Borna66
04-08-2009, 03:58 PM
امضاي ديجيتالي يا همان قفل کردن اطلاعات، يک روش کاملاً رياضي است. چيزي که در اين باره لازم است شماره هاي رمزي است که يکطرفه عمل مي‌کنند. رمزهاي يکطرفه رمزهايي هستند که فقط از يک جهت خوانده مي‌شوند. اگر يک عدد جا بهجا شود کل رمز باطل مي‌شود. مطمئناً در مورد مسائل شخصي به همين راحتي با کسي صحبت نمي‌‌کنيد؛ در مورد بعضيمسائلهم نه تنها صحبت نمي‌‌کنيد؛ بلکه محتاط هم هستيد، مثلاً در مورد حساب بانکي!
شماره کرديت کارت را آدم به هر کسي نمي دهد! ولي گاهي اوقات چاره‌اي نيست، درهمه شرايط نمي‌توان پول نقد پرداخت کرد. مثلاً خريدهاي اينترنتي، مثل بليط‌هايارزان قيمت برخي شرکتهاي هواپيمايي که فقط فروش اينترنتي دارند. در اين شرايط بايدمطمئن بود که کس ديگري به اين اطلاعات دسترسي پيدا نمي‌‌کند.
شرکتهاي معتبري که خدماتي مثل خريدهاي اينترنتي ارائه مي‌دهند به سيستم محافظتکننده‌اي مطمئني هم مجهز هستند، مثلاً امضاهاي ديجيتالي.
کلاوس پتر اشنور (Claus Peter Schnorr) يکي از طراحان امضاهاي ديجيتالي است. اومي‌گويد: اين امضاها مثل رمزنويسي است. از طريق امضاي ديجيتالي اطلاعات را قفلمي‌کنيد و مطمئن مي‌شويد که کس ديگري به آنها دسترسي پيدا نمي‌‌کند. اين اطمينانتضمين شده است.
وب سايتهاي اينترنتي که اين قفلهاي مطمئن را در اختيار دارند به راحتي قابلتشخيص‌اند. وقتي وارد اين سايتها مي‌شويد يک کليد زرد رنگ کوچک در سمت چپ صفحهمي‌بينيد. اين يعني اينکه اطلاعاتي که فرستنده ارسال مي‌کند قفل شده به گيرندهمي‌رسند، اطلاعات را کس ديگري نمي‌تواند بخواند و يا تغيير بدهد. گيرنده برنامهمخصوصي در اختيار دارد که قفل اطلاعات فرستاده شده را باز مي‌کند. برنامهپيچيده‌اي که به راحتي هک شدني نيستند. امضا کننده نيازي ندارد از اطلاعات پس زمينهنرم افزاري سر در بياورد، فقط بايد بداند روي کدام دکمه بايد کليک کند تا امضاتاييد شود. اين روزها معمول ترين نوع امضاهاي اينترنتي، امضاهايي هستند که شمااصلاً نمي‌دانيد امضا کرده‌ايد. مثلاً وقتي يک برنامه نرم افزاري را دانلود مي‌کنيدبايد مطمئن باشيد که نرم افزاري که داريد دانلود مي‌کنيد ارژينال است. اين هم وقتيشدني است که اين نرم افزار با کليد امضا همراهباشد که آن هم توسط فرستنده کنترلمي‌شود.
امضاي ديجيتالي يا همان قفل کردن اطلاعات يک روش کاملاً رياضي است. چيزي که لازماست شماره‌هاي رمزي است که يکطرفه عمل مي‌کنند. رمزهاي يکطرفه رمزهاي هستند که فقطاز يک جهت خوانده مي‌شوند. اگر يک عدد جا به جا شود کل رمز باطل مي‌شود. اکثر ايناعداد هم عددهاي فرد هستند. اين هم يکي از رازهاي دنياي رياضي برنامه‌نويس‌هاست. ازقرار معلوم هک کردن اعداد فرد مشکل‌تر است. هرچه اعداد اين رمزهاي يکطرفه بيشترباشند ضريب اطمينان قفل بالاتر مي‌رود، چون باز کردنش سخت تر مي‌شود، و يا آنطور کهاشنورمعتقد است با تکنيک امروزي اصلاً شدني نيست.
در مورد ضريب اطمينان اين امضاها بايد به اين نکته توجه کرد که هر روش مطمئنيدست کم تا مدت زمان مشخصي مطمئن است. تا زماني که قفل هک نشده، اطلاعات محفوظمي‌ماند. البته هنوز کسي نتوانسته اين نوع قفل‌ها را که در خريدهاي اينترنتي ازآنها استفاده مي‌شود باز کند، اما نمي‌توان صددرصد مطمئن بود.
براي اشنور که رياضدان و برنامه‌نويس است، بعضي از اين قفل و امضاها به سادگيباز شدني هستند. هر چند که شکستن قفل يک برنامه براي کاربرهاي اينترنتي که به آناطمينان کرده‌اند فاجعه است، اما براي يک رياضي‌دان نکته جالبي است که نشان مي‌دهدنقطه ضعف برنامه کجا بوده که هکرها توانسته‌اند آن را باز کنند.(این مطلب رو از سایت زنان و اطلاعات و فن آوری گرفتم به نظرم جالب اومد گفتم اینجا بذارمش تا شما هم بخونید)
شماره کرديت کارت را آدم به هر کسي نمي دهد! ولي گاهي اوقات چاره‌اي نيست، درهمه شرايط نمي‌توان پول نقد پرداخت کرد. مثلاً خريدهاي اينترنتي، مثل بليط‌هايارزان قيمت برخي شرکتهاي هواپيمايي که فقط فروش اينترنتي دارند. در اين شرايط بايدمطمئن بود که کس ديگري به اين اطلاعات دسترسي پيدا نمي‌‌کند.
شرکتهاي معتبري که خدماتي مثل خريدهاي اينترنتي ارائه مي‌دهند به سيستم محافظتکننده‌اي مطمئني هم مجهز هستند، مثلاً امضاهاي ديجيتالي.
کلاوس پتر اشنور (Claus Peter Schnorr) يکي از طراحان امضاهاي ديجيتالي است. اومي‌گويد: اين امضاها مثل رمزنويسي است. از طريق امضاي ديجيتالي اطلاعات را قفلمي‌کنيد و مطمئن مي‌شويد که کس ديگري به آنها دسترسي پيدا نمي‌‌کند. اين اطمينانتضمين شده است.
وب سايتهاي اينترنتي که اين قفلهاي مطمئن را در اختيار دارند به راحتي قابلتشخيص‌اند. وقتي وارد اين سايتها مي‌شويد يک کليد زرد رنگ کوچک در سمت چپ صفحهمي‌بينيد. اين يعني اينکه اطلاعاتي که فرستنده ارسال مي‌کند قفل شده به گيرندهمي‌رسند، اطلاعات را کس ديگري نمي‌تواند بخواند و يا تغيير بدهد. گيرنده برنامهمخصوصي در اختيار دارد که قفل اطلاعات فرستاده شده را باز مي‌کند. برنامهپيچيده‌اي که به راحتي هک شدني نيستند. امضا کننده نيازي ندارد از اطلاعات پس زمينهنرم افزاري سر در بياورد، فقط بايد بداند روي کدام دکمه بايد کليک کند تا امضاتاييد شود. اين روزها معمول ترين نوع امضاهاي اينترنتي، امضاهايي هستند که شمااصلاً نمي‌دانيد امضا کرده‌ايد. مثلاً وقتي يک برنامه نرم افزاري را دانلود مي‌کنيدبايد مطمئن باشيد که نرم افزاري که داريد دانلود مي‌کنيد ارژينال است. اين هم وقتيشدني است که اين نرم افزار با کليد امضا همراهباشد که آن هم توسط فرستنده کنترلمي‌شود.
امضاي ديجيتالي يا همان قفل کردن اطلاعات يک روش کاملاً رياضي است. چيزي که لازماست شماره‌هاي رمزي است که يکطرفه عمل مي‌کنند. رمزهاي يکطرفه رمزهاي هستند که فقطاز يک جهت خوانده مي‌شوند. اگر يک عدد جا به جا شود کل رمز باطل مي‌شود. اکثر ايناعداد هم عددهاي فرد هستند. اين هم يکي از رازهاي دنياي رياضي برنامه‌نويس‌هاست. ازقرار معلوم هک کردن اعداد فرد مشکل‌تر است. هرچه اعداد اين رمزهاي يکطرفه بيشترباشند ضريب اطمينان قفل بالاتر مي‌رود، چون باز کردنش سخت تر مي‌شود، و يا آنطور کهاشنورمعتقد است با تکنيک امروزي اصلاً شدني نيست.
در مورد ضريب اطمينان اين امضاها بايد به اين نکته توجه کرد که هر روش مطمئنيدست کم تا مدت زمان مشخصي مطمئن است. تا زماني که قفل هک نشده، اطلاعات محفوظمي‌ماند. البته هنوز کسي نتوانسته اين نوع قفل‌ها را که در خريدهاي اينترنتي ازآنها استفاده مي‌شود باز کند، اما نمي‌توان صددرصد مطمئن بود.
براي اشنور که رياضدان و برنامه‌نويس است، بعضي از اين قفل و امضاها به سادگيباز شدني هستند. هر چند که شکستن قفل يک برنامه براي کاربرهاي اينترنتي که به آناطمينان کرده‌اند فاجعه است، اما براي يک رياضي‌دان نکته جالبي است که نشان مي‌دهدنقطه ضعف برنامه کجا بوده که هکرها توانسته‌اند آن را باز کنند.(این مطلب رو از سایت زنان و اطلاعات و فن آوری گرفتم به نظرم جالب اومد گفتم اینجا بذارمش تا شما هم بخونید)