yamahdi
04-24-2010, 11:15 PM
آیاتی از قرآن " تراب " را منشأ پیدایش انسان می دانند
حج/5 : " فانا خلقناکم من تراب "
روم/20 : " و من آیاته ان خلقکم من تراب "
فاطر/11 : " و الله خلقکم من تراب "
غافر/67: " هو الذی خلقکم من تراب "
آل عمران : " ان مثل عیسی عندالله کمثل آدم خلقه من تراب
در چهار آیه ، منشأ پیدایش انسان " صلصال " معرفی شده است.
حجر/22 : " و لقد خلقنا الانسان من صلصال من حمأ مسنون "
حجر/28 : " و اذ قال ربک للملائکه إنی خالق بشرا من صلصال من حمأ مسنون "
حجر/33 : " قال لم اکن لا سجد لبشر خلقته من صلصال من حمإ مسنون "
الرحمن/14 : " خلق الانسان من صلصال کالفخار
در مورد صلصال مفسران بحث های زیادی کرده اند که نتیجه قطعی از آن ها به دست نمی آید.
آنچه قاطعا می توان گفت این است که :
صلصال یعنی : گل خشک
گواه این مطلب این است که قرآن در سوره الرحمن آن را به "فخار" تشبیه می کند و فخار ینی سفال و گل پخته. برخی پنداشته اند که فخار یعنی سفالگر و خداوند خود را به سفالگر تشبیه کرده است. یعنی ما انسان را آفریدیم چنانکه کوزه گر کوزه را !!!!
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
در آیات سوره حشر که در پست های قبل اشاره شد علاوه بر صلصال ، از حمأ مسنون نیز یاد شده است.
در مورد هر یک از حمأ و مسنون بحث های لغوی بسیار است.
حمأ : حمأ را برخی لایه ای می دانند که پس از ته نشین شدن سیل روی زمین می ماند. و برخی گفته اند که لجن یا گل سیاه و کبود است.
مسنون : بعضی گفته اند که منظور گل بدبو است.
پس به معنی لجن بدبو می شود. بعضی با گواه آوردن مواردی از استعمالات مشابه در عربی ، آن را به معنای قالب ریزی شده دانسته اند و برخی نیز گفته اند "سن" یعنی پرداخت کرد و صیقل داد.
شاید وجه بهتر و نزدیکتر این باشد که بگوییم : گل را وقتی کاملا مالش دهیم چنانکه چسبناک شود و صیقل یابد و سرشته گردد و زبری آن از میان برخیزد به آن مسنون می گویند. با سفال هم تناسب دارد زیرا زیرا گلی که با آن سفال می سازند از همین نوع است.
====> از مجموعه این دسته آیات چنین بر می آید که گلی سرشته و خشک ، ماده نخستین آفرینش انسان بوده است
دسته ای از آیات ، ماده نخستین آفرینس انسان را " گل " معرفی می کنند.
انعام/2 : " هو الذی خلقکم من طین"
اوست آن که شمایان را از گل آفرید
سجده/2: " و بدأ خلق الانسان من طین"
آفرینش انسان را از گل آغازید.
صافات/11 : " انا خلقناهم من طین لازب"
ما آنان را از گل چسبناک آفریدیم.
اعراف/12 : " خلقتنی من نار و خلقته من طین "
مرا از آتش و او را از گل آفریدی.( قول شیطان در پاسخ خداوند که فرمود چرا بر آدم سجده نکردی؟)
اسراء/61 : " قال أسجد لمن خلقت طینا"
آیا بر آن که از گل آفریدی سجده بگذارم؟
دسته ای از آیات " آب " را منشأ پیدایش انسان معرفی می کند.
فرقان/54: " و هوالذی خلق من الماء بشرا و جعله نسبا و طهرا"
باید توجه کرد که آب در این جا دو معنا می تواند داشته باشد:
معنای اول: آب به اصطلاح عرفی
در این صورت جزء آیاتی است که موجودات زنده را از آب می داند:
نور/45: " و الله خلق کل دابة من ماء "
انبیاء/30: " و جعانا من الماء کل شیء حی "
معنای دوم: آب به معنای نطفه
و احتمال قوی تر همین است که مبدأ نزدیک تر عنی نطفه منظور است و گواه آیاتی است که از نطفه به " ماء مهین" و یا " ماء دافق" تعبیر کرده است:
مرسلات/40: " الم نخلقکم من ماء مهین "
سجده/8 : " فلینظر الانسان مم خلق ، خلق من ماء دافق"
پس اطلاق ماء بر نطفه ، در قرآن ناآشنا نیستو بعید به نظر نخواهد آمد اگر منظور از "ماء" در آیه " وجعل من الماء بشرا " نطفه باشد.
در پست بعد خواهیم گفت که آیاتی که تصریح به آفرینش انسان از نطفه دارد عمومیت ندارد.
دسته ای از آیات "نطفه" را منشأ پیدایش انسان معرفی می کنند.
نحل/4: " خلق الانسان من نطفه"
یس/77: " اولم یرالانسان انا خلقناه من نطفه"
دهر/2: " انا خلقنا النسان من نطفه فقدره"
عبس/19: "من نطفه خلقه فقدره"
القیمامة/37: " الم یک نطفة من منی یمنی"
النجم/46: "من نطفة اذا تمنی"
واقعه/58: "أفرایتم ما تمنون"
آبی را که می ریزید آیا شما را می آفریند؟
سایت کانون گفتمان قرآن کریم
حج/5 : " فانا خلقناکم من تراب "
روم/20 : " و من آیاته ان خلقکم من تراب "
فاطر/11 : " و الله خلقکم من تراب "
غافر/67: " هو الذی خلقکم من تراب "
آل عمران : " ان مثل عیسی عندالله کمثل آدم خلقه من تراب
در چهار آیه ، منشأ پیدایش انسان " صلصال " معرفی شده است.
حجر/22 : " و لقد خلقنا الانسان من صلصال من حمأ مسنون "
حجر/28 : " و اذ قال ربک للملائکه إنی خالق بشرا من صلصال من حمأ مسنون "
حجر/33 : " قال لم اکن لا سجد لبشر خلقته من صلصال من حمإ مسنون "
الرحمن/14 : " خلق الانسان من صلصال کالفخار
در مورد صلصال مفسران بحث های زیادی کرده اند که نتیجه قطعی از آن ها به دست نمی آید.
آنچه قاطعا می توان گفت این است که :
صلصال یعنی : گل خشک
گواه این مطلب این است که قرآن در سوره الرحمن آن را به "فخار" تشبیه می کند و فخار ینی سفال و گل پخته. برخی پنداشته اند که فخار یعنی سفالگر و خداوند خود را به سفالگر تشبیه کرده است. یعنی ما انسان را آفریدیم چنانکه کوزه گر کوزه را !!!!
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
در آیات سوره حشر که در پست های قبل اشاره شد علاوه بر صلصال ، از حمأ مسنون نیز یاد شده است.
در مورد هر یک از حمأ و مسنون بحث های لغوی بسیار است.
حمأ : حمأ را برخی لایه ای می دانند که پس از ته نشین شدن سیل روی زمین می ماند. و برخی گفته اند که لجن یا گل سیاه و کبود است.
مسنون : بعضی گفته اند که منظور گل بدبو است.
پس به معنی لجن بدبو می شود. بعضی با گواه آوردن مواردی از استعمالات مشابه در عربی ، آن را به معنای قالب ریزی شده دانسته اند و برخی نیز گفته اند "سن" یعنی پرداخت کرد و صیقل داد.
شاید وجه بهتر و نزدیکتر این باشد که بگوییم : گل را وقتی کاملا مالش دهیم چنانکه چسبناک شود و صیقل یابد و سرشته گردد و زبری آن از میان برخیزد به آن مسنون می گویند. با سفال هم تناسب دارد زیرا زیرا گلی که با آن سفال می سازند از همین نوع است.
====> از مجموعه این دسته آیات چنین بر می آید که گلی سرشته و خشک ، ماده نخستین آفرینش انسان بوده است
دسته ای از آیات ، ماده نخستین آفرینس انسان را " گل " معرفی می کنند.
انعام/2 : " هو الذی خلقکم من طین"
اوست آن که شمایان را از گل آفرید
سجده/2: " و بدأ خلق الانسان من طین"
آفرینش انسان را از گل آغازید.
صافات/11 : " انا خلقناهم من طین لازب"
ما آنان را از گل چسبناک آفریدیم.
اعراف/12 : " خلقتنی من نار و خلقته من طین "
مرا از آتش و او را از گل آفریدی.( قول شیطان در پاسخ خداوند که فرمود چرا بر آدم سجده نکردی؟)
اسراء/61 : " قال أسجد لمن خلقت طینا"
آیا بر آن که از گل آفریدی سجده بگذارم؟
دسته ای از آیات " آب " را منشأ پیدایش انسان معرفی می کند.
فرقان/54: " و هوالذی خلق من الماء بشرا و جعله نسبا و طهرا"
باید توجه کرد که آب در این جا دو معنا می تواند داشته باشد:
معنای اول: آب به اصطلاح عرفی
در این صورت جزء آیاتی است که موجودات زنده را از آب می داند:
نور/45: " و الله خلق کل دابة من ماء "
انبیاء/30: " و جعانا من الماء کل شیء حی "
معنای دوم: آب به معنای نطفه
و احتمال قوی تر همین است که مبدأ نزدیک تر عنی نطفه منظور است و گواه آیاتی است که از نطفه به " ماء مهین" و یا " ماء دافق" تعبیر کرده است:
مرسلات/40: " الم نخلقکم من ماء مهین "
سجده/8 : " فلینظر الانسان مم خلق ، خلق من ماء دافق"
پس اطلاق ماء بر نطفه ، در قرآن ناآشنا نیستو بعید به نظر نخواهد آمد اگر منظور از "ماء" در آیه " وجعل من الماء بشرا " نطفه باشد.
در پست بعد خواهیم گفت که آیاتی که تصریح به آفرینش انسان از نطفه دارد عمومیت ندارد.
دسته ای از آیات "نطفه" را منشأ پیدایش انسان معرفی می کنند.
نحل/4: " خلق الانسان من نطفه"
یس/77: " اولم یرالانسان انا خلقناه من نطفه"
دهر/2: " انا خلقنا النسان من نطفه فقدره"
عبس/19: "من نطفه خلقه فقدره"
القیمامة/37: " الم یک نطفة من منی یمنی"
النجم/46: "من نطفة اذا تمنی"
واقعه/58: "أفرایتم ما تمنون"
آبی را که می ریزید آیا شما را می آفریند؟
سایت کانون گفتمان قرآن کریم