alamatesoall
02-01-2011, 08:16 PM
رشد خلاقیت
گاردنر بین خلاقیت با c کوچک ( یعنی کارهایی که با امور روزمره و معمولی زندگی اندکی
متفاوت است ) و خلاقیت با c یزرگ ( یعنی نوآوری های عمده و نسبتا نادر که بر فرهنگ ها تاثیر می گذارند ) تمیز قائل می شود . خلاقیت با c کوچک را می توان افزایش داد . رشد خلاقیت مستلزم مجموعه ای از فرایند هاست که می توان آنها را تمرین کرد . به این منظور باید :
1- محیطی را برای خودتان تدارک ببینید که فرصت های انتخاب در آن زیاد باشد ؛ یعنی فرصت های زیادی برای انتخاب حیطه یا بخشی از محیط موجود باشد که بتوانید در آن به خلاقیت بپردازید . اگر می خواهید برای مساله خااصی راه حل پیدا کنید ، در این صورت یک محیط عاری از حواسپرتی به وجود آورید که بتوانید طرح ها و چارچوب بندیهای متعدد مساله را در آن مورد کنکاش قرار دهید . شما می توانید این کار را با در نظر گرفتن یک هدف که مایلید به آن برسید ، هر روز انجام دهید ، روی آن هدف برای مدتی بی وقفه کار کنید و آنچه را که بدست آوردید یادداشت کنید .
2- وقت خود را به دقت تنظیم کنید . فضاهایی به وجود آورید که بتوانید در آنها خلاق باشید . بیشتر به چیزی که دوست دارید بپردازید و کمتر سراغ کارهایی بروید که از آنها نفرت دارید .
3- در مورد جایی که می خواهید بروید ، مساله ای که می خواهید حل کنید ، یا اثر هنری که می خواهید به وجود آورید ، یک تجسم ذهنی داشته باشید . اگر هم نمی توانید ، دقیق باشید از استعاره ، زبان هیجانی ، و مبهم یا زبان شعر استفاده کنید . وقتی این تجسم ذهنی را احساس کردید به الهام های درونی خود گوش کنید .
4- برای ورود در یک حیطه ، مهارت های بنیادی را رشد دهید . این مهارت ها می توانند زبان شناختی ، ریاضی ، موسیقی ، هنری یا ورزشی باشند .
5- غرقه شدن در حیطه ، چیرگی بر تمامن دانش مرتبط و خاص حیطه و بازسازی حیطه در ذهن است . به عبارت دیگر ، شما باید در آن حیطه چیرگی بیابید . کار با نمود ساده ای از حیطه را شروع کنید ولی هدفتان در بلند مدت باید افزایش پیچیدگی آن باشد .
6- بافتی را ایجاد کنید که کنجکاوی و کاوشگری را تشویق کند . این امر مستلزم تمرین مشاهده دقیق ، گسترش دامنه تو.جه هم به جهان بیرونی و هم به اندیشه درونی درباره جهان بیرونی و امکان دادن به خود برای شگفتی و تردید در مورد گستره وسیعی از چیزهای مورد مشاهده است . این تردید موارد زیر را در بر می گیرد :
اجتناب از قبول پیش فرض ها ، قواعد و امور نامعمول به عنوان امور بدیهی ، زیر سوال بردن بی محابای سنت ها ، مثل یک کودک کنجکاوی نشان دادن در مورد این که چرا چیزها اینگونه اند و چرا به گونه دیگر نیستند و هر روز سعی کنید سه چیز بیابید که باعث شگفتی شما نی شوند و آنها را یادداشت کنید . همچنین سعی کنید هر روز چند بار دیگران را متعجب سازید و اینها را هم بنویسید .
7- خودتان را برانگیزید که نسبت به رشته کری خود پرشور باشید . این امر اقدام های زیر را می طلبد :
علاقه مندی اصیل به تکلیف ، توجه و دقت متمرکز بر انجام دادن کار و تکمیل آن فقط به خاطر خشنودی خود نه برای چشم داشت در مورد پاداش . تحسین و پاداش را فقط برای تمرکز بر تکلیف بپذیرید ، اما اگر توجه شما برای انجام دادن تکلیف ، مدام بر پاداش متمرکز باشد ، در این صورت شور و شوق انجانم دادن تکلیف زایل می شود و خلاقیت کمتری رخ می دهد . کار کردن برای هدف ها که دیگراتن تعیین مکی کنند شما را به سوی خلاقیت هدایت نمی کند . اما قرار دادن هدف های دیگران در چشم انداز خودمان درباره پایان طرح ، ما را به سوی خلاقیت رهنمون می شود .
8- حداکثر تلاش خودتان را بکار ببندید . حداکثر تلاش شخصی به جای کوشش برای شکست رقیب است . اگر هدف شما این باشد که سعی کنید بهتر از دفعه قبل عمل کنید ، نه این که بهتر از دیگری عمل کنید ، احتمال این که به یک اندیشه اصیل برسید بیشتر است .
9- عادت خطر جویی را در خودتان پرورش دهید . زمانی که به اندیشه های احتمالی یا راه حل های موقاتی می رسید ، صرف نظر از عجیب و نامعمول بودن آنها ، به سرعت درباره آنها قضاوت نکنید و آنها را کنار نگذارید . اندیشه های نو را باید بسیار با ارزش تلقی نمایید ، به ویژه زمانی که خطر جویی را می طلبند . اگر خطر نکگنید ، با سنت و امور قراردادی همرنگ می شوید و لذا فردی خلاق و مبتکر نخواهید شد .
10- باور خوشبیانه را در خودتان پرورش دهید . به معنا که می توانید برونداد خلاق خود را بهبود بخشید . این اندیشه که توان بالقوه خلاقیت شما کلا بر اثر وراثت تعیین شده است مانع خلاقیت شما خواهد شد . شواهد خوبی وجود دارد که انگیزش ، تعهد و پشتکار به اندازه عوامل وارثتی مهم هستند .
11- راهبردهایی را برای از میان برداشتن بن بست تدوین کنید.هدف های فرعی بسازید ، از هدف اصلی به عقب برگردید ؛ سپس در جایی که هستید گام به گام به سوی هدف حرکت کنید ؛ یک تحلیل هدف - وسیله انجام دهید ؛ تمام ویژگی های مساله یا راه حل های بالقوه را فهرست کنید ؛ بعد آنها را به نحو متفاوتی از نو ترکیب کنید ؛یک مشکل مشابه را درر نظر بگیرید ؛ این مساله را بر حسب نمودهای شنیداری ، دیداری و کلامی مورد توجه قرار دهید ؛ موارد انتهایی را مد نظر قرار دهید ؛ بازاندیشی در مورد راه حل از حذف ؛، جایگزینی ، ترکیب ، اصلاح ، و بازآزمای یک یا تمام عناصر استفاده کنید . اگر باز هم به بن بست رسیدید ، مساله را کنار بگذارید و روی چیز دیگری کار کنید ؛ آن را فراموش کنید و قدم بزنید یا به کاری دیگر بپردازید تا حواستان از آن پرت شود و حالت نهفتگی رخ دهد . سپس شاداب و سرحال به مساله برگردید .
12- بردبار باشید . خلاقیت و ابتکار به صرف زمان نیاز دارد . تلاش ها و فراورده های خلاق زیادی را تولید کنید ، خلاق ترین کار شما زمانی حاصل می شود که در بارآورترین شرایط هستید .
گاردنر بین خلاقیت با c کوچک ( یعنی کارهایی که با امور روزمره و معمولی زندگی اندکی
متفاوت است ) و خلاقیت با c یزرگ ( یعنی نوآوری های عمده و نسبتا نادر که بر فرهنگ ها تاثیر می گذارند ) تمیز قائل می شود . خلاقیت با c کوچک را می توان افزایش داد . رشد خلاقیت مستلزم مجموعه ای از فرایند هاست که می توان آنها را تمرین کرد . به این منظور باید :
1- محیطی را برای خودتان تدارک ببینید که فرصت های انتخاب در آن زیاد باشد ؛ یعنی فرصت های زیادی برای انتخاب حیطه یا بخشی از محیط موجود باشد که بتوانید در آن به خلاقیت بپردازید . اگر می خواهید برای مساله خااصی راه حل پیدا کنید ، در این صورت یک محیط عاری از حواسپرتی به وجود آورید که بتوانید طرح ها و چارچوب بندیهای متعدد مساله را در آن مورد کنکاش قرار دهید . شما می توانید این کار را با در نظر گرفتن یک هدف که مایلید به آن برسید ، هر روز انجام دهید ، روی آن هدف برای مدتی بی وقفه کار کنید و آنچه را که بدست آوردید یادداشت کنید .
2- وقت خود را به دقت تنظیم کنید . فضاهایی به وجود آورید که بتوانید در آنها خلاق باشید . بیشتر به چیزی که دوست دارید بپردازید و کمتر سراغ کارهایی بروید که از آنها نفرت دارید .
3- در مورد جایی که می خواهید بروید ، مساله ای که می خواهید حل کنید ، یا اثر هنری که می خواهید به وجود آورید ، یک تجسم ذهنی داشته باشید . اگر هم نمی توانید ، دقیق باشید از استعاره ، زبان هیجانی ، و مبهم یا زبان شعر استفاده کنید . وقتی این تجسم ذهنی را احساس کردید به الهام های درونی خود گوش کنید .
4- برای ورود در یک حیطه ، مهارت های بنیادی را رشد دهید . این مهارت ها می توانند زبان شناختی ، ریاضی ، موسیقی ، هنری یا ورزشی باشند .
5- غرقه شدن در حیطه ، چیرگی بر تمامن دانش مرتبط و خاص حیطه و بازسازی حیطه در ذهن است . به عبارت دیگر ، شما باید در آن حیطه چیرگی بیابید . کار با نمود ساده ای از حیطه را شروع کنید ولی هدفتان در بلند مدت باید افزایش پیچیدگی آن باشد .
6- بافتی را ایجاد کنید که کنجکاوی و کاوشگری را تشویق کند . این امر مستلزم تمرین مشاهده دقیق ، گسترش دامنه تو.جه هم به جهان بیرونی و هم به اندیشه درونی درباره جهان بیرونی و امکان دادن به خود برای شگفتی و تردید در مورد گستره وسیعی از چیزهای مورد مشاهده است . این تردید موارد زیر را در بر می گیرد :
اجتناب از قبول پیش فرض ها ، قواعد و امور نامعمول به عنوان امور بدیهی ، زیر سوال بردن بی محابای سنت ها ، مثل یک کودک کنجکاوی نشان دادن در مورد این که چرا چیزها اینگونه اند و چرا به گونه دیگر نیستند و هر روز سعی کنید سه چیز بیابید که باعث شگفتی شما نی شوند و آنها را یادداشت کنید . همچنین سعی کنید هر روز چند بار دیگران را متعجب سازید و اینها را هم بنویسید .
7- خودتان را برانگیزید که نسبت به رشته کری خود پرشور باشید . این امر اقدام های زیر را می طلبد :
علاقه مندی اصیل به تکلیف ، توجه و دقت متمرکز بر انجام دادن کار و تکمیل آن فقط به خاطر خشنودی خود نه برای چشم داشت در مورد پاداش . تحسین و پاداش را فقط برای تمرکز بر تکلیف بپذیرید ، اما اگر توجه شما برای انجام دادن تکلیف ، مدام بر پاداش متمرکز باشد ، در این صورت شور و شوق انجانم دادن تکلیف زایل می شود و خلاقیت کمتری رخ می دهد . کار کردن برای هدف ها که دیگراتن تعیین مکی کنند شما را به سوی خلاقیت هدایت نمی کند . اما قرار دادن هدف های دیگران در چشم انداز خودمان درباره پایان طرح ، ما را به سوی خلاقیت رهنمون می شود .
8- حداکثر تلاش خودتان را بکار ببندید . حداکثر تلاش شخصی به جای کوشش برای شکست رقیب است . اگر هدف شما این باشد که سعی کنید بهتر از دفعه قبل عمل کنید ، نه این که بهتر از دیگری عمل کنید ، احتمال این که به یک اندیشه اصیل برسید بیشتر است .
9- عادت خطر جویی را در خودتان پرورش دهید . زمانی که به اندیشه های احتمالی یا راه حل های موقاتی می رسید ، صرف نظر از عجیب و نامعمول بودن آنها ، به سرعت درباره آنها قضاوت نکنید و آنها را کنار نگذارید . اندیشه های نو را باید بسیار با ارزش تلقی نمایید ، به ویژه زمانی که خطر جویی را می طلبند . اگر خطر نکگنید ، با سنت و امور قراردادی همرنگ می شوید و لذا فردی خلاق و مبتکر نخواهید شد .
10- باور خوشبیانه را در خودتان پرورش دهید . به معنا که می توانید برونداد خلاق خود را بهبود بخشید . این اندیشه که توان بالقوه خلاقیت شما کلا بر اثر وراثت تعیین شده است مانع خلاقیت شما خواهد شد . شواهد خوبی وجود دارد که انگیزش ، تعهد و پشتکار به اندازه عوامل وارثتی مهم هستند .
11- راهبردهایی را برای از میان برداشتن بن بست تدوین کنید.هدف های فرعی بسازید ، از هدف اصلی به عقب برگردید ؛ سپس در جایی که هستید گام به گام به سوی هدف حرکت کنید ؛ یک تحلیل هدف - وسیله انجام دهید ؛ تمام ویژگی های مساله یا راه حل های بالقوه را فهرست کنید ؛ بعد آنها را به نحو متفاوتی از نو ترکیب کنید ؛یک مشکل مشابه را درر نظر بگیرید ؛ این مساله را بر حسب نمودهای شنیداری ، دیداری و کلامی مورد توجه قرار دهید ؛ موارد انتهایی را مد نظر قرار دهید ؛ بازاندیشی در مورد راه حل از حذف ؛، جایگزینی ، ترکیب ، اصلاح ، و بازآزمای یک یا تمام عناصر استفاده کنید . اگر باز هم به بن بست رسیدید ، مساله را کنار بگذارید و روی چیز دیگری کار کنید ؛ آن را فراموش کنید و قدم بزنید یا به کاری دیگر بپردازید تا حواستان از آن پرت شود و حالت نهفتگی رخ دهد . سپس شاداب و سرحال به مساله برگردید .
12- بردبار باشید . خلاقیت و ابتکار به صرف زمان نیاز دارد . تلاش ها و فراورده های خلاق زیادی را تولید کنید ، خلاق ترین کار شما زمانی حاصل می شود که در بارآورترین شرایط هستید .