alamatesoall
02-02-2011, 08:02 PM
حرص، گناه و وظیفه دفاع
«من همهاش را میخواهم.»
افراد حریص، هر چه را که جلو چشمشان باشد، میخواهند. از پستی و خشم، ابایی ندارند و هم چون سگان گرسنه، با غرش و هاف هاف،سگان دیگر را از اطراف طعمه میرانند. اشخاص حریص، سیری ناپذیرند و مدام میخواهند و بیشتر میخواهند.
آزمندی، افزون خواهی، به حق خود قانع نبودن. حرص احساس خوشایندی نیست و هیچ کس دلش نمیخواهد دیگران را در کمین خود بداند، تا آن چه را که حق او است، از وی بدزدند.
بیشتر مردم دچار حرص پنهانی هستند، اما یاد گرفتهاند تا امیال خود را مهار کنند. این افراد، آموختهاند که اگر توقعات خود را خیلی زیاد کنند، دیگران به آنها چنگ و دندانشان نشان خواهند داد. پس راه سالم این است که با دیگران بخورند. اما طمع، گاهی به آنها نیش میزند. مثلاً وقتی که پدر ثروتمندی بمیرد و فرزندانش بر سر میراث، به جان هم بیفتند.
احساس گناه نیز سبب میشود که افراد، حرص خود را محدود کنند. اشخاص افزون طلب احساس گناه میکنند، خصوصاً اگر این طور تعبیر شود که به مال دیگران چشم دارند. اشخاص بدبین، دائماً با احساس گناهی که با حرص همراه است، میجنگند. این افراد، برای این که احساس گناه نکنند، همه حرص خود را به دیگران انعکاس میدهند، هم چنان که خشم خود را هم به دیگران منسوب میکنند.
خشمگینان بدبین، یقین دارند که دیگران میخواهند هر چیزی را که مهم باشد از ایشان بقاپند. مال، شغل، والدین، فرزندان و زندگیشان در امان نیست. صد البته خودشان هرگز حریص نیستند. دیگرانند که غیر قابل اعتمادند
«من همهاش را میخواهم.»
افراد حریص، هر چه را که جلو چشمشان باشد، میخواهند. از پستی و خشم، ابایی ندارند و هم چون سگان گرسنه، با غرش و هاف هاف،سگان دیگر را از اطراف طعمه میرانند. اشخاص حریص، سیری ناپذیرند و مدام میخواهند و بیشتر میخواهند.
آزمندی، افزون خواهی، به حق خود قانع نبودن. حرص احساس خوشایندی نیست و هیچ کس دلش نمیخواهد دیگران را در کمین خود بداند، تا آن چه را که حق او است، از وی بدزدند.
بیشتر مردم دچار حرص پنهانی هستند، اما یاد گرفتهاند تا امیال خود را مهار کنند. این افراد، آموختهاند که اگر توقعات خود را خیلی زیاد کنند، دیگران به آنها چنگ و دندانشان نشان خواهند داد. پس راه سالم این است که با دیگران بخورند. اما طمع، گاهی به آنها نیش میزند. مثلاً وقتی که پدر ثروتمندی بمیرد و فرزندانش بر سر میراث، به جان هم بیفتند.
احساس گناه نیز سبب میشود که افراد، حرص خود را محدود کنند. اشخاص افزون طلب احساس گناه میکنند، خصوصاً اگر این طور تعبیر شود که به مال دیگران چشم دارند. اشخاص بدبین، دائماً با احساس گناهی که با حرص همراه است، میجنگند. این افراد، برای این که احساس گناه نکنند، همه حرص خود را به دیگران انعکاس میدهند، هم چنان که خشم خود را هم به دیگران منسوب میکنند.
خشمگینان بدبین، یقین دارند که دیگران میخواهند هر چیزی را که مهم باشد از ایشان بقاپند. مال، شغل، والدین، فرزندان و زندگیشان در امان نیست. صد البته خودشان هرگز حریص نیستند. دیگرانند که غیر قابل اعتمادند