Borna66
03-21-2009, 03:30 PM
اين سيستم را مي‌توان براي سيستم عاملهاي Windows 95 OEM Service Release v، 4.00.950 B و Windows 98 ، Windows NT 50 به كار برد.Windows NT 3/51، 4.0، Windows 3.1، Dos و نسخه‌هاي قديمي ويندوز 95 توانايي شناسايي اين File System را نداشته و نمي‌توانند از يك ديسك يا پارتيشن FAT32 راه‌اندازي شده و يا به فايلهاي آن دسترسي داشته باشند.FAT32 نسخه پيشرفته FAT بوده و ورودي‌هاي جدول تخصيص فايل آن 32 بيتي مي‌باشد. در نتيجه اين سيستم از ديسك‌ها يا پارتيشنهاي بزرگ حداكثر تا 2 ترابايت پشتيباني مي‌كند.
كلاسترهاي سيستم FAT32 از سيستم FAT كوچكتر هستند، بوت ركوردهاي آن در دو نسخه بوده و يك دايركتوري ريشه دارد كه از نظر اندازه محدوديت نداشته و مي‌تواند در هر جاي ديسك يا پارتيشن قرار گيرد.
تمام ويژگي‌هاي برنامه Partition Magic براي ديسك يا پارتيشني كه با سيستم FAT32 فرمت شده قابل استفاده مي‌باشد البته به غير از دستور Resize Root كه براي تغيير اندازه دايركتوري ريشه به كار مي‌رود و براي اين FileSystem اصلا مورد نياز نيست.
NTFS
سيستم NTFS يا New Technology File System فقط براي Windows NTو Windows 2000 به كار مي‌رود. اين سيستم براي هارد ديسك‌هايي كه ظرفيت آنها كمتر از 400 مگابايت است مناسب نمي‌باشد چون فضاي زيادي از ديسك را براي ساختارهاي سيستم به كار مي‌برد.
ساختار بنيادي سيستم Master File Table، NTFS مي‌باشد. سيستم NTFS چندين كپي از قسمت‌هاي مهم اين جدول را نگهداري مي‌كند تا از نابودي احتمالي اطلاعات جلوگيري كند. صرف نظر از اين كه گنجايش يك پارتيشن 500 مگابايت يا 5 گيگا بايت باشد، مي‌توان اندازه كلاسترها را تا 512 بايت كوچك كرد.
هرچه اندازه كلاسترها كوچكتر باشد، نه تنها مقدار فضاي تلف شده ديسك كاهش مي‌يابد، بلكه از پراكندگي فايلها جلوگيري مي‌شود. منظور از پراكندگي، حالتي است كه فايل به قسمت‌هاي متعدد تقسيم شده و در كلاسترهاي جداگانه و ناپيوسته قرار مي‌گيرد. در نتيجه مراحل دستيابي به فايلها كندتر انجام خواهد شد. با توجه به اين سيستم NTFS براي ذخيره اطلاعات مي‌تواند از كلاسترهاي كوچك استفاده كند، براي درايوهاي بزرگ بسيار مناسب مي‌باشد.
بد نيست بدانيد اين سيستم از Hot Fixing نيز پشتيباني مي‌كند. Hot Fixing پروسه‌اي است كه بدسكتورها را به طور اتوماتيك شناسايي كرده و علامت مي‌زند و به اين ترتيب براي ذخيره اطلاعات از آنها استفاده نمي‌كند.
تمام قابليتهاي برنامه Partition Magic را مي‌توان براي سيستم NTFS به كار برد، به غير از آنهايي كه فقط براي سيستمهاي FAT وFAT32 طراحي شده‌اند.
HPFS
اين سيستم براي سيستم عامل OS/2 مناسب بوده و با نسخه‌هاي قديمي Windows NT نيز سازگاري دارد. برخلاف سيستم HPFS، FAT دايركتوري اطلاعات خود را برحسب نام فايلها مرتب مي‌كند. همچنين براي ساماندهي دايركتوري از ساختار بهتر و كارآمدتري بهره مي‌برد. در نتيجه دسترسي به فايلها سريع‌تر بوده و از فضاي موجود بر روي هاردديسك به شيوه بهتري استفاده مي‌شود. به طوري كه مقدار حافظه تلف شده كاهش مي‌يابد. سيستم HPFS براي ذخيره اطلاعات فايلها به جاي كلاسترها از سكتورها استفاده مي‌كند.
اين سيستم براي مشخص كردن سكتورهاي اشغال شده، ديسك يا پارتيشن را به صورت باندهاي 7 مگابايتي سازماندهي كرده و براي جداسازي اين باندها، 2 كيلو بايت حافظه اختصاص مي‌دهد.
اين باندها هاردديسك را بهبود بخشيده و سرعت كارها را افزايش مي‌دهند چون هر بار كه سيستم عامل بخواهد مقدار فضاي خالي موجود يا محل ذخيره يك فايل را تعيين كند. هدها مجبور نيستند به ترك صفر مراجعه كنند.
تمام ويژگي‌هاي برنامه Partition Magic به غير از آنهائي كه صرفاً براي سيستمهاي FAT32، FAT طراحي شده‌اند براي سيستم HPFS قابل استفاده مي‌باشند.
Netware File System
سيستم عامل Novell از فايل سيستم Netware استفاده مي‌كند. اين نوع سيستم صرفاً براي Server هاي Netware طراحي و ساخته شده است.
برنامه Partition Magic پارتيشنهاي Netware را شناسايي كرده و امكان مشاهده اطلاعات اين پارتيشن‌ها را براي شما فراهم مي‌كند. البته بقيه قابليتهاي اين برنامه براي سيستم Netware كاربردي ندارند.
اگر مي‌خواهيد با پارتيشنهاي Netware كار كنيد، به عنوان مثال آنها را جابجا يا كپي كرده و يا اندازه آنها را تغيير دهيد، مي‌توانيد از نرم‌افزار Server Magic شركت Power Quest استفاده كنيد.
Linux Ext2 & Linux Swap File System
اين سيستمها براي سيستم عامل Linux ( كه يك نسخه رايگان Unix مي‌باشد) طراحي شده‌اند. حداكثر حجم ديسك يا پارتيشن كه تحت سيستم Linux Ext2 مي‌توان تعيين نمود، 4 ترا بايت مي‌باشد.
سيستم Linux Swap براي Swap File سيستم عامل Linux بكار مي‌رود. تمام توانايي‌هاي برنامه Partition Magic به غير از آنهايي كه مختص سيستمهاي FAT و FAT32 مي‌باشند براي سيستمهاي Linux Ext2 و Linux Swap بكار مي‌آيند.
پارتيشن چيست؟
بعد از اين كه يك ديسك بصورت فيزيكي فرمت شد، مي‌توان آن را به بخش‌ها يا پارتيشنهاي جداگانه تقسيم نمود. هر پارتيشن به صورت يك واحد منفرد عمل كرده و مي‌توان آن را با هر نوع سيستمي فرمت نرم‌افزاري كرد. پس از اين كه يك پارتيشن به صورت نرم‌افزاري فرمت شد، آن را يك ولوم (Volume) مي‌ناميم.
يكي از مراحل فرمت كردن يك پارتيشن، تعيين نام براي آن مي‌باشد. اين نام به ولوم ليبل (Volume Label) معروف بوده و در شناسايي پارتيشن‌ها شما را ياري مي‌دهد.
چرا بايد از چند پارتيشن استفاده كنيم؟
يكي از روشهاي پارتيشن‌بندي هاردديسك اين است كه كل فضاي آن را به يك پارتيشن اختصاص دهيم. البته اين بهترين انتخاب نيست و امكان استفاده بهينه از فضاي ديسك و منابع سيستم را فراهم نمي‌كند. انتخاب ديگر اين است هارد ديسك خود را به چند پارتيشن تقسيم كنيد. به اين ترتيب مي‌توانيد:
بيش از يك سيستم عامل بر روي ديسك نصب كنيد.
از فضاي خالي ديسك به بهترين شكل استفاده كنيد.
از دسترسي ديگران به فايلهاي خود تا حد امكان جلوگيري كنيد.
اطلاعات را از نظر فيزيكي جدا كنيد. به اين ترتيب مي‌توانيد فايلهاي خود را به راحتي پيدا كرده و يا از آنها Back up تهيه كنيد.
انواع پارتيشن‌ها
پارتيشن‌ها به سه نوع مختلف تقسيم مي‌شوند:
Primary Partition
Extended Partition
Logical Partition
Primary Partitionها و Extended Partition ها تقسيمات اصلي ديسك محسوب مي‌شوند. يك هاردديسك مي‌تواند حداكثر4 Primary Partition داشته باشد و يا سه Primary Partition و يك Extended Partition. سپس مي‌توان Extended Partition را به يك يا چند Logical Partition تقسيم نمود.
تصوير زير هاردديسكي را نمايش مي‌دهد كه شامل چهار پارتيشن اصلي است: سه Primary Partition و يك Extended Partition Extended Partition نيز به دو Logical Partition تقسيم شده است. هر يك از Primary Partitionها به گونه‌اي فرمت شده كه بتواند با يك File System جداگانه كار كند. Logical Partition ها هم با استفاده از سيستم FAT فرمت شده‌اند.
اگر چه اين تصوير تمام پارتيشن‌ها را بر روي يك طرف پلاتر نشان مي‌دهد. ولي در حالت واقعي ممكن است يك پارتيشن بر روي چند پلاتر قرار گيرد.
Primary Partition
يك Primary Partition مي‌تواند شامل يك سيستم عامل به همراه فايلهاي اطلاعاتي ديگر مثل فايلهاي برنامه‌ها، فايلهاي خودتان و غيره باشد. قبل از نصب سيستم عامل، بايد Primary Partition را با يك File System سازگار با آن سيستم فرمت كنيد. اگر چند Primary Partition بر روي هاردديسك خود ايجاد كنيد، در هر زمان تنها يكي از آنها مي‌تواند فعال و قابل مشاهده باشد. پارتيشن فعال پارتيشني است كه در هنگام راه‌اندازي كامپيوتر، سيستم عامل توسط آن بوت مي‌شود. Primary Partition هايي كه فعال نيستند مخفي بوده و نمي‌توان به اطلاعات آنها دستيافت. بنابراين اطلاعات موجود در يك Primary Partition تنها توسط سيستم عامل نصب شده روي آن قابل دسترسي مي‌باشند.
اگر مي‌خواهيد چند سيستم عامل بر روي كامپيوتر خود نصب كنيد، ممكن است مجبور باشيد چند Primary Partition نيز ايجاد كنيد. يعني يك Primary Partition براي هر يك از سيستم عاملها، چون بيشتر سيستم عاملها فقط مي‌توانند از يك Primary Partition بوت شوند.
Extended Partition
اين نوع پارتيشن اساساً براي از بين بردن محدوديت در تعداد پارتيشنهاي يك ديسك به وجود آمده است. يك Extended Partition مي‌تواند شامل تعداد نامحدودي Logical Partition باشد. البته Extended Partition به تنهايي نمي‌تواند براي ذخيره اطلاعات به كار رود. براي ذخيره اطلاعات بايد حداقل يك Logical Partition درون آن ايجاد كنيد. پس از ساختن Logical Partition ها بايد تك تك آنها را فرمت كنيد. بد نيست بدانيد كه هريك از Logical Partition ها مي‌تواندFile System جداگانه‌اي داشته باشد.
Logical Partition
اين نوع پارتيشن تنها درونExtended Partition قرار مي‌گيرد و براي ذخيره اطلاعات فايلها و سيستم عاملهايي كه مي‌توانند از يك Logical Partition بوت شوند به كار مي‌رود؛ مثل سيستم عامل Windows NT ، Linux ، OS/2 و ...
چگونگي بوت شدن يك كامپيوتر
نحوه بوت شدن يك كامپيوتر از يك هاردديسك به چگونگي پارتيشن بندي هاردديسك و سيستم عاملي كه براي بوت شدن به كار مي‌رود بستگي دارد.
عمليات اصلي بوت
هنگامي كه كامپيوتر خود را روشن مي‌كنيد، C.P.U (واحد پردازش مركزي) كنترل كار را به دست مي‌گيريد. ابتدا دستورات موجود در حافظه BIOS را اجرا مي‌كند. BIOS شامل برنامه‌اي است كه عمليات راه‌اندازي اوليه كامپيوتر را بر عهده دارد. آخرين بخش از دستورات BIOS شامل روتين بوت مي‌باشد. اين روتين براي خواندن (Master Boot Record (MBR از اولين سكتور هاردديسك طراحي شده است.
MBR شامل برنامه اصلي بوت و يك جدول است كه اطلاعات مربوط به تمام پارتيشنهاي هارديسك را در بر مي‌گيرد. اين جدول Partition Table نام دارد. روتين بوت موجود در BIOS، برنامه اصلي بوت موجود در MBR را اجرا مي‌كند. و به اين ترتيب بقيه مراحل بوت انجام مي‌شود. برنامه اصلي بوت جدول پارتيشن‌ها را بررسي كرده و Primary Partition فعال را پيدا مي‌كند.اگر تنها يك Primary Partition فعال وجود داشته باشد، سيستم عامل مربوطه به آن پارتيشن در حافظه بار شده و بوت مي‌شود. اگر هاردديسك شامل چند Primary Partition باشد، هر پارتيشني كه Bootable باشد، يك بوت ركورد مخصوص خودش دارد كه در اولين سكتور آن ذخيره مي‌شود.
اين بوت ركورد، شامل برنامه‌اي است كه فقط براي بوت شدن سيستم عامل نصب شده بر روي پارتيشن مربوطه طراحي شده است. اين بوت ركورد معمولاً‌در هنگام فرمت نرم‌افزاري بر روي اولين سكتور پارتيشن قرار مي‌گيرد. البته پس از مراحل فرمت نيز مي‌توان آنرا نصب كرد. اين كار توسط يكي از نرم‌افزارهاي كاربردي سيستم عامل انجام مي‌شود. به عنوان مثال، در سيستم عامل DOS ، برنامه SYS ، مسئوليت انجام اين كار را بر عهده دارد.
بعد از تعيين پارتيشن فعال، برنامه اصلي بوت، بوت Partition مربوطه را آغاز مي‌كند. برنامه بوت، فايلهاي ضروري سيستم عامل را بار كرده و آن را راه‌اندازي مي‌كند.
اطلاعات بوت
بيشتر سيستم عاملها، مثل Windows 3.1، 95، 98، NT، DOS هنگاهي كه از روي هاردديسك بوت مي‌شوند، بر روي Primary Partition فعال سوار مي‌شوند. البته مراحل سوار شدن سيستم عاملهاي مختلف بر روي Primary Partition فعال متفاوت مي‌باشد.
Windows 3.1، 95، 98، NT، DOS بايد حتماً از روي يك Primary Partition فعال بوت شوند Windows NT مي‌تواند Logical Partition نيز بوت شود ولي برنامه بوت آن بايد در يك Primary Partition فعال قرار داشته باشد.
OS/2 مي‌تواند از يكLogical Partition بوت شود. البته Extended Partition در برگيرنده آن Logical Partitionبايد در 2 گيگا بايت اول هاردديسك قرار داشته باشد. بعلاوه برنامه Boot Manager اين سيستم عامل كه مديريت عمليات بوت را به عهده دارد، بايد بر روي هاردديسك موجود باشد.
مديريت پارتيشن‌ها
مطالب و نكات مهم زير مي‌توانند شما را در امر مديريت هاردديسك كامپيوترتان ياري كند:
تعيين يك Primary Partition فعال
هنگامي كه چند Primary Partition بر روي هاردديسك خود ايجاد كرده و قصد داريد بر روي هر يك از آنها يك سيستم عامل جداگانه نصب كنيد. بايد براي كامپيوتر مشخص كنيد كه عمليات بوت از كدام Primary Partition انجام شود.
Primary Partition اي كه كامپيوتر از آن بوت مي‌شود، پارتيشن فعال ناميده مي‌شود. اگر هيچ يك از Primary Partition هاي موجود بر روي ديسك فعال نباشد، كامپيوتر نمي‌تواند از هاردديسك بوت شود.
قبل از اين كه يك Primary Partition را فعال كنيد، دقت كنيد كه آن پارتيشن Bootable باشد. به عبارت ديگر بايد به صورت نرم‌افزاري فرمت شده و فايلهاي ضروري سيستم عامل نيز برروي آن نصب شده باشند. پارتيشن‌هايي كه سيستم عامل نداشته باشند بوت نمي‌شوند.
دستور Set Active برنامه Partition Magic به شما امكان مي‌دهد كه Primary Partition موردنظر خود را فعال كنيد.
استفاده بهينه از Logical Partition ها
با ايجاد يك Extended Partition و سپس تقسيم آن به چند Logical Partition مي‌توانيد:
توسط سيستم عاملهاي مختلف به فايلهاي خود دسترسي داشته باشيد.
از فضاي ديسك خود به بهترين شكل استفاده كنيد.
دستيابي به فايلها را سرعت بخشيده و به خوبي از آنها محافظت كنيد.
دسترسي داشتن به فايلها توسط چند سيستم عامل مختلف.
همانطور كه قبلاً هم گفته شد، برروي هاردديسك مي‌توان چندين Logical Partition ايجاد كرد. برخلاف Primary Partition ها كه در هر لحظه تنها يكي از آنها بايد فعال و نمايان باشد.Logical Partition ها از اين نظر محدوديت نداشته و مي‌توان همه آنها را به صورت نمايان حفظ كرد. بنابراين هريك از سيستم عاملهاي نصب شده بر روي Primary Partition ها يا Logical Partition ها مي‌توانند به فايلهاي موجود در Logical Partition ها دسترسي داشته باشند. البته به شرطي كه File System موجود در آن توسط سيستم عامل قابل شناسايي باشد
:104::282::238::109::72:
گردآونده:طه-Borna66
كلاسترهاي سيستم FAT32 از سيستم FAT كوچكتر هستند، بوت ركوردهاي آن در دو نسخه بوده و يك دايركتوري ريشه دارد كه از نظر اندازه محدوديت نداشته و مي‌تواند در هر جاي ديسك يا پارتيشن قرار گيرد.
تمام ويژگي‌هاي برنامه Partition Magic براي ديسك يا پارتيشني كه با سيستم FAT32 فرمت شده قابل استفاده مي‌باشد البته به غير از دستور Resize Root كه براي تغيير اندازه دايركتوري ريشه به كار مي‌رود و براي اين FileSystem اصلا مورد نياز نيست.
NTFS
سيستم NTFS يا New Technology File System فقط براي Windows NTو Windows 2000 به كار مي‌رود. اين سيستم براي هارد ديسك‌هايي كه ظرفيت آنها كمتر از 400 مگابايت است مناسب نمي‌باشد چون فضاي زيادي از ديسك را براي ساختارهاي سيستم به كار مي‌برد.
ساختار بنيادي سيستم Master File Table، NTFS مي‌باشد. سيستم NTFS چندين كپي از قسمت‌هاي مهم اين جدول را نگهداري مي‌كند تا از نابودي احتمالي اطلاعات جلوگيري كند. صرف نظر از اين كه گنجايش يك پارتيشن 500 مگابايت يا 5 گيگا بايت باشد، مي‌توان اندازه كلاسترها را تا 512 بايت كوچك كرد.
هرچه اندازه كلاسترها كوچكتر باشد، نه تنها مقدار فضاي تلف شده ديسك كاهش مي‌يابد، بلكه از پراكندگي فايلها جلوگيري مي‌شود. منظور از پراكندگي، حالتي است كه فايل به قسمت‌هاي متعدد تقسيم شده و در كلاسترهاي جداگانه و ناپيوسته قرار مي‌گيرد. در نتيجه مراحل دستيابي به فايلها كندتر انجام خواهد شد. با توجه به اين سيستم NTFS براي ذخيره اطلاعات مي‌تواند از كلاسترهاي كوچك استفاده كند، براي درايوهاي بزرگ بسيار مناسب مي‌باشد.
بد نيست بدانيد اين سيستم از Hot Fixing نيز پشتيباني مي‌كند. Hot Fixing پروسه‌اي است كه بدسكتورها را به طور اتوماتيك شناسايي كرده و علامت مي‌زند و به اين ترتيب براي ذخيره اطلاعات از آنها استفاده نمي‌كند.
تمام قابليتهاي برنامه Partition Magic را مي‌توان براي سيستم NTFS به كار برد، به غير از آنهايي كه فقط براي سيستمهاي FAT وFAT32 طراحي شده‌اند.
HPFS
اين سيستم براي سيستم عامل OS/2 مناسب بوده و با نسخه‌هاي قديمي Windows NT نيز سازگاري دارد. برخلاف سيستم HPFS، FAT دايركتوري اطلاعات خود را برحسب نام فايلها مرتب مي‌كند. همچنين براي ساماندهي دايركتوري از ساختار بهتر و كارآمدتري بهره مي‌برد. در نتيجه دسترسي به فايلها سريع‌تر بوده و از فضاي موجود بر روي هاردديسك به شيوه بهتري استفاده مي‌شود. به طوري كه مقدار حافظه تلف شده كاهش مي‌يابد. سيستم HPFS براي ذخيره اطلاعات فايلها به جاي كلاسترها از سكتورها استفاده مي‌كند.
اين سيستم براي مشخص كردن سكتورهاي اشغال شده، ديسك يا پارتيشن را به صورت باندهاي 7 مگابايتي سازماندهي كرده و براي جداسازي اين باندها، 2 كيلو بايت حافظه اختصاص مي‌دهد.
اين باندها هاردديسك را بهبود بخشيده و سرعت كارها را افزايش مي‌دهند چون هر بار كه سيستم عامل بخواهد مقدار فضاي خالي موجود يا محل ذخيره يك فايل را تعيين كند. هدها مجبور نيستند به ترك صفر مراجعه كنند.
تمام ويژگي‌هاي برنامه Partition Magic به غير از آنهائي كه صرفاً براي سيستمهاي FAT32، FAT طراحي شده‌اند براي سيستم HPFS قابل استفاده مي‌باشند.
Netware File System
سيستم عامل Novell از فايل سيستم Netware استفاده مي‌كند. اين نوع سيستم صرفاً براي Server هاي Netware طراحي و ساخته شده است.
برنامه Partition Magic پارتيشنهاي Netware را شناسايي كرده و امكان مشاهده اطلاعات اين پارتيشن‌ها را براي شما فراهم مي‌كند. البته بقيه قابليتهاي اين برنامه براي سيستم Netware كاربردي ندارند.
اگر مي‌خواهيد با پارتيشنهاي Netware كار كنيد، به عنوان مثال آنها را جابجا يا كپي كرده و يا اندازه آنها را تغيير دهيد، مي‌توانيد از نرم‌افزار Server Magic شركت Power Quest استفاده كنيد.
Linux Ext2 & Linux Swap File System
اين سيستمها براي سيستم عامل Linux ( كه يك نسخه رايگان Unix مي‌باشد) طراحي شده‌اند. حداكثر حجم ديسك يا پارتيشن كه تحت سيستم Linux Ext2 مي‌توان تعيين نمود، 4 ترا بايت مي‌باشد.
سيستم Linux Swap براي Swap File سيستم عامل Linux بكار مي‌رود. تمام توانايي‌هاي برنامه Partition Magic به غير از آنهايي كه مختص سيستمهاي FAT و FAT32 مي‌باشند براي سيستمهاي Linux Ext2 و Linux Swap بكار مي‌آيند.
پارتيشن چيست؟
بعد از اين كه يك ديسك بصورت فيزيكي فرمت شد، مي‌توان آن را به بخش‌ها يا پارتيشنهاي جداگانه تقسيم نمود. هر پارتيشن به صورت يك واحد منفرد عمل كرده و مي‌توان آن را با هر نوع سيستمي فرمت نرم‌افزاري كرد. پس از اين كه يك پارتيشن به صورت نرم‌افزاري فرمت شد، آن را يك ولوم (Volume) مي‌ناميم.
يكي از مراحل فرمت كردن يك پارتيشن، تعيين نام براي آن مي‌باشد. اين نام به ولوم ليبل (Volume Label) معروف بوده و در شناسايي پارتيشن‌ها شما را ياري مي‌دهد.
چرا بايد از چند پارتيشن استفاده كنيم؟
يكي از روشهاي پارتيشن‌بندي هاردديسك اين است كه كل فضاي آن را به يك پارتيشن اختصاص دهيم. البته اين بهترين انتخاب نيست و امكان استفاده بهينه از فضاي ديسك و منابع سيستم را فراهم نمي‌كند. انتخاب ديگر اين است هارد ديسك خود را به چند پارتيشن تقسيم كنيد. به اين ترتيب مي‌توانيد:
بيش از يك سيستم عامل بر روي ديسك نصب كنيد.
از فضاي خالي ديسك به بهترين شكل استفاده كنيد.
از دسترسي ديگران به فايلهاي خود تا حد امكان جلوگيري كنيد.
اطلاعات را از نظر فيزيكي جدا كنيد. به اين ترتيب مي‌توانيد فايلهاي خود را به راحتي پيدا كرده و يا از آنها Back up تهيه كنيد.
انواع پارتيشن‌ها
پارتيشن‌ها به سه نوع مختلف تقسيم مي‌شوند:
Primary Partition
Extended Partition
Logical Partition
Primary Partitionها و Extended Partition ها تقسيمات اصلي ديسك محسوب مي‌شوند. يك هاردديسك مي‌تواند حداكثر4 Primary Partition داشته باشد و يا سه Primary Partition و يك Extended Partition. سپس مي‌توان Extended Partition را به يك يا چند Logical Partition تقسيم نمود.
تصوير زير هاردديسكي را نمايش مي‌دهد كه شامل چهار پارتيشن اصلي است: سه Primary Partition و يك Extended Partition Extended Partition نيز به دو Logical Partition تقسيم شده است. هر يك از Primary Partitionها به گونه‌اي فرمت شده كه بتواند با يك File System جداگانه كار كند. Logical Partition ها هم با استفاده از سيستم FAT فرمت شده‌اند.
اگر چه اين تصوير تمام پارتيشن‌ها را بر روي يك طرف پلاتر نشان مي‌دهد. ولي در حالت واقعي ممكن است يك پارتيشن بر روي چند پلاتر قرار گيرد.
Primary Partition
يك Primary Partition مي‌تواند شامل يك سيستم عامل به همراه فايلهاي اطلاعاتي ديگر مثل فايلهاي برنامه‌ها، فايلهاي خودتان و غيره باشد. قبل از نصب سيستم عامل، بايد Primary Partition را با يك File System سازگار با آن سيستم فرمت كنيد. اگر چند Primary Partition بر روي هاردديسك خود ايجاد كنيد، در هر زمان تنها يكي از آنها مي‌تواند فعال و قابل مشاهده باشد. پارتيشن فعال پارتيشني است كه در هنگام راه‌اندازي كامپيوتر، سيستم عامل توسط آن بوت مي‌شود. Primary Partition هايي كه فعال نيستند مخفي بوده و نمي‌توان به اطلاعات آنها دستيافت. بنابراين اطلاعات موجود در يك Primary Partition تنها توسط سيستم عامل نصب شده روي آن قابل دسترسي مي‌باشند.
اگر مي‌خواهيد چند سيستم عامل بر روي كامپيوتر خود نصب كنيد، ممكن است مجبور باشيد چند Primary Partition نيز ايجاد كنيد. يعني يك Primary Partition براي هر يك از سيستم عاملها، چون بيشتر سيستم عاملها فقط مي‌توانند از يك Primary Partition بوت شوند.
Extended Partition
اين نوع پارتيشن اساساً براي از بين بردن محدوديت در تعداد پارتيشنهاي يك ديسك به وجود آمده است. يك Extended Partition مي‌تواند شامل تعداد نامحدودي Logical Partition باشد. البته Extended Partition به تنهايي نمي‌تواند براي ذخيره اطلاعات به كار رود. براي ذخيره اطلاعات بايد حداقل يك Logical Partition درون آن ايجاد كنيد. پس از ساختن Logical Partition ها بايد تك تك آنها را فرمت كنيد. بد نيست بدانيد كه هريك از Logical Partition ها مي‌تواندFile System جداگانه‌اي داشته باشد.
Logical Partition
اين نوع پارتيشن تنها درونExtended Partition قرار مي‌گيرد و براي ذخيره اطلاعات فايلها و سيستم عاملهايي كه مي‌توانند از يك Logical Partition بوت شوند به كار مي‌رود؛ مثل سيستم عامل Windows NT ، Linux ، OS/2 و ...
چگونگي بوت شدن يك كامپيوتر
نحوه بوت شدن يك كامپيوتر از يك هاردديسك به چگونگي پارتيشن بندي هاردديسك و سيستم عاملي كه براي بوت شدن به كار مي‌رود بستگي دارد.
عمليات اصلي بوت
هنگامي كه كامپيوتر خود را روشن مي‌كنيد، C.P.U (واحد پردازش مركزي) كنترل كار را به دست مي‌گيريد. ابتدا دستورات موجود در حافظه BIOS را اجرا مي‌كند. BIOS شامل برنامه‌اي است كه عمليات راه‌اندازي اوليه كامپيوتر را بر عهده دارد. آخرين بخش از دستورات BIOS شامل روتين بوت مي‌باشد. اين روتين براي خواندن (Master Boot Record (MBR از اولين سكتور هاردديسك طراحي شده است.
MBR شامل برنامه اصلي بوت و يك جدول است كه اطلاعات مربوط به تمام پارتيشنهاي هارديسك را در بر مي‌گيرد. اين جدول Partition Table نام دارد. روتين بوت موجود در BIOS، برنامه اصلي بوت موجود در MBR را اجرا مي‌كند. و به اين ترتيب بقيه مراحل بوت انجام مي‌شود. برنامه اصلي بوت جدول پارتيشن‌ها را بررسي كرده و Primary Partition فعال را پيدا مي‌كند.اگر تنها يك Primary Partition فعال وجود داشته باشد، سيستم عامل مربوطه به آن پارتيشن در حافظه بار شده و بوت مي‌شود. اگر هاردديسك شامل چند Primary Partition باشد، هر پارتيشني كه Bootable باشد، يك بوت ركورد مخصوص خودش دارد كه در اولين سكتور آن ذخيره مي‌شود.
اين بوت ركورد، شامل برنامه‌اي است كه فقط براي بوت شدن سيستم عامل نصب شده بر روي پارتيشن مربوطه طراحي شده است. اين بوت ركورد معمولاً‌در هنگام فرمت نرم‌افزاري بر روي اولين سكتور پارتيشن قرار مي‌گيرد. البته پس از مراحل فرمت نيز مي‌توان آنرا نصب كرد. اين كار توسط يكي از نرم‌افزارهاي كاربردي سيستم عامل انجام مي‌شود. به عنوان مثال، در سيستم عامل DOS ، برنامه SYS ، مسئوليت انجام اين كار را بر عهده دارد.
بعد از تعيين پارتيشن فعال، برنامه اصلي بوت، بوت Partition مربوطه را آغاز مي‌كند. برنامه بوت، فايلهاي ضروري سيستم عامل را بار كرده و آن را راه‌اندازي مي‌كند.
اطلاعات بوت
بيشتر سيستم عاملها، مثل Windows 3.1، 95، 98، NT، DOS هنگاهي كه از روي هاردديسك بوت مي‌شوند، بر روي Primary Partition فعال سوار مي‌شوند. البته مراحل سوار شدن سيستم عاملهاي مختلف بر روي Primary Partition فعال متفاوت مي‌باشد.
Windows 3.1، 95، 98، NT، DOS بايد حتماً از روي يك Primary Partition فعال بوت شوند Windows NT مي‌تواند Logical Partition نيز بوت شود ولي برنامه بوت آن بايد در يك Primary Partition فعال قرار داشته باشد.
OS/2 مي‌تواند از يكLogical Partition بوت شود. البته Extended Partition در برگيرنده آن Logical Partitionبايد در 2 گيگا بايت اول هاردديسك قرار داشته باشد. بعلاوه برنامه Boot Manager اين سيستم عامل كه مديريت عمليات بوت را به عهده دارد، بايد بر روي هاردديسك موجود باشد.
مديريت پارتيشن‌ها
مطالب و نكات مهم زير مي‌توانند شما را در امر مديريت هاردديسك كامپيوترتان ياري كند:
تعيين يك Primary Partition فعال
هنگامي كه چند Primary Partition بر روي هاردديسك خود ايجاد كرده و قصد داريد بر روي هر يك از آنها يك سيستم عامل جداگانه نصب كنيد. بايد براي كامپيوتر مشخص كنيد كه عمليات بوت از كدام Primary Partition انجام شود.
Primary Partition اي كه كامپيوتر از آن بوت مي‌شود، پارتيشن فعال ناميده مي‌شود. اگر هيچ يك از Primary Partition هاي موجود بر روي ديسك فعال نباشد، كامپيوتر نمي‌تواند از هاردديسك بوت شود.
قبل از اين كه يك Primary Partition را فعال كنيد، دقت كنيد كه آن پارتيشن Bootable باشد. به عبارت ديگر بايد به صورت نرم‌افزاري فرمت شده و فايلهاي ضروري سيستم عامل نيز برروي آن نصب شده باشند. پارتيشن‌هايي كه سيستم عامل نداشته باشند بوت نمي‌شوند.
دستور Set Active برنامه Partition Magic به شما امكان مي‌دهد كه Primary Partition موردنظر خود را فعال كنيد.
استفاده بهينه از Logical Partition ها
با ايجاد يك Extended Partition و سپس تقسيم آن به چند Logical Partition مي‌توانيد:
توسط سيستم عاملهاي مختلف به فايلهاي خود دسترسي داشته باشيد.
از فضاي ديسك خود به بهترين شكل استفاده كنيد.
دستيابي به فايلها را سرعت بخشيده و به خوبي از آنها محافظت كنيد.
دسترسي داشتن به فايلها توسط چند سيستم عامل مختلف.
همانطور كه قبلاً هم گفته شد، برروي هاردديسك مي‌توان چندين Logical Partition ايجاد كرد. برخلاف Primary Partition ها كه در هر لحظه تنها يكي از آنها بايد فعال و نمايان باشد.Logical Partition ها از اين نظر محدوديت نداشته و مي‌توان همه آنها را به صورت نمايان حفظ كرد. بنابراين هريك از سيستم عاملهاي نصب شده بر روي Primary Partition ها يا Logical Partition ها مي‌توانند به فايلهاي موجود در Logical Partition ها دسترسي داشته باشند. البته به شرطي كه File System موجود در آن توسط سيستم عامل قابل شناسايي باشد
:104::282::238::109::72:
گردآونده:طه-Borna66