معماري پارسي

[مژگان]

يكي از ويژگي هاي ايرانيان كهن و هنرمندان انها باور به تقليد درست بوده است كه آنرا بهتر از نوآوري بد مي دانستند. در واقع اين نوع تقليد برداشتي از روي منطق بوده است كه با شرايط زندگي سازگار باشد. آريايي ها چون مردمي كشاورز بودند و در سرزميني آباد و خرم زيسته بودند خويي آشتي جو و سازگار داشتند.


http://pnu-club.com/imported/2010/07/510.jpg

به گمان فراوان آريايي ها هنگام كوچ و گذر از كنار درياچه اروميه در برخورد با ارارتويي، از آن الگو گرفته و آنرا "برساو" كرده اند. مردم ايران هزاران سال پيش از چنين شيوه معماري پيروي مي كرده اند، چنانكه مردم ابيانه و افوشه ( در نظنز) كه نامي از ارارتو نشنيده اند چنين كرده اند.

نمونه هاي اين الگو برداري هم در معماري و هم نيارش شيوه پارسي يافت مي شود كه دو نمونه از آنها "تالار ستوندار" و "كلاوه" ها است. البته ساخت تالار ستوندار با پوشش دو پوسته تيرپوش پس از اسلام نيز دنبال شد. نمونه هايي از آن در مسجد جامع ابيانه، مسجد گزاوشت و مسجد ميدان دربناب يافت مي شود.


http://pnu-club.com/imported/2010/07/511.jpg

كلاوه هاي ارارتويي به گونه اي در معماري پارسي ساخته شده است. نمونه اين الگو برداري، ساختمان كعبه زرتشت در نقش رستم است كه ساختماني چهارگوشه سنگي است كه درگاه ان بلندتر از سطح زمين است.

سبك شناسي معماري ايراني