Y@SiN
09-07-2010, 10:08 PM
“وضعیت DNS امروز این است که همه جا هست. هر شبکه ای یک سرور اینترنت زنده در خود دارد و همه ی این سرور ها طوری تنظیم شده اند که با یکدیگر و با اشخاص تصادفی در اینترنت صحبت کنند.”
اگر فکر کردید پاراگراف بالا مقدمه ای برای یک مطلب تخصصی شبکه است، باید بگویم اشتباه فکر کردید! متن بالا تنها تکه ای از کتابی با عنوان “برادر کوچک” است! کتابی که در آن نوجوان 17 ساله ای به نام “مارکوس یلو” به کمک فناوری اطلاعات و شبکه های کامپیوتری نظام فاسد قضایی و امنیتی حاکم در امریکا را اصلاح می کند!http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
نویسنده ( کوری داکترو ) در این کتاب سعی بر تاکید این موضوع دارد که برای رسیدن به آزادی می توان ازاطلاعات و فناوری نهایت بهره را برد. هر چند خود در مقدمه ی کتاب می گوید “نه همیشه، و نه به راحتی، اما می توان”.
موضوعی که بنده را ترغیب کرد تا به معرفی این کتاب بپردازم، قرابت آن با مباحث این وبلاگ (شبکه های کامپیوتری) است. و بدیهیست که بنده فقط از این جهت در مورد کتاب بحث خواهم کرد و به جنبه های دیگر آن کاری ندارم.
کتاب “برادر کوچک” کاملا روند یک داستان تخیلی را دارد که در آخر هم تقریبا هندی به پایان میرسد. در این کتاب مارکوس از تکنولوژی و استعداد خود، برای اعلام اعتراضش استفاده می کند و در این بین تقریبا تا آخر داستان هم ناشناس باقی میماند و کسی نمی تواند او را شناسایی و دستگیر کند.
این موضوع به نظرم از دو جهت قابل نقد است.
اولین موضوع قابل تامل این است که چه طور پلیس ایلات متحده نمی تواند “مارکوس یلو” را بعد از این همه فعالیت علنی و غیر علنی مجرمانه، شناسایی و دستگیر کند. البته استفاده از ابزار هایی که هویت افراد را پنهان می کند، آن هم اگر توسط فرد با استعدادی مانند مارکوس مورد استفاده قرار بگیرد، مطمئنا احتمال شناسایی را پایین خواهد آورد. اما بدیهیست که پلیس تنها از این روش مستقیم استفاده نخواهد کرد. موضوع این است که بعد از آن همه جاسوس بازی در شبکه ی “اکس نت” باز هم مارکوس دستگیر نشد.
وقتی موضوعی به بزرگی امنیت یک کشور در میان باشد، بعید می دانم یک نوجوان 17 ساله انقدر راحت بتواند برای خودش ماجراجویی کند. البته این مورد را می توان به حساب تخیلی بودن داستان گذاشت و الا ارتش سایبری ایران خیلی بهتر از ارتش ایلات متحده می توانست مارکوس را دستگیر و مجازات کند.
اما موضوع آخر این است که در تمام طول داستان به طور کاملا واضح حس خواهید کردکه نویسنده ی کانادایی داستان، به تمام معنا کانادایی است و چیزی که در داستان سعی بر بیان آن دارد را با گوشت و پوست خود لمس نکرده است.( چیزی شبیه مطلب حضانت گربه یا بچه ) و این موضوع در طول خواندن کتاب، لااقل من را که آزار میداد. هر چند نویسنده در مقدمه ی کتاب سعی دارد با تعریف داستان فرار پدر و مادرش از شوروی سابق، کمی از این بار منفی بکاهد اما خب باز هم نمی شود این موضوع را نادیده گرفت. با این حال تلاش نویسنده برای دفاع از آزادی جای تقدیر دارد!
این کتاب نقاط قوت بسیاری هم دارد که به دلیل حساسیت زا بودن مباحث، در مورد آنها صحبتی نکردم. با تمام این اوصاف خواندن کتاب را به علاقه مندان داستان های تخیلی و البته گیک های فناوری شدیدا توصیه می کنم. ضمنا بد نیست قبل از شروع کتاب یک دوره شبکه هم بگذرانید تا در طول داستان به مشکل بر نخورید!
این کتاب به صورت رایگان و ترجمه شده بر روی اینترنت موجود است و برای دانلود آن کافی است کمی در بینگ یا گوگل جست و جو کنید. فقط بعد از خواندن کتاب، لطفا جو زده نشوید و احساس مارکوسی بهتان دست ندهد که بد خواهید دید!
اگر فکر کردید پاراگراف بالا مقدمه ای برای یک مطلب تخصصی شبکه است، باید بگویم اشتباه فکر کردید! متن بالا تنها تکه ای از کتابی با عنوان “برادر کوچک” است! کتابی که در آن نوجوان 17 ساله ای به نام “مارکوس یلو” به کمک فناوری اطلاعات و شبکه های کامپیوتری نظام فاسد قضایی و امنیتی حاکم در امریکا را اصلاح می کند!http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
نویسنده ( کوری داکترو ) در این کتاب سعی بر تاکید این موضوع دارد که برای رسیدن به آزادی می توان ازاطلاعات و فناوری نهایت بهره را برد. هر چند خود در مقدمه ی کتاب می گوید “نه همیشه، و نه به راحتی، اما می توان”.
موضوعی که بنده را ترغیب کرد تا به معرفی این کتاب بپردازم، قرابت آن با مباحث این وبلاگ (شبکه های کامپیوتری) است. و بدیهیست که بنده فقط از این جهت در مورد کتاب بحث خواهم کرد و به جنبه های دیگر آن کاری ندارم.
کتاب “برادر کوچک” کاملا روند یک داستان تخیلی را دارد که در آخر هم تقریبا هندی به پایان میرسد. در این کتاب مارکوس از تکنولوژی و استعداد خود، برای اعلام اعتراضش استفاده می کند و در این بین تقریبا تا آخر داستان هم ناشناس باقی میماند و کسی نمی تواند او را شناسایی و دستگیر کند.
این موضوع به نظرم از دو جهت قابل نقد است.
اولین موضوع قابل تامل این است که چه طور پلیس ایلات متحده نمی تواند “مارکوس یلو” را بعد از این همه فعالیت علنی و غیر علنی مجرمانه، شناسایی و دستگیر کند. البته استفاده از ابزار هایی که هویت افراد را پنهان می کند، آن هم اگر توسط فرد با استعدادی مانند مارکوس مورد استفاده قرار بگیرد، مطمئنا احتمال شناسایی را پایین خواهد آورد. اما بدیهیست که پلیس تنها از این روش مستقیم استفاده نخواهد کرد. موضوع این است که بعد از آن همه جاسوس بازی در شبکه ی “اکس نت” باز هم مارکوس دستگیر نشد.
وقتی موضوعی به بزرگی امنیت یک کشور در میان باشد، بعید می دانم یک نوجوان 17 ساله انقدر راحت بتواند برای خودش ماجراجویی کند. البته این مورد را می توان به حساب تخیلی بودن داستان گذاشت و الا ارتش سایبری ایران خیلی بهتر از ارتش ایلات متحده می توانست مارکوس را دستگیر و مجازات کند.
اما موضوع آخر این است که در تمام طول داستان به طور کاملا واضح حس خواهید کردکه نویسنده ی کانادایی داستان، به تمام معنا کانادایی است و چیزی که در داستان سعی بر بیان آن دارد را با گوشت و پوست خود لمس نکرده است.( چیزی شبیه مطلب حضانت گربه یا بچه ) و این موضوع در طول خواندن کتاب، لااقل من را که آزار میداد. هر چند نویسنده در مقدمه ی کتاب سعی دارد با تعریف داستان فرار پدر و مادرش از شوروی سابق، کمی از این بار منفی بکاهد اما خب باز هم نمی شود این موضوع را نادیده گرفت. با این حال تلاش نویسنده برای دفاع از آزادی جای تقدیر دارد!
این کتاب نقاط قوت بسیاری هم دارد که به دلیل حساسیت زا بودن مباحث، در مورد آنها صحبتی نکردم. با تمام این اوصاف خواندن کتاب را به علاقه مندان داستان های تخیلی و البته گیک های فناوری شدیدا توصیه می کنم. ضمنا بد نیست قبل از شروع کتاب یک دوره شبکه هم بگذرانید تا در طول داستان به مشکل بر نخورید!
این کتاب به صورت رایگان و ترجمه شده بر روی اینترنت موجود است و برای دانلود آن کافی است کمی در بینگ یا گوگل جست و جو کنید. فقط بعد از خواندن کتاب، لطفا جو زده نشوید و احساس مارکوسی بهتان دست ندهد که بد خواهید دید!