pnugirl
11-24-2010, 01:39 PM
شهاب احمدی / خبرگزاری پارس فوتبال
برای همه و همه مسلم و روشن است که رقابت های المپیک( المپیک جهانی و آسیایی) از مهم ترین رویدادهای ورزشی در دنیا محسوب می شود. رقابت هایی که هر 4 سال یک بار برگزار می شود و به دلیل شکل برگزاری آن ؛ نه تنها از لحاظ ورزشی بلکه از لحاظ سیاسی و اجتماعی نیز می تواند کشورها را تحت تاثیر خود قرار دهد.مسلما هر ورزشکاری بزرگ ترین آرزویش کسب مدال در المپیک ها است و مردم هر کشور نیز توجه بسیار ویژه ای به المپیک ها دارند. از این رو نتیجه ی کسب شده در المپیک ها توسط ورزشکاران شاید بیش از دیگر نتایج آنان می تواند ذهن مردم را تحت تاثیر خود قرار دهد. به همین دلیل است که شاید ناکامی های حمید سوریان ؛ نابغه ی کشتی فرنگی دنیا در دو المپیک پیاپی در چین حتی بیش از مدال های پیاپی جهانیش در ذهن مردم ایران باقی بماند.حمید سوریان ؛ قهرمان دائمی رقابت های جهانی در المپیک پکن و المپیک آسیایی گوانگجو نه تنها نتوانست قهرمانی های پیاپیش در رقابت های جهانی را تکرار کند ؛ بلکه حتی از دست یابی به حداقل مدال نیز ناکام ماند!! مردی که کاروان ورزش ایران روی مدال طلایش در پکن حساب ویژه ای باز کرده بود بار دیگر با ناکامی در گوانگجو باز هم امید های بسته شده ی کاروان ایران بر خویش را تبدیل به یاس مطلق کرد!!
اما در این بین چند نکته وجود دارد که بیش از ناکامی های حمید سوریان در المپیک ها باعث تعجب می شود:
نخست نحوه ی برخورد این قهرمان دنیا با این ناکامی ها و توجیه های تلخ اوست. قرعه ی نا مناسب شاید بزرگ ترین بهانه ی او و کادر فنی اش باشد!! واقعا طرح چنین مسائلی حقیقتا جای تعجب دارد!! حتی اسم قرعه را نیز آوردن برای فردی که پیاپی و پیاپی قهرمان جهان شده است افت دارد!! حمید سوریان کشتی گیر تازه کار یا میدان ندیده ای نیست که بتوان از قرعه ی سخت برای او نامی به میان آورد.گرچه قرعه ی حمید سوریان در گوانگجو حقیقتا سخت بود اما به هیچ عنوان پذیرفته نیست که در پشت نام حمید سوریان اسمی از قرعه ی سخت برده شود. به اعتقاد نگارنده چنین توجیهاتی توهین مستقیم به قدرت و افتخارات پیاپی حمید سوریان است!! از سوی دیگر در همین رقابت های گوانگجو قرعه ای که نصیب امید نوروزی شد بسیار سخت و باور نکردنی بود ؛ طوری که بسیاری از اهالی کشتی شکست او را در همان دور نخست حتمی می دانستند اما در زمین مسابقه دیده شد که این کشتی گیر(که نامش قابل قیاس با حمید سوریان نیست) چگونه یکی پس از دیگری قهرمانان المپیک و جهان را به زانو در آورد و با شایستگی هر چه تمام تر صاحب مدال طلا شد.
خستگی و کم کردن کیلوهای زیاد از دیگر بهانه ها است. اما این مساله هم جای تامل دارد. به راستی آیا بردن کشتی گیری که از لجاظ بدنی نا آماده است و ما می دانیم که دچار مشکل می شود کار صحیحی است؟؟! آیا خود حمید سوریان نباید بهتر از هر فرد دیگری بداند که از لحاظ آمدگی در سطح مطلوبی قرار دارد یا خیر؟! آیا می شود اصولا ورزشکاری را در این سطح از رقابت ها به مسابقات اعزام کرد و بعد از ناکامی ؛ سخن از کم کردن کیلوهای زیاد به میان آورد؟! آیا از ابتدا چنین چیزی مشخص نبود؟! به اعتقاد نگارنده مطرح کردن این دست توجیه ها نیز توهین مستقیم به حمید سوریان و بیش از او کادر فنی پر قدرت کشتی فرنگی و در راس آن ها محمد بنا است...
در این بین یک نکته ی تلخ دیگر هم وجود دارد و آن هم نوع شخصیت حمید سوریان است. سوریان ثابت کرده است که هنگامی که دستش از مدال طلا کوتاه می ماند هیچ گونه تلاشی برای کسب مدال برنز نمی کند!! سوریان باید بداند که المپیک ها بازی های جهانی یا قهرمانی آسیا نیست ؛ بلکه المپیک است و حتی تک مدال برنز نیز می تواند برای یک کاروان اهمیت زیادی داشته باشد ؛ سوریان باید بداند و بفهمد که نتایج او در المپیک ها تنها متعلق به خود او نیست ؛ بلکه متعلق به یک کاروان چند صد نفره و میلیون ها مردم ورزش دوست است. در المپیک ها که بسیاری از مردم ایران چشمان خود را بر تشک کشتی گره زده اند این گونه بی تفاوتی ها به هیچ وجه قابل قبول نیست. حمید سوریان باید به کل تفکر خود را پیرامون المپیک ها عوض کند ؛ او باید بیشتر از گذشته روی المپیک و معنای آن تفکر کند.
حمید سوریان نابغه ی کشتی فرنگی دنیا است ؛ به هیچ وجه در این مساله هیچ شکی نداریم. اما او باید بداند که این المپیک ها است که یک ورزشکار باید در آن تمام نیرو و قدرت خویش را خرج کند ؛10 سال بعد مطمئنا هستند تعداد کثیری که ناکامی های سوریان در المپیک های چین را در یاد دارند ؛ اما هنر نمایی های پیاپی او در رقابت های جهانی را خیر...و این بسیار تلخ است ؛ بسیار...
برای همه و همه مسلم و روشن است که رقابت های المپیک( المپیک جهانی و آسیایی) از مهم ترین رویدادهای ورزشی در دنیا محسوب می شود. رقابت هایی که هر 4 سال یک بار برگزار می شود و به دلیل شکل برگزاری آن ؛ نه تنها از لحاظ ورزشی بلکه از لحاظ سیاسی و اجتماعی نیز می تواند کشورها را تحت تاثیر خود قرار دهد.مسلما هر ورزشکاری بزرگ ترین آرزویش کسب مدال در المپیک ها است و مردم هر کشور نیز توجه بسیار ویژه ای به المپیک ها دارند. از این رو نتیجه ی کسب شده در المپیک ها توسط ورزشکاران شاید بیش از دیگر نتایج آنان می تواند ذهن مردم را تحت تاثیر خود قرار دهد. به همین دلیل است که شاید ناکامی های حمید سوریان ؛ نابغه ی کشتی فرنگی دنیا در دو المپیک پیاپی در چین حتی بیش از مدال های پیاپی جهانیش در ذهن مردم ایران باقی بماند.حمید سوریان ؛ قهرمان دائمی رقابت های جهانی در المپیک پکن و المپیک آسیایی گوانگجو نه تنها نتوانست قهرمانی های پیاپیش در رقابت های جهانی را تکرار کند ؛ بلکه حتی از دست یابی به حداقل مدال نیز ناکام ماند!! مردی که کاروان ورزش ایران روی مدال طلایش در پکن حساب ویژه ای باز کرده بود بار دیگر با ناکامی در گوانگجو باز هم امید های بسته شده ی کاروان ایران بر خویش را تبدیل به یاس مطلق کرد!!
اما در این بین چند نکته وجود دارد که بیش از ناکامی های حمید سوریان در المپیک ها باعث تعجب می شود:
نخست نحوه ی برخورد این قهرمان دنیا با این ناکامی ها و توجیه های تلخ اوست. قرعه ی نا مناسب شاید بزرگ ترین بهانه ی او و کادر فنی اش باشد!! واقعا طرح چنین مسائلی حقیقتا جای تعجب دارد!! حتی اسم قرعه را نیز آوردن برای فردی که پیاپی و پیاپی قهرمان جهان شده است افت دارد!! حمید سوریان کشتی گیر تازه کار یا میدان ندیده ای نیست که بتوان از قرعه ی سخت برای او نامی به میان آورد.گرچه قرعه ی حمید سوریان در گوانگجو حقیقتا سخت بود اما به هیچ عنوان پذیرفته نیست که در پشت نام حمید سوریان اسمی از قرعه ی سخت برده شود. به اعتقاد نگارنده چنین توجیهاتی توهین مستقیم به قدرت و افتخارات پیاپی حمید سوریان است!! از سوی دیگر در همین رقابت های گوانگجو قرعه ای که نصیب امید نوروزی شد بسیار سخت و باور نکردنی بود ؛ طوری که بسیاری از اهالی کشتی شکست او را در همان دور نخست حتمی می دانستند اما در زمین مسابقه دیده شد که این کشتی گیر(که نامش قابل قیاس با حمید سوریان نیست) چگونه یکی پس از دیگری قهرمانان المپیک و جهان را به زانو در آورد و با شایستگی هر چه تمام تر صاحب مدال طلا شد.
خستگی و کم کردن کیلوهای زیاد از دیگر بهانه ها است. اما این مساله هم جای تامل دارد. به راستی آیا بردن کشتی گیری که از لجاظ بدنی نا آماده است و ما می دانیم که دچار مشکل می شود کار صحیحی است؟؟! آیا خود حمید سوریان نباید بهتر از هر فرد دیگری بداند که از لحاظ آمدگی در سطح مطلوبی قرار دارد یا خیر؟! آیا می شود اصولا ورزشکاری را در این سطح از رقابت ها به مسابقات اعزام کرد و بعد از ناکامی ؛ سخن از کم کردن کیلوهای زیاد به میان آورد؟! آیا از ابتدا چنین چیزی مشخص نبود؟! به اعتقاد نگارنده مطرح کردن این دست توجیه ها نیز توهین مستقیم به حمید سوریان و بیش از او کادر فنی پر قدرت کشتی فرنگی و در راس آن ها محمد بنا است...
در این بین یک نکته ی تلخ دیگر هم وجود دارد و آن هم نوع شخصیت حمید سوریان است. سوریان ثابت کرده است که هنگامی که دستش از مدال طلا کوتاه می ماند هیچ گونه تلاشی برای کسب مدال برنز نمی کند!! سوریان باید بداند که المپیک ها بازی های جهانی یا قهرمانی آسیا نیست ؛ بلکه المپیک است و حتی تک مدال برنز نیز می تواند برای یک کاروان اهمیت زیادی داشته باشد ؛ سوریان باید بداند و بفهمد که نتایج او در المپیک ها تنها متعلق به خود او نیست ؛ بلکه متعلق به یک کاروان چند صد نفره و میلیون ها مردم ورزش دوست است. در المپیک ها که بسیاری از مردم ایران چشمان خود را بر تشک کشتی گره زده اند این گونه بی تفاوتی ها به هیچ وجه قابل قبول نیست. حمید سوریان باید به کل تفکر خود را پیرامون المپیک ها عوض کند ؛ او باید بیشتر از گذشته روی المپیک و معنای آن تفکر کند.
حمید سوریان نابغه ی کشتی فرنگی دنیا است ؛ به هیچ وجه در این مساله هیچ شکی نداریم. اما او باید بداند که این المپیک ها است که یک ورزشکار باید در آن تمام نیرو و قدرت خویش را خرج کند ؛10 سال بعد مطمئنا هستند تعداد کثیری که ناکامی های سوریان در المپیک های چین را در یاد دارند ؛ اما هنر نمایی های پیاپی او در رقابت های جهانی را خیر...و این بسیار تلخ است ؛ بسیار...