tania
11-24-2010, 12:09 AM
http://pnu-club.com/imported/2010/11/802.jpg
دروغ بیش از آن که در جامعه ما بار قانونی داشته باشد دارای بار اخلاقی است. دروغ چه با دلیل و قصد ونیت خوب و بد و چه از سرتفریح وتفنن وهمین جوری، مادامی که وارد برخی مناسبات نشود، مسئولیت قانونی ندارد.تازه خیلی از موارد وقتی وارد مناسبات می شود هم، مسئولیت قانونی ندارد. چه آدم همینجوری توی کوچه و خیابان برای دوست و رفیق و شریک و همکارش یا هرکسی دیگر خالی ببنددو چه درمراتبی بالاترواقعیات را خلاف آنچه هست نشان دهد، به جز درمواردی خاص، خیالمان تخت، بار قانونی نداردکه اگر داشت، چه بسا خیلی ها پایشان گیرقانون بود و باید توی ددگاه حرف نامربوطی را که زده اند، جواب می دادند. به هرحال توی قانون ما، دروغ به شرط آن که "اشاعه اکاذیب"، "افترا"، "نسبت ناروا"و "شهادت دروغ" باشد، قابل پیگرد قانونی است وبقیه انواع دروغ عجالتاً مجازاتی ندارند.
علاوه برموارد زیادی که درقوانینی مثل قانون مطبوعات در مورد" نشراکاذیب" به قصد "تشویش اذهان عمومی" و از این دست دروغهای دردسرساز درنظرگرفته شده، درمواد 649 و 650 قانون مجازات اسلامی درباب مسئولیت سوگندها و شهادتهای دروغ آمده که"هرکس دردعوای حقوقی یاجزایی که قسم متوجه او شده باشد، سوگند دروغ یاد نماید، به شش ماه تا دوسال حبس محکوم خواهد شد. هرکس دردادگاه نزد مقامات رسمی شهادت دروغ بدهد، به سه ماه و یک روز تا دوسال حبس و یابه یک میلیون و 500 هزار تا 12میلیون ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد.
ازسوی دیگر درماده 697 قانون تعزیرات هم چنین نوشته شده که:"هرکس به وسیله اوراق چاپی یا خطی یا بوسیله درج در روزنامه و جرائد یا نطق درمجامع یا به هروسیله دیگر به کسی امری را صریحاً نسبت دهد یا آنها را منتشر نماید که مطالیف آن امر جرم محسوب می شود ونسبت دهنده مقتری خواهد بود، مشروط به اینکه نتواند صحت آن اسناد را ثابت نماید، جز درمواردی که موجب حد استف به یک ماه تا یکسال حبس و تا 74ضربه شلاق یا یکی از آنها حسب مورد محکوم خواهد شد.
به نظرمی رسد ایراد قانونی به دروغ تا آنجا را دربرمی گیرد که یا عدالت قضایی تحت تأثیر قراربگیرد یا ضررو زیانی عمومی جامعه را جریحه دارکند. اما انواع دیگری از دروغ ها هم وجود دارند که هم عدالت و هم وجدان جامعه را جریحه دارکند. اما انواع دیگری از دروغ ها هم وجود دارند که هم عدالت و هم وجدان جامعه رانشانه می گیرند، اما مشمول مجازاتها درقانون نمی شوند. دروغ گوییهای پیش پا افتاده و ریز و درشت خلاف واقع گویی ها به کنار، چه بسیار مطالب خلاف واقعی که هراز گاهی به صورت موجی تبلیغاتی یا به صورت شایعاتی فراگیرمی شوند و جامعه را تحت تأثیر نامطلوب خود می گذارند، اما ماده قانونی برای برخورد با آنها یافت نمی شود.
علی رنجپور
دروغ بیش از آن که در جامعه ما بار قانونی داشته باشد دارای بار اخلاقی است. دروغ چه با دلیل و قصد ونیت خوب و بد و چه از سرتفریح وتفنن وهمین جوری، مادامی که وارد برخی مناسبات نشود، مسئولیت قانونی ندارد.تازه خیلی از موارد وقتی وارد مناسبات می شود هم، مسئولیت قانونی ندارد. چه آدم همینجوری توی کوچه و خیابان برای دوست و رفیق و شریک و همکارش یا هرکسی دیگر خالی ببنددو چه درمراتبی بالاترواقعیات را خلاف آنچه هست نشان دهد، به جز درمواردی خاص، خیالمان تخت، بار قانونی نداردکه اگر داشت، چه بسا خیلی ها پایشان گیرقانون بود و باید توی ددگاه حرف نامربوطی را که زده اند، جواب می دادند. به هرحال توی قانون ما، دروغ به شرط آن که "اشاعه اکاذیب"، "افترا"، "نسبت ناروا"و "شهادت دروغ" باشد، قابل پیگرد قانونی است وبقیه انواع دروغ عجالتاً مجازاتی ندارند.
علاوه برموارد زیادی که درقوانینی مثل قانون مطبوعات در مورد" نشراکاذیب" به قصد "تشویش اذهان عمومی" و از این دست دروغهای دردسرساز درنظرگرفته شده، درمواد 649 و 650 قانون مجازات اسلامی درباب مسئولیت سوگندها و شهادتهای دروغ آمده که"هرکس دردعوای حقوقی یاجزایی که قسم متوجه او شده باشد، سوگند دروغ یاد نماید، به شش ماه تا دوسال حبس محکوم خواهد شد. هرکس دردادگاه نزد مقامات رسمی شهادت دروغ بدهد، به سه ماه و یک روز تا دوسال حبس و یابه یک میلیون و 500 هزار تا 12میلیون ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد.
ازسوی دیگر درماده 697 قانون تعزیرات هم چنین نوشته شده که:"هرکس به وسیله اوراق چاپی یا خطی یا بوسیله درج در روزنامه و جرائد یا نطق درمجامع یا به هروسیله دیگر به کسی امری را صریحاً نسبت دهد یا آنها را منتشر نماید که مطالیف آن امر جرم محسوب می شود ونسبت دهنده مقتری خواهد بود، مشروط به اینکه نتواند صحت آن اسناد را ثابت نماید، جز درمواردی که موجب حد استف به یک ماه تا یکسال حبس و تا 74ضربه شلاق یا یکی از آنها حسب مورد محکوم خواهد شد.
به نظرمی رسد ایراد قانونی به دروغ تا آنجا را دربرمی گیرد که یا عدالت قضایی تحت تأثیر قراربگیرد یا ضررو زیانی عمومی جامعه را جریحه دارکند. اما انواع دیگری از دروغ ها هم وجود دارند که هم عدالت و هم وجدان جامعه را جریحه دارکند. اما انواع دیگری از دروغ ها هم وجود دارند که هم عدالت و هم وجدان جامعه رانشانه می گیرند، اما مشمول مجازاتها درقانون نمی شوند. دروغ گوییهای پیش پا افتاده و ریز و درشت خلاف واقع گویی ها به کنار، چه بسیار مطالب خلاف واقعی که هراز گاهی به صورت موجی تبلیغاتی یا به صورت شایعاتی فراگیرمی شوند و جامعه را تحت تأثیر نامطلوب خود می گذارند، اما ماده قانونی برای برخورد با آنها یافت نمی شود.
علی رنجپور