MIN@MAN
03-31-2010, 01:49 PM
فریبا وَفی متولد سال ۱۳۴۱ است. دو رمان او یکی «پرنده من» و دیگری «رویای تبت» برندهٔ چند جایزهٔ ادبی معتبر در ایران شده است.
زندگی
فریبا وفی در بهمن سال ۱۳۴۱ در تبریز به دنیا آمد. از نوجوانی به داستان‌نویسی علاقه‌مند بود و چند داستان کوتاه‌اش در گاه‌نامه‌های ادبی، آدینه، دنیای سخن، چیستا، مجله زنان منتشر شد.
اولین داستان جدی خود را با نام «راحت شدی پدر» در سال ۱۳۶۷ در مجله آدینه چاپ کرد. به گفته خود وی، هنوز جرئت نکرده بود نام کامل خود را در پای داستانش بنویسد. وفی این داستان را «خودجوش‌ترین» داستانش می‌داند.
فریبا وفی استادان تأثیرگذار بر کارش را در گفتگویی با نشریه فصل نو شامل احمد پوری ، رحیم رئیس‌نیا، زنده‌یاد واعظ، غلامحسین فرنود، کاظم فیروزمند و آقای میرصادقی برمی‌شمارد.
نخستین مجموعهٔ داستان‌های کوتاه او به نام «در عمق صحنه» در سال ۱۳۷۵ منتشر شد و دومین مجموعه، با نام «حتی وقتی می‌خندیم» در سال ۱۳۷۸ چاپ شد.
نخستین رمان او «پرنده من» در سال ۱۳۸۱ منتشر شد که مورد استقبال منتقدین قرار گرفت. این کتاب برنده جایزه بهترین رمان سال ۱۳۸۱، جایزه سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری و جایزه دومین دوره جایزه ادبی یلدا شده است و از سوی بنیاد جایزه ادبی مهرگان و جایزه ادبی اصفهان مورد تقدیر واقع گشته است.
رمان سوم او «رویای تبت» که در سال ۱۳۸۴ منتشر شد و چندین جایزه از جمله جایزه بهترین رمان هوشنگ گلشیری و مهرگان ادب را دریافت کرد و تا سال ۱۳۸۶ به چاپ چهارم رسید. وفی هم‌اکنون با همسر و دختر و پسرش در تهران زندگی می‌کند.
آثار
مجموعه داستان
* ۱۳۷۵ - در عمق صحنه. نشر چشمه.
* ۱۳۷۸ - حتی وقتی می‌خندیم. نشر مرکز.
نمونهٔ داستان‌های کوتاه
حتی وقتی می‌خندیم. باید برقصم و نمی‌رقصم
«می‌توانستم جلوی آیینه بایستم و دور چشم‌هایم مداد قهوه‌ای بکشم، به رنگ چشم‌هایم، ولی نکشیدم. انگشتهایم را مثل شانه لای موهایم فرو ببرم و نبُردم. می‌توانستم به انگشتهای پایم و پاشنهٔ ترک خورده‌اش نگاه کنم، با همان دقتی که به دست‌هایم می‌کنم و نکردم.»
رمان
* ۱۳۸۱ - پرنده من. نشر مرکز.
* ۱۳۸۲ - ترلان. نشر مرکز.
* ۱۳۸۴ - رویای تبت. نشر مرکز.
* ۱۳۸۶ - رازی در کوچه‌ها. نشر مرکز.
جوایز
* ۱۳۸۱ - رمان پرنده من - جایزه بهترین رمان سال ۱۳۸۱
* ۱۳۸۲ - رمان پرنده من - جایزه سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری
* ۱۳۸۲ - رمان پرنده من - جایزه دومین دوره جایزه ادبی یلدا شده است
* ۱۳۸۲ - رمان پرنده من - از سوی بنیاد جایزه ادبی مهرگان و جایزه ادبی اصفهان مورد تقدیر واقع گشته است.
* ۱۳۸۵ - رمان رویای تبت. جایزهٔ بهترین رمان دورهٔ ششم جایزهٔ هوشنگ گلشیری به هم‌راه چهار درد، نوشتهٔ منیرالدین بیروتی
زندگی
فریبا وفی در بهمن سال ۱۳۴۱ در تبریز به دنیا آمد. از نوجوانی به داستان‌نویسی علاقه‌مند بود و چند داستان کوتاه‌اش در گاه‌نامه‌های ادبی، آدینه، دنیای سخن، چیستا، مجله زنان منتشر شد.
اولین داستان جدی خود را با نام «راحت شدی پدر» در سال ۱۳۶۷ در مجله آدینه چاپ کرد. به گفته خود وی، هنوز جرئت نکرده بود نام کامل خود را در پای داستانش بنویسد. وفی این داستان را «خودجوش‌ترین» داستانش می‌داند.
فریبا وفی استادان تأثیرگذار بر کارش را در گفتگویی با نشریه فصل نو شامل احمد پوری ، رحیم رئیس‌نیا، زنده‌یاد واعظ، غلامحسین فرنود، کاظم فیروزمند و آقای میرصادقی برمی‌شمارد.
نخستین مجموعهٔ داستان‌های کوتاه او به نام «در عمق صحنه» در سال ۱۳۷۵ منتشر شد و دومین مجموعه، با نام «حتی وقتی می‌خندیم» در سال ۱۳۷۸ چاپ شد.
نخستین رمان او «پرنده من» در سال ۱۳۸۱ منتشر شد که مورد استقبال منتقدین قرار گرفت. این کتاب برنده جایزه بهترین رمان سال ۱۳۸۱، جایزه سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری و جایزه دومین دوره جایزه ادبی یلدا شده است و از سوی بنیاد جایزه ادبی مهرگان و جایزه ادبی اصفهان مورد تقدیر واقع گشته است.
رمان سوم او «رویای تبت» که در سال ۱۳۸۴ منتشر شد و چندین جایزه از جمله جایزه بهترین رمان هوشنگ گلشیری و مهرگان ادب را دریافت کرد و تا سال ۱۳۸۶ به چاپ چهارم رسید. وفی هم‌اکنون با همسر و دختر و پسرش در تهران زندگی می‌کند.
آثار
مجموعه داستان
* ۱۳۷۵ - در عمق صحنه. نشر چشمه.
* ۱۳۷۸ - حتی وقتی می‌خندیم. نشر مرکز.
نمونهٔ داستان‌های کوتاه
حتی وقتی می‌خندیم. باید برقصم و نمی‌رقصم
«می‌توانستم جلوی آیینه بایستم و دور چشم‌هایم مداد قهوه‌ای بکشم، به رنگ چشم‌هایم، ولی نکشیدم. انگشتهایم را مثل شانه لای موهایم فرو ببرم و نبُردم. می‌توانستم به انگشتهای پایم و پاشنهٔ ترک خورده‌اش نگاه کنم، با همان دقتی که به دست‌هایم می‌کنم و نکردم.»
رمان
* ۱۳۸۱ - پرنده من. نشر مرکز.
* ۱۳۸۲ - ترلان. نشر مرکز.
* ۱۳۸۴ - رویای تبت. نشر مرکز.
* ۱۳۸۶ - رازی در کوچه‌ها. نشر مرکز.
جوایز
* ۱۳۸۱ - رمان پرنده من - جایزه بهترین رمان سال ۱۳۸۱
* ۱۳۸۲ - رمان پرنده من - جایزه سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری
* ۱۳۸۲ - رمان پرنده من - جایزه دومین دوره جایزه ادبی یلدا شده است
* ۱۳۸۲ - رمان پرنده من - از سوی بنیاد جایزه ادبی مهرگان و جایزه ادبی اصفهان مورد تقدیر واقع گشته است.
* ۱۳۸۵ - رمان رویای تبت. جایزهٔ بهترین رمان دورهٔ ششم جایزهٔ هوشنگ گلشیری به هم‌راه چهار درد، نوشتهٔ منیرالدین بیروتی