m.rosoukhi
08-12-2010, 06:54 PM
در یكی از تحقیقات پزشكی، نتایج قابل توجهی در زمینه تاثیر قرآن بر كاهش اضطراب ثبت شده است . نتایج حاصل از این قبیل پژوهشها نشان می‌دهد كه استماع آوای قرآن كریم به شكل معنا داری باعث كاهش اضطراب بیماران می‌شود .
به تازگی میان روانشناسان گرایشهایی ایجاد شده كه طرفدار توجه بیشتر به دین برای سلامت روان است آنها معتقدند در ایمان به خدا نیروی خارق العاده ای وجود دارد كه نوعی قدرت معنوی به انسان می‌بخشد و در تحمل سختیهای زندگی به انسان كمك می‌كند و از نگرانی و اضطرابی كه بسیاری از مردم در قرن ما در معرض ابتلای به آن هستند، دور می‌سازد. در این میان تلاوت قرآن كریم از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است زیرا در قرآن نوری شفا بخش و انرژی دهنده موجود است كه فوق العاده است.
اثرات وضعی اعمال
اگر قائل به اثر وضعی پدیده‌هایی باشیم كه در اطراف ما و به دست ما رخ می‌دهند، باید این را هم بپذیریم كه خود ما به عنوان منبع صدور عمل، محل بازگشت پیامد و نتیجه آن هم خواهیم بود.
آن‌زمان كه قرآن مومنان را از غیبت نهی می‌كند و در باطن، آنرا به مثابه خوردن مردار برادر دینی می‌داند و مواردی از این قبیل، یعنی قائل به این حقیقت است كه هر عملی را ظاهر و باطنی است. غیبت كه بوسیله زبان انجام می‌شود، در باطن برای روح حالتی را متصور می‌شود كه در حال خوردن مردار برادر دینی است و چه زیان و تباهی از آن بیشتر كه غذای روح، این حقیقت زنده و پویا را كثافات و پلیدی‌ها تشكیل دهد.
وقتی كه روح اراده خود را از كانال جسم محقق می‌كند و جسم نیز برخی امور خود را توسط روح به انجام می‌رساند، به وضوح می‌توان دریافت كه این دو پدیده زنده، دارای ارتباط متقابل بر یكدیگرند.
با تامل در مجموعه آیاتی كه بر مقوله شفابخشی قرآن برای مومنان اشاره دارند، نخست باید در نظر گرفت كه چون كلیت قرآن بر جسم و روح افراد تاثیرگذار است، از این رو بحث شفابخشی آن هم دارای این ویژگی است وحالت یكی بدون دیگری بی‌معنا خواهد بود.
اما آیا وضعیت دیگری را هم می‌توان برای این آیه در نظر گرفت، به این معنا كه بتوان با توسل به آیه‌ای خاص و شیوه‌ای درخور، از بیماریهای روحی و جسمی موجود خلاصی یافت؟
مفهوم‌شناسی
واژه «شفاء» به معنای صحت و سلامت است و در مقابل بیماری، عیب و نقص می‌آید.
با بررسی ابعاد مختلف می توان در یافت كه فقط برای انسان بیماری جسم را نمی توان در نظر گرفت و در بهبودی آن تلاش كرد بلكه انسان دارای دو بعد جسمی و روحی می‌باشد كه هر كدام ممكن است در معرض بیماری قرار بگیرند و بیماری هر كدام موجب اختلال در كارائی ابعاد دیگر انسان می‌شود. حضرت علی(ع) درباره شفا بخش بودن قرآن می‌فرماید:
«از این كتاب بزرگ آسمانی برای بیماریهای خود شفا بخواهید و برای حل مشكلاتتان از آن یاری بخواهید، چرا كه در این كتاب درمان بزرگترین دردها است».
سلامتی و بیماری دو حالتی است كه بر انسان عارض می‌شود. انسان سالم كسی است كه روح و جسمش بر حالتی كه خداوند وی را به آن آفریده است، باشد و هر گاه از این وضعیت خارج شد بیمار نامیده شده و جهت بازگشت به حالت اولیه نیاز به مداوا دارد.
امیر المؤمنین (ع)، در چند جای نهج البلاغه می‌فرماید: قرآن شفا است. بر شما باد به كتاب خدا (قرآن)، به درستی كه آن ریسمان محكم الهی و نوری روشن و شفایی، سودمند است.
و حضرت رسول (ص)، فرمود: بر شما باد به قرآن و تلاوت آن، زیرا قرآن شفا دهنده نافع و دوای مباركی است.
http://www.qurankhatam.ir/fa (http://forum.mihanu.com/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.qurankhatam.ir %2Ffa%2F)
به تازگی میان روانشناسان گرایشهایی ایجاد شده كه طرفدار توجه بیشتر به دین برای سلامت روان است آنها معتقدند در ایمان به خدا نیروی خارق العاده ای وجود دارد كه نوعی قدرت معنوی به انسان می‌بخشد و در تحمل سختیهای زندگی به انسان كمك می‌كند و از نگرانی و اضطرابی كه بسیاری از مردم در قرن ما در معرض ابتلای به آن هستند، دور می‌سازد. در این میان تلاوت قرآن كریم از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است زیرا در قرآن نوری شفا بخش و انرژی دهنده موجود است كه فوق العاده است.
اثرات وضعی اعمال
اگر قائل به اثر وضعی پدیده‌هایی باشیم كه در اطراف ما و به دست ما رخ می‌دهند، باید این را هم بپذیریم كه خود ما به عنوان منبع صدور عمل، محل بازگشت پیامد و نتیجه آن هم خواهیم بود.
آن‌زمان كه قرآن مومنان را از غیبت نهی می‌كند و در باطن، آنرا به مثابه خوردن مردار برادر دینی می‌داند و مواردی از این قبیل، یعنی قائل به این حقیقت است كه هر عملی را ظاهر و باطنی است. غیبت كه بوسیله زبان انجام می‌شود، در باطن برای روح حالتی را متصور می‌شود كه در حال خوردن مردار برادر دینی است و چه زیان و تباهی از آن بیشتر كه غذای روح، این حقیقت زنده و پویا را كثافات و پلیدی‌ها تشكیل دهد.
وقتی كه روح اراده خود را از كانال جسم محقق می‌كند و جسم نیز برخی امور خود را توسط روح به انجام می‌رساند، به وضوح می‌توان دریافت كه این دو پدیده زنده، دارای ارتباط متقابل بر یكدیگرند.
با تامل در مجموعه آیاتی كه بر مقوله شفابخشی قرآن برای مومنان اشاره دارند، نخست باید در نظر گرفت كه چون كلیت قرآن بر جسم و روح افراد تاثیرگذار است، از این رو بحث شفابخشی آن هم دارای این ویژگی است وحالت یكی بدون دیگری بی‌معنا خواهد بود.
اما آیا وضعیت دیگری را هم می‌توان برای این آیه در نظر گرفت، به این معنا كه بتوان با توسل به آیه‌ای خاص و شیوه‌ای درخور، از بیماریهای روحی و جسمی موجود خلاصی یافت؟
مفهوم‌شناسی
واژه «شفاء» به معنای صحت و سلامت است و در مقابل بیماری، عیب و نقص می‌آید.
با بررسی ابعاد مختلف می توان در یافت كه فقط برای انسان بیماری جسم را نمی توان در نظر گرفت و در بهبودی آن تلاش كرد بلكه انسان دارای دو بعد جسمی و روحی می‌باشد كه هر كدام ممكن است در معرض بیماری قرار بگیرند و بیماری هر كدام موجب اختلال در كارائی ابعاد دیگر انسان می‌شود. حضرت علی(ع) درباره شفا بخش بودن قرآن می‌فرماید:
«از این كتاب بزرگ آسمانی برای بیماریهای خود شفا بخواهید و برای حل مشكلاتتان از آن یاری بخواهید، چرا كه در این كتاب درمان بزرگترین دردها است».
سلامتی و بیماری دو حالتی است كه بر انسان عارض می‌شود. انسان سالم كسی است كه روح و جسمش بر حالتی كه خداوند وی را به آن آفریده است، باشد و هر گاه از این وضعیت خارج شد بیمار نامیده شده و جهت بازگشت به حالت اولیه نیاز به مداوا دارد.
امیر المؤمنین (ع)، در چند جای نهج البلاغه می‌فرماید: قرآن شفا است. بر شما باد به كتاب خدا (قرآن)، به درستی كه آن ریسمان محكم الهی و نوری روشن و شفایی، سودمند است.
و حضرت رسول (ص)، فرمود: بر شما باد به قرآن و تلاوت آن، زیرا قرآن شفا دهنده نافع و دوای مباركی است.
http://www.qurankhatam.ir/fa (http://forum.mihanu.com/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.qurankhatam.ir %2Ffa%2F)