار کردند، این افراد می‌توانند به راحتی برخی مسایل مانند محاسبات تقویمی را حل کنند اما آنها نمی‌دانند به چه طریق به حل مسایل می‌پردازند.
پژوهشگران هنوز اطلاعات کاملی در مورد شناخت این بیماری به دست نیاورده‌اند و در تلاشند، عامل ابتلای بیماری کودکان را با آزمایش کردن و بررسی عوامل ژنتیکی کشف کنند.
آیا میزان هوش با خوشبختی در طول عمر ارتباط دارد؟
پژوهشگران می گویند، باهوش بودن تضمینی برای سعادت در دوران پیری نیست و ممکن است کسانی که در جوانی و حتی
سالخوردگی باهوش هستند نتوانند در آخر عمر شاد و خوشبخت زندگی کنند.
تحقیقی به سرپرستی دکتر آلن گوو از دانشگاه ادینبورو در اسکاتلند بر روی 550 نفر که در سال 1920 به دنیا آمده بودند انجام شد که
یکبار در 11 سالگی و دوباره در سن 80 سالگی مورد بررسی روانی و ذهنی قرار گرفتند تا مشخص شود که آیا میزان هوش با
خوشبختی در طول عمر ارتباط دارد یا نه؟
در این بررسی علاوه بر اندازه گیری ضریب هوش و سایر توانایی های شناختی و ذهنی ، شرکت کنندگان میزان رضایت از زندگی خود
را بر مبنای یک پرسشنامه گزارش کردند.
نتیجه آن بود که هیچ رابطه ای میان توانایی شناختی و ذهنی فرد و میزان رضایت از زندگی وجود ندارد.
البته با وجود عدم تاثیر هوش بر خوشبختی، ضریب هوش مطمئناً بر چگونگی کارکرد افراد در هنگام سالخوردیگی موثر است.
به گفته ی دانشمندان یکی از عواملی که به افراد امکان می دهد در سنین پیری به طور مستقل زندگی کنند ، نگاه داشتن توانایی
شناختی آنها از محیط اطراف است.
رشد مغز در افراد باهوش متفاوت است
افراد باهوش نه بعلت داشتن ماده خاکستری بیشتر در مغز بلکه به سبب رشد متفاوت بخشی از مغز از هم سالان خود پیشی می گیرند.
به گزارش بی بی سی ، محققان انستیتوی ملی بهداشت روان در آمریکا برای مطالعه تکامل کورتکس که مسئول تفکر است از اسکن های مغز استفاده کرده است.
این محققان دریافتند نوجوانان باهوش تر در سن هفت سالگی کورتکس نازکی داشتند اما تا 12 سالگی ضخامت این بخش از مغز بسرعت افزایش یافت.
متوسط کودکان مورد بررسی در این مطالعه از ابتدا کورتکس ضخیمی داشتند که تا سن 8 سالگی به بیشترین اندازه خود رسیده بود.
در هر دو مورد کورتکس پس از رسیدن به این اوج نازک شد اما در کودکانی با ضریب هوشی متوسط تدریجی تر بود در حالیکه کورتکس آنها در سنین پایین تر به اوج ضخامت خود رسیده بود.
محققان معتقدند دوره طولانی افزایش ضخامت کورتکس طی سالهای اول کودکی در کودکان با هوش تر برای تکامل قدرت تفکر بالا زمان بیشتری را در اختیار مغز قرار می دهد.
پس از آن نازک شدن سریع کورتکس مربوط به از بین رفتن اتصالات نورونی استفاده نشده است در حالیکه مغز اعمال خود را موثر تر انجام می دهد.
مطالعات فوق نشان می دهند افرادی با ضریب هوشی بالاتر مغز بزرگتری ندارند. به کمک تکنولوژِی تصویربرداری از مغز اکنون می توانیم دریابیم که این تفاوت ها به نحوه تکامل مغز مربوط می شود.
در واقع IQ با دینامیک بلوغ کورتکس ارتباط دارد و میزان بیشتر یا کمتر ماده خاکستری دراین مورد نقشی ندارد.